21 Αυγ 2015

ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΜΕ ΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟ (Διάβασε το σε παρακαλώ)



Κάποιος απελπισμένος άνθρωπος, πολλές φορες τα έβαλε με τον Χριστό και επάνω στην απελπισία του τον αμφισβητούσε γιατί τον θεωρούσε υπεύθυνο για τα δεινά που περνά.

Πολλές φορες έλεγε ότι τελικά δεν υπάρχει Χριστός, γιατί εάν υπήρχε θα ερχόταν για να διώξει όλα τα δεινά που περνά.

Έλεγε στον περίγυρο του ότι δεν υπάρχει Χριστός και συνεχώς στρεφόταν εναντίον Του.

Δεν πιστεύω πλέον έλεγε αυτός ο άνθρωπος γιατί όσες φορές τον κάλεσα να έρθει ποτε δεν ήρθε.

Ένα βραδυ εκεί που καθόταν στο σπίτι του μονος του και βλέποντας τηλεόραση, ακούει έναν κτύπο στην πόρτα. Πάει να την ανοίξει και βλέπει κάποιον άγνωστο.

Καλησπέρα του λέει ο άγνωστος. Καλησπέρα σας απαντά. Τι θα θέλατε?

Εσένα του απαντά ο άγνωστος.

Δεν σας γνωρίζω. Εσείς με γνωρίζεται?

Σε γνωρίζω πολύ καλά και ξέρω ότι σε λένε Δημήτρη, του απαντά ο άγνωστος.

Μπορώ να σε απασχολήσω δέκα λεπτά? τον ρωτά ο άγνωστος.

Βεβαίως, αλλα θα πρέπει να μου πείτε το όνομα σας πρώτα, του απαντά ο Δημήτρης.

Είμαι ο Χριστός, του απαντά ο άγνωστος και θα ήθελα να σε ρωτήσω γιατί δεν πιστεύεις σε μένα και παντού όπου βρεθείς και όπου σταθείς με αμφισβητείς.

Ο Δημήτρης σαστισμένος άνοιξε την πόρτα στον Χριστό και πέρασε μέσα και κάθισαν στο σαλόνι.

Ο Δημήτρης όπως ήταν φυσικό τον πέρασε για τρελό και δεν τον πίστευε.

ΔΗΜΗΤΡΗΣ... Αφού είσαι όπως λες ο Χριστός, γιατί δεν ήρθες μέσα στο σπίτι μονος σου, όπως μπορείς να πας παντού και μου κτύπησες την πόρτα να σου ανοίξω?

ΧΡΙΣΤΟΣ... Το σπίτι είναι δικό σου και μέσα στο σπίτι βάζεις οποιον εσύ θέλεις. Αυτό σημαίνει ότι επιλεγεις ποιον θα φιλοξενήσεις μέσα στον σπίτι σου. Εάν ερχόμουν χωρίς να κτυπήσω την πόρτα. θα καταργούσα την ελευθερία που έχεις. Όπως έχεις ακούσει, εγώ ήρθα στην γη για να ελευθερώσω τον άνθρωπο από τα δεσμά και να είvαι ελεύθερος να κάνει τις δικές του επιλογές.

ΔΗΜΗΤΡΗΣ... Αφού όπως λες είσαι ο Χριστός γιατί επιτρέπεις να υποφέρει ο άνθρωπος ?

ΧΡΙΣΤΟΣ... Όπως σου είπα ο άνθρωπος είναι ελεύθερος να περπατήσει όποιον δρόμο θέλει χωρίς την δική μου παρέμβαση και εάν ο άνθρωπος υποφέρει, είναι υπεύθυνος ο άνθρωπος, γιατί με έχει διώξει από κοντά του και ζει μέσα στην αμαρτία.


ΔΗΜΗΤΡΗΣ... Γιατί επιτρέπεις οι μάνες να χάνουν τα παιδιά τους και να πονάνε?

ΧΡΙΣΤΟΣ... Ξέχασαν οι άνθρωποι ότι και η δική μου η μάνα πονούσε όταν με έβλεπε στον σταυρό επάνω να ξεψυχώ. Εσύ τι πιστεύεις? Εάν ήθελα να κάνω την μάνα μου να μην πονά δεν μπορούσα να το κάνω?

Οι μάνες πονάνε γιατί δεν πιστεύουν σε μένα και δεν γνωρίζουν ότι ο δημιουργός είμαι εγώ. Εάν πίστευαν σε μένα, θα γνώριζαν ότι τα παιδιά τους δεν πέθαναν, αλλα βρίσκονται κοντά μου. Η απιστία όμως δεν τις αφήνει να το δουν γιατί κυριαρχεί ο εγωισμός.

ΔΗΜΗΤΡΗΣ... Υπάρχουν άνθρωποι που είναι φτωχοί και δεν έχουν χρήματα να ζήσουν. Υπάρχουν άνθρωποι που έχουν συκοφαντηθεί. Υπάρχουν άνθρωποι που αρρωσταίνουν. Υπάρχουν άνθρωποι που κάνουν πολέμους και σκοτώνουν αθώους. Τι λες για όλα αυτά?

ΧΡΙΣΤΟΣ... Υπάρχουν άνθρωποι που είναι φτωχοί, γιατί οι άνθρωποι έμαθαν να εργάζονται λίγο και να χαλάνε πολλά. Υπάρχουν άνθρωποι που είναι φτωχοί, γιατί δεν κάνανε σωστή διαχείριση των χρημάτων. Είναι φτωχοί γιατί θέλησαν να ζήσουν στην πολυτέλεια και άνεση. Εγώ είχα πολυτέλεια και άνεση? Υποσχέθηκα μια άνετη ζωή χωρίς προβλήματα και δεν τήρησα τον λόγο μου? Υποσχέθηκα ότι οι άνθρωποι δεν θα αρρωσταίνουν? Εσύ τι πιστεύεις? Ότι δεν μπορούσα να εμποδίσω τον Ηρώδη και να μην σφαγιαστούν τόσα παιδιά?

ΔΗΜΗΤΡΗΣ... Γιατί Χριστέ μου αφήνεις τον άνθρωπο να πονά και να βασανίζεται? Γιατί Χριστέ μου επιτρέπεις στον διάβολο να επεμβαίνει?

ΧΡΙΣΤΟΣ... Ο άνθρωπος Δημήτρη, θα πονέσει όπως εγώ πόνεσα όταν μου κάρφωναν τα καρφιά επάνω στον σταυρό. Ο άνθρωπος θα βιώσει τον πόνο του αγκάθινου στεφανιού, γιατί το αγκάθινο στεφάνι είναι το φωτοστέφανο. Αυτός ο πόνος και αυτά τα βάσανα οδηγούν στον παράδεισο. Όσο για τον διάβολο που με ρώτησες, όπως είπα και πριν, τον άθρωπο τον άφησα ελεύθερο να ακολουθεί τον δικό του δρόμο. τον δρόμο που θα επιλέξει. Στον διάβολο δεν επιτρέπω εγώ να κάνει αυτά που κάνει, αλλα ο άνθρωπος του επιτρέπει να τα κάνει. Εάν ο άθρωπος δεν το επέτρεπε δεν θα έκανε τίποτα. Γιατί ρίχνεις ευθύνες σε μένα?


ΔΗΜΗΤΡΗΣ... Γιατί αφήνεις άθεους να κυβερνάν και να καταστρέφουν τον κόσμο? Γιατί αφήνεις ανθρώπους να ζουν πλούσια και άλλοι να μην έχουν να φάνε?

ΧΡΙΣΤΟΣ... Τους ανθρώπους που κυβερνάνε εσείς τους επιλέγετε και τους επιλέγετε σύμφωνα με τα συμφέροντα τα προσωπικά σας. Άρα λοιπόν αυτοί που κυβερνάνε και καταστρέφουν τον κόσμο, εσείς τους έχετε τοποθετήσει σε αυτά τα πόστα και όχι εγώ. Αυτοί που έχουν το χρήμα και το διαχειρίζονται και αφήνουν τα παιδιά μου να πεινάνε, στο λέω από τώρα ότι δεν θα είναι μαζί μου στην αιώνια βασιλεια, ενώ αυτοί που είναι φτωχοί και ταλαιπωρημένοι και πιστεύουν σε μένα στην παρούσα ζωή, θα είναι χορτάτοι στην αιώνια ζωή. Άλλωστε εγώ όταν ήρθα στην γη, ήρθα να σας προετοιμάσω για την αιώνια ζωή και τον παράδεισο και όχι για την επίγεια ζωή.

ΔΗΜΗΤΡΗΣ... Χριστέ μου οι άνθρωποι υποφέρουν. Γέμισε ο τόπος υποκριτές. Γέμισε ο τόπος κλέφτες. Γέμισε ο τόπος άθεους. Γιατί δεν τους τιμωρείς?


ΧΡΙΣΤΟΣ... Οι άνθρωποι υποφέρουν γιατί θέλησαν να αποκτήσουν στην ζωή τους περισσότερα από αυτά που χρειάζονται για να ζήσουν. Οι άνθρωποι υποφέρουν γιατί κάνανε πρώτο μέλημα τους το πως θα κερδίσουν περισσότερα χρήματα και να τα σπαταλάνε ασώτως. Οι άνθρωποι υποφέρουν γιατί βγάλανε από την ζωή τους τον Θεό και θέλησαν οι ίδιοι να γίνουν θεοί. Οι άνθρωποι υποφέρουν γιατί δεν πιστεύουν και δεν έχουν σαν πρότυπο τους αγίους, αλλα αφήνονται και παρασύρονται κάνοντας και δημιουργώντας πρότυπα των δαιμόνων. Όσον αφορά τους υποκριτές, τους κλέφτες, τους άθεους και όλους αυτούς που στραφήκαν εναντίον μου, δεν θα τους κάνω τίποτα εγώ, γιατί δεν είμαι τιμωρός. Θα τιμωρηθούν μόνοι τους όταν θα κερδίσουν την αιώνια κόλαση. Δεν μπορώ εγώ να παρέμβω γιατί εάν παρέμβω θα χαθεί το αυτεξούσιο.


ΧΡΙΣΤΟΣ... Θα φύγω τώρα. Θέλω να ξέρεις ότι όποτε με χρειαστείς θα είμαι δίπλα σου, σε κάθε δύσκολη στιγμή της ζωής σου. Να γνωρίζεις ότι οποιος θέλει να με ακολουθήσει και να περπατήσει μαζί μου, θα πρέπει να περπατήσει στον δρόμο που περπάτησα εγώ. Αυτός ο δρόμος είναι ανηφορικός, έχει πόνο και δάκρυ. Αυτός ο δρόμος είναι ο δρόμος του Γολγοθά και θα πρέπει κι εσύ να ανεβείς αυτόν τον δρόμο, κουβαλώντας τον σταυρό στους ώμους σου, όπως εγώ τον κουβάλησα. Σε αυτόν τον δρόμο θα βρείς ανθρώπους που θα προσπαθήσουν να σε απομακρύνουν από εμένα, όπως ο διάβολος προσπάθησε να απομακρύνει εμένα από το Θεό. Σε αυτόν τον δρόμο θα δεις και θα νιώσεις την αδικία, θα σε χλευάσουν, θα σε ειρωνευτούν, θα σε προδώσουν, θα σε εκμεταλλευτούν, θα σε πληγώσουν μέχρι η ψυχή σου να ματώσει, όπως εγώ μάτωσα όταν με βασάνιζαν οι δήμιοι. Αυτός είναι ο δρόμος ο δικός μου. Είναι αυτός ο δρόμος της σωτηρίας. Είναι ο δρόμος της δικής σου ανάστασης. είναι ο δρόμος που θα σε φέρει κοντά σε μένα και στην αιώνια βασιλεία.

ΔΗΜΗΤΡΗΣ... Χριστέ μου στάσου μισό λεπτό να σε ρωτήσω. Που θα σε βρω όταν σε χρειαστώ?

ΧΡΙΣΤΟΣ... Θα με βρείς μέσα στην προσευχή. Θα με βρείς εκεί που υπάρχει αγάπη. Θα με βρείς πίνοντας το αίμα μου και τρώγοντας το σώμα μου στην θεία κοινωνία. Θα με βρείς στην μετάνοια κατά την ώρα της εξομολογήσεως. Θα με βρείς μέσα στον οίκο μου που είναι ο κάθε ναός. Εκεί θα με βρείς. Ζήτησε με και εγώ θα είμαι δίπλα σου.

Αυτά είπε ο Χριστός στον Δημήτρη και εμέσως χάθηκε από μπροστά του μέσα σε ένα σύννεφο.

Ο Δημήτρης συγκλονισμένος από αυτήν την επίσκευψη και την συνομιλία με τον Χριστό, η πρώτη κίνηση που έκανε ήταν να πάρει στα χέρια του μια εικόνα του Χριστού και πάνω σε αυτήν να κλάψει.

Τα δάκρυα από τα μάτια του ήταν δάκρυα ανοχής, χαράς, τύψης, μετανοίας και αγάπης.


Αμέσως αυτό που έκανε ο Δημήτρης από εκείνη την ημέρα μέχρι και το τέλος της ζωής του, ήταν να κάνει πράξη αυτά που του είπε ο Χριστός. Παντού μιλούσε γι Αυτόν με περίσσια αγάπη και πίστη, κατορθώνοντας έτσι να οδηγήσει και άλλους ανθρώπους κοντά στον Χριστό και να τους γλυτώσει από τα δίχτυα του διαβόλου.

Εσύ καλε μου φιλε και καλή μου φίλη θέλεις να κανεις αυτό που έκανε ο Δημήτρης?

Η απόφαση είναι δική σου.

Με πατρική αγάπη.

Πάτερ Θεόφιλος.


3 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

ΑΓΑΠΗΤΟΙ ΑΘΕΟΙ, ΣΑΣ ΠΡΟΚΑΛΩ ΝΑ ΔΙΑΒΑΣΕΤΕ ΤΟΝ ΠΑΡΑΚΑΤΩ ΔΙΑΛΟΓΟ.
ΑΓΑΠΗΤΟΙ ΕΝ ΧΡΙΣΤΩ ΑΔΕΛΦΟΙ, ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΓΙΑ ΝΑ ΜΠΟΡΕΙΤΕ ΝΑ ΔΙΝΕΤΕ ΟΡΘΟΔΟΞΕΣ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΣΕ ΟΠΟΙΟΝΔΗΠΟΤΕ ΑΜΦΙΣΒΗΤΕΙ ΤΗΝ ΠΙΣΤΗ ΜΑΣ.

Διάλογος μεταξύ γέροντα και αθέου

Ένα πρωινό συζητά ο Γέροντας Επιφάνειος Θεοδωρόπουλος με δυο-τρεις επισκέπτες στο σπίτι του. Ο ένας είναι ιδεολόγος άθεος και κομμουνιστής. Σε μια στιγμή έρχεται κάποιος απ' έξω και τους πληροφορεί ότι η Αθήνα έχει γεμίσει από φωτογραφίες του Μαο Τσε Τουγκ με την επιγραφή: "Δόξα στον μεγάλο Μάο". Ήταν η ημέρα κατά την οποία είχε πεθάνει ο Κινέζος δικτάτορας.

Γέροντας:

Έτσι είναι, παιδάκι μου. Δεν υπάρχουν άθεοι. Ειδωλολάτρες υπάρχουν, οι οποίοι βγάζουν τον Χριστό από τον θρόνο Του και στη θέση Του τοποθετούν τα είδωλά τους. Εμείς λέμε: «Δόξα τω Πατρί και τω Υιώ και τω Αγίω Πνεύματι». Αυτοί λένε: «Δόξα στον μεγάλο Μάο». Διαλέγεις και παίρνεις.

Άθεος:

Και σεις, παππούλη, το παίρνετε το ναρκωτικό σας. Μόνο που εσείς το λέτε Χριστό, ο άλλος το λέει Αλλάχ, ο τρίτος Βούδα κ.ο.κ.

Γέροντας:

- Ο Χριστός, παιδί μου, δεν είναι ναρκωτικό. Ο Χριστός είναι ο Δημιουργός του σύμπαντος κόσμου. Αυτός που με σοφία κυβερνά τα πάντα: από το πλήθος των απέραντων γαλαξιών μέχρι τα απειροελάχιστα σωματίδια του μικρόκοσμου. Αυτός που δίνει ζωή σε όλους μας. Αυτός που σ’ έφερε στον κόσμο και σου’ χει δώσει τόση ελευθερία, ώστε να μπορείς να Τον αμφισβητείς, αλλά και να Τον αρνείσαι ακόμη.

Άθεος:

- Παππούλη, δικαίωμά σας είναι να τα πιστεύετε όλα αυτά. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι είναι και αληθινά. Αποδείξεις έχετε;

Γέροντας:

- Εσύ όλα αυτά τα θεωρείς παραμύθια, έτσι δεν είναι;

Άθεος:

- Βεβαίως.

Γέροντας:

- Αποδείξεις έχεις; Μπορείς να μου αποδείξεις ότι όσα πιστεύω εγώ είναι ψεύτικα;

Άθεος:

- ...

Γέροντας:

- Δεν απαντάς, διότι και συ δεν έχεις αποδείξεις. Άρα και συ πιστεύεις ότι είναι παραμύθια. Κι εγώ μεν ομιλώ περί πίστεως, όταν αναφέρομαι στον Θεό. Εσύ όμως, ενώ απορρίπτεις τη δική μου πίστη, στην ουσία πιστεύεις στην απιστία σου, αφού δεν μπορείς να την τεκμηριώσεις με αποδείξεις. Πρέπει όμως να σου πω ότι η πίστη η δική μου δεν είναι ξεκάρφωτη. Υπάρχουν κάποια υπερφυσικά γεγονότα, πάνω στα οποία θεμελιώνεται.

Άθεος:

- Μια στιγμή! Μια και μιλάτε για πίστη, τι θα πείτε στους Μωαμεθανούς π.χ. ή στους Βουδιστές; Διότι κι εκείνοι ομιλούν περί πίστεως. Κι εκείνοι διδάσκουν υψηλές ηθικές διδασκαλίες. Γιατί η δική σας πίστη είναι καλύτερη από εκείνων;

Γέροντας:

- Μ’ αυτή την ερώτηση σου τίθεται το κριτήριο της αληθείας? διότι βεβαίως η αλήθεια είναι μία και μόνη. Δεν υπάρχουν πολλές αλήθειες. Ποιος όμως κατέχει την αλήθεια; Ιδού το μεγάλο ερώτημα. Έτσι, δεν πρόκειται για καλύτερη ή χειρότερη πίστη! Πρόκειται για τη μόνη αληθινή πίστη!

Δέχομαι ότι ηθικές διδασκαλίες έχουν και τα άλλα πιστεύω. Βεβαίως οι ηθικές διδασκαλίες του Χριστιανισμού υπερέχουν ασυγκρίτως. Εμείς όμως δεν πιστεύουμε στον Χριστό για τις ηθικές Του διδασκαλίες. Ούτε για το «Αγαπάτε αλλήλους», ούτε για τα κηρύγματά Του περί ειρήνης και δικαιοσύνης, ελευθερίας και ισότητος. Εμείς πιστεύουμε στον Χριστό, διότι η επί γης παρουσία Του συνοδεύθηκε από υπερφυσικά γεγονότα, πράγμα το οποίο σημαίνει ότι είναι Θεός.

Ανώνυμος είπε...

Άθεος:

- Κοιτάξτε. Κι εγώ παραδέχομαι ότι ο Χριστός ήταν σπουδαίος φιλόσοφος και μεγάλος επαναστάτης, αλλά μην τον κάνουμε και Θεό τώρα...

Γέροντας:

- Αχ, παιδί μου! Όλοι οι μεγάλοι άπιστοι της ιστορίας εκεί σκάλωσαν. Το ψαροκόκαλο που τους κάθισε στο λαιμό και δεν μπορούσαν να το καταπιούν, αυτό ακριβώς ήταν. Το ότι ο Χριστός είναι και Θεός.

Πολλοί από αυτούς ήσαν διατεθειμένοι να πουν στον Κύριο: Μη λες ότι είσαι Θεός ενανθρωπήσας. Πες ότι είσαι απλός άνθρωπος και μεις είμαστε έτοιμοι να σε θεοποιήσουμε. Γιατί θέλεις να είσαι Θεός ενανθρωπήσας και όχι άνθρωπος αποθεωθείς; Εμείς δεχόμαστε να σε αποθεώσουμε, να σε αποκηρύξουμε τον μέγιστο των ανθρώπων , τον αγιώτατο, τον ηθικώτατο, τον ευγενέστατο, τον ανυπέρβλητο, τον μοναδικό, τον ανεπανάληπτο. Δεν σου αρκούν όλα αυτά;

Ο κορυφαίος του χορού των αρνητών, ο Ερνέστος Ρενάν, βροντοφωνεί περί του Χριστού: «Για δεκάδες χιλιάδες χρόνια ο κόσμος θα ανυψώνεται δια σου», είσαι «ο ακρογωνιαίος λίθος της ανθρωπότητας ώστε το να αποσπάσει κάποιος το όνομά σου από τον κόσμο τούτο θα ήταν ίσο με τον εκ θεμελίων κλονισμό του», «οι αιώνες θα διακηρύσσουν ότι μεταξύ των υιών των ανθρώπων δεν γεννήθηκε κανένας υπέρτερός» σου. Εδώ όμως σταματούν, και αυτός και οι όμοιοί του. Η επόμενη φράση τους; «Θεός όμως δεν είσαι!»

Και δεν αντιλαμβάνονται οι ταλαίπωροι ότι όλα αυτά συνιστούν για την ψυχή τους μια ανέκφραστη τραγωδία! Το δίλημμα αναπόφευκτα είναι αμείλικτο: Ή είναι Θεός ενανθρωπήσας ο Χριστός, οπότε πράγματι, και μόνον τότε, αποτελεί την ηθικωτέρα, την αγιωτέρα και την ευγενεστέρα μορφή της ανθρωπότητος, ή δεν είναι Θεός ενανθρωπήσας, οπότε όμως δεν είναι δυνατόν να είναι τίποτε απ’ όλα αυτά. Αντιθέτως αν ο Χριστός δεν είναι Θεός, τότε πρόκειται για την απαισιοτέρα, τη φρικτοτέρα και την απεχθεστέρα ύπαρξη της ανθρωπίνης ιστορίας.

Άθεος:

- Τι είπατε;

Γέροντας:

- Αυτό που άκουσες! Βαρύς ο λόγος, απολύτως όμως αληθής. Και ιδού γιατί: Τι είπαν για τον εαυτό τους, ή ποια ιδέα είχαν για τον εαυτό τους όλοι οι πράγματι μεγάλοι άνδρες της ανθρωπότητος;

Ο «ανδρών απάντων σοφώτατος» Σωκράτης διεκήρυσσε το: «Εν οίδα ότι ουδέν οίδα».

Όλοι οι σπουδαίοι άνδρες της Παλαιάς και της Καινής Διαθήκης, από τον Αβραάμ και τον Μωϋσή μέχρι τον Ιωάννη τον Πρόδρομο και τον Παύλο, αυτοχαρακτηρίζονται «γη και σποδός (=στάχτη)», «ταλαίπωροι», «εκτρώματα» κ.τ.τ.[1]

Η συμπεριφορά, αντιθέτως, του Ιησού είναι παραδόξως διαφορετική! Και λέω παραδόξως διαφορετική, διότι το φυσικό και το λογικό θα ήταν να είναι παρόμοια η συμπεριφορά Του. Αυτός μάλιστα, ως ανώτερος και υπέρτερος από όλους του άλλους, θα έπρεπε να έχη ακόμα κατώτερη και ταπεινότερη ιδέα για τον εαυτό Του[2]. Ηθικώς τελειότερος από κάθε άλλον έπρεπε να υπερακοντίζει σε αυτομεμψία και ταπεινό φρόνημα όλους τους παραπάνω και οποιονδήποτε άλλον, από την δημιουργία του κόσμου μέχρι τη συντέλεια των αιώνων.

Ανώνυμος είπε...

Συμβαίνει όμως το ακριβώς αντίθετο!

Πρώτα – πρώτα διακηρύσσει ότι είναι αναμάρτητος: «Τις εξ υμών ελέγχει με περί αμαρτίας;» (Ιωάν. η’ 46). «Έρχεται ο του κόσμου τούτου άρχων, και εν εμοί ουκ έχει ουδέν» (Ιωάν. ιδ’ 30).

Εκφράζει επίσης πολύ υψηλές ιδέες περί Εαυτού: «Εγώ ειμί το φως του κόσμου» (Ιωάν. η’ 12). «Εγώ ειμί η οδός και η αλήθεια και η ζωή» (Ιωάν. ιδ’ 6).

Εκτός όμως αυτών, προβάλλει και αξιώσεις απολύτου αφιερώσεως στο Πρόσωπό Του. Εισχωρεί ακόμη και στις ιερώτερες σχέσεις των ανθρώπων και λέει: «Ο φιλών πατέρα ή μητέρα υπέρ εμέ ουκ έστι μου άξιος? και ο φιλών υιόν ή θυγατέρα υπέρ εμέ ουκ έστι μου άξιος» (Ματθ. ι’ 37). «Ήλθον διχάσαι άνθρωπον κατά του πατρός αυτού και θυγατέρα κατά της μητρός αυτής και νύμφην κατά της πενθεράς αυτής» (Ματθ. ι’ 35). Απαιτεί ακόμη και μαρτυρική ζωή και θάνατο από τους μαθητές Του: «Παραδώσουσιν υμάς εις συνέδρια και εν ταις συναγωγαίς αυτών μαστιγώσουσιν υμάς? και επί ηγεμόνας δε και βασιλείς αχθήσεσθε ένεκεν εμού... Παραδώσει δε αδελφός αδελφόν εις θάνατον και πατήρ τέκνον, και επαναστήσονται τέκνα επί γονείς και θανατώσουσιν αυτούς? και έσεσθε μισούμενοι υπό πάντων δια το όνομά μου? ο δε υπομείνας εις τέλος ούτος σωθήσεται... Μη φοβηθήτε από των αποκτεννόντων το σώμα... Όστις αν αρνήσηταί με έμπροσθεν των ανθρώπων, αρνήσομαι αυτόν καγώ... Ο απολέσας την ψυχήν αυτού ένεκεν εμού ευρήσει αυτήν» (Ματθ. ι’ 17 κ.ε.).

Και τώρα σε ρωτώ: Τόλμησε ποτέ κανείς να διεκδικήσει υπέρ αυτού την αγάπη των ανθρώπων πάνω κι απ’ την ίδια τους τη ζωή; Τόλμησε ποτέ κανείς να διακηρύξει την απόλυτη αναμαρτησία του; Τόλμησε ποτέ κανείς να εκστομίσει το: «Εγώ ειμί η αλήθεια»; (Ιωάν. ιδ’ 6). Κανείς και πουθενά! Μόνο ένας Θεός θα μπορούσε να τα κάνη αυτά. Φαντάζεσαι τον δικό σας τον Μαρξ να ‘λεγε κάτι τέτοια; Θα τον περνούσαν για τρελό και δεν θα βρισκόταν κανείς να τον ακολουθήσει.

Για σκέψου, τώρα, πόσα εκατομμύρια άνθρωποι θυσίασαν τα πάντα για χάρη του Χριστού, ακόμα και αυτή τη ζωή τους, πιστεύοντας στην περί εαυτού αλήθεια των λόγων Του! Εάν οι περί εαυτού διακηρύξεις του ήσαν ψευδείς, ο Ιησούς θα ήταν η απαισιοτέρα μορφή της ιστορίας οδηγώντας τόσους πολλούς σε τόσο βαριά θυσία. Ποιος άνθρωπος, όσο μεγάλος, όσο σπουδαίος, όσο σοφός κι αν είναι, θα άξιζε αυτή τη μεγάλη προσφορά και θυσία; Ποιος; Κανένας! Μόνο εάν ήταν Θεός!

Μ’ άλλα λόγια: Όποιος άνθρωπος απαιτούσε αυτή τη θυσία από τους οπαδούς του, θα ήταν η απαισιοτέρα μορφή της ιστορίας. Ο Χριστός όμως και την απαίτησε και την πέτυχε. Παρά ταύτα από τους αρνητές της θεότητός Του αναγορεύθηκε η ευγενεστέρα και αγιωτέρα μορφή της ιστορίας. Οπότε: Ή παραλογίζονται οι αρνητές ονομάζοντας αγιώτερο τον απαισιώτερο, ή, για να μην υπάρχει παραλογισμός, αλλά να έχη λογική η συνύπαρξι απαιτήσεων του Χριστού και αγιότητός Του, θα πρέπει αναγκαστικά να δεχθούν ότι ο Χριστός εξακολουθεί να παραμένει η ευγενεστέρα και αγιωτέρα μορφή της ανθρωπότητος μόνο όμως υπό την προϋπόθεσι ότι είναι και Θεός! Αλλιώς είναι, όπως είπαμε, όχι η αγιωτέρα, αλλά η φρικτοτέρα μορφή της ιστορίας, ως αιτία της μεγαλυτέρας θυσίας των αιώνων, εν ονόματι ενός ψεύδους! Έτσι η θεότητα του Χριστού αποδεικνύεται με βάσι αυτούς τους ίδιους τους περί αυτού χαρακτηρισμούς των αρνητών Του!...

Άθεος:

- Όσα είπατε είναι πράγματι εντυπωσιακά, δεν αποτελούν όμως παρά συλλογισμούς. Ιστορικά στοιχεία, που να θεμελιώνουν την Θεότητά του, έχετε;

Γέροντας:

- Σου είπα και προηγουμένως ότι τα πειστήρια της Θεότητας Του είναι τα υπερφυσικά γεγονότα που συνέβησαν όσο καιρό ήταν εδώ στη γη. Ο Χριστός δεν αρκέσθηκε μόνο να διακηρύσσει τις παραπάνω αλήθειες, αλλά επικύρωνε τους λόγους Του και με πλήθος θαυμάτων. Έκανε τυφλούς να βλέπουν, παράλυτους να περπατούν, έθρεψε με δύο ψάρια και πέντε ψωμιά πέντε χιλιάδες άνδρες και πολλαπλάσιες γυναίκες και παιδιά, διέτασσε τα στοιχεία της φύσεως και αυτά υπάκουαν, ανέστησε νεκρούς μεταξύ των οποίων και τον Λάζαρο τέσσερις μέρες μετά τον θάνατό του. Μεγαλύτερο όμως από όλα τα θαύματα είναι η Ανάσταση Του.

Όλο το οικοδόμημα του Χριστιανισμού στηρίζεται στο γεγονός της