30 Σεπ 2018

Η μεγαλύτερη αυταπάτη του νεοέλληνα είναι ότι ζει σε μια χώρα που δεν παράγει τίποτα (βίντεο)



Το ακόλουθο ζήτημα έχει εξεταστεί επανειλημμένα, είναι, ωστόσο, χρήσιμο να επαναλάβουμε εν τάχει κάποια βασικά σημεία: 

Μαγνήσιο: Ο μαγνησίτης που εξάγει η χώρα μας, καλύπτει το 46% της συνολικής παραγωγής της Δυτικής Ευρώπης. 

Αλουμίνιο: Εδώ και μερικά χρόνια η Γαλλία ελάττωσε την παραγωγή της σε αλουμίνιο και η Ελλάδα πλέον είναι πρώτη στην Ευρώπη σε παραγωγή του αλουμινίου, για χιλιάδες εφαρμογές. 

Βωξίτης: Η Ελλάδα είναι η μεγαλύτερη βωξιτοπαραγωγός χώρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Ο βωξίτης χρησιμοποιείται και στην κατασκευή αεροσκαφών, ηλεκτρικών συσκευών, μεταλλικών κατασκευών και άλλων. 

Σμηκτίτες: Η Ελλάδα είναι η 2η χώρα στον κόσμο μετά τις ΗΠΑ στην εξόρυξη σμηκτιτών, οι οποίοι έχουν μεγάλο εύρος εφαρμογών, όπως η διάθεση αποβλήτων, τα φάρμακα, τα καλλυντικά κ.α. 

Νικέλιο: H Ελλάδα είναι η μοναδική χώρα της ΕΕ με σημαντικά κοιτάσματα νικελίου στο υπέδαφος της. Υπάρχει ένα συγκρότημα παραγωγής νικελίου, του μεγαλυτέρου στην Ευρωπαϊκή Ένωση, αλλά εξάγεται στο εξωτερικό όπως και όλα σχεδόν τα υπόλοιπα όσα εξορύσσονται. 

Λάδι: Είμαστε η 3η στην παγκόσμια παραγωγή ελιάς και λαδιού. Αυτο μας έδωσε ο Θεούλης…..εμείς όμως αγοράζουμε σπορέλαια, σησαμέλαια, βούτυρα-ζωικά και συνθετικά, λάδι κοκοφοίνικα και άλλες μαλ…ίες και μετα να η χοληστερίνη στα 800 και τα εμφράγματα σερί…. Έχουμε το 15% της παγκόσμιας παραγωγής (ελιάς-λαδιού). 

Είμαστε 3η χώρα σε παραγωγή κρόκου. (saffron) Κοζάνης αλλά εμείς ούτε που το ξέρουμε…. Βάζουμε στα φαγητά μας… κέτσαπ και αμφίβολης προέλευσης σως…. 

Είμαστε 5η χώρα σε εξαγωγές σπαραγγιών… ( δοκιμάστε τα βραστά ή ομελέτα) 

Είμαστε 7η χώρα παγκοσμίως σε εξαγωγές βαμβακιού (τo 2004 ήμασταν 4η) 

Είμαστε 11η σε παραγωγή βαμβακιού 

Ακόμη: 14η σε αφίξεις τουριστών. (18,2 εκ) 

Είμαστε 16η σε εξαγωγές τυροκομικών προϊόντων… και Φυσικά είμαστε το νούμερο 1 της παγκόσμιας εμπορικής ναυτιλίας


Εδώ και πολλούς μήνες ευρύτατα τμήματα του πολιτικού συστήματος, δυστυχώς και δυνάμεις της Αριστεράς, διακινούν ή αναπαράγουν απίστευτα σενάρια τρομολαγνείας γύρω από τις δήθεν καταστροφικές επιπτώσεις που θα είχε η έξοδος της Ελλάδας από το ευρώ! Τα σενάρια αυτά, φτάνουν στο σημείο να κάνουν λόγο ακόμα και για σκηνές πείνας και «ανθρωποφαγίας», εξαιτίας της έλλειψης αυτάρκειας σε βασικά αγροτικά προϊόντα. 

Όμως σύμφωνα με τον πρόεδρο της Πανελλήνιας Συνομοσπονδίας Ενώσεων Αγροτικών Συνεταιρισμών (ΠΑΣΕΓΕΣ), Τζανέτο Καραμίχα, «ακόμα και αν πάμε στη δραχμή οι Έλληνες δε θα πεινάσουμε», καθώς η αυτάρκεια της χώρας σε βασικά αγροτικά διατροφικά προϊόντα φτάνει το…. 94%! 

Τα παραπάνω ειπώθηκαν από τον κ. Καραμίχα στην τελευταία συνεδρίαση του ΔΣ της ΠΑΣΕΓΕΣ στη Θεσσαλονίκη, σε μια προσπάθεια να αναδειχθούν ο δυναμισμός και οι δυνατότητες της ελληνικής αγροτικής οικονομίας. Μιας αγροτικής οικονομίας, που συνεχίζει να «υπάρχει» παρά τη συνεχή χτυπήματα της Κοινής Αγροτικής Πολιτικής της ΕΕ και των στρεβλών, πολλές φορές, επιδοτήσεων. 

Τα στοιχεία της ΠΑΣΕΓΕΣ σχετικά με την αγροτική αυτάρκεια Βάσει της σχετικής μελέτης της ΠΑΣΕΓΕΣ, που παρουσιάστηκε την Τετάρτη, το ποσοστό αυτάρκειας της χώρας μας σε μια σειρά βασικών αγροτικών, διατροφικών προϊόντων φυτικής και ζωϊκής παραγωγής διαμορφωνόταν κατά μέσο όρο στο 94% το 2010. 

Μάλιστα, από τότε η αγροτική παραγωγή έχει αυξηθεί οριακά κατά 2% (βλέπε παρακάτω)! 

Στη φυτική παραγωγή, όπως προκύπτει η αυτάρκεια είναι 99% κατά μέσο όρο και διαφοροποιείται μεταξύ επιμέρους κατηγοριών προϊόντων, όπως τα δημητριακά όπου η αυτάρκεια ανέρχεται στο 82% περίπου, το μικρότερο ποσοστό εντοπίζεται στο μαλακό στάρι (32%) και το υψηλότερο στο ρύζι (171%). 

Στα εσπεριδοειδή τη μεγαλύτερη αυτάρκεια παρουσιάζουν τα πορτοκάλια (167%), ενώ στα λεμόνια περιορίζεται στο 67%. 

Στα φρούτα η αυτάρκεια παραμένει υψηλή (128%), ενώ χαμηλή διαπιστώνεται στον κλάδο των οσπρίων (39%). 

Στη ζωϊκή παραγωγή το ποσοστό αυτάρκειας ανέρχεται κατά μέσο όρο στο 73%. 

Στο κρέας καταγράφεται αυτάρκεια 56%, με το μικρότερο ποσοστό στο βόειο κρέας (30% και το υψηλότερο στο αιγοπρόβειο (94%). 

Στην κατηγορία των γαλακτοκομικών-τυροκομικών προϊόντων, η φέτα με ποσοστό αυτάρκειας 147% υπερβαίνει το μέσο όρο της κατηγορίας, που κυμαίνεται στο 80%. 

Στο μέλι και στα αυγά, καταγράφεται ποσοστό αυτάρκειας 92% και 91% αντίστοιχα. 

Εξελίξεις στην αγροτική οικονομία Σημαντική πτώση της αξίας της παραγωγής του γεωργικού τομέα της Ελλάδος καταγράφεται στο διάστημα της εξαετίας 2006-2011, ιδιαίτερα έντονη κατά το 2006 – με κάμψη μεγαλύτερη του 14%, αλλά και κατά τη διετία 2008-2009, με πτώση άνω του 4%. Τη διετία 2010-2011 εκτιμάται ότι υπήρξε οριακή αύξηση, όχι πάνω από 2%. 

Ιδιαίτερα έντονη είναι η πτώση της αξίας της φυτικής παραγωγής στο διάστημα 2005-2011, που συνδέεται κυρίως με την κάμψη των τιμών παραγωγού. Βάσει εκτιμήσεων της ευρωπαϊκής στατιστικής υπηρεσίας, η αξία της φυτικής παραγωγής σε βασικές τιμές, περιορίστηκε σε 6,89 δισ. ευρώ το 2011 από 8,24 δισ. ευρώ το 2006 (-16%). 

Αναφορικά με την τραπεζική χρηματοδότηση των επιχειρήσεων κατά κλάδο οικονομικής δραστηριότητας, προκύπτει ότι ο τομέας της γεωργίας απορροφά μόλις το 1,7% του συνόλου των δανείων. Τον Οκτώβριο του 2011, το υπόλοιπο των δανείων που προορίζονται για τις επιχειρήσεις του αγροτικού τομέα ανερχόταν σε 2,018 δισ. ευρώ, ενώ από το 2009, από την έναρξη της ύφεσης στην οικονομία μέχρι και πρόσφατα, ο ρυθμός επιβράδυνσης της τραπεζικής χρηματοδότησης προς τις γεωργικές επιχειρήσεις, με βάση τη μεταβολή του υπολοίπου των δανείων (2009: 3,962 δισ., Οκτώβριος 2011: 2,018 δισ. Euro) καταγράφει πτώση της τάξεως του 49% και πλέον. 

Στην τρέχουσα χρονική περίοδο, σύμφωνα με μελέτη της ΠΑΣΕΓΕΣ, η δυνατότητα τραπεζικής χρηματοδότησης των αγροτών και των επιχειρήσεών τους είναι μηδενική. Εξέλιξη αγροτικού εισοδήματος Σε φθίνουσα πορεία βρίσκεται το αγροτικό εισόδημα στη χώρα μας από το 2008 και με μια εξαίρεση το 2009, οπότε και καταγράφηκε μικρή άνοδος 2,1%, το 2010 διολίσθησε κατά 9,3% και το 2011 κατά 5,3%. 

Στο διάστημα της εξαετίας 2006-2011 το αγροτικό εισόδημα στην Ελλάδα, όπως εκτιμάται από τη Eurostat, μειώθηκε κατά 22,6 ποσοστιαίες μονάδες, ενώ στο ίδιο διάστημα, συγκριτικά, το αγροτικό εισόδημα στην ΕΕ-27 αυξήθηκε κατά 19% και στις χώρες της ευρωζώνης κατά 5% περίπου. 

Κρίσιμη παράμετρος της πτώσης του αγροτικού εισοδήματος παραμένει η σημαντική αύξηση του κόστους παραγωγής, με το μέσο γενικό δείκτη εισροών, σύμφωνα με τα στοιχεία της στατιστικής υπηρεσίας, να καταγράφει νέα σημαντική αύξηση, της τάξεως των 7,5 ποσοστιαίων μονάδων, προερχόμενη κυρίως από τη σημαντική αύξηση στους δείκτες της ενέργειας (17,1%), των ζωοτροφών (11,9%) και των λιπασμάτων (10,7%).


Η εξαιρετικά μεγάλη αύξηση της δαπάνης για ενέργεια, που αντιπροσωπεύει το 25% και πλέον του συνολικού κόστους των εισροών στον αγροτικό τομέα, συνδέεται και με τη σημαντική αύξηση του αγροτικού τιμολογίου της ΔΕΗ κατά 6% το 2011, ενώ και νέα αύξηση, κατά 9%, επιβλήθηκε το 2012. 

Από την άλλη πλευρά, σημαντική κάμψη καταγράφεται στο πρώτο 10μηνο του 2011 στις τιμές παραγωγού, ιδιαίτερα έντονη στα κηπευτικά – με μεγάλη μείωση του δείκτη εκροών τον Οκτώβριο του 2011 στη νωπή τομάτα (-33,9%) και σε ορισμένα άλλα είδη, με συνέπεια την πτώση του γενικού δείκτη εκροών κατά 3,8 ποσοστιαίες μονάδες. 

Είμαστε η 1η χώρα του κόσμου με 350.000 τόνους κομπόστα ροδάκινο (από τους νομούς Πέλλας, Ημαθίας, Πιερίας) με δεύτερους τους Ισπανούς με 250.000 τόνους. 

Πηγή: Δυνατή Ελλάδα

Ακούστε το Όλοι

28 Σεπ 2018

Yγρό πυρ: Το απόλυτο όπλο της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας



Το υγρό πυρ ήταν ένα από τα ισχυρά όπλα των Βυζαντινών και ταυτόχρονα ένα από τα κρατικά μυστικά της αυτοκρατορίας. Λίγοι γνώριζαν από ποια υλικά κατασκευαζόταν και το μυστικό φυλασσόταν

με κάθε τρόπο ώστε να μην πέσει στα χέρια των εχθρών της αυτοκρατορίας και να παραμείνει στο βυζαντινό οπλοστάσιο.

Για πρώτη φορά αναφέρεται η χρήση του “υγρού πυρός” κατά τον 7ο μ.Χ αιώνα εναντίον του αραβικού στόλου που πολιορκούσε την Κωνσταντινούπολη περί το 673. Μέχρι και την πτώση της πόλης (1453) βοήθησε αποτελεσματικά στην άμυνα της από εχθρικούς στόλους λόγω των τεράστιων ζημιών που προκαλούσε στα ξύλινα πλοία της εποχής αλλά και στον τρόμο που έσπερνε στα μάτια των εχθρικών στρατευμάτων.

Εφευρέτης φέρεται να είναι κάποιος αρχιτέκτονας Καλλίνικος από την Ηλιούπολη της Συρία αλλά λόγω της μεγάλης μυστικότητας και αποτελεσματικότητας του ενεδήθει από τον απλό λαό με το πέπλο του μύθου και λεγόταν ότι την συνταγή για την κατασκευή του την έδωσε ένας άγγελος στον Μεγάλο Κωνσταντίνο. Τα υλικά που αποτελούσαν αυτή την εξαιρετικά καυστική ύλη ακόμη και στις μέρες μας παραμένουν σχετικά άγνωστα.

Σύμφωνα με τα υπάρχοντα στοιχεία όμως μπορούμε να πούμε πως το βασικό συστατικό του ήταν η νάφθα αναμεμειγμένη με κάποια άλλα στοιχεία όπως το πετρέλαιο, το λάδι, το θειάφι, το νίτρο, και η πίσσα. Σίγουρα όμως υπάρχουν και κάποια άλλα συστατικά που έμειναν μυστικά και μάλλον δεν θα ανακαλύψουμε ποτέ.

Για να καταλάβει κανείς το πόσο μυστική ήταν η διαδικασία παραγωγής του θα αναφέρω ότι απαγορευόταν να κατασκευαστεί οπουδήποτε και από οποιονδήποτε το υγρό πυρ και η κατασκευή του γινόταν μόνο σε επιλεγμένα σημεία κοντά στην Κωνσταντινούπολη, με βασικό αυτό στην περιοχή της Συληβρίας, και πάντα η διαδικασία παραγωγής του ήταν ανατεθειμένη σε αυτοκρατορικούς αξιωματούχους οι οποίοι έδιναν αναφορά απευθείας στον Αυτοκράτορα, χωρίς κάποια επέμβαση άλλων αξιωματούχων, και κρατούσαν επτασφράγιστο μυστικό τον τρόπο και τα υλικά της παραγωγής του “υγρού πυρ” με κίνδυνο της ίδιας τους της ζωής.

Ενδεικτικά να αναφέρω ότι όταν τον 10ο αιώνα οι Βούλγαροι κατέλαβαν την Συληβρία τότε επικράτησε πανικός στην Βασιλεύουσα μήπως και καταφέρουν (οι Βούλγαροι) να ανακαλύψουν τον τρόπο παραγωγής του υγρού πυρ και καταστρέψουν με αυτό τον Βυζαντινό στόλο. Ευτυχώς όμως ο εκεί αξιωματούχος του αυτοκράτορα που ήταν επιφορτισμένος με την φύλαξη του μυστικού, έκανε το καθήκον του, και παρά τα βασανιστήρια που υπέστη, πήρε το μυστικό στον τάφο του.

Τα πλεονεκτήματα που έδινε στον Βυζαντινό στόλο η χρήση του «υγρού πυρός” ήταν τεράστια λόγω των πραγματικά θαυμαστών ιδιοτήτων του. Το καταπληκτικό αυτό “υγρό” αναφλεγόταν αμέσως μόλις ερχόταν σε επαφή με το νερό και έκαιγε τόσο στην επιφάνεια του όσο και λίγο κάτω από αυτή. Φανταστείτε τα πληρώματα των εχθρικών πλοίων να προσπαθούν να σβήσουν με νερό την φωτιά που προκλήθηκε από τον “υγρό πυρ” και αυτή να ανάβει περισσότερο! Πραγματικά καταπληκτικές οι ιδιότητες του λοιπόν.

Υπήρχαν πολλοί τρόποι για να εκτοξεύουν το “υγρό πυρ” ανάλογα με τις εκάστοτε ανάγκες και τον τρόπο άμυνας ή επίθεσης που επιβαλλόταν. Ο πιό απλός ήταν στο να γεμίζουν με αυτό ειδικά πήλινα δοχεία (έχουν βρεθεί σε ανασκαφές στην Κρήτη) και να εκτοξεύονται με τα χέρια (όπως οι σημερινές χειροβομβίδες) από τον Βυζαντινό στρατό στους εχθρούς, τόσο σε επίθεση όσο και σε άμυνα.

Υπήρχαν φυσικά κατασκευασμένες για αυτό το σκοπό και ειδικές μηχανές οι οποίες αναλάμβαναν την εκτόξευση μεγαλύτερης ποσότητας και σε μεγαλύτερη εμβέλεια. Οι μηχανές αυτές τοποθετούνταν στις επάλξεις των τειχών και εκτόξευαν μεγάλες ποσότητες από το υγρό πυρ στους επιτιθέμενους, αλλά συνήθως τοποθετούνταν στα ακρόπρωρα αλλά και την πρύμνη των πολεμικών πλοίων και από μεγάλη απόσταση εκτόξευαν και κατ έκαιγαν τα εχθρικά πλοία. Γνωρίζουμε ότι η μηχανή που τοποθετούνταν στα πλοία είχε σχήμα κεφαλής λιονταριού ή άλλου επιθετικού ζώου όπου από το ανοιχτό στόμα του εκτοξευόταν το φονικό υγρό μέσα από έναν ειδικό σωλήνα – εκτοξευτή.

Η χρήση του τερματίζεται, σύμφωνα με τους περισσότερους ιστορικούς, κατά τον 10ο αιώνα με την απώθηση του Ρώσικου στόλου από τους Βυζαντινούς αλλά υπάρχουν ενδείξεις ότι χρησιμοποιήθηκε και το 1204 στην προσπάθεια ανάκτησης της Κωνσταντινούπολης από τους Λατίνους, αλλά και το 1453 στην προσπάθεια αντίστασης των Βυζαντινών κατά του Τούρκικου στρατού.

Το μυστικό πέρασε στους μουσουλμάνους αλλά και τους σταυροφόρους την περίοδο των “ιερών πολέμων” και χρησιμοποιήθηκε εξίσου και από τα δύο στρατόπεδα. Με το πέρας των αιώνων όμως και την ανακάλυψη νέων και φονικότερων όπλων το “υγρό πυρ” λησμονήθηκε από όλους και ξεχάστηκε πλήρως για να περάσει στην σφαίρα της ιστορίας που εν τέλει έγινε θρύλος.

πηγή:

27 Σεπ 2018

"Έρχεται καταιγίδα, η οποία είναι πιο τρομακτική από τον κομμουνισμό...


"Έρχεται καταιγίδα, η οποία είναι πιο τρομακτική από τον κομμουνισμό... αυτό που έρχεται τώρα είναι χειρότερο. Είθε ο Θεός να μας προστατεύει όλους!"


Γέρων Παρθένιος. Ι.Μ. Αγίου Παύλου

" Η νέα εποχή θα καταστρέψει τα πάντα. 
Κατέστρεψε την οικογένεια, προσπάθησε να καταστρέψει την εκκλησία, όλα θα καταστραφούν έτσι ώστε να μην μείνει τίποτα. 
Οι άνθρωποι κινούνται προς το κακό και κινούνται με ταχύτητα δευτερολέπτων. 
Ποιος μπορεί να συγκρατήσει αυτή την ταχύτητα; Μόνο ένας καλός θεός που κρατάει τον κόσμο...
Έρχεται καταιγίδα, η οποία είναι πιο τρομακτική από τον κομμουνισμό... αυτό που έρχεται τώρα είναι χειρότερο. Είθε ο Θεός να μας προστατεύει όλους!".

https://apantaortodoxias.blogspot.com

18 Σεπ 2018

Ο Μητροπολίτης Πειραιώς για το γεωπολιτικό παιχνίδι γύρω από την ανεξάρτητη Εκκλησία της Ουκρανίας


Βόμβες του Πειραιώς Σεραφείμ - «Θα ήθελε η πολιτική τάξη της χώρας να δει 82 Ιεράρχες μέσα στο Κοινοβούλιο. Δεν θα μπορούσα να εκλεγώ βουλευτής στον Πειραιά;”


“Θα ήθελε η πολιτική τάξη της χώρας να δει 82 Ιεράρχες μέσα στο Κοινοβούλιο;
Δεν θα μπορούσα να εκλεγώ βουλευτής στον Πειραιά;”
Ως σύνθετο και πολύπλοκο θέμα περιέγραψε το ζήτημα της αντιπαράθεσης Φαναρίου-Μόσχας για την Ουκρανία ο Μητροπολίτης Πειραιώς Σεραφείμ σε τηλεοπτική του συνέντευξη.

“Η Εκκλησία δεν μπορεί να εργαλοποιείται στα γεωπολιτικά πλάνα” τόνισε χαρακτηριστικά και συμπλήρωσε:

«Κεφαλή της Εκκλησίας δεν είναι ένας άνθρωπος ούτε καν η Σύνοδος αλλά ο Χριστός.
Ο εθνοφυλετισμός είναι κακοδοξία και αίρεση, συνεπώς δεν μιλάμε για εθνικές Εκκλησίες, αλλά μιλούμε γιά εναν λαό του Θεού για μία Εκκλησία στην οποία υπάρχουμε όλοι, οι Ρώσοι , οι Έλληνες, οι Βούλγαροι, οι Σέρβοι”.

Συμπλήρωσε πάντως πως το κανονικό δίκαιο λέει πως μπορεί να μην υπάρχουν εθνικές εκκλησίες με την έννοια του φυλετισμού αλλά υπάρχουν εθνικές δικαιοδοσίες όπου υπάρχει ένας πρώτος και μια Σύνοδος και αυτά είναι “συνειρμοσμένα όπως οι χορδές με την κιθάρα”…

“Οι Ιεροί κανόνες λένε πως μια ανεξάρτητη χώρα πρέπει να έχει μια ανεξάρτητη Εκκλησία” ανέφερε και ενέκρινε την επιθυμία των Ουκρανών για ανεξάρτητη Εκκλησία διευκρινίζοντας πάντως πως η χώρα είναι “πνευματική κολυμβήθρα των Ρώσων” γιατί στο Κίεβο στον Δνείπερο ποταμό βαπτίστηκε ο πρίγκηπας Βλαδίμηρος.
«Πρέπει να καταλάβουμε τους δεσμούς”, σημείωσε «και να αντιληφθούμε το καθεστώς που έχει ήδη εδώ και αιώνες δημιουργηθεί”.

Χαρακτήρισε τον Μητροπολίτη Ονούφριο εξηρτημένο από το ρωσικό Πατριαρχείο, τον Ποροσένκο ουνίτη και κατηγόρησε τον Φιλάρετο για διασπαστικές κινήσεις.

Τόνισε σε όλους τους τόνους πάντως πως μέχρι να συνέλθει Οικουμενική Σύνοδος το Οικουμενικό Πατριαρχείο έχει το έννομο δικαίωμα να χορηγεί αυτοκεφαλία ή την άρει και πως η Ουκρανία είναι κανονικό του έδαφος!!

Αλλά διευκρίνισε πως το πρόβλημα είναι πως δεν μπορεί να δοθεί αυτοκεφαλία γιατί δεν έχει ζητηθεί από την κανονική Εκκλησία.
«Το ΝΑΤΟ και οι ΗΠΑ επιθυμούν την αυτοκεφαλία” είπε ακόμη και δήλωσε πεπεισμένος πως υπάρχουν πολιτικές πιέσεις.

Απαντώντας για περί σχίσματος τόνισε πως «Το σχίσμα δεν είναι κάτι που μπορεί να γίνει μεταξύ δύο Εκκλησιών αυτοκεφαλών, αλλα μόνο διακοπή κοινωνίας μπορεί να υπάρξει”.

Έπλεξε το εγκώμιο του Οικουμενικού Πατριάρχη λέγοντας:
«Ο Βαρθολομαίος είναι νουνεχής και σοφός και βαθυστόχαστος άνθρωος που δεν ενεργεί εν θερμώ, δεν θεωρώ πως θα κάνει κάτι βεβιασμένα” .

Τέλος σημείωσε πως ενδεχομένως το θέμα να τεθεί στην Ιεραρχία της Ελλαδικής Εκκλσίας του Οκτωβρίου

Κατά τα λοιπά μιλώντας για τα σενάρια περί συνταγματικής αναθεώρησης σχολίασε με νόημα:
«Θα ήθελε η πολιτική τάξη της χώρας να δει 82 Ιεράρχες μέσα στο Κοινοβούλιο.
Δεν θα μπορούσα να εκλεγώ βουλευτής στον Πειραιά;”

Ο Μητροπολίτης Πειραιώς για το γεωπολιτικό παιχνίδι γύρω από την ανεξάρτητη Εκκλησία της Ουκρανίας


ο Μεγαλύτερος εχθρός του Χριστιανισμού... και προσοχή στους ουνίτες...

16 Σεπ 2018

Το αδύνατον και ανεπίτρεπτον του δευτέρου γάμου των κληρικών



Τί λέγουν ἡ Ἁγία Γραφή, οἱ Ἱεροί Κανόνες καί οἱ ἅγιοι Πατέρες

Πρωτοπρεσβ. Ἄγγελος Ἀγγελακόπουλος
Ἐν Πειραιεῖ 12-9-2018

Ἡ Σύνοδος τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου στίς 2-9-2018 ἔλαβε τήν ἀντιευαγγελική, ἀντικανονική - μετακανονική καί ἀντιπατερική - μεταπατερική ἀπόφαση νά ἐπιτρέπεται τοῦ λοιποῦ ὁ δεύτερος γάμος τῶν ἱερέων, σέ περίπτωση χηρείας τους ἤ ἐάν τούς ἐγκαταλείψει ἡ πρεσβυτέρα τους[1].

Ἡ ἀνωτέρω ἀπόφαση ἔρχεται σέ ἀντίθεση καί ἀντιπαράθεση μέ τήν ἀπόφαση τῆς ψευδοσυνόδου τῆς Κρήτης, πού διοργάνωσε τό Οἰκουμενικό Πατριαρχεῖο, κατά τήν ὁποία «συμφώνως πρός τήν ἰσχύουσαν κανονικήν παράδοσιν (κανών 3 τῆς Πενθέκτης ἐν Τρούλλῳ Συνόδου) μετά τήν χειροτονίαν κωλύεται ἡ σύναψις γάμου»[2].

Ὅταν τό ἴδιο τό Οἰκουμενικό Πατριαρχεῖο, πού συνεκάλεσε τήν ψευδοσύνοδο, ὅταν ὁ ἵδιος ὁ οἰκουμενιστής Πατριάρχης Βαρθολομαῖος, πού ἦταν ὁ πρόεδρος τῆς ψευδοσυνόδου, καί ὅταν οἱ ἴδιοι οἱ οἰκουμενιστές Ἱεράρχες τοῦ Θρόνου, πού συμμετεῖχαν στήν ψευδοσύνοδο καί ὑπέγραψαν τά κείμενά της, δέν σεβάστηκαν τήν ἀπόφαση, πού οἱ ἴδιοι ἔλαβαν στήν ψευδοσύνοδό τους, ἀλλά τήν κατεπάτησαν καί τήν ἀνέτρεψαν, τότε καταλαβαίνουμε ὅτι ὅλοι αὐτοί ἀναιροῦν τόν ἴδιο τους τόν ἑαυτό, αὐτοαναιροῦνται, παίζουν ἐν οὗ παικτοῖς, χάνουν κάθε ἐκτίμηση, αὐτογελοιοποιοῦνται καί προκαλοῦν μέγιστο σκανδαλισμό. 

Θεωροῦμε ὅτι τό θέμα τοῦ ἐπιτρεπτοῦ τοῦ δευτέρου γάμου τῶν κληρικῶν ἀπό τό Οἰκουμενικό Πατριαρχεῖο ἔχει καί παπική, οἰκουμενιστική χροιά. Οἱ οἰκουμενιστές ἐπιθυμοῦν νά διευκολύνουν τόν αἱρεσιάρχη Πάπα νά θεσπίσει καί αὐτός τόν πρῶτο γάμο τῶν παπικῶν ψευδοκληρικῶν, ἀφοῦ ἀποσχηματίζονται καί «παντρεύονται» ἀρκετοί παπικοί ψευδοκληρικοί, ἐπειδή μέχρι σήμερα ἡ ἀγαμία τοῦ κλήρου στούς παπικούς εἶναι ὑποχρεωτική. Ἐφόσον, τό Οἰκουμενικό Πατριαρχεῖο θεσμοθετεῖ τόν δεύτερο γάμο τῶν κληρικῶν, δίνει εὔκολο ἄλλοθι ἐκσυγχρονιστικό καί στούς παπικούς νά θεσμοθετήσουν τόν πρῶτο γάμο. Ἄρα, νά ἕνα ἀκόμη βῆμα «ἐνώσεως» μέ τόν Πάπα καί τούς παπικούς.

Ταπεινῶς φρονοῦμε ὅτι, ἄν τό Οἰκουμενικό Πατριαρχεῖο ἤθελε ὄντως νά λύσει τό ἀδιαμφισβήτητα ὑπαρκτό πρόβλημα τῶν ἐν χηρείᾳ ἤ ἐγκαταλελημένων κληρικῶν, θα ἔπρεπε νά ἀκολουθήσει τό παράδειγμα καί τήν διακριτική στάση τῶν ἁγίων καί θεοφόρων πατέρων τῆς ΣΤ΄ Ἁγίας καί Οἰκουμενικῆς Συνόδου, γιά τήν ὁποία θά κάνουμε λόγο κατωτέρω, καί ὄχι νά θεσμοθετήσει ἐπισήμως γιά τίς ἐπαρχίες του τόν ἀνεπίτρεπτο δεύτερο γάμο τῶν κληρικῶν.

Δυστυχῶς, στήν ἐποχή μας φτάσαμε στό ἔσχατο κατάντημα ἀρκετοί κληρικοί νά εἶναι χειρότεροι ἀπό τούς λαϊκούς. Διότι, ἐνῶ οἱ περισσότεροι πιστοί λαϊκοί ἔχουν συνείδηση, διστάζουν, ντρέπονται καί σπανίως τολμοῦν νά ἔλθουν σέ δεύτερο γάμο, διότι γνωρίζουν ὅτι ὁ δεύτερος γάμος οὐσιαστικά δέν εἶναι γάμος, ἀλλά πτώση καί ὑποχώρηση στήν πύρωση τῆς σαρκός, πρᾶγμα τό ὁποῖο ἐπιβεβαιώνουν καί οἱ εὐχές τῆς ἀκολουθίας εἰς δίγαμον[3], καί κατ’οἰκονομίαν εὐλογεῖται ἀπό τήν Ἐκκλησία, ἐν τούτοις οἱ κληρικοί τώρα νομιμοποιοῦν, θεσμοθετοῦν καί καυχῶνται γιά τήν διγαμία τους καί μάλιστα μετά τήν χειροτονία τους. 

Ἄς δοῦμε, ὅμως, τί λέγουν ἡ Ἁγία Γραφή, οἱ Ἱεροί Κανόνες καί οἱ ἅγιοι Πατέρες περί τοῦ θέματος.

Ἡ Ἁγία Γραφή

Ἀπόστολος Παῦλος στήν Α΄ πρός Τιμόθεον ἐπιστολή γράφει γιά τούς ἐπισκόπους, πού τότε ἦταν ἔγγαμοι : «Δεῖ οὖν τὸν ἐπίσκοπον…εἶναι μιᾶς γυναικὸς ἄνδρα...»[4], δηλ. πρέπει ὁ ἐπίσκοπος νά εἶναι σύζυγος μιᾶς μόνης γυναικός καί ὄχι δύο καί νά μήν ἔχει συνάψει δεύτερο γάμο. Αὐτό τό λέγει ὁ Ἀπόστολος σέ ἀντιδιαστολή μέ τούς Ἰουδαίους, στούς ὁποίους συγχωροῦνταν ἡ πολυγαμία[5]. Στήν ἴδια ἐπιστολή γράφει γιά τούς διακόνους : «Διάκονοι ἔστωσαν μιᾶς γυναικός ἄνδρες»[6], δηλ. οἱ διάκονοι νά εἶναι σύζυγοι μιᾶς γυναικός καί νά μήν ἔχουν ἔλθει σέ δεύτερο γάμο. Ἄς προσέξουμε ὅτι τήν ἀρετή, πού ζητᾶ χρεωστικῶς ὁ Ἀπόστολος Παῦλος ἀπό τόν Ἐπίσκοπο, αὐτήν τήν ἴδια ζητᾶ καί ἀπό τούς Διακόνους, διότι καί οἱ Διάκονοι χρωστοῦν παρομοίως μέ τούς Ἐπισκόπους νά εἶναι ἁγνοί, καθαροί καί ἀκατηγόρητοι σέ ὅλα[7]. Τόν Ἀπόστολο Τίτο συμβουλεύει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος νά ἐγκαταστήσει καί νά ἐκλέξει πρεσβυτέρους, ὅπως τόν διέταξε,  δηλ. ὁ πρεσβύτερος νά εἶναι «μιᾶς γυναικός ἀνήρ»[8], νά εἶναι σύζυγος μιᾶς γυναικός σέ κοινωνία ἑνός γάμου, νά ἔχει μία μόνη γυναίκα. Γιατί, ὅποιος παντρεμένος χηρεύσει καί δέν φυλάξει ἀγάπη καί πίστη στήν ἀποθανοῦσα γυναίκα του, ἀλλά πάρει δεύτερη γυναίκα, πῶς αὐτός, ὅταν γίνει κληρικός, θά προστατεύσει καλῶς τήν Ἐκκλησία τοῦ Θεοῦ; Αὐτό εἶναι ἀνακόλουθο. Ἔπειτα, ὁ κληρικός πρέπει νά εἶναι ἀνέγκλητος, χωρίς ἔγκλημα, δηλ. ἀκατηγόρητος. Ὁ δευτερόγαμος δέν εἶναι ἀνέγκλητος, χωρίς ἔγκλημα. Ἔχει ὡς ἔγκλημα (κατηγορία) τήν δευτερογαμία[9]. 

Βλέπουμε, λοιπόν, ὅτι ἐπιμένει ὁ θεῖος Παῦλος ὅτι ὁ Ἐπίσκοπος ἤ ὁ Πρεσβύτερος ἤ ὁ Διάκονος θά πρέπει νά εἶναι μιᾶς γυναικός ἀνήρ.  Γιατί ἐπιμένει σ’ αὐτό τό χαρακτηριστικό γνώρισμα τοῦ ἀληθινοῦ και γνησίου (καί μή μισθωτοῦ) ποιμένος; Γιατί ἡ μονογαμία ἀκριβῶς ἀποτελεῖ τό πιό σοβαρό δεῖγμα ὡρίμου ἀνδρός μέ ἑνοποιημένη προσωπικότητα. Συναισθηματικές διαρροές, φλερταρίσματα, γελοιότητες καί γλυκόλογα, κοπλιμέντα καί λουλούδια σέ διάφορα πρόσωπα, καί κατά τόν Ἀπ. Παῦλο καί κατά τούς ἀνδρώδεις ἁγίους Πατέρες ἐγγάμους καί ἀγάμους, δέν συνιστοῦν ὡρίμους ποιμένες, τούς ὁποίους μπορεῖ νά ἐμπιστευθεῖ τό χριστεπώνυμο πλήρωμα. Ἐκτός βέβαια καί ἄν θεωρήσουμε τόν θεῖο Παῦλο καί τούς πνευματικούς υἱούς του Τῖτο καί Τιμόθεο, πού ἀποδέχονται τίς συμβουλές του, κολλημένους, ἀναχρονιστές, ἀκραίους, φονταμενταλιστές, τζιχαντιστές, ὀπισθοδρομικούς, ψυχοπαθεῖς,  ἀπομονωμένους καί ἀπροσάρμοστους στά μετανεωτερικά δεδομένα τῶν ἀρχιτεκτόνων τῆς ἀντιχρίστου «Νέας Ἐποχῆς», τῆς «Νέας Τάξεως Πραγμάτων» καί τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, ὅπως τούς θεωροῦν οἱ σύγχρονοι οἰκουμενιστές[10].

Οἱ Ἱεροί Κανόνες


17ος Ἱερός Κανὼν τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων ὁρίζει : «Ὁ δυσὶ γάμοις συμπλακείς μετὰ τὸ βάπτισμα, ἢ παλλακὴν κτησάμενος, οὐ δύναται εἶναι ἐπίσκοπος, ἢ πρεσβύτερος, ἢ διάκονος, ἢ ὅλως τοῦ καταλόγου τοῦ ἱερατικοῦ»[11].Ὁ παρών Κανόνας διορίζει ὅτι ὅποιος ὕστερα ἀπό τό ἅγιο Βάπτισμα παντρευθεῖ δύο φορές, δέν μπορεῖ νά γίνει Ἀρχιερεύς ἤ Πρεσβύτερος ἤ Διάκονος ἤ ὁλότελα νά συγκαταριθμηθεῖ στόν ἱερατικό κατάλογο καί βαθμό. Διότι, ὅσα ἁμαρτήματα πράξει ὁ ἄνθρωπος πρίν τό βάπτισμα, δέν μποροῦν νά τόν ἐμποδίσουν ἀπό τήν ἱερωσύνη καί τόν κλῆρο, ἐπειδή πιστεύουμε ὅτι ὅλα τά ἀποπλύνει τό ἅγιο Βάπτισμα. Ὄχι, ὅμως, καί ὅσα πράξει ὕστερα, ἀφοῦ βαπτισθεῖ. 

Ὁ  3ος Ἱερός Κανὼν τῆς ἐν Τρούλλῳ Ἁγίας καὶ Οἰκουμενικῆς Πενθέκτης Συνόδου ὁρίζει : «Ἐπειδὴ δὲ ὁ εὐσεβὴς καὶ φιλόχριστος ἡμῶν βασιλεὺς τῇ ἁγίᾳ ταύτῃ καὶ οἰκουμενικῇ προσεφώνησε συνόδῳ, ὥστε τοὺς ἐν κλήρῳ καταλεγομένους, καὶ ἄλλοις τὰ θεῖα διαπορθμεύοντας, καθαροὺς ἀποφῆναι καὶ λειτουργοὺς ἀμώμους, καὶ τῆς νοερᾶς τοῦ μεγάλου Θεοῦ, καὶ θύματος, καὶ ἀρχιερέως, θυσίας ἀξίους, ἀνακαθᾶραί τε τὰ ἐξ ἀθέσμων γάμων τούτοις ἐπιτριβέντα μύση· πρὸς τοῦτο δὲ τῶν μὲν τῆς Ῥωμαίων ἁγιωτάτης ἐκκλησίας τὸν τῆς ἀκριβείας τηρηθῆναι κανόνα προτιθεμένων, τῶν δὲ ὑπὸ τῶν τῆς θεοφυλάκτου ταύτης καὶ βασιλίδος πόλεως θρόνον, τὸν τῆς φιλανθρωπίας καὶ συμπαθείας, εἰς ἓν ἀμφότερα μίξαντες πατρικῶς ὁμοῦ καὶ θεοφιλῶς, ὡς μήτε τὸ πρᾷον ἔκλυτον, μήτε στύφον τὸ αὐστηρὸν καταλείψοιμεν, καὶ μάλιστα τοῦ ἐξ ἀγνοίας πτώματος εἰς οὐκ ὀλίγων ἀνδρῶν πλῆθος διήκοντος· συνορῶμεν ὥστε τοὺς μὲν δυσί γάμοις περιπαρέντας, καὶ μέχρι τῆς πεντεκαιδεκάτης τοῦ διελθόντος Ἰανουαρίου μηνός, τῆς παρελθούσης τετάρτης Ἰνδικτιῶνος, ἔτους ἐξακισχιλιοστοῦ ἐκατοστοῦ ἐννάτου, δουλωθέντας τῇ ἁμαρτίᾳ, καὶ μὴ ἐκνῆψαι ταύτης προελομένους, καθαιρέσει κανονικῇ ὑποβαλεῖν. Τοὺς δὲ τῷ τοιούτῳ μὲν τῆς διγαμίας πάθει περιπεσόντας, πρὸ δὲ τῆς ἡμῶν ἐπιγνώσεως τὸ συμφέρον ἐπεγνωκότας, καὶ τὸ κακὸν ἐξ ἑαυτῶν περικόψαντας, καὶ πόῤῥω τὴν ξένην ταύτην καὶ νόθον συμπλοκὴν ἐκδιώξαντας, ἢ καὶ ὧν αἱ κατὰ δεύτερον γάμον γυναῖκες ἤδη τετελευτήκασιν, ἢ καὶ αὐτοὶ πρὸς ἐπιστροφὴν εἶδον, μεταμαθόντες τὴν σωφροσύνην, καὶ τῶν πρῴην αὐτοῖς παρανομηθέντων ταχέως ἐπιλαθόμενοι, εἴτε πρεσβύτεροι, εἴτε διάκονοι ὄντες τυγχάνοιεν· τούτους ἔδοξε πεπαῦσθαι μὲν πάσης ἱερατικῆς λειτουργίας, ἤτοι ἐνεργείας, ἤδη ἐπὶ ῥητόν τινα χρόνον ἐπιτιμηθέντας· τῆς δὲ τιμῆς τῆς κατὰ τὴν καθέδραν καὶ στάσιν μετέχειν, ἀρκουμένους τῇ προεδρίᾳ καὶ προσκλαίοντας τῷ Κυρίῳ συγχωρηθῆναι αὐτοῖς τὸ ἐκ τῆς ἀγνοίας ἀνόμημα· εὐλογεῖν γὰρ ἕτερον τὸν τὰ οἰκεῖα τημελεῖν ὀφείλοντα τραύματα, ἀνακόλουθον. Τοὺς δὲ γαμετῇ μὲν μιᾷ συναφθέντας, εἰ χήρα ἡ προσληφθεῖσα ἐτύγχανεν, ὡσαύτως δὲ καὶ τοὺς μετὰ τὴν χειροτονίαν γάμῳ ἑνὶ παρανόμως προσομιλήσαντας, τουτέστι πρεσβυτέρους, καὶ διακόνους, καὶ ὑποδιακόνους, ἤδη ἐπὶ βραχύν τινα χρόνον εἰρχθέντας τῆς ἱερᾶς λειτουργίας, καὶ ἐπιτιμηθέντας, αὖθις αὐτοὺς τοῖς οἰκείοις ἀποκαταστῆναι βαθμοῖς, μηδαμῶς ἐν ἑτέρῳ μείζονι προκόπτοντας βαθμῷ, προδήλως διαλυθέντος αὐτοῖς τοῦ ἀθέσμου συνοικεσίου. Ταῦτα δέ, ἐπὶ τοῖς καταληφθεῖσι μέχρι τῆς πεντεκαιδεκάτης, ὡς εἴρηται, τοῦ Ἰανουαρίου μηνός, τῆς τετάρτης Ἰνδικτιῶνος, ἐν τοῖς προδηλωθείσι πταίσμασι καὶ μόνον ἱερατικοῖς ἐτυπώσαμεν, ὁρίζοντες ἀπὸ τοῦ παρόντος, καὶ ἀνανεούμενοι τὸν κανόνα τὸν διαγορεύοντα, τὸν δυσὶ γάμοις συμπλακέντα μετὰ τὸ βάπτισμα, ἢ παλλακὴν κτησάμενον, μὴ δύνασθαι εἶναι ἐπίσκοπον, ἢ πρεσβύτερον, ἢ διάκονον ἢ ὅλως τοῦ καταλόγου τοῦ ἱερατικοῦ· ὡσαύτως καὶ τὸν χήραν λαβόντα, ἢ ἐκβεβλημένην, ἢ ἑταίραν, ἢ οἰκέτιν, ἢ τῶν ἐπί τῆς σκηνῆς, μὴ δύνασθαι εἶναι ἐπίσκοπον, ἢ πρεσβύτερον, ἢ ὅλως τοῦ καταλόγου τοῦ ἱερατικοῦ»[12].

Οἱ Πατέρες τῆς Στ΄ Ἀγίας καί Οἰκουμενικῆς Συνόδου, διορθώνοντας τό κακό, πού γινόταν τότε, καί διασφαλίζοντας τό μέλλον, ἐξέδωσαν τόν παρόντα Κανόνα τῆς οἰκονομίας, ἐπειδή ὁ Βασιλιάς τούς παρεκάλεσε νά καθαρίσουν τούς τότε ἱερωμένους ἀπό τίς ἀκαθαρσίες τῶν ἀθέσμων καί παρανόμων γάμων, στούς ὁποίους περιέπεσαν. Ἀπό τό ἕνα μέρος οἱ τοποτηρητές τοῦ Ρώμης πρότειναν νά φυλαχθεῖ ἡ ἀκρίβεια τῶν Κανόνων σ’αὐτούς καί ἀπό τό ἄλλο οἱ Ἐπίσκοποι τῆς Κωνσταντινουπόλεως ἔλεγαν νά γίνει συγκατάβαση καί φιλανθρωπία. Οἱ Πατέρες, λοιπόν, ἀφοῦ συνεκέρασαν καί τά δύο, τήν ἀκρίβεια καί τήν συγκατάβαση (καί μάλιστα ἐπειδή πολύ πλῆθος τῶν τότε Ἱερωμένων περιέπεσε σέ τέτοιους γάμους ἀπό ἄγνοια), λόγῳ τῆς παρακλήσεως τοῦ Βασιλέως, ὅρισαν ὅτι ὅσοι μέν Ἱερωμένοι, πού δευτεροπαντρεύτηκαν, ἔμειναν ἀμετανόητοι μέχρι τόν καιρό τῆς Συνόδου αὐτῆς καί δέν χώρισαν τούς παράνομους γάμους, αὐτοί νά καθαιροῦνται παντελῶς καί νά γίνονται λαϊκοί. Ὅσοι δέ ἀντιθέτως δίγαμοι Ἱερωμένοι, δηλ. Πρεσβύτεροι ἤ Διάκονοι, μετενόησαν καί χώρισαν ἀπό μόνοι τους αὐτόν τόν παράνομο γάμο πρίν γίνει ἡ Σύνοδος, ἤ, ἐπειδή πέθαναν οἱ δεύτερες γυναῖκες τους, ἐπέστρεψαν στήν σωφροσύνη καί τήν μετάνοια, αὐτοί κρίθηκε εὔλογο νά παύσουν μέν ἀπό τό νά ἱερουργοῦν τά τῆς ἱερωσύνης μέχρι ἕνα καθορισμένο διάστημα, νά μετέχουν δέ στήν ἔξω ἀπό τό ἱερό βῆμα τιμή τῆς καθέδρας καί στάσεως μέ τούς ἱερωμένους, προσκλαίοντας στόν Θεό, γιά νά συγχωρεθεῖ τό ἐξ ἀγνοίας ἀνόμημα, καί χωρίς νά εὐλογοῦν κανένα. Διότι, δέν εἶναι πρέπον νά δίνει εὐλογία σέ ἄλλους ἐκεῖνος, πού χρωστᾶ να ἰατρεύει μέ τήν μετάνοια τίς πληγές τῆς ψυχῆς του, καθώς λέγει ὁ 27ος Κανόνας τοῦ Μεγάλου Βασιλείου[13]. Ὅσοι δέ Πρεσβύτεροι, Διάκονοι καί Ὑποδιάκονοι πῆραν γυναίκα χήρα, ἤ ὅσοι ὕστερα, ἀφοῦ χειροτονήθηκαν, παντρεύτηκαν, καί αὐτοί παρομοίως, ἀφοῦ καταστοῦν ἀργοί ἀπό κάθε ἱεροπραξία γιά λίγο καιρό, πάλι νά ἐνεργοῦν τά τῆς ἱερωσύνης, ὅμως νά μήν ἀνεβαίνουν σέ μεγαλύτερο βαθμό, ἀλλά νά μένει καθένας στόν βαθμό, πού βρέθηκε. Ὅμως, αὐτό νά γίνει, ἀφοῦ χωρίσουν τά παράνομα συνοικέσια. Ἀφοῦ, λοιπόν, οἱ Πατέρες ὅρισαν αὐτά κατ’οἰκονομίαν καί κατά συγκατάβασιν γιά τούς προδηλωθέντες ἱερωμένους, ἀνανέωσαν, δηλ. ψήφισαν νά ἔχουν τό κῦρος εἰς τό ἑξῆς οἱ 17ος καί 18ος Κανόνες τῶν ἁγίων Ἀποστόλων[14], τούς ὁποίους καί ἐκθέτουν αὐτολεξεί. 
        
Ὁ  6ος Ἱερός Κανὼν τῆς ἐν Τρούλλῳ Ἁγίας καὶ Οἰκουμενικῆς Πενθέκτης Συνόδου ὁρίζει : «Ἐπειδὴ παρὰ τοῖς ἀποστολικοῖς κανόσιν εἴρηται, τῶν εἰς κλῆρον προαγομένων ἀγάμων, μόνους ἀναγνώστας, καὶ ψάλτας γαμεῖν καὶ ἡμεῖς τοῦτο παραφυλάττοντες, ὁρίζομεν ἀπὸ τοῦ νῦν μηδαμῶς ὑποδιάκονον, ἢ διάκονον, ἢ πρεσβύτερον, μετὰ τὴν ἐπ᾿ αὐτῷ χειροτονίαν, ἔχειν ἄδειαν, γαμικὸν ἑαυτῷ συνιστᾷν συνοικέσιον. Εἰ δὲ τοῦτο τολμήσοι ποιῆσαι, καθαιρείσθω. Εἰ δὲ βούλοιτό τις τῶν εἰς κλῆρον προερχομένων, γάμου νόμῳ συνάπτεσθαι γυναικῖ, πρὸ τῆς τοῦ ὑποδιακόνου, ἢ διακόνου, ἢ πρεσβυτέρου χειροτονίας τοῦτο πραττέτω»[15].

Ὁ 26ος Κανόνας τῶν ἁγίων Ἀποστόλων[16] διορίζει ὅτι μόνο οἱ Ἀναγνώστες καί οἱ Ψάλτες νά παντρεύονται, ἀφοῦ χειροθετηθοῦν. Οἱ Πατέρες αὐτῆς τῆς Συνόδου, ἀφοῦ ἐπεκύρωσαν τόν ἀνωτέρω Ἀποστολικό Κανόνα μέ τόν παρόντα 6ο Κανόνα τους, ὁρίζουν ὅτι ἀπό τώρα καί στό ἑξῆς κανένας Ὑποδιάκονος ἤ Διάκονος ἤ Πρεσβύτερος, ἀφοῦ χειροτονηθεῖ, νά μήν ἔχει ἄδεια νά παντρεύεται. Ἄν, ὅμως, τό κάνει, τότε νά καθαιρεῖται. Ἄν κάποιος ἀπ’αὐτούς θέλει νά παντρευτεῖ, ἄς παντρεύεται πρίν τήν χειροτονία σέ Ὑποδιάκονο, Διάκονο καί Πρεσβύτερο.

Σέ ὑποσημείωση ὁ ὅσιος Νικόδημος ἀπαντᾶ στήν ἐρώτηση γιατί οἱ κληρικοί δέν μποροῦν νά παντρευθοῦν μετά τήν χειροτονία. Μᾶς λέγει ὅτι τήν αἰτία τήν ὁρίζει ἡ τρίτη Νεαρά τοῦ Λέοντος τοῦ σοφοῦ. Δέν εἶναι ἄξιον καί πρέπον αὐτοί, πού ὑψώθηκαν ἀπό τήν σαρκική ταπεινότητα τοῦ γάμου στήν πνευματική ἀνάβαση τῆς ἱερωσύνης, νά γυρίζουν πάλι σ’αὐτήν, ἀλλά μάλιστα τό ἀντίθετο πρέπει νά γίνεται. Δηλ. ὕστερα ἀπό τήν σαρκική ταπεινότητα τοῦ γάμου (δηλ. ἀφοῦ παντρευτοῦν), νά ἀνεβαίνουν στήν ὑψηλή ἀνάβαση τῆς θείας ἱερωσύνης. Ἄν δέν πράττουν ἔτσι, νά καθαιροῦνται. 

12ος Ἱερός Κανὼν τοῦ Μεγάλου Βασιλείου ὁρίζει ὅτι οἱ δίγαμοι παντελῶς ἀποκλείονται τῆς ὑπηρεσίας (ἱερωσύνης). «Τοὺς διγάμους παντελῶς ὁ κανὼν (ἐννοεῖ τόν 17ο Ἀποστολικό Κανόνα) τῆς ὑπηρεσίας ἀπέκλεισε»[17].

Οἱ ἅγιοι Πατέρες

Στό λόγο Του περί Παρθενίας ὁ ἱερός Χρυσόστομος, πλήρως θεοφώτιστος καί βαθύς γνώστης τῶν ἀληθινῶν ἀναγκῶν τῆς ψυχῆς τῶν πιστῶν καί τῶν οἰκογενειῶν τους, ἀλλά καί ὁ ἴδιος παθών καί μαθών τά τῆς ὀρφανείας καί τῶν ἀκτίστων δωρεῶν πού ἀπήλαυσε ἀπό τή σεμνή χήρα μητέρα του, θεωρεῖ τή χηρεία ὡς τιμητική κλήση τοῦ φιλανθρωποτάτου Κυρίου πρός τόν πιστό τῆς Ἐκκλησίας[18].


ὅσιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης στό βιβλίο του «Ἐξομολογητάριον»[19] γράφει περί Ἱερωμένων, Μοναχῶν καί Καλογραίων, ἄν παντρευτοῦν μετά τήν χειροτονία καί τό σχῆμα τῶν Μοναχῶν, τά ἑξῆς :
«Ὁ μὲν 26ος Κανὼν τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων διορίζει ὅτι μόνο οἱ Ἀναγνώστες καὶ Ψάλτες ἔχουν ἄδεια νὰ παντρευτοῦν ὕστερα ἀπὸ τὴν χειροθεσία.Ὅλοι δὲ οἱ ἄλλοι, δηλαδὴ Πρεσβύτεροι, Διάκονοι καὶ Ὑποδιάκονοι, δὲν ἔχουν ἄδεια νὰ παντρευτοῦν ὕστερα ἀπὸ τὴν χειροτονία. Ὁ δὲ 6ος Κανών τῆς 6ης Οἰκουμενικῆς αὐτόν τὸν ἴδιο Κανόνα τῶν Ἀποστόλων ἐπικυρώνοντας, λέγει ἐπιπροσθέτως ὅτι ἀνίσως κάποιος Πρεσβύτερος ἢ Διάκονος ἢ Ὑποδιάκονος τολμήσει νὰ παντρευτεῖ μετὰ τὴν χειροτονία, νὰ καθαιρεῖται. Τό ἴδιο λέγει καί ὁ 1ος Κανόνας τῆς ἐν Νεοκαισαρείᾳ Συνόδου[20]…

Θεσπίζει δὲ τόσο ἡ 2η Διάταξη τοῦ 1ου Τίτλου τῶν Νεαρῶν, ὅσο καὶ ἡ 90ή Νεαρὰ τοῦ Λέοντος, ὅτι ὅποιος Ἀρχιερεὺς δώσει ἄδεια σέ Ὑποδιάκονο ἢ Διάκονο (πόσο μάλλον σὲ Ἱερέα) νὰ παντρευτεῖ μετὰ τὴν χειροτονία, νὰ καθαιρεῖται καὶ νὰ ἐκβάλλεται ἀπὸ τὴν Ἐπισκοπὴ. Ἡ δε 44η Διάταξη τοῦ 3ου Τίτλου θεσπίζει ὅτι τά παιδιά, πού θά γεννήσουν οἱ Ἱερεῖς, Διάκονοι καί Ὑποδιάκονοι, πού παντρεύτηκαν μετά τήν χειροτονία, νά μήν λογίζονται οὔτε ὡς φυσικά παιδιά, οὔτε ὡς νόθα˙ ἀλλά νά μήν μποροῦν νά λάβουν κάτι ἀπό αὐτούς τούς παράνομους πατέρες τους ἤ ὡς κληρονομιά ἤ ὡς δωρεά ἤ ὡς δάνειο ἤ ὅ,τιδήποτε ἄλλο, οὔτε αὐτά τά παιδιά, οὔτε οἱ μητέρες τους˙ ἀλλά ὅλη τήν περιουσία τους νά λαμβάνει ἡ κατ’αὐτούς Ἐκκλησία. Αὐτοί δέ, ἀφοῦ γυμνωθοῦν τῆς Ἱερωσύνης, νά μήν ἀναβιβάζονται σέ κανένα κοσμικό ἀξίωμα˙ ἀλλά νά περνοῦν ὅλη τήν ζωή τους ὡς ἰδιώτες καί εὐτελεῖς.

Μέ ὑποσημείωση στό σημεῖο αὐτό ὁ ὅσιος Νικόδημος μᾶς διηγεῖται ἕνα διδακτικότατο περιστατικό.

«Δὲν μπορῶ ἐδῶ νὰ σιωπήσω τὴν σοφὴ μέθοδο, πού μεταχειρίσθηκε ἕνας φρόνιμος Ἀρχιερεὺς ἑνός Ὀρθοδόξου νησιοῦ, πού πρὶν ὑπόκεινταν στὴν Βενετία, γιὰ νὰ ἐμποδίσει ἕνα κοσμικὸ Ἱερέα, ὁ ὁποῖος, ἀφοῦ χήρευσε, ζητοῦσε νὰ δευτεροϋπαντρευτεῖ, ἐπειδή ἦταν πλούσιος καὶ εἶχε πολλή περιουσία. Γιατί, αὐτός ὁ στήν πραγματικότητα γνωστικὸς Ἀρχιερεύς, ἐνοχλούμενος πολλές φορές ἀπὸ τὸν ἄνωθεν Ἱερέα, γιὰ νὰ τοῦ δώσει ἄδεια νὰ δευτεροϋπαντρευτεῖ, καὶ πολλές φορές συμβουλεύοντάς τὸν νὰ ἐγκαταλείψει αὐτήν τήν ἐπιθυμία, καὶ μὴ εἰσακουόμενος, τέλος πάντων τοῦ εἶπε κι αὐτό : «Ζητᾶς νὰ δευτεροϋπαντρευτεῖς; Ἔστω, ἂς γίνει τὸ θέλημά σου, ὅμως θέλω κι ἐγώ, καθὼς σοῦ ἔδωσα μέ παῤῥησία καὶ ἐνώπιον ὅλων τὴν Ἱερωσύνη, ἔτσι πάλι μέ παῤῥησία, καὶ ἐνώπιον ὅλων νὰ σοῦ τὴν πάρω». Καὶ λοιπόν, ἀφοῦ ἔκανε μονοκλησία, καὶ λειτούργησε μαζί μέ κι ἄλλους Ἱερεῖς, ἔχοντας συλλειτουργὸ καὶ τὸν ἄνωθεν Ἱερέα, ὅταν ἔφτασαν στήν ὥρα ἐκείνη, πού γίνεται ἡ χειροτονία τῶν Ἱερέων, προστάζει ὁ Ἀρχιερεὺς τὸν ψάλτη τοῦ δεξιοῦ χοροῦ νὰ ψάλλει τὸ τροπάριο ἐκεῖνο, πού λέγει ∙ «Σήμερον ὁ Ἰούδας καταλιμπάνει τὸν Διδάσκαλον καὶ παραλαμβάνει τὸν διάβολον∙ τυφλοῦται τῷ πάθει τῆς φιλαργυρίας, ἐκπίπτει τοῦ φωτὸς ὁ ἐσκοτισμένος» (Ἀντίφωνο Ὄρθρου Μεγάλης Παρασκευῆς) καὶ τή συνέχεια τοῦ τροπαρίου. Ἔπειτα προστάζει καὶ τὸν ψάλτη τοῦ ἀριστεροῦ χoροῦ νὰ ψάλλει ἀκολούθως τὸ ἄλλο τροπάριο, πού λέγει ∙ «Σήμερον ὁ Ἰούδας παραποιεῖται θεοσέβειαν, καὶ ἀλλοτριοῦται τοῦ χαρίσματος∙ ὑπάρχων μαθητής, γίνεται προδότης» (Ἀντίφωνο Ὄρθρου Μεγάλης Παρασκευῆς) καὶ τή συνέχεια τοῦ τροπαρίου. Ἀφοῦ ἄκουσε νά ψάλλονται αὐτά ὁ Ἱερεὺς ἐκεῖνος, ἀπὸ τὴν ντροπή του ἦλθεν σέ συναίσθηση τοῦ κακοῦ, πού ἔπρόκειτο νὰ κάνει∙ γι’αὐτό κατανύγεται ἡ καρδιά, κλαίει καὶ χύνει πικρότατα δάκρυα, καὶ ὅταν ὁ Ἀρχιερεὺς ἦρθε, γιὰ νὰ τοῦ βγάλει τὰ Ἱερὰ, πού φόρούσε, καὶ σέ καθένα νὰ κηρύξει τό, Ἀνάξιος, πέφτει ὁ Ἱερεὺς στά πόδια του, τρέμοντας ὁλόκληρος, καὶ ἀγωνιόντας, καὶ γεμάτους ἔχοντας τοὺς ὀφθαλμοὺς ἀπὸ δάκρυα, τοῦ λέγει∙ «Μὴ, Δέσποτά μου Ἅγιε, μὴ το κάνεις αὐτό, μετανοῶ, καὶ στὸ ἑξῆς δὲν θέλω, ὄχι νὰ παντρευτῶ, ἀλλ’ οὔτε στέργω, ἂν ὑπῆρχε τρόπος, νὰ μοῦ δοθεῖ ὁλόκληρο βασίλειο, νὰ χάσω τὴν χάριν τῆς Ἱερωσύνης μου»∙ γι’αὐτό μὲ αὐτόν τὸν τρόπο συγχωρέθηκε, καὶ πέρασε τὴν ζωή του μέ σωφροσύνη καὶ παρθενία».

Οἱ Πρεσβύτεροι και Διάκονοι, πού παντρεύτηκαν μετά τήν χειροτονία, πρέπει νά χωρίζουν ὁπωσδήποτε ἀπό τίς γυναῖκες ἐκείνες, μέ τίς ὁποίες παρανόμως συνεζεύθηκαν. Αὐτό, τό νά χωρίζεται τό παράνομο συνοικέσιο, συμφέρει πολύ τήν Ἐκκλησία, σύμφωνα μέ τόν 6ο Κανόνα τοῦ Μ. Βασιλείου[21]˙ πρῶτον, γιά νά μήν κάνει κι ἄλλος παρόμοιο πρᾶγμα˙ δεύτερον, γιά νά μήν καταφρονεῖται ἡ αἰτία τῆς Ἱερωσύνης˙ καί τρίτον, γιά νά μήν βρίσκουν λαβή οἱ αἱρετικοί νά μᾶς κατηγοροῦν γι’αὐτό, λέγοντας ὅτι ἀφήνουμε τούς Κληρικούς νά μένουν καί νά συζοῦν στήν ἁμαρτία, μή χωρίζοντας τούς ἀθέσμους γάμους τους. Ἀφοῦ αὐτοί χωρίσουν, πρέπει νά λαμβάνουν τό ἐπιτίμιο καί τόν κανόνα τῶν πόρνων (γιά νά μήν πῶ καί τῶν μοιχῶν) καί τότε νά μεταλαμβάνουν. Γιατί, πορνεία εἶναι καί ὄχι γάμος, αὐτός ὁ γάμος τους, κατά τόν ρηθέντα 6ο Κανόνα τοῦ Μ. Βασιλείου. Ἐπίσης, αὐτοί, ἀφοῦ χωρίσουν ἀπό τόν παράνομο γάμο καί μετανοήσουν, πρέπει νά λαμβάνουν καί τό σχῆμα τῶν Κληρικῶν, σύμφωνα μέ τόν 21ο Κανόνα τῆς ΣΤ΄ Ἁγίας καί Οἰκουμενικῆς Συνόδου[22], καί νά μήν εἶναι λαϊκοί. Ἄν δέν θέλουν νά τό φορέσουν θεληματικῶς, να τό φοροῦν καί στανικῶς, σύμφωνα μέ τήν 7η και 8η Νεαρά τοῦ Λέοντος.

Τέλος, καταλήγει ὁ ὅσιος Νικόδημος, ἐπισημαίνοντας : «Ὅσοι γίνουν ρασοφόροι, δέν μποροῦν πλέον νά πετάξουν τά ράσα καί νά παντρευτοῦν. Ἀλλοίμονο! Γιατί, πῶς θά τό τολμήσουν αὐτό, ἐνῶ ἔχει γίνει ἡ κουρά τῶν τριχῶν τῆς κεφαλῆς τους, ἡ ὁποία δηλώνει πώς ἀπέρριψαν ἀπό τήν κεφαλή τους κάθε κοσμικό φρόνημα καί ἀφιέρωσαν τήν ζωή τους στόν Θεό; Πῶς θά τό τολμήσουν αὐτό, ἐνῶ φόρεσαν τά ράσα καί τό καλιμαύκιο μέ εὐλογία καί διαβάστηκαν σ’αὐτούς οἱ εὐχές τῆς χειροτονίας, μέ τίς ὁποίες ὁ Ἀρχιερεύς εὐχαριστεῖ τόν Θεό, ἐπειδή τούς λύτρωσε ἀπό τήν κοσμική ζωή καί τούς κάλεσε στό σεμνό λειτούργημα τῶν Κληρικῶν καί Τόν παρακαλεῖ νά τούς δεχθεῖ στόν σωτήριο ἀμπελώνα του; Δέν μπορεῖ, λοιπόν, νά παραβεῖ τήν ὑπόσχεση αὐτός, πού φορᾶ ράσα. Γι’αὐτό καί ὁ ἑρμηνευτής Βαλσαμών λέγει ὅτι ὁ ρασοφορῶν δέν ἔχει πλέον ἄδεια νά γίνει λαϊκός, ἀλλά πρέπει νά ἀναγκασθεῖ νά ἐκπληρώσει τόν πρῶτο σκοπό του, δηλ. νά γίνει τέλειος Κληρικός. Ἄν, ὅμως, δέν θέλει, νά τιμωρεῖται».

πηγή:

π.Θεόδωρος Ζήσης, Ο δεύτερος γάμος των Κληρικών (ευτελιστικός της Ιερωσύνης, αντικανονικός και απαράδεκτος) [ΒΙΝΤΕΟ 2018]

Απόφαση του Οικουμενικού Πατριαρχείου για δεύτερο γάμο Ιερέων

15 Σεπ 2018

Μας ψήνουν με μικροκύματα (Βίντεο)


Δικαίωση Λιακόπουλου: Μας ψήνουν με μικροκύματα (Βίντεο)


Τα κινητά τα χρησιμοποιούμε όλοι, καθημερινά.

Μας δημιουργούν όμως προβλήματα που δεν μπορούμε να φανταστούμε.

Δείτε το βίντεο:

Pop corn with cell phones

Δείτε ακόμα ένα βίντεο:

YouTube Myth Proven True: Cell Signal Pops Popcorn

Φτιάχνουν ποπ κορν. Τι κάνουν στον εγκέφαλό μας τα μικροκύματα που εκπέμπουν άραγε;


14 Σεπ 2018

Ύψωση του Τιμίου και Ζωοποιού Σταυρού - 14 Σεπτεμβρίου (βίντεο)



Ύψωση του Τιμίου και Ζωοποιού Σταυρού - 14 Σεπτεμβρίου

πηγή: Orthodox Saints

13 Σεπ 2018

ΒΙΝΤΕΟ: Ινδιάνος ανακαλύπτει το «εκρηκτικό μείγμα» των Ελλήνων – Τι εύχεται για το μέλλον του πλανήτη – Πρωτάκουστα λόγια που σκορπούν συγκίνηση



Συγκινεί και εντυπωσιάζει ο πατέρας Τιμόθεος. Ένας Κολομβιανός Ιερέας με ινδιάνικη καταγωγή, ο οποίος λατρεύει τον Χριστό και την Ελλάδα.

Τα λόγια του μας έκαναν να δακρύσουμε και όπως θα δείτε στο βίντεο δεν είμαστε καθόλου υπερβολικοί.

του Κίμωνα Χαραλάμπους

Ο πατέρας Τιμόθεος πριν ακριβώς τρία χρόνια βαφτίστηκε χριστιανός ορθόδοξος.

Αυτές τις μέρες, που βρίσκεται ξανά στην Αθήνα, ο πατέρας Τιμόθεος, με καταγωγή από την Κολομβία και με αίμα ινδιάνικο, μιλάει για την πρώτη φορά που ήρθε στην Ελλάδα και συγκινεί με τα λόγια αγάπης του για τους Έλληνες.

Επισκέφτηκε την Ελλάδα ψάχνοντας τον Διογένη και τον Σωκράτη, ωστόσο αυτό που βρήκε, ήταν ουσιαστικά και αυτό που αναζητούσε… ο Χριστός, μέσω της Ελληνοορθοδοξίας, καθώς ο Ελληνισμός οδηγεί στο Φως του Τριαδικού Θεού μας.

Όπως χαρακτηριστικά αναφέρει ο ίδιος, αναζητώντας… έφτασε στην πηγή της σοφίας.

Διαβάζοντας διάφορα βιβλία στην χώρα του, κατάλαβε ότι ο Ελληνισμός και η Ελλάδα είναι οι βάσεις της χριστιανικής πίστης, που δεν είναι θρησκεία, αλλά τρόπος ζωής.

Ο Ελληνισμός, λέει ο πατήρ Τιμόθεος, διδάσκει πώς βιώνει κάποιος (ελεύθερα) τον Θεό και πώς έχεις (επι)κοινωνία μαζί του.

«Αυτά τα έψαχνα από μικρό παιδί. Ο Θεός κάποια στιγμή μου έδωσε την ευκαιρία να επισκεφτώ την Ελλάδα και να μάθω τα Ελληνικά», σημειώνει χαρακτηριστικά και συνεχίζει:

«Ως Κολομβιανός με Ινδιάνική καταγωγή και με λίγο αίμα ισπανικό, θέλω να στείλω ένα μήνυμα. Αυτό είναι το εξής:

Εμείς όλοι κοιτάμε προς την Ελλάδα, γιατί η Ελλάδα δεν είναι ένα ευρωπαϊκό νόμισμα. Η ουσία του Ελληνισμού είναι η Αγάπη, η αγάπη του Θεού είναι η αγάπη του Ελληνισμού που πρόσφερε σε όλο τον κόσμο, πολιτισμό, σοφία και φώτισε όλους εμάς. 

Ευχαριστώ όλους του Έλληνες για την αγάπη και τον πολιτισμό σας».

Στην συνέχεια, στέλνει μήνυμα σε όλους τους Έλληνες, την ώρα που οι κυβερνώντες προσπαθούν να ξεριζώσουν τον Ελληνισμό από την χώρα μας.

«Ο Έλληνας οφείλει να ξέρει από πού προέρχεται. Ο Ελληνισμός έδωσε στον κόσμο τον δρόμο της σοφίας. Οι Έλληνες προσέφεραν στον κόσμο ό,τι καλύτερο».

«Να πραγματοποιούμε αυτά που είπε ο Σωκράτης», προσέθεσε, αποθεώνοντας τον «μεγάλο ταξιδευτή» των Ελλήνων.

«Οι Έλληνες προσφέρουν Φως», υπογράμμισε, κόντρα στο σκότος της άγνοιας και της ομογενοποίησης-ισοπέδωσης, συμπληρώνουμε εμείς.

«Άλλες χώρες ήρθαν στην λατινική Αμερική και καταπάτησαν. Όταν οι Έλληνες ήρθαν εδώ ή αλλού έδωσαν και δίνουν σοφία», τόνισε και ανέφερε το πιο συγκινητικό:

«Από τα κόκκαλα βγαλμένη των Ελλήνων τα ιερά, επάνω εκεί στεκόμαστε όλοι. Ο θησαυρός των Ελλήνων δεν είναι τα οικονομικά και τα υλικά. Ο κόσμος δεν πηγαίνει καλά. Πρέπει να υπάρξει οντολογική αλλαγή που προσφέρει ο Χριστός δια μέσω των Ελλήνων. Αλλιώς δεν θα υπάρξει αλλαγή στον κόσμο.

Ευχαριστώ για ό,τι κάνατε για εμάς. Μοιράσατε τον πολιτισμό σας. Μας τον δίνετε. Ο Ελληνισμός αγάπησε όλον τον κόσμο. Μας προσέφερε τον Χριστό.

(…)

Ζήτω η Ελλάδα! Ο Θεός να έχει καλά τους Έλληνες και να δείτε την χαρά του Ελληνισμού στα παιδιά των παιδιών σας», καταλήγει σκορπώντας συγκίνηση στους απανταχού Έλληνες.

Να είστε σίγουρος πάτερ πως αυτά που εύχεστε θα γίνουν, καθώς το εκρηκτικό μείγμα των Ελλήνων θα είναι σύντομα έτοιμο να ξαναχυθεί στην Οικουμένη.

Δείτε το βίντεο από το Thecaller:

Ο ορθόδξος ιερέας με το ινδιανικο αιμα


12 Σεπ 2018

Ένα οικονομικό θαύμα στη Ρωσία, παράδειγμα προς μίμηση για την Ελλάδα που μαραζώνει οικονομικά -ΒΙΝΤΕΟ



Η Περιφέρεια Βλαντίμιρ (Влади́мирская о́бласть) είναι ένα από τα 85 ομοσπονδιακά υποκείμενα της Ρωσικής ομοσπονδιακής δημοκρατίας,

με συνολικό πληθυσμό 1.523.990 κατοίκους. Πρωτεύουσα της περιφέρειας είναι το Βλαντίμιρ με 345.373 κατοίκους και αποτελεί μαζί με το Μούρομ και το μικρότερο αλλά αρχαιότερο Σούζνταλ μια από τις πιο ιστορικές ρωσικές πόλεις, προσελκύοντας πλήθος επισκεπτών και πολλά μνημεία της συγκαταλέγονται στον κατάλογο Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς της UNESCO.


Αυτό που προκαλεί ιδιαίτερο ενδιαφέρον είναι η οικονομική ανάπτυξη που έχει σημειώσει αυτή η περιφέρεια. Παρά τον μικρό πληθυσμό της, η οικονομία της αυξήθηκε κατά 30% μέσα σε 4 χρόνια, έχει προσελκύσει επενδύσεις ύψους 5,4 δις δολαρίων και διεξάγονται στην περιοχή 62 νέα πρότζεκτ!

Από εργοστάσια υφασμάτων που ειδικεύονται στην έρευνα για παραγωγή αλεξιπτώτων, μέχρι χυτήρια ατσαλιού για τη δημιουργία εξαρτημάτων της βιομηχανίας πετρελαίου και φυσικού αερίου και εργοστάσια παραγωγής γυαλιού από την άμμο, η περιφέρεια αυτή κατορθώνει να μην εισάγει πλέον, ούτε τις πρώτες ύλες από το εξωτερικό και στοχεύει στην ανάπτυξη των λεγόμενων ειδικών εργοστασίων.

Σύμφωνα με την κυβερνήτη της περιοχής, Svetlana Orlova, η περιφέρεια δεν έχει πια χρέη και δίνεται ιδιαίτερη σημασία στην ανάπτυξη των μικρών πόλεων, με τη δημιουργία μικρών βιομηχανιών και επιχειρήσεων, που η μια συνεργάζεται με την άλλη κι έχουν ως κοινό στόχο την ευρύτερη ανάπτυξη της περιοχής.

Αυτή η οικονομική άνθηση έφερε αύξηση στις κοινωνικές υπηρεσίες με πρώτη προτεραιότητα τη δημιουργία καινοτόμων σχολείων, που πραγματικά είναι αξιοζήλευτα και σίγουρα θα ήταν ευχής έργο να βλέπαμε και στην Ελλάδα κάτι ανάλογο, τη δημιουργία παγοδρομίων, τη δημιουργία νοσοκομείων και την βελτίωση όσων ήδη υπάρχουν, καθώς και του εξοπλισμού τους.

Όπως θα δείτε στο βίντεο που ακολουθεί, η κυβερνήτης δηλώνει στον ίδιο τον Ρώσο πρόεδρο Πούτιν, ότι ο κόσμος είναι ιδιαίτερα χαρούμενος που αποκαταστάθηκαν οι πάρα πολύ παλαιές εκκλησίες της ιστορικής αυτής περιοχής, δείχνοντας με αυτόν τον τρόπο πως, πέρα από την οικονομική άνοδο της περιοχής, υπάρχει και ένα ανώτερο πνευματικό επίπεδο των κατοίκων.

Η αλματώδης οικονομική ανάπτυξη στο Βλαντίμιρ της Ρωσίας

Αν μια τόσο μικρή περιφέρεια μπόρεσε να πετύχει αυτά τα οικονομικά αποτελέσματα, μια χώρα σαν την Ελλάδα που έχει άφθονο φυσικό πλούτο είναι πραγματικά μεγάλο κρίμα να μην μπορεί να κρατήσει ούτε τα νέα παιδιά στους κόλπους της και να τα αναγκάζει να φεύγουν για να βρουν την τύχη τους στο εξωτερικό, απομυζώντας οικονομικά κάθε επιχείρηση και κάθε πολίτη. που τολμά να επενδύσει σε αυτή τη χώρα. Για του λόγου το αληθές ας ακούσουμε όλοι:

Ακούστε το Όλοι

Μακάρι να παραδειγματιστούμε από τέτοια παραδείγματα, να σοβαρευτούμε επιτέλους ως κράτος και να νοικοκυρευτούμε, γιατί πέρα από τα μνημόνια και τους περιορισμούς, το μεγαλύτερο εμπόδιο, για να κάνουμε κάτι σωστό σε αυτόν τον τόπο, είναι η έλλειψη οργάνωσης, η έλλειψη στόχου και το χάος που επικρατεί, για να βολεύονται έτσι πάντα, αυτοί που επιδιώκουν προσωπικά συμφέροντα και όχι το καλό αυτού του τόπου και των πολιτών που ζουν σε αυτή τη χώρα.


9 Σεπ 2018

Γυναίκα είδε και φωτογράφισε τη μορφή του Αγίου Παϊσίου στη φονική πυρκαγιά στο Μάτι! (Φωτογραφία)



Εκείνη την ώρα η φονική πυρκαγιά της 23ης Ιουλίου ολοκλήρωνε το καταστροφικό της έργο σε Νέο Βουτζά και Μάτι, όταν περί τις 19:00 ξεκινά να επεκτείνεται βορειοανατολικά προς τον Άγιο Ανδρέα, όπου βρίσκονταν οι παιδικές κατασκηνώσεις του Δήμου Αθηναίων και νοτιοδυτικά προς τον οικισμό της Ραφήνας.

Οι παρευρισκόμενοι στο λιμάνι της Ραφήνας (όπου είχαν καταφύγει για να γλιτώσουν, μεταξύ των οποίων και ο αδελφός μου) άκουσαν να κτυπά η καμπάνα στο εκκλησάκι του Αγίου Νικολάου, που βρίσκεται σε ύψωμα ακριβώς πάνω από το λιμάνι. Ήδη οι φλόγες πλησίαζαν απειλητικά το εκκλησάκι. Ορισμένοι ανέβηκαν στον προαύλιο χώρο του, για να δουν μήπως υπάρχει ανάγκη για βοήθεια.

Μεταξύ αυτών και μια κυρία, που πλησιάζοντας παρατηρεί στο παγκάκι του προαύλιου χώρου, δίπλα στο περιτείχισμα, όπου προσήγγιζε η φωτιά, τη μορφή ενός ρασοφόρου ιερωμένου, που καθόταν στο παγκάκι μέσα στους καπνούς και είχε στραμμένο το σώμα του προς τις φλόγες.


Εντυπωσιασμένη, τράβηξε από μακριά  μια φωτογραφία με το κινητό της. Πλησιάζοντας, τράβηξε άλλη μία. Μόλις, όμως, προσήγγισε το παγκάκι, η μορφή εξαφανίσθηκε αναπάντεχα και μυστηριωδώς μέσα στους καπνούς.

Τη στιγμή εκείνη, ο δαιμόνιος θυελλώδης άνεμος σταμάτησε ξαφνικά εντελώς να φυσά, με αποτέλεσμα να μην επεκταθούν οι φλόγες προς τον οικισμό της Ραφήνας.

Αντίστοιχο φαινόμενο, ξαφνικής διακοπής του ανέμου που έσπρωχνε τις φλόγες βορειοανατολικά, συνέβη την ίδια στιγμή στην αντίθετη πλευρά, στα όρια μεταξύ Ματιού και Αγίου Ανδρέα. Αποτέλεσμα ήταν να σωθεί ο κυρίως οικισμός της Ραφήνας καθώς (και το πλέον σημαντικό) να σωθεί η περιοχή του Αγίου Ανδρέα με τις κατασκηνώσεις.

Σημειωτέον ότι οι 600 μικροί κατασκηνωτές του Αγίου Ανδρέα, πριν έλθουν τα λεωφορεία να τους μεταφέρουν στην Αθήνα, είχαν καταφύγει προσωρινά στην παραλία του Αγίου Ανδρέα. Η περιοχή του Αγίου Ανδρέα είναι κατάφυτη από πεύκα και με οργιώδη βλάστηση, όπως ακριβώς του Ματιού. Εάν έφθαναν οι φλόγες εκεί, θα εξελισσόταν μια απίστευτη τραγωδία, πολύ χειρότερη αυτής που συνέβη στο Μάτι.

Υπόψη ότι η φωτιά επεκτεινόταν με ασύλληπτη ταχύτητα, με αποτέλεσμα οι άνθρωποι να εγκλωβίζονται στο πέρασμά της, μη δυνάμενοι να διαφύγουν, ούτε καν με αυτοκίνητο. Έτσι εγκλωβίστηκαν και τα δεκάδες άτυχα θύματα της πυρκαγιάς που βρέθηκαν στην παραλία στο Μάτι.

Η κυρία, λίγες ημέρες μετά επισκέφθηκε τον πατέρα Δωρόθεο, τον νέο σε ηλικία και σύγχρονο σε αντιλήψεις εφημέριο του ναού της Κοιμήσεως της Θεοτόκου, που είναι ο ενοριακός ναός στο Μάτι. Του διηγήθηκε το περιστατικό με τον ρασοφόρο ιερωμένο που καθόταν στο παγκάκι δίπλα στο εκκλησάκι του Αγίου Νικολάου και του έδειξε τις φωτογραφίες.

Αυτός καταρχήν της είπε ότι το εκκλησάκι αυτό δεν έχει εφημέριο και ότι δεν αναγνωρίζει στο πρόσωπό του κανένα κληρικό από αυτούς που υπηρετούν στην ευρύτερη περιοχή. Μάλιστα, αναρωτήθηκε τι μπορεί να κάνει εκεί ένας ιερωμένος καθισμένος ανάμεσα στους καπνούς. Όταν, όμως, παρατήρησε καλύτερα τις φωτογραφίες, αναφώνησε με δέος :«Μα αυτή είναι η μορφή του Αγίου Παϊσίου!».


Την παραπάνω ιστορία της κυρίας αυτής διηγήθηκε προ ημερών ο πατήρ Δωρόθεος στον αδελφό μου, που μένει δίπλα στο ναό της Κοιμήσεως της Θεοτόκου. Του έστειλε μάλιστα μέσω viber τις δύο φωτογραφίες, που έτσι έφθασαν στα χέρια μου.

Εάν κοιτάξει κανείς προσεκτικά τις δύο φωτογραφίες που επισυνάπτω στο παρόν, θα διακρίνει έναν ασπρομάλλη ιερωμένο που φοράει μόνο ράσο, κρατάει στο χέρι του κομποσκοίνι και έχει στραμμένο το σώμα του και το βλέμμα του προς τις φλόγες. Η ομοιότητα με τη μορφή του Αγίου Παϊσίου είναι εκπληκτική.  Στην πιο κοντινή φωτογραφία, μάλιστα, διακρίνονται στο κεφάλι της μορφής το χαρακτηριστικό σκουφάκι του Αγίου Παϊσίου, ενώ στα πόδια της μορφής αυτής διακρίνονται σαγιονάρες με κάλτσες, χαρακτηριστικό και αυτό γνώρισμα του Αγίου.

Συμπέρασμα;

● Πρώτη εκδοχή: Οι φωτογραφίες είναι φωτομοντάζ ή/και η κυρία της ιστορίας είναι μια «θεούσα» φαντασιόπληκτη ή/και ο πατήρ Δωρόθεος είναι απατεώνας ή/και ο υπογράφων είναι αφελής διακινητής fake news.
● Δεύτερη εκδοχή: Ο Άγιος Παΐσιος, συγκλονισμένος από την εξελισσόμενη (και δαιμονικής ενορχήστρωσης) τραγωδία, προσεύχεται στον Θεό επιτόπου, προκειμένου να δώσει ένα τέλος σε αυτήν, πριν συμβούν τρισχειρότερα. Και ο Θεός εισήκουσε την προσευχή του Αγίου και έδωσε τέλος, με το να παύσει ξαφνικά και εντελώς να φυσά ο θυελλώδης άνεμος.

Διαλέγετε και παίρνετε!

* Νίκος Κουλούρης Καθηγητής Νομικής

Πηγή: Philenews

FacebookTwitter

6 Σεπ 2018

Ανάμνηση Θαύματος Αρχαγγέλου Μιχαήλ στις Χωναίς (ή Κολασσαίς) -6 Σεπτεμβρίου (βίντεο)



Ανάμνηση Θαύματος Αρχαγγέλου Μιχαήλ στις Χωναίς (ή Κολασσαίς) -6 Σεπτεμβρίου -

πηγή: Orthodox Saints

Ο ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΗΣ ΗΞΕΡΕ ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΕΧΘΡΟΣ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ... - ΔΥΟ ΕΙΝΑΙ Η ΕΧΘΡΟΙ



Ο ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΗΣ ΚΑΙ ΤΑ ΜΑΛΛΙΑΡΑ ΣΚΥΛΙΑ, ΟΠΟΥ ΚΑΝΟΥΝ ΘΕΛΗΜΑΤΑ...

Λίγο πριν συλλάβει η βαυαρική αντιβασιλεία τον «προδότη» του Έθνους, Θεόδωρο Κολοκοτρώνη, ο Άρμανσπεργκ, θέλοντας να τον δοκιμάσει, του είπε:
-Έχεις πολλούς εχθρούς, στρατηγέ.
-Έχω παραδέχτηκε ο Κολοκοτρώνης, μα δύο απ’ αυτούς, στέκονται οι χειρότεροι απ’ όλους.
-Και ποιοι είναι οι δύο αυτοί εχθροί σου; ρώτησε περίεργα ο προϊστάμενος των αντιβασιλιάδων.
Ο Γέρος του αποκρίθηκε:

-Ο ένας τ ’όνομά μου κι ο άλλος οι  δούλεψές μου για την πατρίδα.
(Δ.Φωτιάδης, «Κολοκοτρώνης», εκδ. «Ζαχαρόπουλος» σελ. 13).

Αυτά γίνονται τον Σεπτέμβρη του 1833. Μάλιστα- να γράψουμε και κάτι νόστιμο από την ευφυή θυμοσοφία του Κολοκοτρώνη- έστειλαν ένα «τσούρμο», σαράντα «χωροφύλακες» για να αλυσοδέσουν, ποιον; το αθάνατο Εικοσιένα. 

Αρχηγός τους κάποιος ευτελής και γλοιώδης μοίραρχος, ονόματι Κλεώπας. Μόλις τον είδε ο Γέρος του Μοριά, είπε:
-Τι χρειαζόταν, ωρέ Κλεώπα, τόσο ασκέρι; 
Έφτανε να μου στείλουν ένα σκυλί μαλλιαρό, από εκείνα όπου κάνουν θελήματα, μ’ ένα γράμμα στο στόμα να πάω στ’ Ανάπλι και μ’ ένα φαναράκι να φέγγει και των δυονών μας...

 (Πού να καταλάβει ο Κλεώπας ότι «το μαλλιαρό σκυλί για θελήματα» ήταν ο ίδιος. 
Γέμισε ο τόπος σήμερα από τέτοια μαλλιαρά σκυλιά και κουτάβια, όπου κάνουν τα θελήματα των αφεντάδων τους...).

Θυμήθηκα την απάντηση του Κολοκοτρώνη στον Βαυαρό αντιβασιλέα, ακούγοντας τις απειλές που νυχθημερόν εκτοξεύονται από τους «ευκλεείς» γείτονές μας και τους ποικιλώνυμους «εταίρους» μας. Κανονικά τα κανάλια, μαζί με το δελτίο καιρού, πρέπει να καθιερώσουν και ένα δελτίο απειλών και ύβρεων που εξεμούν κατά της πατρίδας μας.

Και αναρωτιέσαι γιατί; Την απάντηση την έδωσε ο Κολοκοτρώνης. 
Για δύο λόγους: 
Ο ένας είναι το όνομά μας. Ελλάς, Έλληνας, «τιμιωτέρα ιδιότης» δεν υπάρχει στην οικουμένη. 
Ο δεύτερος είναι οι «δούλεψές μας» για την ανθρωπότητα. 
Είναι ο Ελληνισμός, πηγή αείροος, που άρδευσε και δρόσισε τον κόσμο όλο.

Θα περιοριστώ στους όμορους "φίλους"...
Συνορεύουμε βόρεια και ανατολικά με τέσσερις χώρες. Αλβανία, Σκόπια, Βουλγαρία και Τουρκία.
Οι Αλβανοί μετατρέπονται σ’ αυτό που γνωρίζουν καλά, σε Τουρκαλβανούς. 
Στην ιστορία έτσι τους γνωρίσαμε. 
Όποτε ο σουλτάνος, το "γομάρι" που λέει και ο Μακρυγιάννης, ήθελε να σφάξει και να ρημάξει έναν τόπο ελληνικό, ποιους έστελνε; Τους Τουρκοαλβανούς.

Στα 1780 κατέστρεψαν την Πελοπόννησο, τότε χάθηκε το  κολοκοτρωναίικο, γλίτωσαν λίγοι, μεταξύ αυτών και ο Θοδωράκης, γιατί ήταν θέλημα Θεού να ζήσει. 
Και αργότερα, κατά την περίοδο του Μακεδονικού Αγώνα, τα ίδια έκαναν τα «ταγκαλάκια», όπως τους ονομάζει ο Γέρος στα απομνημονεύματά του. 

Το 1940 δέκα τάγματα Αλβανών, ακολουθούν σαν ύαινες τους Ιταλούς με σκοπό, τι άλλο; 
Το πλιάτσικο, την αρπαγή, τους βιασμούς και δολοφονίες. 
Αυτά, δηλαδή που έπραξαν  κατά την περίοδο της κατοχής οι μωαμεθανοί τσάμηδες. 

Και τώρα ονειροφαντάζονται «μεγάλες Αλβανίες», ποιοι; 
Αυτοί που ποτέ δεν πολέμησαν για την πατρίδα τους, η οποία τους χαρίστηκε χάρις στην κακουργία των Ιταλών και Αυστριακών κυρίως. 
(Μαθαίνουμε σε χιλιάδες Αλβανούς γράμματα στα σχολεία μας.

 Όμως μ’ αυτά που λέει ο ανισόρροπος Ράμα, το τσιράκι του Ερντογάν, και που σίγουρα κάποιοι, μάλλον οι περισσότεροι εν Ελλάδι Αλβανοί τα υιοθετούν και τα συζητούν στα σπίτια τους, σε λίγο καιρό την σαχλαμάρα που κάνουν με τα χέρια τους, αναπαριστώντας εκείνο το ερεβώδες όρνεο της σημαίας τους, δεν θα τη βλέπουμε μόνο στα στρατόπεδα, αλλά και στους αύλειους σχολικούς χώρους. 

Τα περί αφομοιώσεως βρίσκονται μόνο στα μυαλά των εθνομηδενιστών. 
Τώρα που μας χρειάζονται οι πατρικές ορμήνειες του Κολοκοτρώνη και του Καραϊσκάκη το υπουργείο ανθελληνισμού, διά του ΙΕΠ, προσπαθεί να τους εξαφανίσει από τα σχολεία, από τα βιβλία ιστορίας). 

Πάμε στο δεύτερο απολειφάδι της γειτονιάς μας. 
Τα Σκόπια, το περίπου κράτος, θνησιγενές εξάμβλωμα, κατασκεύασμα ευκαιριακό. Το 1941, όταν οι Γερμανοί, τα στίφη των βαρβάρων, εισβάλλουν στην πατρίδα μας, αυτοί, απόνερα των κομιτατζήδων-κομιτατζής:συνώνυμο της κτηνωδίας- τους έραιναν με ροδοπέταλα. 

Ο Κροάτης και μέγας μισέλλην Τίτο τους έκανε κράτος, τους βάφτισε «Μακεδόνες» και το πίστεψαν οι απατεώνες της ιστορίας. Θα μπορούσε να τους πει Σέρβους, Κροάτες, Αλβανούς, Αυστριακούς, Κινέζους.... Όχι. 
Μακεδόνες, την Ελλάδα είχε σκοπό να προσβάλλ

ει ο Τίτο, που πολλοί ημέτεροι κρετίνοι θαύμαζαν και θαυμάζουν. 
Όσο έκαναν τις βρωμοδουλειές των Αμερικανών και των Τούρκων και έρρεαν τα δολάρια, επιδίδονταν σε λεονταρισμούς και έφτασαν στο έσχατο σημείο της ξεφτίλας και της ύβρεως ώστε να αυτοχειροτονούνται απόγονοι του Μεγάλου Αλεξάνδρου. 

Τώρα που άλλαξαν οι ισορροπίες και δεν βρίσκουν πάτρωνα, ή καλύτερα «πορνοβοσκό», ακούν το «ουκ οίδα υμάς». 
Θα διαλυθούν, κανείς δεν θα λυπηθεί, γιατί την ύβριν ακολουθεί η νέμεσις. 

Ζουν εκεί 200.000-250.000 χιλιάδες Έλληνες και κάποιες πάλαι ποτέ ανθηρές ελληνίδες πόλεις – Μοναστήρι, Στρώμνιτσα, Κρούσοβο, Αχρίδα, Δοϊράνη- μήπως ήρθε η ώρα να επανέλθουν στην αγκαλιά της μάνας;

«Το σπίτι που γεννήθηκα
κι ας το πατούν ξένοι
στοχειό είναι και με προσκαλεί
ψυχή και με προσμένει», 

γράφει ο Παλαμάς.

Έχουμε και τους Βούλγαρους. Ξεδοντιασμένοι τώρα και «ευγνώμονες», γιατί όλη η βιομηχανική και βιοτεχνική Βόρειος Ελλάς μετακόμισε στην χώρα τους, όπου δεν υπάρχουν μνημόνια και φορολογικές λερναίες ύδρες. 
Βεβαίως η Παναγία η Εικοσιφοίνισσα ακόμα περιμένει τα διαγουμισμένα κειμήλιά της και σίγουρα κάποιοι ακαδημαικοί και πολιτικοί "κύκλοι" της Σόφιας μελετούν τον χάρτη της συνθήκης του Αγίου Στεφάνου και βαριαναστενάζουν...

Και τέλος το λυσσασμένο αγαρηνό σκυλί, η Τουρκιά, ίδια πάντοτε, αιμοχαρής και υπερφίαλη, μάστιγα της Ασίας και κατάρα των Βαλκανίων. 
Ο κοινός νους βλέποντας τις δηλώσεις, τις προκλήσεις, τις εξωφρενικές και ποταπές απαιτήσεις, σκέφτεται ότι επιδιώκει την σύρραξη. 

Έχοντας απέναντί  της μια ηγεσία «αγραβάτωτη» και πνιγμένη στην ιδεοληψία της, άθεο σκορποχώρι που δεν έχει συνέλθει ακόμη από την παταγώδη καθίζηση του υπαρκτού σοσιαλισμού και την καθολική χρεοκοπία του σοβιετικού συστήματος και έναν λαό αποχαυνωμένο σε μάζα βουλιμικά φιλοθεάμονα-κάτι σαν «γαλαρία» σχολικού λεωφορείου που το «γλεντάει» φαιδρολογώντας, μικρολογώντας και επιχαίροντας για τα δεινά των γυμνοσάλιαγκων «παικτών» του  survivor-συμπεραίνει ότι "θα ανοίξει την πόρτα του τρελοκομείου", θα χτυπήσει. 
Τι θα γίνει; Κανείς δεν ξέρει. 

Να επιστρέψω πάλι στην αγιασμένη Επανάσταση του '21 και να υπενθυμίσω αυτό που έγραψε ο Οδυσσέας Ανδρούτσος στον Κολοκοτρώνη, όταν στην αρχή της Εθνικής Επανάστασης ερίζουν οι καπεταναίοι για τα πρωτεία και η δολερή διχόνοια χαμογελούσε «καθενός» με το σκήπτρο της. 
«Σας στέλνω τον Δράμαλη με 30.000 ασκέρι για να μονοιάσετε».

Εύχομαι μην μας έλθουν πάλι ασκέρια από της Ανατολής τα μέρη , γιατί τώρα δεν έχουμε Κολοκοτρωναίους και Παπαφλέσσηδες που ήταν «ικανοί να αποβάλουν την σουλτανική δουλεία με σκέτο σαπουνόνερο», όπως γράφει ο Ελύτης.

Γράφω "τώρα".
Ίσως κάτω από τα μπάζα της ασημαντοκρατίας κρύβεται η αληθινή Ελλάδα.

Γράφει ο Δημήτρης Νατσιός 
δάσκαλος-Κιλκίς

πηγή:

2 Σεπ 2018

Το Πορτρέτο των Μηνών. Σεπτέμβριος



Ο Σεπτέμβριος είναι ο ένατος μήνας του ισχύοντος Γρηγοριανού Ημερολογίου, με διάρκεια 30 ημερών.

Η λέξη Σεπτέμβριος, September στα λατινικά, προέρχεται από το αριθμητικό septem (σέπτεμ = επτά), καθώς ήταν ο έβδομος μήνας του αρχαίου δεκάμηνου ρωμαϊκού ημερολογίου. Αργότερα, με την προσθήκη του Ιανουαρίου και του Φεβρουαρίου, ο Σεπτέμβριος μετακινήθηκε στην ένατη θέση, χωρίς όμως να αλλάξει η ονομασία του. Η Ρωμαϊκή Σύγκλητος, θέλοντας να κολακέψει τον αυτοκράτορα Τιβέριο (14-37), αποφάσισε να δώσει το όνομά του στον μήνα Σεπτέμβριο. Αυτός σοφά ποιών αρνήθηκε, επειδή υποστήριξε ότι οι συχνές αλλαγές στις ονομασίες των μηνών μόνο σύγχυση προκαλούν.

Τον Σεπτέμβριο στη Ρώμη τελούνταν μεγάλες γιορτές, όπως τα Καπιτώλια και τα Ρωμαία ή Ρωμαϊκοί Αγώνες (Ludi Romani) προς τιμή του Δία (κάτι σαν Ολυμπιακοί Αγώνες των Ρωμαίων). Την 1η Σεπτεμβρίου προσδιοριζόταν ο ετήσιος φόρος που έπρεπε να καταβάλουν οι Ρωμαίοι πολίτες (indictio), εξού και Ινδικτιών, που στο Βυζάντιο γιορταζόταν ως Πρωτοχρονιά και συνέπιπτε με το νέο εκκλησιαστικό έτος (Αρχή της Ινδικτιώνος).

Στο αρχαίο Αττικό ημερολόγιο ο Σεπτέμβριος αντιστοιχούσε στο δεύτερο δεκαπενθήμερο του μήνα Μεταγειτνιώνα και στο πρώτο δεκαπενθήμερο του μήνα Βοηδρομιώνα. Δεσπόζουσα γιορτή στην Αθήνα και συγκεκριμένα στην Ελευσίνα ήταν τα Ελευσίνια, με τα περιώνυμα Μυστήρια (Ελευσίνια Μυστήρια). Άλλες γιορτές:

Αδώνια
​Μεταγείτνια
Ηράκλεια του Κυνοσάργους
Γενέσια
Αρτέμιδος Αγροτέρας
Βοηδρόμια
Η 1η Σεπτεμβρίου συνδέεται με ποικίλες προλήψεις. Οι έγκυες απείχαν από κάθε εργασία για να μη γεννηθεί το παιδί τους με το σημάδι του Αγίου Συμεών του Στυλίτη, που γιορτάζει αυτή την ημέρα (Συμεών / σημαδεύω). Η 1η Σεπτεμβρίου θεωρείται η «Ημέρα του Χρονογράφου», καθώς πιστεύεται ότι ο Χάρος γράφει όσους θα πεθάνουν κατά τη διάρκεια του χρόνου. Για να ξορκίσουν τον Χάροντα, οι νοικοκυραίοι σπάνε ένα ρόδι στην είσοδο του σπιτιού τους.

Ο Σεπτέμβριος έχει διάφορες ονομασίες στο λαϊκό καλεντάρι:

Χινόπωρος, επειδή θεωρείται ο πρώτος μήνας του Φθινοπώρου.
Ορτυκολόγος, λόγω του περάσματος των ορτυκιών που αποδημούν νότια.
Τρυγητής ή Τρυγομηνάς, λόγω του τρύγου, που είναι η κύρια αγροτική απασχόληση το μήνα αυτό.
Σποριάρης, επειδή προετοιμάζεται η σπορά των χωραφιών.
Σταυρίτης, από τη μεγάλη εορτή της Ύψωσης του Τιμίου Σταυρού στις 14 Σεπτεμβρίου.

Διαβάστε ακόμα
Παροιμίες για τον Σεπτέμβριο
Εορτολόγιο Σεπτεμβρίου


1 Σεπ 2018

Αρχή της Ινδίκτου. Χρόνια Πολλά !!!



Ημερομηνία εορτής: 01/09/2018

Τύπος εορτής: Σταθερή.
Εορτάζει στις 1 Σεπτεμβρίου εκάστου έτους.

Άγιοι που εορτάζουν:  Αρχη Της Ινδικτου

Ἴνδικτον ἡμῖν εὐλόγει νέου Χρόνου,
Ὦ καὶ Παλαιέ, καὶ δι᾿ ἀνθρώπους Νέε.

Βιογραφία
Σήμερα η Εκκλησία μας εορτάζει την Αρχή της Ινδίκτου, δηλαδή αρχή του νέου Εκκλησιαστικού έτους. Για την περίπτωση αυτή, ο Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης γράφει στον Συναξαριστή του:

«Πρέπει να ηξεύρωμεν, αδελφοί, ότι η του Θεού αγία Eκκλησία εορτάζει σήμερον την Iνδικτιώνα, διά τρία αίτια. Πρώτον, επειδή και αυτή είναι αρχή του χρόνου. Διά τούτο και κοντά εις τους παλαιούς Pωμάνους πολλά ετιμάτο αυτή εξ αρχαίων χρόνων. Iνδικτιών δε κατά την ρωμαϊκήν, ήτοι λατινικήν γλώσσαν, θέλει να ειπή ορισμός. Kαι δεύτερον εορτάζει ταύτην η Eκκλησία, επειδή και κατά την σημερινήν ημέραν, επήγεν ο Kύριος ημών Iησούς Xριστός μέσα εις την Συναγωγήν των Iουδαίων, και εδόθη εις αυτόν το Bιβλίον του Προφήτου Hσαΐου, καθώς γράφει ο Eυαγγελιστής Λουκάς (Λουκ. δ΄). Tο οποίον Bιβλίον ανοίξας ο Kύριος, ω του θαύματος! ευθύς εύρε τον τόπον εκείνον, ήτοι την αρχήν του εξηκοστού πρώτου κεφαλαίου του Hσαΐου, εις το οποίον είναι γεγραμμένον διά λόγου του τα λόγια ταύτα: «Πνεύμα Kυρίου επ’ εμέ, ου ένεκεν έχρισέ με, ευαγγελίσασθαι πτωχοίς απέσταλκέ με, ιάσασθαι τους συντετριμμένους την καρδίαν, κηρύξαι αιχμαλώτοις άφεσιν και τυφλοίς ανάβλεψιν, αποστείλαι τεθραυσμένους εν αφέσει, κηρύξαι ενιαυτόν Kυρίου δεκτόν». Aφ’ ου δε ανέγνωσεν ο Kύριος τα περί αυτού λόγια ταύτα, εσφάλισε το Bιβλίον και το έδωκεν εις τον υπηρέτην. Έπειτα καθίσας, είπεν εις τον λαόν «ότι σήμερον ετελειώθησαν οι λόγοι της Προφητείας ταύτης εις τα εδικά σας αυτία». Όθεν ο λαός ταύτα ακούων, εθαύμαζε διά τα χαριτωμένα λόγια, οπού εύγαινον εκ του στόματός του, ως τούτο γράφει ο αυτός Eυαγγελιστής Λουκάς (αυτόθι).

Eίναι δε και τρίτη αιτία, διά την οποίαν η Eκκλησία του Xριστού κάμνει σήμερον ενθύμησιν της Iνδίκτου, και εορτάζει την αρχήν του νέου χρόνου: ήγουν, ίνα διά μέσου της υμνωδίας και ικεσίας, οπού προσφέρομεν εις τον Θεόν εν τη εορτή ταύτη, γένη ο Θεός ίλεως εις ημάς, και ευλογήση τον νέον χρόνον, και χαρίση τούτον εις ημάς ευτυχή και γεμάτον από όλα τα σωματικά αγαθά. Kαι ίνα φωτίση τας διανοίας μας, εις το να περάσωμεν όλον τον χρόνον καθαρώς και με αγαθήν συνείδησιν, και εις το να ευαρεστήσωμεν τω Θεώ, με την φύλαξιν των εντολών του. Kαι ούτω να τύχωμεν των εν Oυρανοίς αιωνίων αγαθών».


Ἀπολυτίκιον  (Κατέβασμα)
Ἦχος β’.
Ὁ πάσης δημιουργὸς τῆς κτίσεως, ὁ καιροὺς καὶ χρόνους ἐν τῇ ἰδίᾳ ἐξουσία θέμενος, εὐλόγησον τὸν στέφανον τοῦ ἐνιαυτοῦ τῆς χρηστότητός σου Κύριε, φυλάττων ἐν εἰρήνῃ τοὺς Βασιλεῖς καὶ τὴν πόλιν σου, πρεσβείαις τῆς Θεοτόκου, καὶ σῶσον ἡμᾶς.

Κοντάκιον
Ἦχος γ’. Ἡ Παρθένος σήμερον.
Ὁ ἀρρήτῳ σύμπαντα, δημιουργήσας σοφίᾳ, καὶ καιροὺς ὁ θέμενος, ἐν τῇ αὐτοῦ ἐξουσίᾳ, δώρησαι, τῷ φιλοχρίστῳ λαῷ σου νίκας· ἔτους δέ, τάς τε εἰσόδους καὶ τάς ἐξόδους, εὐλογήσαις κατευθύνων, ἡμῶν τὰ ἔργα πρὸς θεῖόν σου θέλημα.
(Ποιηθὲν τῶ 1813 ἔτει ὑπὸ τοῦ ἀοιδίμου Πατριάρχου Κωνσταντινοπόλεως, Κυρίλλου ς´).

Κάθισμα
Ἦχος πλ. δ’. Τὴν Σοφίαν καὶ Λόγον.
Ὁ καιροὺς καρποφόρους καὶ ὑετούς, οὐρανόθεν παρέχων τοῖς ἐπὶ γῆς, καὶ νῦν προσδεχόμενος, τὰς αἰτήσεις τῶν δούλων σου, ἀπὸ πάσης λύτρωσαι, ἀνάγκης τὴν πόλιν σου, οἱ οἰκτιρμοὶ καὶ γάρ σου, εἰς πάντα τὰ ἔργα σου. Ὅθεν τὰς εἰσόδους, εὐλογῶν καὶ ἐξόδους, τὰ ἔργα κατεύθυνον ἐφ᾿ ἡμᾶς τῶν χειρῶν ἡμῶν, καὶ πταισμάτων τὴν ἄφεσιν, δώρησαι ἡμῖν ὁ Θεός· σὺ γὰρ ἐξ οὐκ ὄντων τὰ σύμπαντα, ὡς δυνατὸς εἰς τὸ εἶναι παρήγαγες.

Μεγαλυνάριον
Ἄναρχε τρσήλιε Βασιλεῦ, ὁ καιρῶν καὶ χρόνων, τὰς ἑλίξεις περισκοπῶν, εὐλόγησον τὸν κύκλον, τῆς νέας περιόδου, τὰς ἀγαθάς σου δόσεις πᾶσι δωρούμενος. 

πηγή: