AΡΟΝ ΑΡΟΝ ΞΑΝΑΣΤΑΥΡΩΣΤΕ ΤΟΝ

Ήρθε και η Μεγάλη Εβδομάδα και κάθε μέρα της μας θυμίζει τι τράβηξε ο Ιησούς Χριστός στα χέρια όλων εκείνων που τον μισούσαν έως θανάτου. Όλοι εκείνοι, που όταν επέτρεψε ο Θεός να συλλάβουν τον Υιό Του, άδραξαν την ευκαιρία που περίμεναν καιρό κι έβγαλαν πάνω Του όλη τους την κακία κι όλη τους τη βαρβαρότητα.
Κι αναρωτιέται κανείς πως είναι δυνατόν άνθρωποι να φέρθηκαν με τέτοιο μένος, απέναντι σε κάποιον που όταν Τον είχες μπροστά σου μόνο σεβασμό και δέος μπορούσες να νιώσεις. Άνθρωποι, οι οποίοι ακόμα κι αν δεν Τον ήξεραν είχαν σίγουρα ακούσει για Αυτόν, που ζούσε ανάμεσά τους και μόνο καλό έκανε σε όλους. Άνθρωποι, που ζούσαν μια ζωή χωρίς ελπίδα, χωρίς αλήθεια, εγκλωβισμένοι στο ψέμα αυτού του κόσμου και άκουσαν από Αυτόν λόγο παρηγοριάς, λόγο αλήθειας και λόγο σωτηρίας από την ψεύτικη αυτή ζωή.
Αυτοί οι άνθρωποι Τον βασάνισαν με τον χειρότερο τρόπο.
Άραγε την ώρα που Τον χτυπούσαν και τον κορόιδευαν κανείς δεν ένιωθε τον παραμικρό οίκτο; Τον παραμικρό δισταγμό, ότι αυτό που έκαναν εκείνη την στιγμή μπορεί να ήταν λάθος;
Στην πραγματικότητα πίσω από όλα αυτά ενορχηστρωτές κι εκτελεστές αυτού του σχεδίου ήταν ο διάβολος και οι δαίμονες που τον υπηρετούν. Αυτοί που μισούν θανάσιμα την Αλήθεια και έχουν κάνει τόσο κόπο να μας φυλακίσουν όλους μέσα σε αυτόν τον ψεύτικο κόσμο, και μέσα στα τόσα ψέμματα.
Αυτοί μισούν θανάσιμα κι οποιονδήποτε μιλήσει στους άλλους συγκρατούμενους συνανθρώπους του, για την αλήθεια και για τον τρόπο διαφυγής από το ψέμα προς τη Ζωή την Αιώνια κοντά στον Θεό.
Με τα όπλα που διαθέτει το δαιμονικό συνεχές θόλωσε την κρίση και την σκέψη αρχικά του όχλου, ώστε μαζοποιημένος όλος ο λαός και υποκινούμενος από τους «πνευματικούς» του ταγούς κι άρχοντες, να ζητήσει την καταδίκη του Ιησού σε σταύρωση κι έπειτα ανέλαβε το έργο στη συνείδηση όλων εκείνων που θα εκτελούσαν το βασανισμό και την εκτέλεση της ποινής του Χριστού.
Κι ο Χριστός, που τα ήξερε όλα αυτά, δίκαια ζητούσε εκείνη την ώρα από τον Πατέρα Του να συγχωρέσει τους βασανιστές Του, επειδή δεν ήξεραν τι έκαναν. Και πράγματι δεν ήξεραν τι έκαναν, ούτε καταλάβαιναν τις συνέπειες των πράξεών τους. Γιατί παραδομένοι στα πάθη του βίου τους, έχοντας δώσει στον πονηρό δικαιώματα εξουσίας επάνω τους, δέχονταν όλη την κακή επιρροή των δαιμόνων μέσα τους κι εκτελούσαν κάθε βάρβαρο έργο ως πειθήνια όργανα.
Σήμερα όλοι εμείς οι Χριστιανοί μετέχουμε στο Θείο Πάθος μέσα από τις ακολουθίες της Μεγάλης Εβδομάδας και καταδικάζουμε τις πράξεις όλων εκείνων που σταύρωσαν τον Χριστό, αλλά δεν απέχουμε και πολύ από τους βασανιστές του.
Τουλάχιστον εκείνοι δεν ήταν οπαδοί Του. Δεν είχαν βαφτιστεί, ούτε Τον πίστευαν.
Εμείς που λέμε ότι Τον αγαπάμε και πιστεύομε σε Αυτόν, πότε κάναμε αυτά που μας παρήγγειλε να κάνουμε; Πότε θυμηθήκαμε ότι στο πρόσωπο καθενός από εμάς υπάρχει Αυτός και κάθε κακό που κάνουμε το κάνουμε εναντίον Του κι όχι ενάντια στον συνάνθρωπο;
Κάθε μέρα αποτυγχάνουμε να καταλάβουμε τους συνανθρώπους μας, να τους συμπονέσουμε, πόσο μάλλον να τους βοηθήσουμε και να τους συγχωρήσουμε κιόλας.
Αδρανούμε καθημερινά στο να προσφέρουμε στήριξη κι αγάπη σε κάποιον που τη χρειάζεται.
Αφήνουμε άλλους να αποφασίζουν για μας χωρίς εμάς αρκεί να μη μας ξεβολέψει κάποιος, να μην ρισκάρουμε την ασφάλεια των κεκτημένων μας.
Ο κόσμος γύρω μας αλλάζει κι εμείς κλείνουμε τα μάτια. Άλλωστε όλο και κάποιος θα μας σώσει στο τέλος. Το σύστημα με τον έναν ή τον άλλον τρόπο πάντα μας τρέφει, πάντα μας δίνει παροχές, όλο «καταστροφή» έρχεται και στο τέλος όλα καλά. Στο κάτω κάτω τι μας νοιάζει. Μπροστά στον κίνδυνο να τα χάσει όλα κάποιος, τελικά δε θέλει και πολλά για να ζήσει. Ένα πιάτο φαί, υγεία και δουλίτσα και είμαστε εντάξει. Αρκεί να μην ξεβολευτούμε.
Το σύστημα όμως αυτό θέλει. Εμείς να μην ξεβολευόμαστε κι αυτό να τα κάνει όλα για εμάς. Να μην ενδιαφερόμαστε για τον συνάνθρωπο, αφού όλα τα παρέχει το σύστημα. Τι άλλο να θελήσει κάποιος; Ένα πιάτο φαί, υγεία και δουλίτσα κι αυτά θα τα δώσει το σύστημα. Βολευτείτε. Μην σας νοιάζει τι γίνεται γύρω σας.
Έτσι πρέπει να γίνουμε. Σαν τα οικόσιτα ζώα. Κι αυτά τι άλλο θέλουν; Φαί και στέγη. Εκεί καταντήσαμε κι εμείς. Μόνο φαί και στέγη να έχουμε κι εκεί να τελειώνουν οι ανάγκες μας. Για την ψυχή και το πνεύμα όλο και λιγότεροι μιλούν, ελάχιστοι φωνάζουν.
Παραδοθείτε λοιπόν στα πάθη του σύντομου βίου σας και δώστε έτσι δικαιώματα στον αρχαίο εχθρό να σας επηρρεάζει, να σας αποπροσανατολίζει, να σβήνει το Φως από το πνεύμα σας. Να μην θυμάστε το Χριστό, να μην αγωνίζεστε.
Στο τέλος θα έρθει, όπως εισημαίνει συνεχώς το prisonplanet.gr και ο ψευτοσωτήρας παγκόσμιος ηγέτης για να μας εξασφαλίσει φαγητό και στέγη, ώστε να λυθούν τα προβληματά μας. Θα ζητήσει όμως την ψυχή μας ως αντάλλαγμα, βάζοντας το χάραγμά του στο μέτωπο και το χέρι μας.
Τότε ποιος θα σκεφτεί την ψυχή; Παραδομένοι όπως θα είμαστε στα καθημερινά μας πάθη, ποιος θα θυμάται πόσο πολύτιμη είναι η ψυχή του; Ποιος θα θυμάται ότι ο Χριστός μας είπε πως ακόμη κι αν κερδίσουμε όλο τον κόσμο, ποιο το όφελος, εάν χάσουμε την ψυχή μας;
ΚΑΤΑ ΜΑΤΘΑΙΟΝ Κεφ. 16
στιχ. 25: «ὃς γὰρ ἂν θέλῃ τὴν ψυχὴν αὐτοῦ σῶσαι, ἀπολέσει αὐτήν· ὃς δ᾿ ἂν ἀπολέσῃ τὴν ψυχὴν αὐτοῦ ἕνεκεν ἐμοῦ, εὑρήσει αὐτήν.»
στιχ. 26: «τί γὰρ ὠφελεῖται ἄνθρωπος ἐὰν τὸν κόσμον ὅλον κερδήσῃ, τὴν δὲ ψυχὴν αὐτοῦ ζημιωθῇ;»
H ψυχή μας είναι πιο πολύτιμη από όλα τα πλούτη και τα αγαθά αυτού του κόσμου. Έτσι μας λέει ο Χριστός. Μόνο αν δώσουμε την ψυχή μας για τον Χριστό θα σωθούμε.
Ο αντίχριστος όμως θα ζητήσει την ψυχή μας, ως αντάλλαγμα για ένα πιάτο φαί και μια ψευδαίσθηση ασφάλειας. Τι φθηνό αλήθεια! Φθηνό κι ευτελές το αντίτιμο, όπως φθηνές και ψεύτικες θα είναι κι οι υποσχέσεις που θα δίνει στους ανθρώπους.
Τότε θα πρέπει να ξεχάσουμε και τον Χριστό. Άλλωστε πότε Τον θυμηθήκαμε, αφού ποτέ δεν Τον είδαμε στο πρόσωπο κάποιου συνανθρώπου μας. Αφού ποτέ δεν προσπαθήσαμε να εφαρμόσουμε ότι μας είπε για να σωθούμε. Αφού ποτέ δεν αγωνιστήκαμε;
Έτσι πολύ φθηνά θα κληθούμε να Τον απαρνηθούμε και άρον άρον να Τον ξανασταυρώσουμε!
Τομέας ενημέρωσης prisonplanet.gr