9 Απρ 2009

ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΤΑΞΙΔΙ

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++













++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
Αναρτήθηκε από στις

2 σχόλια:

TISH είπε...

ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΤΑΞΙΔΙ
και ο Διάλογος του Κυρίου με την ψυχή

Ο ΗΛΙΟΣ ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ ΧΡΙΣΤΟΣ: Άγγελε Άρχων, Μιχαήλ, φέρε το όνομα το γραμμένο που έχω μέσο στο Βιβλίο της Ζωής καλά σημαδεμένο. Κατέβα κάτω γρήγορα και πάρε την ψυχή του και μην κοιτάς αν κλάψουνε στο σπίτι οι δικοί του. Σαν αστραπή υπακούει ο Άγγελος στην κλίνη κατεβαίνει και την γραμμένη την ψυχή στα γρήγορα την φέρνει.

Ο ΑΡΧΑΓΓΕΛΟΣ: Κύριε εγένετο καθώς επρόσταξες, βρίσκεται εις τον προθάλαμον και περιμένει, την Δικαία Κρίση αναμένει.

Ο ΗΛΙΟΣ ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ ΧΡΙΣΤΟΣ: Οδήγησε την ψυχή εδώ κοντά να δώσει απολογία να δούμε αν τα έργα της είχαν πνευματική αξία. Ήρθε η ψυχή τρεμάμενη και μισοπληγωμένη, βλέπουσα τον Χριστόν με Λάμψιν Αναστημένη.

Η ΨΥΧΗ: Κύριε, ήμαρτον ζητώ, βλέπω τα κρίματά μου τώρα μετανοώ για τ' αμαρτήματα μου. Δεν πίστευα ότι ήτανε αληθινοί οι Λόγοι Σου, που έλεγαν οι ιερείς και όλοι οι θεολόγοι Σου. Δεν ήξερα πώς άλλη ζωή Κύριε υπάρχει, γι' αυτό και ξεγελάστηκα κι' έκανα τόσα λάθη. Λεν το συλλογιζόμουνα, και επιπόλαια σκεπτόμουν το πώς εγώ θα έβλεπα τον Πλάστη και Θεό μου. Κι εκείνα πού μας δίδασκαν νόμιζα ότι ήταν φανταστικά δημιουργήματα τους και πώς τα λέγανε για το επάγγελμα τους. Έβλεπα που πηγαίνανε πολλοί στην Εκκλησία και νόμιζα πώς είχανε όλοι τους κάποια αιτία. Πηγαίνανε και στον πάπα να εξομολογηθούνε κι' έλεγα, κάτι μεγάλο θάχουνε να εξαγορευθούνε. Άλλοι πάλι έκαναν στην Εκκλησία α¬γρυπνία και άλλοι έδιναν σε πτωχούς, Εκκλησιές και σε γηροκο¬μεία είχα κι' εγώ να δώσω,, δεν ήξερα πώς ήταν ευλογία, μα τώρα θα πληρώσω. Και προσευχή δεν έκαμα, μπορούσα όμως να κάνω, δεν το συλλογιζόμουνα πώς κάποτε θα πεθάνω. Νόμιζα πώς είχα πολύν καιρό ακόμα για να ζήσω, για να εξομολογηθώ, μα και να Κοινωνήσω. Κύριε μετάνιωσα για την ζωή πού ζούσα κι' αν στη γη εγύριζα τους άλλους θα καθοδηγούσα. Εάν στον κόσμο εγύριζα θα φώναζα με πόνο να έλθουν όλοι οι άνθρωποι στον ιδικόν Σου δρόμο. Κύριε ως Φιλάνθρωπος οπού πονάς τον κόσμο, δός μου μιά άκρη, μιά γωνιά, εις τον Παράδεισον Σου. Μαύροι πολλοί ήρθανε κοντά μου συνοδεία καθώς ο Άγγελος με οδηγούσε εδώ στην Βασιλεία. Κύριε Ευσπλαχνε καί Αυτρωτά, λυπήσου με και μένα γιατί δεν έχω έργα αγαθά να 'ρθουν κοντά σε μένα. Δεν θέλω στον προθάλαμο να πάω να καθήσω είναι θηρία άγρια και πώς θα τ' αντικρύσω; Κύριε Σε παρακαλώ λυπήσου με, Σε ολολύζω και πως θα μπω στα σκοτεινά για πάντα, χωρίς να Σ' αντικρίζω;

Ο ΔΙΚΑΙΟΣ ΧΡΙΣΤΟΣ: Τώρα δέν είναι πιά καιρός, τό ήμαρτόν σου σβήνει καί ή παρέα ποΰκανες εκείνη θά σοΰ μείνη, Αέν με είδες, δέν διάβασες τά Ευαγγέλια μου που γράψανε οι Απόστολοι πού ζήσανε κοντά μου; Γιατί δεν εϊηες ήμαρτον στον κό¬σμο όταν ζούσες αλλά τους πιστούς έχλεόαζες και τους περιγελούσες; Ποΰ είναι οί αρετές πού έφερες να σ' αναγνωρίσω, το μέρος πού θα κάθεσαι τώρα να στό δωρίσω; Τώρα είναι αδύνατον, τόπον Παραδείσου ν' απόκτησης γιατί δεν έχεις αρετές το μέρος να όρίσης. Λόγους καλούς δέν έλεγε το ιδικόν σου στόμα, εκείνοι οι λόγοι θαφτιαχναν τό αιώνιο σου στρώμα. Που οί ελεημοσύνες σου; Πού οι ευχαριστίες; Πού οι δοξολογίες; Καί ποδ οί Λειτουργίες; "Έργο καλό δεν υπάρχει, κανένα στη ζωή σου καί πώς ζητάς νά έλεηθης από τόν Λυτρωτή σου; Τά ψεύτικα παράσημα και τα πολλά βραβεία στην πρόσκαιρη ζωή, σοΰ χάριζαν ευτυχία: Ένόμιζες τα πλούτη σου κοντά σου πώς θά 'ρθοδνε, δμιος δέν έχουν τό δικαίωμα νά σ' ακολουθούνε. Λεφτά δεν παίρνει ό Δίκαιος Κριτής, Πανάγαθα Δικάζει, σύμφωνα με τα έργα σου την απόφαση πάντα βγάζει. Που οι νηστείες σου και που οι αγρυπνίες; Ήρθες σαν ορφανό πουλί με δίχως συνοδείες. Λεν τδξερες Οτι δεν σβήνουνε εδώ οι αμαρτίες; "Επρεπε σαν ήσουνα στην γη να είχες ετοιμασίες. Εάν εξομολογούσουν «τους ιερείς όλα θά είχαν σβήσει. Επειδή δεν τοκανες και αμαρτίες στην ψυχή σου φέρνεις, αυτές θα σε καταδικάβουνε στα σκοτεινά να μένης. Δεν τόθελα καμιά ψυχή να μείνη στό σκοτάδι, τις ήθελα όλες φωτεινές και μοναχό τον "Αδη. Μα εσύ μονάχη διάλεξες τών εγωιστών τον δρόμον. Ώ ταλαίπωρη ψυχή, δεν σε συγκίνησε ή Σταυρική μου θυσία; Γι' αυτό πορεύου τώρα, να περνάς με συνεχή ανησυχία.

ΜΕΤΑΝΟΙΑ + ΕΞΟΜΟΑΟΓΗΣ1Σ + ΕΚΚΑΗΣΙΑΣΜΟΣ + ΘΕΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΑ + ΥΠΑΚΟΗ: ΑΥΤΑ ΣΩΖΟΥΝ ΤΗΝ ΨΥΧΗ.

11:38 μ.μ.
Ανώνυμος είπε...

Συγχαρητήρια! Πολύ καλό. Keep the good working!

2:11 μ.μ.

Δημοσίευση σχολίου

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)