Ὅταν συμβῆ ἔκλειψι στοὺς δύο ἀστέρες καὶ πλανῆτες, τὸν ἥλιο καὶ τὴν σελήνη, ὅλοι γενικὰ οἱ ἄνθρωποι βλέποντάς τους ταράζονται καὶ ἀμέσως φέρνουν καθρέφτες, φέρνουν λεκάνες μὲ νερὸ καὶ μὲ μεγάλη περιέργεια παρακολουθοῦν τὴν ἀρχή, τὴν μέση καὶ τὸ τέλος τῶν ἐκλείψεων. Καὶ αὐτὸ γιατί; Διότι οἱ ἐκλείποντες φωστῆρες καὶ πλανῆτες εἶναι μεγάλοι, εἶναι ὀνομαστοί, εἶναι ἀπὸ ὅλους γνωστοί. Ἂν ὅμως τύχη νὰ ἐκλείψουν οἱ ἄλλοι πέντε πλανῆτες, ὁ Ἑρμῆς, ἡ Ἀφροδίτη, ὁ Ἄρης, ὁ Ζεὺς καὶ ὁ Κρόνος, οἱ κοινοὶ ἄνθρωποι τοῦ λαοῦ καὶ οἱ ἰδιῶτες δὲν ταράζονται καθόλου καὶ δὲν θέλουν νὰ περιεργασθοῦν τὶς ἐκλείψεις ἐκείνων. Γιατί; Διότι οἱ ἐκλείποντες πλανῆτες εἶναι μικροί, εἶναι ἀμυδροὶ καὶ οὔτε, ἂν ἐκλείπουν, εἶναι σὲ πολλοὺς γνωστό. Ἔτσι καὶ ἂν τύχη νὰ κάνουν καμμία φανερὴ ἁμαρτία ὁ Πατριάρχης, ὁ Ἀρχιερέας, ὁ ἱερέας, ὁ βασιλιάς, ὁ κριτής, ὁ ἄρχοντας καὶ οἱ ἄλλοι ἀξιωματοῦχοι ἄνθρωποι, ἀμέσως ὅλοι οἱ λαοὶ οἱ ὑποτασσόμενοι σ’ αὐτοὺς σκανδαλίζονται, ταράζονται καὶ ἀνοίγουν τὸ στόμα καὶ τοὺς κατηγοροῦν. Καὶ φωνάζουν· “ἂνὁ Πατριάρχης ποὺ εἶναι κεφαλὴ κάνει ἔτσι, ἐγώ, ποὺ εἶμαι ποδάρι, τί νὰ κάνω; Ἂν ὁ Ἀρχιερέας παραβαίνη τὸ νόμο τοῦ Θεοῦ μὲ τέτοιον τρόπο, ἐγώ, ποὺ εἶμαι ἰδιώτης πῶς νὰ μὴν τὸν παραβῶ;
Ἂν οἱ ἱερεῖς, ποὺ εἶναι φῶς, γίνονται σκοτάδι, ἐγώ, ποὺ εἶμαι σκοτάδι, τί θὰ γίνω; Ἂν ὁ βασιλιάς, ποὺ εἶναι φύλακας τοῦ νόμου (διότι βασιλεία, κατὰ τὸν Μ. Βασίλειο, σημαίνει ἔννομος ἐπιστασία) (Ὁμιλία στὴν ἀρχὴ τῶν Παροιμ.) κάνει παρανομίες, ἐγώ, ὁ ὑποτασσόμενος τί εἶναι ἑπόμενο νὰ κάνω; Ἂν ὁ κριτὴς καὶ ὁ ἄρχοντας, ποὺ εἶναι ὑπεύθυνοι τῆς δικαιοσύνης κάνουν ἀδικίες, ἐγώ, ὁ ἀρχόμενος, πῶς νὰ μὴν ἀδικήσω; Ἂν ὁ Πνευματικὸς καὶ ὁ Ἡγούμενος καὶ ὁ Δάσκαλος κάνουν σφάλματα καὶ προξενοῦν κακὸ σκάνδαλο, ἐμεῖς οἱ λαϊκοί, ἐμεῖς οἱ ἀμαθεῖς, ἐμεῖς οἱ κοινοὶ ἄνθρωποι, ποὺ βλέπουμε αὐτούς, τί νὰ κάνουμε”; Καὶ ὄχι μόνο λένε αὐτὰ οἱ ὑπήκοοι, ἀλλὰ ἐπιπλέον παρακινοῦνται νὰ κάνουν μὲ ἔργα τὴν ἴδια ἁμαρτία ἐκείνων· καὶ ἔτσι τὸ σκάνδαλο, ποὺ θὰ προξενήσουν οἱ ἄνθρωποι ποὺ ἔχουν τὰ ἀξιώματα, γίνεται αἰτία ἢ νὰ γκρεμίσει στὴν ἁμαρτία καὶ ὅλους τοὺς κατώτερους ἢ τὸ ἐλάχιστο νὰ τοὺς ἐμποδίση ἀπὸ τὸν δρόμο τῆς ἀρετῆς καὶ τῆς ἀγαθοεργίας. Γιατί; Διότι αὐτοὶ ποὺ σφάλλουν εἶναι μεγάλοι ἄνθρωποι, εἶναι ὀνομαστοί, εἶναι σὲ ὅλους γνωστοὶ καὶ περιφανεῖς. Ὅταν ὅμως σφάλλουν οἱ ἄνθρωποι τῶν κατωτέρων τάξεων, δὲν προξενεῖται τόσο μεγάλο σκάνδαλο στοὺς ἄλλους. Γιατί; Διότι ἐκεῖνοι, ποὺ ἔσφαλαν, δὲν εἶναι μεγάλοι καὶ ὀνομαστοί, ἀλλὰ εἶναι ἰδιῶτες καὶ παραμικροί. Τί λέω;
Πολλὲς φορὲς μπορεῖ νὰ σφάλλουν οἱ παραμικροὶ ἄνθρωποι καὶ τὰ σφάλματα νὰ εἶναι μεγάλα καὶ φανερὰ καὶ παρ’ ὅλα αὐτὰ οἱ ἄλλοι ὄχι μόνο δὲν σκανδαλίζονται, ἀλλὰ οὔτε κἂν θέλουν νὰ ξέρουν, ἂν αὐτοὶ σφάλλουν. Διότι οἱ παραμικροὶ αὐτοὶ ἄνθρωποι μοιάζουν μὲ τοὺς μικροὺς ἀστερίσκους, ποὺ περιστρέφονται γύρω ἀπὸ τὸν πλανήτη Δία, γι’ αὐτὸ ὀνομάζονται ἀπὸ τοὺς ἀστρονόμους συνακόλουθοι καὶ δορυφόροι τοῦ Δία. Ἐπίσης μοιάζουν καὶ μὲ τοὺς δύο ἄλλους μικροὺς ἀστερίσκους, ποὺ βρίσκονται κοντὰ στὸν πλανήτη Κρόνο, καὶ γι’ αὐτὸ ὀνομάζονται λογχίτες τοῦ Κρόνου. Ὅπως, δηλαδή, οἱ ἀστερίσκοι αὐτοὶ λόγω τῆς μικρότητας ποὺ ἔχουν, δὲν φαίνονται καθόλου μὲ γυμνὸ μάτι, ἀλλὰ μόνο γίνονται ὁρατοὶ μὲ τηλεσκόπιο, ἔτσι καὶ οἱ ἰδιῶτες ἄνθρωποι, λόγω τῆς μικρότητας καὶ τῆς εὐτέλειας ποὺ ἔχουν, εἶναι ἀφανεῖς κοντὰ στοὺς ἄλλους, καὶ οὔτε ἂν ζοῦν οὔτε ἂν βρίσκωνται στὸν κόσμο ὑπολογίζονται. Καὶ ὅπως οἱ δορυφόροι ἐκεῖνοι τοῦ Δία καὶ οἱ λογχίτες τοῦ Κρόνου, παρ’ ὅλο ποὺ ἐκλείπουν καὶ σκοτίζονται συχνὰ καὶ σχεδὸν κάθε μέρα, σύμφωνα μὲ τὴν κοινὴ γνώμη καὶ παρατήρησι τῶν νεώτερων ἀστρονόμων καὶ πέφτοντας κρύβονται μέσα στὴ σκιὰ τῶν δικῶν τους πλανητῶν, κανένας ὅμως ἀπὸ τοὺς ἀνθρώπους δὲν βλέπει τὶς ἐκλείψεις ἐκείνων καὶ τοὺς σκοτισμούς, ἔτσι καὶ οἱ παραμικροὶ ἄνθρωποι, ἂν καὶ συχνὰ ἁμαρτάνουν, ἐπειδὴ ὅμως κρύβονται μέσα στὴν δική τους εὐτέλεια καὶ μικρότητα, γιὰ νὰ τὸ πῶ ἔτσι, δὲν γίνονται ἀντιληπτὲς ἀπὸ τοὺς ἄλλους οἱ ἁμαρτίες τους καὶ οὔτε τοὺς σκανδαλίζουν.
Γι’ αὐτὸ εἶπε ὁ θεῖος Χρυσόστομος· «Τὰ ἁμαρτήματα τῶν τυχαίων ἀνθρώπων, σὰν νὰ διαπράττωνται μέσα σὲ σκοτάδι, καταστρέφουν μόνο αὐτοὺς ποὺ τὰ διαπράττουν… καὶ ἂν γίνουν φανερά, δὲν προκαλοῦν ἀξιόλογο σκανδαλισμό». Καὶ πάλι· «Αὐτοὶ ποὺ ζοῦν ἰδιωτικὰ καὶ χωρὶς μεγάλες δραστηριότητες, ἔχουν παραπέτασμα τῶν ἁμαρτημάτων τους τὴν μόνωσι»
(Λόγος γ΄ περὶ Ἱερωσύνης)
ΧΡΗΣΤΟΗΘΕΙΑ (ΑΓ. ΝΙΚΟΔΗΜΟΣ ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ)
Πηγή:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου