Ο ύμνος αυτός, αυτό το μικρό άσμα - θρησκευτικό τραγουδάκι -για να το πούμε λαϊκά-, έχει ιστορία πάρα πολλούς αιώνες. Προέρχεται από την Παλαιά Διαθήκη, από έναν ψαλμό του Βασιλέα Δαυίδ. Τον 33 ψαλμό (ή 34 σε άλλη αρίθμηση), 11 στίχος. Είναι από τους αρχαιότερους ύμνους της 'ορθοδοξίας' και του χριστιανισμού. Μπορεί να είναι τόσο παλαιός, έως και 17 αιώνες!, από τότε που διαμορφώθηκε ως δόγμα ο Χριστιανισμός. Η γλώσσα που έχει είναι αρχαία ελληνικά (για την ακρίβεια ελληνιστική γλώσσα, η γλώσσα του ευαγγελίου), κι όμως όλοι σήμερα καταλαβαίνουμε τις 13 λέξεις που έχει. Αν και έχει ένα λάθος στη μετάφραση: το σωστό θα ήταν : 'ουδενός αγαθού'.
Η μουσική του είναι επιβλητική, είναι σε ήχο 'βαρύ' και αργό. Έχει κάτι το μαγικό, ρίχνει τους παλμούς της καρδιάς, κατεβάζει την πίεση, ηρεμεί. Με αποτέλεσμα κανείς να μην συγκεντρώνεται στο νόημά του. Μπορεί να κάνει ο καθένας το πείραμα: να μπει στο διαδίκτυο και να ακούσει σε βίντεο1-2 λεπτών τον ύμνο αυτό να τον λένε ιερείς μέσα στο Ναό. 2-3 φορές να τον ακούσει, μετά πάει για ύπνο...
Τον λένε στις εκκλησίες όταν υπάρχει αρτοκλασία. Δηλαδή όταν κόβουν τον άρτο, και τον μοιράζουν μετά στους πιστούς, αναπαριστώντας το θαύμα του Χριστού που χόρτασε 5 χιλιάδες ανθρώπους με 5 άρτους και λίγα ψαράκια!
Ας προσέξουμε εδώ, πως ο άρτος που δίνουν στην αρτοκλασία, εκτός από τη ζάχαρη άχνη που έχει επάνω για να μοιάζει με γλυκό, δεν έχει καμμία σχέση με ζυμωτό ψωμί, όπως θα έπρεπε. Αλλά είναι ακριβώς το αντίθετο , είναι το πιό φουσκωτό ψωμί που υπάρχει, σαν σφουγγάρι. Ίσως επειδή έχει μεγάλο μέγεθος και θα ήταν ασήκωτο αν ήτανε κανονικό ζυμωτό ψωμί, αλλά αυτό δεν είναι δικαιολογία για ανθρώπους που λένε πως πιστεύουν...
Όπως έχει παραλλαχτεί το ψωμί από ζυμωτό σε φουσκωτό, έτσι έχει παραλλαχτεί και το νόημα του χριστιανισμού στό νόημα του ύμνου αυτού.
Ας το εξηγήσουμε:
η κατά λέξη μετάφραση είναι πανεύκολη: πλούσιοι επτώχευσαν, και πείνασαν (!), όσοι όμως αναζητούν τον Κύριο, δεν θα ελλατωθούν σε κανένα αγαθό. . Μια πιό ελεύθερη μετάφραση: υπήρξαν στο παρελθόν πλούσιοι που επτώχευσαν,και έφτασαν ακόμα και σε πείνα, όσοι όμως (πλούσιοι? ή και άλλοι: μικρομεσαίοι -φτωχοί ?) πιστεύουν στον Κύριο (στον γιαχβέ ή στον Χριστό) δεν θα χάσουν καθόλου απ όσα έχουν.
Παρατηρούμε πως οι πρώτες 4 λέξεις εκπέμπουν φόβο ειδικά στους πλούσιους. Στους φτωχούς προκαλούν χαρά, γιατί λόγω της αδικίας που νοιώθουν, θέλουν να φτωχύνουν οι πλούσιοι. Οι επόμενες, όμως, 9 λέξεις μετατρέπουν τον φόβο ή τη χαρά ,σε υπακοή, σε 'πίστη'. Στις 9 λέξεις δεν υπάρχουν πλούσιοι και φτωχοί, αλλά ο φόβος της πτώχευσης. Και η ελπίδα, η πίστη πως δεν θα χειροτερέψει η περιουσία μας αν πιστεύουμε στο θεό, κάτι που εξισώνει πλούσιους και φτωχούς!!! Δηλαδή, το δεύτερο μέρος των στίχων δεν επιτρέπει χαρά στους φτωχούς που πτώχευσαν οι πλούσιοι. Διότι όσοι πιστεύουν δεν θα φτωχήνουν. Το λέει καθαρά. Ενώ και οι ίδιοι οι φτωχοί, αν δε πιστεύουν, θα φτωχύνουν περισσότερο!....
Ας προσέξουμε πως -κανονικά- ο ύμνος δεν μιλάει καθόλου για φτωχούς: δηλαδή: πλούσιοι φτώχευσαν, όσοι όμως -πλούσιοι- πιστεύουν δεν θα φτωχύνουν. Με δυό λόγια ο θεός προστατεύει τους πλούσιους για να μη φτωχύνουν! Τρελό, απίστευτα τρελό!
Δεν υπάρχει περισσότερη πλύση εγκεφάλου μέσα σε τόσες λίγες λέξεις. Ούτε τόση διαστροφή του αληθινού χριστιανισμού που λέει ακριβώς τα αντίθετα:
--πιό εύκολα περνάει γκαμήλα απ την τρύπα της βελόνας, παρά πλούσιος στον 'παράδεισο'.
--πούλα την περιουσία σου και μοίρασε τα λεφτά στους φτωχούς.
--δεν μπορείτε να είστε φίλοι και στο θεό και στο χρήμα (μαμμωνά)
--αυτό που τιμούν οι άνθρωποι (το χρήμα) ο θεός ο σιχαίνεται!...
--ουαί στους πλούσιους (...) αλίμονο σε εσάς που είστε χορτάτοι γιατί θα πεινάσετε...
κλπ. κλπ.
Θα λέγαμε πως όλο το ευαγγέλιο είναι συμβουλή έμπρακτης αγάπης για το μοίρασμα του χρήματος. ' Ο πρώτος -και ο μεγαλύτερος- κομμουνιστής ήταν και είναι ο Χριστός', είναι μια φράση που λέει καθημερινά ο λαός μας, ανεξάρτητα από την κομματική του τοποθέτηση. Δηλαδή ακόμα οι δεξιοί και ακροδεξιοί, όλοι λένε πως ο Χριστός ήταν κομμουνιστής, και εφ όσον είναι οι ίδιοι χριστιανοί, επόμενο είναι να σκεφτούμε πως και οι ίδιοι κατά βασιν είναι χριστιανο-κομμουνιστές!... Δηλαδή στην Ελλάδα υπάρχουν μόνον κομμουνιστές, είτε είναι αριστεροί 'άθεοι', είτε δεξιοί χριστιανοκομμουνιστές.. τόσο απλά.
Αλλά ας δούμε μια παρέξενη συγκυρία που ίσως γίνει στις μέρες μας και έχει σχέση με το : πλούσιοι επτώχευσαν.
Η Ελλάδα κινδυνεύει με πτώχευση λόγω του χρέους της. Ο τελευταίος Πρωθυπουργός, όσο κι άν έχει φιλότιμο και είναι νέος και άφθαρτος, όμως 'δεν εκζητεί τον κύριο', δεν πιστεύει σε θρησκεία, είναι άθρησκος και -ίσως- άθεος, και δεν ορκίστηκε θρησκευτικό όρκο, ο πρώτος στην ιστορία του θεσμού!
Αν πτωχεύσει η χώρα θα φταίει αυτός?
Αν δεν πτωχεύσει, πάει να πει πως δεν ισχύει ο ύμνος του Δαυίδ?
Θα δούμε...
Πάντως οι αναρχικοί βλέπουν με φιλοσοφική ματιά το όλο θέμα σχετικά με το φόβο για πτώχευση. Υπάρχει γραμμένο σε τοίχο στην Αθήνα οι εξής 14 λέξεις που είναι η απάντηση στον ανωτέρω ύμνο:
αν το πιό σημαντικό για σας είναι η περιουσία, τότε καλά κάνετε και φοβάστε..
πηγή: kyparissiotis.blogspot.com.cy
Πλούσιοι επτώχευσαν και επείνασαν, 33ος ψαλμός 11 στίχος του Δαυίδ.
«Πλούσιοι επτώχευσαν και επείνασαν, οι δε εκζητούντες τον Κύριον ουκ ελαττωθήσονται παντός αγαθού». (μτφρ: Πλούσιοι κατάντησαν στη φτώχεια και πείνασαν, όσοι όμως ζήτησαν με πόθο τον Κύριο και στήριξαν σ’ Αυτόν τις ελπίδες τους, δεν θα στερηθούν κανένα αγαθό), 33ος ψαλμός του Δαυίδ.
Στο λόγο αυτό δεν προτείνεται απλά μια διέξοδος στα υλικά προβλήματα του ανθρώπου, ούτε πάλι πρόκειται για μια πρόταση επίλυσης κοινωνικών ταξικών θεμάτων. Το νόημα της έχει ευχαριστιακή προοπτική. Ο Κύριος έρχεται να δώσει στον άνθρωπο, αυτό που πραγματικά έχει ανάγκη τον ίδιο τον Θεό. Θέλει τον άνθρωπο αληθινό μέτοχο της όντως ζωής και της αιώνιας ζωής, που είναι το σώμα Του και το αίμα Του. Στη Θεία Ευχαριστία στην οποία προσφέρεται ο Κύριος, υπό τα είδη του άρτου και του οίνου, εκεί βιώνεται και το αληθινό νόημα της μη ελάττωσης των αγαθών και της καταστάσεως του ανθρώπου αληθινά πλουσίου.
