20 Απρ 2017

Χριστός Ανέστη - Ἀναστάσιμη Προσευχή - «Πάσχα, Κυρίου Πάσχα» (Βιντεο)



Η έκφραση «Χριστός ανέστη!» (Ο Χριστός αναστήθηκε!) αποτελεί τον περισσότερο διαδεδομένο χαιρετισμό μεταξύ των Ορθόδοξων Χριστιανών που λέγεται από το Πάσχα, δηλαδή την εορτή της Ανάστασης του Χριστού, και για σαράντα ημέρες, δηλαδή μέχρι την απόδοση του Πάσχα, την Τετάρτη της παραμονής του εορτασμού της εορτής της Αναλήψεως. Η έκφραση αυτή που προέρχεται από ευαγγελική ρήση, αποτελεί και την αρχή του γνωστότερου αναστάσιμου τροπαρίου που λέγεται κατά την ίδια περίοδο:

Χριστός Ανέστη εκ νεκρών, θανάτω θάνατον πατήσας και τοις εν τοις μνήμασιν, ζωήν χαρισάμενος


Ανάστασιν Χριστού θεασάμενοι, προσκυνήσομεν Άγιον, Κύριον, Ιησούν τον μόνον αναμάρτητον. Τον Σταυρόν Σου Χριστέ προσκυνούμεν και την Αγίαν σου Ανάστασην υμνούμεν και δοξάζωμεν Συ γαρ ει ο Θεός ημών, εκτός Σου άλλον ουκ οίδαμεν, το όνομά Σου ονομάζομεν. Δεύτε, πάντες οι πιστοί, προσκυνήσωμεν την του Χριστού Αγίαν Ανάστασην. Ιδού γαρ ήλθε δια του Σταυρού χαρά εν όλω τω κόσμω. Δια παντός ευλογούντες τον Κύριον, υμνούμεν την Ανάστασην Αυτού. Σταυρόν γαρ υπομείνας δι' ημάς, θανάτω, θάνατον ώλεσεν.


Αναστάς ο Ιησούς από του τάφου καθώς προείπεν, Έδωκεν ημίν την αιώνιον ζωήν και το μέγα έλεος.


Ως χαιρετισμός αποδίδεται πάντα με χαρακτήρα ενθουσιώδη και με έντονη την εκδήλωση της ψυχικής ανάτασης. Σε ανταπάντηση της έκφρασης αυτής ανταποδίδεται η έκφραση «Αληθώς ανέστη!» (Στ' αλήθεια αναστήθηκε!).


πηγή: 



Ἀναστάσιμη Προσευχή

Προσευχή 

1. Χριστὸς ἀνέστη ἐκ νεκρῶν, θανάτῳ θάνατον πατήσας καὶ τοῖς ἐν τοῖς μνήμασι ζωὴν χαρισάμενος.

2. Ἀνάστασιν Χριστοῦ θεασάμενοι, προσκυνήσωμεν ἅγιον, Κύριον, Ἰησοῦν τὸν μόνον ἀναμάρτητον. Τὸν Σταυρόν σου Χριστὲ προσκυνοῦμεν καὶ τὴν ἁγίαν σου Ἀνάστασιν ὑμνοῦμεν καὶ δοξάζομεν· σὺ γὰρ εἶ Θεὸς ἡμῶν, ἐκτὸς σοῦ ἄλλον οὐκ οἴδαμεν, τὸ ὄνομά σου ὀνομάζομεν. Δεῦτε πάντες οἱ πιστοί, προσκυνήσωμεν τὴν τοῦ Χριστοῦ ἁγίαν ἀνάστασιν· ἰδοὺ γὰρ ἦλθε διὰ τοῦ Σταυροῦ χαρὰ ἐν ὅλῳ τῷ κόσμῳ. Διὰ παντὸς εὐλογοῦντες τὸν Κύριον, ὑμνοῦμεν τὴν ἀνάστασιν αὐτοῦ· Σταυρὸν γὰρ ὑπομείνας δι᾿ ἡμᾶς, θανάτῳ θάνατον ὤλεσεν.

3. Ἀναστὰς ὁ Ἰησοῦς ἀπὸ τοῦ τάφου καθὼς προεῖπεν, ἔδωκεν ἡμῖν τὴν αἰώνιον ζωὴν καὶ μέγα ἔλεος.

Μετάφραση

1. Ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς ἀναστήθηκε ἀφοῦ κατέβηκε καὶ δίδαξε στοὺς νεκρούς, καταπατώντας μὲ τὸν θάνατό του τὸν φυσικὸν καὶ τὸν πνευματικὸν θάνατον καὶ σὲ ὅσους βρίσκονταν σὲ τάφους, εἴτε φυσικοὺς εἴτε πνευματικούς, χάρισε ἔτσι τὴν ἀληθινὴ ζωή.

2. Ἀφοῦ εἴδαμε τὴν ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ, ἂς προσκυνήσουμε τὸν ἅγιο καὶ Κύριο, τὸν Θεάνθρωπο Ἰησοῦ ποὺ εἶναι ὁ μόνος ἀναμάρτητος. Τὴν Σταυρική Σου θυσία Χριστὲ προσκυνοῦμε καὶ τὴν ἁγία σου Ἀνάσταση ὑμνοῦμε καὶ δοξάζουμε· διότι Ἐσὺ εἶσαι ὁ Θεός μας, καὶ Θεὸ ἄλλον ἐκτὸς ἀπὸ Ἐσένα δὲν ἀναγνωρίζουμε κανένα, καὶ μόνο τὸ ὄνομά Σου σημαίνει Θεὸς γιὰ ἑμᾶς. Ἐλᾶτε ὅλοι οἱ πιστοί, ἂς προσκυνήσουμε τὴν ἁγία ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ· ἀφοῦ ἡ ἀνάστασή Του ποὺ ἔγινε μετὰ τὴν Σταυρική Του Θυσία, ἔφερε μεγάλη χαρὰ ποὺ ἀπλώθηκε σὲ ὅλον τὸν κόσμο. Παντοτινὰ θὰ εὐλογοῦμε τὸ ὄνομα τοῦ Κυρίου, καὶ παντοτινὰ θὰ ὑμνοῦμε τὴν ἀνάστασή Του. Διότι, ἐπειδὴ ὑπέμεινε Πάθη καὶ Σταυρό ἀπὸ ἑμᾶς γιὰ ἑμᾶς, κατανίκησε κι ἔδιωξε τὸν θάνατο.

3. Μὲ τὴν ἀνάσταση Του ἀπὸ τὸν τάφον ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς ὄπως εἶχε πεῖ πρὶν τὰ ἅγια πάθη Του, μᾶς χάρισε τὴν ἀληθινὴ αἰώνια ζωή καὶ τὸ μέγα ἔλεος τοῦ Θεοῦ στὶς ταπεινές μας ὑπάρξεις.



«Πάσχα, Κυρίου Πάσχα»

Θὰ ψάλουμε καὶ φέτος στοὺς φωτόλουστους Ναούς μας μὲ ὕμνους πανηγυρικοὺς τὸ Πάσχα τοῦ Κυρίου. Θὰ τὸ ὑμνήσουμε μὲ πολλὰ χαρακτηριστικὰ ἐπίθετα. Πάσχα «ἱερόν», «ἄμωμον», «ἅγιον», Πάσχα «πανσεβάμιον» καὶ «τερπνόν», Πάσχα «καινόν», «μέγα» καὶ «μυστικόν». «Πάσχα, Κυρίου Πάσχα»!
   Ἀλλὰ τί εἶναι αὐτὸ τὸ Πάσχα; 
   Πάσχα σημαίνει πέρασμα, διάβαση. Τὸ Πάσχα τῶν Ἰουδαίων ἦταν τὸ πέρασμα, ἡ διάβαση τῆς Ἐρυθρᾶς Θαλάσσης. Καὶ κατ’ ἐπέκτασιν ἦταν ἡ πορεία, τὸ πέρασμα ἀπὸ τὴ γῆ τῆς Αἰγύπτου στὴ γῆ τῶν πατέρων, στὴ Χαναάν.
   Τὸ Πάσχα τῶν χριστιανῶν εἶναι ἡ ἔν­δοξη Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ, ἡ νίκη κα­τὰ τοῦ θανάτου, ποὺ ὁ Κύριος τὴ χαρίζει σ’ ὅλους μας. Ἑπομένως γιὰ μᾶς Πάσχα εἶναι ἡ διάβαση ἀπὸ τὰ πρόσ­καιρα στὰ αἰώνια, ἀπὸ τὰ ἐπίγεια στὰ οὐράνια, ἀπὸ τὸν κόσμο τῆς ματαιότητος στὴν ἄνω πατρίδα, στὸν Παράδεισο τοῦ Θεοῦ, στὸν οὐράνιο, ἅγιο καὶ πνευματικὸ Παράδεισο, ποὺ εἶναι πολὺ ἀνώτερος ἀπὸ ἐκεῖνον ποὺ χάσαμε, ἀπὸ τὸν παράδεισο τῆς Ἐδέμ.
   Αὐτὸ εἶναι τὸ Πάσχα τὸ «μέγα», τὸ «ἅγιον», τὸ «μυστικόν».
   «Μέγα»· διότι δὲν ὑπάρχει μεγαλύτερη πορεία ἀπὸ αὐτὴν ποὺ ὁδηγεῖ ἀπὸ τὴ γῆ στὸν οὐρανό.
   «Ἅγιον»· διότι δὲν ὑπάρχει ἁγιότερη κίνηση ἀπὸ αὐτὴν ποὺ παίρνει τὸν ἄν­θρωπο ἀπὸ τὸν μάταιο κόσμο καὶ τὸν ὁδηγεῖ στὸν κόσμο τοῦ Θεοῦ. 
   «Μυστικόν»· διότι δὲν γνωρίζουμε ἀκρι­βῶς ποιὸς εἶναι αὐτὸς ὁ κόσμος. Ὅσο καὶ ἂν ἀποκαλύπτεται ἀπὸ τὴν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ μέσα στὴν Ἐκκλησία μας, στὴν πληρότητά του παραμένει ἀφανής, κρυμμένος, μυστικός, ἄγνωστος. Καὶ αὐτὸ εἶναι πολὺ καλύτερο ἀπὸ ὅ,τι ἂν τὸν γνωρίζαμε. Διότι τὸ γεγονὸς ὅτι ὑπερβαίνει πολὺ τὴν ἀντιληπτική μας δυνατότητα, φανερώνει τὸ ὑπερθαύμαστο μέγεθος, τὴν ἀνυπολόγιστη ἀξία, τὴν ἀνυπέρβλητη ὡραιότητα καὶ τὸν πλοῦτο του.
   Εἴμαστε «ἐν πορείᾳ». Εἴμαστε ὁδίτες, ὄχι πολίτες αὐτοῦ τοῦ κόσμου. Πορευόμεθα στὴ χώρα τοῦ φωτός. Ὅλη ἡ ζωή μας εἶναι ἕνα Πάσχα, μιὰ διάβαση. Κάθε βῆμα ποὺ κάνουμε στὸν κόσμο αὐτὸ μας ὁδηγεῖ στὸν ἄλλον. Κάθε στιγμὴ ποὺ περνάει στὴ ζωή μας αὐτὴ μᾶς παραπέμπει στὴν αἰωνιότητα. Κάθε κίνησή μας ἐδῶ μᾶς κατευθύνει ἐκεῖ, στὸν κόσμο τοῦ Θεοῦ, ὅπου δὲν ὑπάρχει πόνος, λύπη καὶ στεναγμός, ἀλλὰ εἰρήνη, φῶς καὶ χαρὰ καὶ ζωὴ ἀτελεύτητος.
   Τὸ Πάσχα, ἑπομένως, γιὰ τὸν χριστιανὸ δὲν διαρκεῖ μιὰ ἑβδομάδα, ὅπως στοὺς Ἰουδαίους, οὔτε σαράντα μέρες, ἀλλὰ «πᾶς ὁ χρόνος ἑορτῆς ἐστι καιρὸς τοῖς χριστιανοῖς διὰ τὴν ὑπερβολὴν τῶν δοθέντων ἀγαθῶν», ὅπως λέει ὁ ἱερὸς Χρυσόστομος.
   Ἀλλὰ τὸ Πάσχα γιὰ μᾶς δὲν εἶναι μόνο μιὰ μεγάλη καὶ διαρκὴς ἑορτή. Οὔτε ἁπλῶς ἕνα συγκλονιστικὸ γεγονός. Εἶναι ἕνα πρόσωπο. Τὸ θεανθρώπινο πρόσωπο τοῦ Λυτρωτοῦ μας Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ. «Πάσχα Χριστὸς ὁ Λυτρωτής». Πάσχα καὶ στοὺς Ἰουδαίους δὲν ὀνομαζόταν μόνον ἡ ἑορτή, ἀλλὰ καὶ ὁ πασχάλιος ἀμνὸς τὸν ὁποῖο θυσίαζαν.
   Ὁ Χριστὸς διαρκῶς μᾶς συνοδεύει στὴν πορεία τῆς ζωῆς μας. Ἡ ζωντανὴ παρουσία Του στὸν ἀγώνα μας εἶναι ἡ πιὸ τρανὴ ἀπόδειξη τῆς Ἀναστάσεώς Του. 
   Κάθε μας κίνηση στὸν κόσμο αὐτὸ δὲν μᾶς πηγαίνει μόνο ἕνα βῆμα μπροστά. Μᾶς ἀνεβάζει συγχρόνως ἕνα σκαλοπάτι ψηλότερα. Καὶ αὐτὸ γιατὶ ὁ Χρι­στὸς εἶναι δίπλα μας καὶ μᾶς ἀνασταίνει. Μᾶς ἀνεβάζει. Κάθε στιγμὴ ποὺ περνᾶ, μποροῦμε νὰ εἴμαστε λιγότερο γήινοι. Νὰ γινόμαστε πιὸ οὐράνιοι. Καὶ αὐτὸ δὲν τὸ κατορθώνουμε μόνοι μας. Κάποιος ἄλλος τὸ κάνει γιὰ μᾶς. Αὐτὸ τὸ θαῦμα ἀποδεικνύει περισσότερο ἀπὸ ὁτιδήποτε ἄλλο τὴν Ἀνάστασή Του. Δὲν μπορεῖ ἕνας νεκρὸς νὰ ἀνασταίνει τοὺς ἄλλους. Δὲν μπορεῖ κάποιος ποὺ θάφτηκε στὴ γῆ καὶ μένει ἀκόμη ἐκεῖ, νὰ ὁδηγεῖ ἄλλους στὸν οὐρανό. Μόνο ὁ ἀναστημένος Χριστὸς ἀνασταίνει τὸν κόσμο. Μόνο στὸν αἰώνιο Νικητὴ τοῦ θανάτου μπορεῖ νὰ στηρίζεται ἡ νίκη κάθε ἀνθρώπου.
   Δὲν ὑπάρχει πιὸ ὑπέροχη πραγματικότητα ἀπὸ τὸ νὰ βλέπεις τὴ ζωή σου νὰ περνᾶ καὶ ἐσὺ νὰ αἰσθάνεσαι πιὸ νέος. Ἡ ζωὴ νὰ προχωρεῖ, καὶ ἐσὺ νὰ μὴν ὁδηγεῖσαι στὸ θάνατο. Καὶ νὰ καταλαβαίνεις ὅτι αὐτὸ Κάποιος ἄλλος τὸ ἐργάζεται μέσα σου. Ποὺ εἶναι πάντα κοντά σου ἀναστημένος, ἀληθινός. Ὁ αἰώνιος Χριστός. Τὸ αἰώνιο Πάσχα τῶν πιστῶν.
   Τὸ βράδυ τοῦ Μεγάλου Σαββάτου περνοῦμε ἀπὸ τὸν πόνο καὶ τὰ δάκρυα στὸ θρίαμβο καὶ στὴ χαρά. Ἀπὸ τὸν θάνατο στὴ ζωή. Ἀπὸ τὸ σκοτάδι στὸ φῶς. Ἀπὸ τὸν Σταυρὸ στὴν Ἀνάσταση. Αὐτὸ εἶναι τὸ Πάσχα! 
   Τὸ Πάσχα μποροῦμε νὰ τὸ ζοῦμε κάθε στιγμή. Ὅταν ὅλα γύρω μας εἶναι σκοτεινά, καὶ μεῖς ἀνάβουμε τὴ λαμπάδα τῆς Πίστεως. Ὅταν τὸ σκοτάδι ἀπειλεῖ τὴν ψυχή μας, καὶ μεῖς δὲν ἀφήνουμε τὴ φλόγα τῆς Χάριτος, ποὺ ἄναψε ὁ Θεὸς μέσα μας, νὰ σβήσει. Ὅταν ὁ σκοτεινὸς διάβολος ζητεῖ νὰ σκορπίσει τὸν θάνατο παντοῦ καὶ μέσα μας, καὶ μεῖς ζητοῦμε τὴ βοήθεια τοῦ Χριστοῦ γιὰ νὰ κερδίζει ἡ δική Του ζωὴ ἔδαφος στὴν ψυχή μας.
   Πάσχα μυστικό, Πάσχα ἅγιο. Πάσχα διαρκὲς καὶ αἰώνιο. «Πάσχα, Κυρίου Πάσχα»!

πηγή

Ανάστασιν Χριστού θεασάμενοι…


16 Απρ 2017

ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ



________________††††_______________
______________††††††††_____________
_____________††††††††††____________
_____________††††††††††____________
_______________††††††______________
_______________††††††______________
_______________††††††______________
____††††_______††††††______††††____
___†††††_______††††††______†††††___
_††††††††††††.
Ι.Η.Σ.Ο.Υ.Σ.† †††††††††_
_†††††††††††.
Χ.Ρ.Ι.Σ.Τ.Ο.Σ.† †††††††††_
___††††††††††† .
Ν.Ι.Κ.Α
. †††††††††††__
____††††_______††††††______††††____
_______________††††††______________
_______________††††††______________
_______________††††††______________
_______________††††††______________
_______________††††††______________
_______________††††††______________
_______________††††††______________
_______________††††††______________
_____________††††††††††____________
_____________††††††††††____________
______________††††††††_____________
________________††††_______________

Ο Tich-cy-gr σας εύχεται Χριστός Ανέστη Χρόνια Πολλά και καλό παράδεισο...

12 Απρ 2017

Ανάθεμα στις αποφάσεις της λεγομένης “Αγίας και Μεγάλης Συνόδου”


Ανάθεμα στις αποφάσεις της λεγομένης “Αγίας και Μεγάλης Συνόδου” από δύο παραδοσιακούς πατέρες!!! [ΒΙΝΤΕΟ 2017]


Ο π. Ματθαίος Βουλκανέσκου και ο π. Άγγελος Αγγελακόπουλος, ιερείς της Ι.Μ. Πειραιώς, κατά την Κυριακή της Ορθοδοξίας (5-3-2017), αναθεμάτισαν τις αποφάσεις της Ψευδοσυνόδου της Κρήτης, της λεγομένης “Αγίας και Μεγάλης Συνοδου της Ορθοδόξου Εκκλησίας”. Ακολουθεί το κείμενο στα Ελληνικά και το Βίντεο στο οποίο οι αναθεματισμοί ακούγονται στη Ρουμάνικη γλώσσα.

Τῇ συνόδῳ τῆς Κρήτης τοῦ Ἰουνίου 2016, τῇ λεγομένῃ «Ἁγίᾳ καί Μεγάλῃ Συνόδῳ τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας», τοῖς κακοδόξοις αὐτῆς κειμένοις, ἅτινα θεσμοθετοῦσιν

α) τήν διεξαγωγήν τοῦ διαλόγου μεταξύ Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας καί αἱρέσεων μέ κριτήριον τάς προτεσταντικάς πλατφόρμας καί οὐχί τήν Ὀρθόδοξον Ὁμολογίαν,

β) τήν  λεγομένην «ἀποκατάστασιν τῆς ἑνότητος τῶν Χριστιανῶν» καί τήν ἱστορικήν ὀνομασίαν τοῦ ὅρου «ἐκκλησία» διά τούς αἱρετικούς,

γ) τόν Καταστατικόν Χάρτην  τοῦ προτεσταντικοῦ λεγομένου «Παγκοσμίου Συμβουλίου Ἐκκλησιῶν»-αἱρέσεων καί τόν δογματικόν μινιμαλισμόν ὡς βάσιν τοῦ διαλόγου τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας μετά τῶν αἱρέσεων,

δ) τήν «Δήλωσιν τοῦ Τορόντο» τοῦ 1950, σύμφωνα μέ τήν ὁποίαν i) ὑπάρχουσιν μέλη τῆς Ἐκκλησίας καί ἐκτός τῶν τειχῶν Αὐτῆς, ii) ὑπάρχει Ἐκκλησία ἐκτός τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας καί iii) τό ἀποτελεῖν μέλος τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ περιεκτικώτερον ἔστιν ἤ τό ἀποτελεῖν μέλος τῆς ἰδίας Ἐκκλησίας,

ε) τούς μεικτούς γάμους μέ πρόσχημα μίαν ψευδήν οἰκονομίαν, καί

στ) τήν αἱρετικήν ζηζιούλιαν θεωρίαν περί ἀνθρωπίνου προσώπου, καί τοῖς ἀποδεχομένοις καί ἐφαρμόζουσι τάς αἱρετικάς αὐτῆς ἀποφάσεις, ἀνάθεμα (γ΄).



8 Απρ 2017

O κ. Απόστολος Σαραντίδης μιλά για τον π. Νικόλαο Μανώλη σε συνέντευξη για την διακοπή Μνημοσύνου στο "Radio Tvkosmos 93.8



O κ. Απόστολος Σαραντίδης μιλά για τον π. Νικόλαο Μανώλη σε συνέντευξη για την διακοπή Μνημοσύνου στο ''Radio Tvkosmos 93.8''

Ολόκληρη η συνέντευξη είναι πάρα πολύ εποικοδομητική και σας προτείνουμε να την ακούσετε. Σχετικά με τον π. Νικόλαο Μανώλη γίνεται ειδικός λόγος από το 13' 26'' ως το τέλος. Αναφέρονται όλα τα γεγονότα που έγιναν από τη στιγμή της διακοπής μνημοσύνου (όπως η αναβληθείσα ιερατική σύναξη της Ι.Μ. Θεσσαλονίκης).

Επίσης ο δημοσιογράφος κ. Λοΐζος, περιγράφει το τι έγινε την Παρασκευή 24 Φεβ. 2017 το πρωί, στον Ι.Ν. Αγίου Σπυρίδωνος Τριανδρίας με την παρουσία αστυνομικής δύναμης και την απαγόρευση να λειτουργήσει ο π. Νικόλαος...

Δείτε σχετικά:
-Ο π.Νικόλαος Μανώλης προς τον μητρ. Θεσ/νίκης κ. Άνθιμο, ''Παραδώσατε τη Θεσσαλονίκη στο μασονικό Οικουμενισμό''

-Πρωτοπρ. Νικόλαος Μανώλης, ''Διακόπτω την μνημόνευση του μητροπολίτου κ.Ανθίμου'' [ΒΙΝΤΕΟ 2017]

-Έκτακτη σύναξη Ιερέων στη Μητρόπολη Θεσσαλονίκης για τον π.Νικόλαο Μανώλη. Και μεις εκεί...

-Ο Θεσσαλονίκης κ. Άνθιμος με αντιπατερική ενέργεια απειλεί τον π. Νικόλαο Μανώλη με βαριές τιμωρίες. Το μητροπολιτικό έγγραφο

-Ανοιχτή επιστολή υποστήριξης προς τον π. Νικόλαο Μανώλη, Σύλλογος ''Στρατηγός Μακρυγιάννης''

-Η στιγμή της διακοπής του μνημοσύνου του μητρ. Θεσ/νίκης κ. Ανθίμου από τον π. Νικόλαο Μανώλη [ΒΙΝΤΕΟ 2017]

-ΕΚΤΑΚΤΗ ΕΙΔΗΣΗ: Προσπαθούν να εμποδίσουν τον π.Νικόλαο Μανώλη να λειτουργήσει κατά την εφημερία του

-Επίδειξη ''δύναμης'' από τη διοικούσα Εκκλησία Θεσσαλονίκης

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΣΑΡΑΝΤΙΔΗΣ ΓΙΑ ΑΠΟΤΕΙΧΗΣΗ


πηγή: katihisis

Όταν 1.600 Έλληνες κατατρόπωσαν 8.000 Τούρκους



Βρισκόμαστε στον πέμπτο μήνα από την κήρυξη της ελληνικής επανάστασης, τον Αύγουστο του 1821.

Μέχρι τότε, οι Τούρκοι είχαν καταφέρει να καταπνίξουν την επανάσταση στη Μακεδονία, αλλά όχι στην κεντρική Ελλάδα. Με μάχες στην Αλαμάνα (23 Απριλίου 1821) ο Αθανάσιος Διάκος, στο Χάνι της Γραβιάς (8 Μαΐου) ο Οδυσσέας Ανδρούτσος και στα Βρυσάκια της Εύβοιας (15 Ιουλίου) ο Αγγελής Γοβγίνας, προσπάθησαν να ανακόψουν την κάθοδο των Τούρκων στην Πελοπόννησο και κατόρθωσαν να τους καθηλώσουν στη Βοιωτία, όπου περίμεναν ενισχύσεις.

Τον Αύγουστο του 1821 οι Τούρκοι οργάνωσαν νέα, ενισχυμένη εκστρατεία κατά της Πελοποννήσου. Μια δύναμη από 8.000 ενόπλους – οι περισσότεροι έφιπποι – και πλήθος άμαξες φορτωμένες με εφόδια, με επικεφαλής το γνωστό από την εκστρατεία της Χαλκιδικής Μπεϊράν πασά, ως αντιστράτηγο, και τους Μεμίς πασά, Σαχίν Αλή πασά και Χατζή Μπεκίρ πασά, κατέβηκε από τη Λάρισα και στρατοπέδευσε στο Ζητούνι (Λαμία), ενώ μία άλλη από 4.000 άνδρες με επικεφαλής τον Μαχμούτ πα­σά της Δράμας στρατοπέδευσε στον Δομοκό. Σχέδιο των Τούρκων ήταν οι δυνάμεις αυτές, αφού ενωθούν με τις δυνάμεις του Κιοσέτ Μεχμέτ πασά και του Ομέρ Βρυώνη, να προελάσουν στην Πελοπόννησο και να λύσουν την πολιορκία της Τριπολιτσάς.


Την είδηση για την άφιξη της τουρκικής στρατιάς στη Λαμία μετέφερε στους Έλληνες οπλαρχηγούς ο Γιάννης Δυοβουνιώτης.
Ο σχεδιασμός της μεγάλης μάχης

Το μεγάλο ζήτημα που τέθηκε στη σύσκεψη των οπλαρχηγών στο Ρεγγίνι Λοκρίδας στις 16 Αυγούστου, ήταν το δρομολόγιο που θα ακολουθούσε η τουρκική στρατιά στην κάθοδό της προς τη Βοιωτία.



Η μια διαδρομή ήταν μέσω της Μενδενίτσας και του όρους «Καλλίδρομο». Αυτή η διάβαση ήταν απόκρημνη και δύσβατη.
Η δεύτερη διαδρομή περνούσε πίσω από τα σημερινά Καμμένα Βούρλα και τον Αγ. Κωνσταντίνο από μια δασώδη κοιλάδα, στη συνέχεια από τη στενή διάβαση των Βασιλικών, και κατέληγε στην Λιβαδειά.


Οι οπλαρχηγοί με επικεφαλής το Γ. Γκούρα (πρώην πρωτοπαλίκαρο και μετέπειτα διώκτης του Ανδρούτσου) υποστήριξαν ότι έπρεπε να οργανωθεί άμυνα στην πρώτη διαδρομή, στα στενά της Φοντάνας.
Ο Γιάννης Δυοβουνιώτης όμως, εξαιρετικά έμπειρος και γνώστης της περιοχής υποστήριξε ορθά, ότι οι Τούρκοι θα περάσουν από τα στενά των Βασιλικών καθώς οι άμαξες και τα δυσκίνητα εφόδια που μετέφεραν, δεν θα μπορούσαν να περάσουν από τα στενά της Φοντάνας.

Έτσι άφησαν μόνο 200 άνδρες στη Φοντάνα και κινήθηκαν προς την κοιλάδα των Βασιλικών.
Δείτε από ψηλά τα στενά, την κοιλάδα και το πεδίο της μάχης στο εντυπωσιακό βίντεο του haanity:


Οι δυνάμεις των Ελλήνων, περίπου 1.600 άνδρες, τοποθετήθηκαν σύμφωνα με το σχέδιο του Δυοβουνιώτη – ο οποίος ορίστηκε και αρχηγός – ως εξής: Στο πυκνό δάσος στην είσοδο της διάβασης ο Δυοβουνιώτης, στο εσωτερικό δεξιά ο Αντώνης Κοντοσόπουλος και αριστερά ο Κομνάς Τράκας, ο Κώστας Καλύβας και ο Κώστας Μπίτης και στην έξοδο της διάβασης ο Γκούρας, ο Πανουργιάς και ο γιος του αρχηγού, ο Γιώργος Δυοβουνιώτης – στον οποίο οφείλουμε και περιγραφή της μάχης – ενώ 200 άνδρες υπό τον Παπαντρέα στάλθηκαν στη διάβαση της Φοντάνας.
Συνολικά παρατάχθηκαν 1.600 Έλληνες έναντι 8.000 Τούρκων.
Στις 26 Αυγούστου 1821 το τουρκικό ιππικό δύναμης δύο χιλιάδων που είχε σταλεί προς αναγνώριση του στενωπού αποδεκατίστηκε. Δύο μέρες αργότερα, στις 28 Αυγούστου ο Μπεϋράν Πασάς κινήθηκε με όλο του τον στρατό προς τα στενά των Βασιλικών και επιτέθηκε στους άνδρες του Κοντοσόπουλου.


«Έφθασεν ο Οδυσσεύς»
Όπως καταγράφει η ιστορικός, Αικατερίνη Φλεριανού, οι Τούρκοι, μόλις έφθασαν στην είσοδο των στενών, άρχισαν τους κανονιοβολισμούς και ύστερα έπεσαν πάνω στους άνδρες του Κοντοσόπουλου και του Καλύβα, τους οποίους ανάγκασαν να οπισθοχωρήσουν, όπως και τις δυνάμεις του Γκούρα, που είχε προστρέξει σε βοήθεια. Ο Γκούρας και οι άλλοι οπλαρχηγοί οχυρώθηκαν σε ένα ερημοκλήσι και εκεί αντέταξαν άμυνα. Σε λίγο έφθασαν και 250 Λιβαδίτες με αρχηγούς τους Βασίλη Μπούσγο, Γιάννη Λάππα και Μήτρο Τριανταφυλλίνα, που έδωσαν νέα τροπή στη μάχη.
Με την κραυγή «Έφθασεν ο Οδυσσεύς», ο Γκούρας διέταξε γενική επίθεση, ενώ ο ίδιος μαζί με τον Ρούκη έκαναν κυκλωτικό ελιγμό και βρέθηκαν στα νώτα του εχθρού, ο οποίος, όμως, είχε προσβληθεί και από τους άνδρες του Δυοβουνιώτη, που ενέδρευαν στο δάσος, αλλά και από τις δυνάμεις του Παπαντρέα, που είχαν σπεύσει από τη Φο­ντάνα. Η μάχη ήταν σφοδρή και, επειδή η τοποθεσία ήταν στενή και δεν μπορούσαν να αναπτυχθούν οι πεζοί ούτε και να δράσει το ιππικό του Μπεϊράν πασά, οι Τούρκοι πανικοβλήθηκαν και βαλλόμενοι από όλες τις πλευρές υπέστησαν βαριές απώλειες.
Οι Έλληνες πολεμούσαν λυσσαλέα κατά των Τούρκων και με τη δύση του ηλίου οι Τούρκοι τράπηκαν σε φυγή προς την Πλατανιά (σημερινή Σκάρφεια), αφήνοντας στο πεδίο της μάχης εκατοντάδες νεκρούς και 1.500 τραυματίες. Μεταξύ των νεκρών βρίσκονταν και ο Μεμίς Πασάς, τον οποίο σκότωσε ιδιοχείρως ο Γκούρας.
Γράφει ο Μακρυγιάννης:
«Ξαγόρασαν όλοι αυτείνοι οι γενναίοι άντρες το αίμα του συναγωνιστού τους περίφημου Διά­κου… πατρίς, να μακαρίζης όλους τους Έλληνες, ότι θυσιάστηκαν δια σένα να σ’ αναστηθούνε, να ξαναειπωθής άλλη μίαν φορά ελεύθερη πατρίδα, όπου ήσουνε χαμένη και σβυσμένη από τον κατάλογον των εθνών…..να θυμάσαι και να λαμπρύνης εκείνους οπού λυωσανε τόση Τουρκιά και πασσάδες εις τα Βασιλικά».
Ήταν τόσα πολλά τα λάφυρα από τη μάχη των Βασιλικών που οι αγωνιστές της Στερεάς Ελλάδας ενισχύθηκαν για πολύ καιρό για τις επερχόμενες μάχες.
Αναλυτικά, σύμφωνα με την επίσημη αναφορά για τη μάχη που συνέταξε ο Οδ. Ανδρούτσος, από το άλλοτε περήφανο τουρκικό στράτευμα των 8.000 ανδρών, οι 766 ήταν νεκροί, οι 222 αιχμάλωτοι και υπήρχαν πάνω από 1.500 οι τραυματίες. Επιπλέον, αιχμαλωτίσθηκαν 474 πολεμικά άλογα, 8 πυροβόλα ενώ περιήλθαν στα χέρια των νικητών τεράστιες ποσότητες όπλων και τροφίμων. Από τους Έλληνες σκοτώθηκαν 42 άνδρες ενώ δεκάδες τραυματίστηκαν.

Όπως καταγράφεται στην Ιστορία του Ελληνικού Έθνους, μετά τη μάχη, ο Μπεϋράν λόγω της καταστροφικής του αποτυχίας έπεσε σε δυσμένεια (ίσως αυτοκτόνησε ή δολοφονήθηκε από το σουλτάνο) ενώ και ο άλλος επιζήσας της μάχης, Σιαχίν Αλή πασάς, στραγγαλίσθηκε στην Κωνσταντινούπολη.

Η νίκη αυτή των Ελλήνων στα Βασιλικά Φθιώτιδας ήταν μια από τις πιο λαμπρές του Ελληνικού αγώνα. Συνετέλεσε στην ακύρωση της εκστρατείας των Τούρκων κατά της Πελοποννήσου και ανάγκασε τους Τούρκους να αλλάξουν τα σχέδια τους στην προσπάθειά τους για την κατάπνιξη της Ελληνικής Επανάστασης.

Στην πραγματικότητα αποτέλεσε την αρχή του τέλους για την πολιορκημένη από τον Θ. Κολοκοτρώνη Τρίπολη και έσωσε την επανάσταση στα πρώτα της βήματα.
Στο μεταξύ, την 1η Ιούνη 1821, είχε επαναστατήσει το Μεσολόγγι. Ήταν η πρώτη πόλη από τη Δυτική Ρούμελη που ύψωσε την επαναστατική σημαία. Οι Τούρκοι του Μεσολογγίου άλλοι σφάχτηκαν και άλλοι φυλακίστηκαν.

Αναφερόμενος στην εξέλιξη της Επανάστασης τους πρώτους μήνες, ο Γιάννης Κορδάτος στην «Ιστορία της Ελλάδας» γράφει: «Η Ρούμελη τον πρώτο χρόνο της εθνεγερσίας δεν έδειξε επαναστατικές διαθέσεις. Οι κοτζαμπάσηδες με λόγια και με έργα αντιδράσανε. Αν δεν επεμβαίνανε οι καπεταναίοι Ανδρούτσος, Πανουργιάς, Καραϊσκάκης, Διάκος και άλλοι η Ρούμελη θα ‘μενε ουδέτερη. Οι Βαλτινοί, μάλιστα, έδειξαν αισχρή διαγωγή. Έτσι οι Τούρκοι μπορούσαν να κινούνται ελεύθερα προς το Μοριά».

Η ονομασία

Για την ιστορία, και όπως αναφέρει η ιστοσελίδα Βοιωτικός Κόσμος, η ονομασία Βασιλικά, στην κοιλάδα των οποίων σημειώθηκε η ιστορική μάχη, θεσμοθετήθηκε το 1953, αντικαθιστώντας την παλιά ονομασία Κραβασαράς (ή Κρεβασαράς).
Η λέξη Κραβασαράς ετυμολογικά προέρχεται από τις περσικές λέξεις «καραβάν» και «σεράι» που σημαίνουν και οι δυο μαζί σε ελεύθερη μετάφραση «πανδοχείο». Οι λέξεις αυτές, όπως και πολλές άλλες με περσική ρίζα υιοθετήθηκαν από την τουρκική γλώσσα.

Το «Πανδοχείο» λοιπόν που φέρεται να έδωσε το όνομα στο χωριό βρισκόταν κατά εκτιμήσεις στην αγροτική θέση «Δήμος». Η ονομασία αυτή χρησιμοποιήθηκε κατά την τουρκοκρατία, αλλά και περισσότερο από έναν αιώνα μετά, ήτοι και μέχρι το 1953.

(thesecretrealtruth)

Αρχαία Ελλάδα: Οι μεγαλύτερες μάχες-ΒΙΝΤΕΟ



Δείτε τις μεγαλύτερες μάχες στην αρχαία Ελλάδα.

Βίντεο από το youtube 


(el)

Η νίκη του Μεγάλου Αλεξάνδρου στον ποταμό Υδάσπη



Του Λιακόπουλου Δημοσθένη

Τον Μάϊο του 326 π.Χ. ο βασιλιάς Αλέξανδρος έφθασε στα όρια του Ινδικού Βασιλείου Παουραβά στον ποταμό Υδάσπη.

Από την απέναντι πλευρά, είχε έρθει για να εμποδίσει την διάβαση του ποταμού, ο τοπικός βασιλιάς Πώρος με τους γιούς του, τους συγγενείς του και πολύ ιππικό, πεζικό, πολεμικά άρματα, ελαφρά και βαριά, καθώς και εκατοντάδες πολεμικούς ελέφαντες.

Οι Ινδοί πεζοί, δεν είχαν θωράκιση και οι ασπίδες τους ήταν μικρές, ή μακρόστενες και γενικά ελαφριές.  Τα δόρατά τους ήταν σχετικά κοντά και ο οπλισμός τους δεν ήταν ομοιόμορφος, καθώς άλλοι έφεραν δόρατα, άλλοι σπάθες και άλλοι τσεκούρια.

Τα ελαφρά άρματα, είχαν δύο άλογα έναν ηνίοχο και έναν πολεμιστή που έβαλε με τόξο ή έριχνε ελαφρά ακόντια που θύμιζαν μεγάλα βέλη.

Τα βαριά άρματα, είχαν τέσσερα άλογα και ήταν δύο ειδών.

Υπήρχαν εκείνα που θύμιζαν τα κλασικά άρματα της αρχαιότητος άλλα ήταν πολύ μεγαλύτερα και είχαν έναν ηνίοχο και τρεις πολεμιστές. Υπήρχαν και άλλα, που είχαν έναν ηνίοχο και έναν πολεμιστή στο κέντρο και δεξιά και αριστερά σε ράμπες, είχανε από δύο τοξότες σε κάθε πλευρά.

Οι ρόδες των αρμάτων, επειδή στις Ινδίες συνηθιζότανε μεγάλες βροχές που λάσπωναν το έδαφος, είχαν στο περιφερειακό μεταλλικό στεφάνι, μεταλλικές προεξοχές για καλύτερο κράτημα σε λασπώδες έδαφος, πράγμα που δεν βοήθησε και τόσο στην μάχη που ακολούθησε.

Οι ελέφαντες, εκτός από τον οδηγό, που καθότανε στο σβέρκο του ελέφαντα, είχαν στερεωμένο πάνω τους, ένα ξύλινο κουτί, ντυμένο με δέρματα, για να μην παίρνει εύκολα φωτιά από τα αναμμένα βέλη, μέσα στο οποίο χωρούσαν τέσσερεις ή και πέντε πολεμιστές. Πάνω στο κάθε κουτί, υπήρχαν βέλη και δόρατα για να τα πετούν οι μαχόμενοι, καθώς και ένα  κοντάρι με τα μπαϊράκια του Πώρου που ανέμιζαν ψηλά.

Οι ελέφαντες, έφεραν κάποια θωράκιση, όχι ομοιόμορφη και είχανε βαμμένα τα μάτια και τα αυτιά τους με διάφορα χρώματα, όπως γαλάζιο, κόκκινο, πράσινο ανοικτό, πορτοκαλί κτλ. Αποτελούσαν ένα σύνολο και επικίνδυνο και εντυπωσιακό, αφού ήτανε κινητοί πύργοι μάχης.

Για να είναι το δυνατόν πιο διαχειρίσιμοι από τους οδηγούς τους, τους πότιζαν με αλκοόλ ώστε να είναι μισοναρκωμένοι.

Το ινδικό ιππικό, ήταν ελαφρύ ιππικό και δεν μπορούσε ούτε σε ικανότητα, ούτε σε ελιγμούς ούτε σε εμπειρία μάχης να συναγωνιστεί τις βασιλικές ιππαρχίες του Αλεξάνδρου.

Ο Αλέξανδρος είχε μαζί του γύρω στους είκοσι ελέφαντες, που είχε πάρει από κατακτημένες περιοχές και τους πηγαινοέφερνε μεταξύ των αλόγων του ιππικού, ώστε να άλογα, να συνηθίσουν στην μυρωδιά των παχύδερμων, καθώς και στους ήχους και την όλη παρουσία τους και να μην πανικοβληθούν την ώρα της μάχης.

Για πολλές μέρες ο Αλέξανδρος δεν περνούσε τον ποταμό και πηγαινοέφερνε μέρος του στρατεύματός του πάνω κάτω κάνοντας τον Πώρο να στέλνει συνέχεια στρατό για να εμποδίσει την τυχόν διάβαση.

Καθώς οι μέρες κυλούσαν, τα αντανακλαστικά του Πώρου στο ιδιόρρυθμο παιχνίδι που έπαιζε ο Αλέξανδρος άρχισαν να ατονούν.

Έτσι, ένα βράδυ που έβρεχε καταρρακτωδώς και αστραπές αυλάκωναν τον βραδινό ουρανό και τα μπουμπουνητά δεν σε άφηναν να ακούσεις τίποτε, πήρε ένα τμήμα της φάλαγγας, τους ιπποτοξότες, τους ακοντιστές και Θράκες πελταστές καθώς και τις βασιλικές ίλες του ιππικού και τράβηξε ταχύτατα βόρεια σε σημείο που είχαν δει ότι το ποτάμι στενεύει.

Πήρε μαζί του 5.000 ιππείς και περίπου 9.000 πεζούς.

Οι υπόλοιποι έμειναν στο στρατόπεδο με διοικητή τον Κρατερό, απέναντι ακριβώς από τον Πώρο.

Είχανε φέρει εντωμεταξύ οι Έλληνες, πάντα με εντολές του Αλεξάνδρου, με τεράστια κάρα, πλοία, κομμένα στα τρία, τα οποία μοντάρισαν επί τόπου οι μηχανικοί του και διέταξε να ενώσουν και τα αντίσκηνα των οπλιτών και να τα ράψουν  σαν μπαλόνια, γεμάτα όμως με ξερόχορτα, δημιουργώντας έτσι τεράστια σωσίβια. Μαζί με αυτά χρησιμοποίησε και σχεδίες πολλές και υπό καταρρακτώδη βροχή και μέσα στο απόλυτο σκοτάδι, πέρασε τον ποταμό, όχι όμως με όλες του τις δυνάμεις, αφού άφησε δυνάμεις στο αρχικό στρατόπεδο όπου έκαιγαν όλες οι φωτιές για να μην καταλάβουν τίποτε οι Ινδοί.

Με έκπληξη είδαν, ότι η απέναντι ακτή, δεν ήταν η ακτή στεριάς αλλά ένα μικρό νησάκι στο μέσον του ποταμού, αλλά τίποτε δεν σταματούσε τον βασιλιά που τελικά πέρασε τον Υδάσπη.

Το επόμενο πρωΐ, η βροχή σταμάτησε αλλά εκεί που είχανε βγει τα πάντα ήτανε λασπωμένα και οι στρατιώτες ήτανε βρεμένοι ως το κόκκαλο.

Διέταξε να μείνει πίσω το πεζικό για να ξεκουραστεί και ο ίδιος πήρε το ιππικό για να προχωρήσει προς τον Πώρο.

Ωστόσο 14.000 στρατού, δεν μένουν απαρατήρητες με το φως της μέρας και ο Πώρος που έβλεπε τον Κρατερό να ετοιμάζεται δήθεν να περάσει  το ποτάμι, κράτησε τις δυνάμεις του και έστειλε έναν από τους γιούς του με 2.000 ιππείς και 120 άρματα να πάει για να αναγνωρίσει την εχθρική δύναμη, που περίμενε να είναι αμελητέα, αφού απέναντί του εξακολουθούσε να βλέπει στο φως της μέρας το στρατόπεδο του Αλεξάνδρου γεμάτο στρατό, χωρίς να ξέρει πόσοι λείπουν.

Ο γιός του Πώρου με τον ενθουσιασμό της νεότητος, που δεν διέκρινε τον Αλέξανδρο που ενεργούσε σαν πολύπειρος στρατηγός, ενεπλάκη σε μάχη και σκοτώθηκε, χάνοντας όλα του τα άρματα και πολλούς από τους ιππείς του.

Όσοι γλύτωσαν, γύρισαν στον Πώρο και του είπαν τα δυσάρεστα μαντάτα. Ο Πώρος αμέσως πήρε σχεδόν όλο του τον στρατό και αφήνοντας μικρό μέρος των δυνάμεών του απέναντι από τον Κρατερό, πήγε να συναντήσει τον Αλέξανδρο σταματώντας σε ένα άνοιγμα με αμμώδες έδαφος κατάλληλο για ελιγμούς ιππικού και αρμάτων.

Ο Πώρος είχε περίπου 30.000 πεζούς, 4.000 ιππείς, 300 άρματα όλων των τύπων και πάνω από 200 ελέφαντες.

Ο Ινδός βασιλιάς ανέπτυξε τους 200 ελέφαντες σε ένα πλάτος δύο περίπου χιλιομέτρων με σκοπό να μπορεί να υπερφαλαγγίσει τον Αλέξανδρο και γέμισε τα κενά μεταξύ των ελεφάντων με πεζικό. Δεξιά και αριστερά μοίρασε το ιππικό και τα άρματά του, για να κάνουν την κυκλωτική κίνηση με ταχύτητα και να βρεθούν πίσω από τις ελληνικές δυνάμεις και να κλείσουν σαν δαγκάνα σε ένα θανάσιμο σφίξιμο.

Αν όμως ήταν τόσο εύκολο να νικήσει κανείς τον Αλέξανδρο, τότε θα τον είχανε νικήσει πολλοί πριν τον Πώρο.

Ο Αλέξανδρος είδε από πολύ πριν το παιδαριώδες σχέδιο του Πώρου. Έτσι αρχικά μάζεψε όλο το ιππικό του από την πλευρά του ποταμού και ο Πώρος που είδε να έρχεται μία μαζική επίθεση του Αλεξάνδρου στην μία του πτέρυγα, διέταξε το ιππικό του και τα άρματα της δεξιάς του πτέρυγας, να διασχίσουν την πρόσοψη του στρατεύματός του και να κατευθυνθούν προς το ποτάμι.

Αυτό περίμενε και ο Αλέξανδρος που εντωμεταξύ έστειλε τον Κοίνο με ένας μέρος του Ιππικού στο άλλο πλευρό της ινδικής παράταξης, με διαταγή να κινηθούν πίσω από το ελληνικό πεζικό για να μην τους δουν οι Ινδοί. Έτσι, ενώ οι Ινδοί της δεξιάς πλευρά ίππευαν προς τα αριστερά, είδανε τον Κοίνο να επιτίθεται στο κενό που άφησαν δεξιά, και επήλθε σύγχυση, καθώς ο Αλέξανδρος πράγματι επιτέθηκε από την πλευρά του ποταμού όπως περίμενε ο Πώρος.

Το ιππικό του Κοίνου επιτέθηκε έτσι από το πλάι στην ανυπεράσπιστη ινδική παράταξη σκορπίζοντας όλεθρο, ενώ ο Αλέξανδρος με την ελίτ του ιππικού επιτέθηκε στο ινδικό ιππικό και τα άρματα σκορπίζοντας θάνατο.

Ο Ινδοί πανικόβλητοι, όρμησαν ανάμεσα στους ελέφαντες ζητώντας την προστασία των εκτοξευόμενων δοράτων και των βελών από τους μαχητές των πύργων των ελεφάντων.

Έτσι, ο μεν Κοίνος βρέθηκε στο πλάι και πίσω από την δεξιά  πλευρά των Ινδών και ο Αλέξανδρος στο πλάι και πίσω από την αριστερή πλευρά των Ινδών , δηλαδή από την πλευρά του ποταμού.

Το ελληνικό ιππικό "μοίραζε πόνο" στα μετόπισθεν των Ινδών και τότε ήχησαν οι σάλπιγγες και τα τύμπανα και με την ρυθμική κραυγή Ε-ΝΥ-Α-ΛΙ-ΟΣ, που ήτανε ο θεός του πολέμου των Μακεδόνων, η μακεδονική φάλαγγα άρχισε να κινείται κατά της ινδικής παράταξης.

Από την μια οι σάρισες , από την άλλη οι μακεδονικές κοπίδες των ιππέων θέρισαν τους Ινδούς. Ωστόσο, όλοι είχανε λογαριάσει χωρίς τους ελέφαντες. Ο ελέφαντες δεχόμενοι πλήθος τοξευμάτων και ακοντίων και πάσης φύσεως βλημάτων από τους πελταστές, αφήνιασαν, παρά το ότι ήταν ναρκωμένοι και ποδοπατούσανε τους πάντες, Ινδούς και  Έλληνες.

Τότε ο Αλέξανδρος έδωσε εντολή, οι Θράκες πελταστές να διεισδύσουν μεταξύ των ελεφάντων και να κόβουν τους τένοντες πίσω από τα γόνατά τους, ώστε να πέφτουν κάτω και να θανατώνονται πιο εύκολα.

Έτσι, οι Ινδοί βρέθηκαν απόλυτα κυκλωμένοι και προσπάθησαν να υποχωρήσουν. Ο Αλέξανδρος έδωσε εντολή τότε, να αφήσουν οι ιππείς ένα άνοιγμα για να εκτονωθεί η πίεση στο κέντρο του αγώνα και να διαφύγουν οι Ινδοί προσωρινά, διότι ο Κρατερός είχε ήδη περάσει το ποτάμι στο αρχικό σημείο και ερχότανε με όλο το στράτευμα και τον κύριο όγκο της μακεδονικής φάλαγγας.

Ο Πώρος έκανε μια τελική προσπάθεια συγκεντρώνοντας κάπου είκοσι ελέφαντες, αλλά ήτανε πλέον αργά. Εξουθενωμένος αιχμαλωτίστηκε και ο Αλέξανδρος τον ρώτησε πως θα ήθελε να του φερθεί και εκείνος είπε βασιλικά.

Έτσι τον έκανε σύμμαχό του, όπως συνήθιζε και ο Πώρος του έμεινε πιστός σύμμαχος μέχρι το τέλος, παίρνοντας την διοίκηση όλου του πρώην βασιλείου του και όχι μόνο.

Οι απώλειες των Ινδών ήτανε περίπου 20.000  άνδρες, ενώ ο Αλέξανδρος έχασε κάπου 300 ιππείς και 700 πεζούς.

el.gr

Η Λευκή Φυλή Ελλήνων της Βόρειας Αμερικής (εικόνες-video)



Ο μυστηριώδης πολιτισμός των Ανασάζι αποδεικνύει την έντονη ελληνική παρουσία στην Βόρεια Αμερική.

Το όνομα Anasazi σημαίνει «αρχαίοι άνθρωποι», αν και η λέξη Anasazi προέρχεται από τους Ναβάχο και σημαίνει «οι πρόγονοι του εχθρού».

Το όνομα δόθηκε αρχικά στα ερείπια του Mesa Verde από τον Richard Wetherill, που το 1888-1889 εξερεύνησε εκείνη την περιοχή. Αυτός ήξερε την γλώσσα των Ναβάχο και καταλάβαινε τι σήμαινε η λέξη.

Το όνομα κατόπιν υιοθετήθηκε από τον Alfred Kidder, σπουδαίο κοσμήτορα της αρχαιολογίας. Ο καθηγητής θεώρησε ότι το όνομα αυτό ήταν πιο εύχρηστο από το » Άνθρωποι των χωριών » ή » Άνθρωποι των λόφων » ή «Εκείνοι που ήρθαν πριν», όπως περίπου θα έπρεπε να λέγονται και κόλλησε το όνομα Ανασάζι για συντομία.

Αυτό είναι χαρακτηριστικό παράδειγμα του πώς αντιμετωπίζουν συνήθως, πολλοί αρχαιολόγοι τα κάθε είδους ευρήματα. Οι ντόπιοι κάτοικοι έχουν πολλές λέξεις που χαρακτηρίζουν τους Ανασάζι και δυσαρεστούνται όταν ακούνε αυτόν τον όρο.

Οι Ανασάζι ήταν μία λευκή φυλή της Βόρειας Αμερικής, που έχτισε ακροπόλεις, φρούρια, δρόμους, θέατρα(!), αρδευτικά έργα, έκανε ηλιακές και αστρονομικές παρατηρήσεις και κατασκεύαζε πήλινα αγγεία και σκεύη. Δεν έμοιαζαν με τους άλλους Ινδιάνους οι οποίοι συνήθως ζούσαν με νομαδικό τρόπο.

Σήμερα οι κάτοικοι των περιοχών των Ανασάζι είναι οι Χόπι, οι οποίοι διαφέρουν επίσης από τις άλλες φυλές και εθνικά και πολιτιστικά.

Οι Ανασάζι αποτελούν ένα από τα μεγαλύτερα μυστήρια της Βορείου Αμερικής. Η επικράτεια τους εκτεινόταν, ανατολικά του Ρίο Γκράντε, στις πολιτείες Νεβάδα, Γιούτα, Κολοράντο, Νέο Μέξικο και Αριζόνα και είχε έκταση μεγαλύτερη της Καλιφόρνιας.

Το 1987 ο φωτογράφος William Jackson έμαθε ότι εργάτες ανακάλυψαν πέτρινες κατοικίες σε λόφους πάνω από τον ποταμό Manco. Στο Chaco Canyon ανακάλυψε ερείπια κτιρίων, κατάλοιπα ενός εξαφανισθέντος και μυστηριώδους πολιτισμού. Αυτός ήταν και ο πρώτος λευκός που τράβηξε τις πρώτες φωτογραφίες των ερειπίων στους γκρεμούς των λόφων του Mesa Verde.


Παρά την υποτιθέμενη έλλειψη του τροχού, κατασκεύασαν δρόμους εκατοντάδων χιλιομέτρων. Πολύς κόπος για ανθρώπους που έμεναν σε ένα μέρος και μετακινούνταν με τα πόδια, αφού δεν υπήρχαν άλογα και κάρα. Επινόησαν κατασκευές άρδευσης που μπορούσαν να παρέχουν τροφή σε πληθυσμούς μεγαλύτερους των σημερινών. Ο πολιτισμός τους είναι ανώτερος κάθε άλλου γνωστού πολιτισμού της Βόρειας Αμερικής. Τα κατάλοιπα των έργων τους αποτελούν άλυτο αίνιγμα προκαλώντας την απορία των ερευνητών.

Εμφανίστηκαν «ξαφνικά» στην Δυτική Αμερική το 100 π.Χ (υποτίθεται, γιατί ορισμένοι αρχαιολόγοι τους χρονολογούν από το 6000 π.Χ) και εξαφανίστηκαν μυστηριωδώς(;) γύρω στο 1500 μ.Χ. Γενικά οι ημερομηνίες δεν είναι κάτι στο οποίο μπορεί να βασίζεται κανείς, εφόσον είναι γνωστή η συνήθεια των αρχαιολόγων να εκλέγουν τις χρονολογίες που «βολεύουν» την σχολή τους. Φυσικά, όπως συμβαίνει και εδώ στην Ελλάδα, οι χρονολογίες που δίνονται απέχουν πολύ από την πραγματικότητα.


Σε κάποια βραχογραφία εμφανίζονται άνθρωποι και δεινόσαυροι μαζί. Αυτό μπορεί να συνδυαστεί με τις αντίστοιχες Πέτρες της Ίκα στο Περού, που δείχνουν και αυτές ανθρώπους και δεινόσαυρους. Μια ένδειξη του ότι οι προϊστορικές χρονολογήσεις θα πρέπει να αναθεωρηθούν.

Οι Ανασάζι πίστευαν πως οι πρόγονοι τους βγήκαν από τον κάτω κόσμο μέσα από μία τρύπα που ενώνει την επιφάνεια με το κέντρο της γης. Από την ίδια τρύπα γυρνάνε πίσω στην πατρίδα οι ψυχές των νεκρών. Έχτιζαν υπόγειες κατοικίες, ναούς και πενταόροφα κτίρια 2000 δωματίων, πραγματικούς λαβύρινθους. Πολλά είναι κατασκευασμένα μεταξύ του 10ου και 12ου αιώνα μετά Χριστόν.

Ένα εκπληκτικό στοιχείο είναι ότι, σε έρευνα που έκαναν, Άγγλοι επιστήμονες απέδειξαν ότι οι 200.000 ξύλινοι δοκοί που χρειάστηκαν για την κατασκευή αυτών των κτισμάτων, είχαν μεταφερθεί από τα βουνά των San Mateo και Chuska. Αυτές οι περιοχές βρίσκονται σε 100 χιλιόμετρα απόσταση και το βάρος κάθε κορμού φτάνει τα 300 κιλά. Αυτό είναι κατόρθωμα που δεν μπορεί να εξηγηθεί αφού οι Ανασάζι υποτίθεται ότι δεν είχαν άλογα, κάρα, βόδια και γενικά μεταφορικά μέσα και αντιστοιχεί σε κόπο με το χτίσιμο μιας πυραμίδας.


Στο φαράγγι του Τσάκο έχει ανακαλυφθεί το Πουέμπλο Μπονίτο, στην πλευρά ενός γκρεμού με ημικυκλικό σχήμα. Το χαρακτηριστικό της επιφάνειας αυτού του χώρου είναι τα Κίβας, τα οποία χρησιμοποιούσαν για θρησκευτικού και τελετουργικούς σκοπούς. Τα Κίβας είναι παλιά κυκλικά ημιυπόγεια κτίσματα, τα οποία ενσωματώθηκαν στα αρχιτεκτονικά συγκροτήματα και απέκτησαν τελετουργικό χαρακτήρα.


Η είσοδός τους ήταν μια τρύπα στη οροφή από την οποία κατέβαιναν με ξύλινη σκάλα η οποία συμβόλιζε το ουράνιο τόξο. Στο κέντρο υπήρχε η εστία και δίπλα από αυτήν μια αβαθής οπή που συμβόλιζε την είσοδο των νεκρών και το αντίστροφο, δηλαδή την πρόσβαση των νεκρών στο κόσμο των ζωντανών.


Περιμετρικά υπήρχε ένα κτιστό πεζούλι, το οποίο συμβόλιζε την ομίχλη στην οποία ζουν τα πνεύματα της βροχής. Eπάνω του κάθονταν οι άνθρωποι κατά την διάρκεια των τελετών. Ο οικισμός βλέπει προς τα νότια και είναι προστατευμένος από τι ς καιρικές συνθήκες. Το συγκρότημα χτίστηκε από την αρχή με κέντρο τα κίβας. Εκεί συναθροίζονταν για τελετές ή συνελεύσεις για την λήψη σημαντικών αποφάσεων. Γύρω από αυτό το κέντρο χτίστηκαν οι κατοικίες.

Ένα άλλο σημαντικό στοιχείο στην αρχιτεκτονική του μυστηριώδους αυτού λαού είναι οι δρόμοι στο φαράγγι του Τσάκο, οι οποίοι ενώνουν χωριά και ιερούς τόπους μεταξύ τους. Πρόκειται για ένα ορατό δίκτυο ιερών οδών, τέλεια ευθύγραμμων, άσχετα από την διαμόρφωση του εδάφους. Ανέβαιναν στα σπίτια τους μάλλον με σχοινιά. Κάποιες κατοικίες είναι τόσο δυσπρόσιτες, ώστε μόνο ορειβάτες με σχοινιά μπορούν να πλησιάσουν.


Οι αρχαιολόγοι λένε ότι για να φτάνουν οι Ανασάζι στα σπίτια που είχαν κατασκευάσει σε φυσικές κοιλότητες, (πολλές φορές σε ύψος εκατοντάδων μέτρων) χρησιμοποιούσαν κορμούς δέντρων, στους οποίους είχαν σκαλίσει σκαλοπάτια, καθώς και σκάλες λαξεμένες στον βράχο. Το πιθανότερο όμως είναι ότι η διάβρωση έχει εξαφανίσει τις κλιμακωτές προσβάσεις που υπήρχαν σκαλισμένες στο βράχο. Αν και είναι δυνατόν (κλασικό παράδειγμα Μετέωρα) να υπάρχει ανεφοδιασμός και επικοινωνία μέσω σχοινιών και γερανών, κάτι τέτοιο είναι δύσκολο όταν πρόκειται για ολόκληρη πόλη.

Τα αγγεία που βρέθηκαν στα ερειπωμένα χωριά θυμίζουν πολύ τα αντίστοιχα ελληνικά αγγεία της γεωμετρικής περιόδου. Εμφανίζεται ακόμη σαν διακοσμητικό και ο μαίανδρος, συνδέοντας άμεσα την λευκή φυλή των Ανασάζι με την ελληνική καταγωγή τους.



Ο Πλάτων, στο διάλογο του Τίμαιος, αποκαλύπτει ότι στην Σαϊδα της Αιγύπτου οι εκεί ιερείς του ναού του είχαν πει για την πόλη των Αθηνών τα εξής:

«είναι γραμμένα και θαυμάζονται εδώ πολλά και μεγάλα έργα της πόλης σας. Υπερέχει όμως ένα σε μέγεθος και σπουδαιότητα. Αναφέρουν τα γραπτά ότι η πόλη σας κατέστρεψε κάποτε μία δύναμη, η οποία εξόρμησε από τον Ατλαντικό Ωκεανό και ήρθε εναντίον της Ευρώπης και της Ασίας. Διότι η εκεί θάλασσα ήταν τότε βατή, δηλαδή υπήρχε νησί πριν από το στόμιο που εσείς ονομάζετε Ηράκλειες Στήλες. Το νησί ήταν μεγαλύτερο από την Λιβύη και την Ασία μαζί, και από αυτό μπορούσαν να περάσουν σε άλλα νησιά, οι τότε ταξιδιώτες και από τα νησιά στην αντικρινή ήπειρο(!!!)».

Το κείμενο δηλώνει ξεκάθαρα ότι πέρα από τον Ατλαντικό Ωκεανό υπάρχει άλλη ήπειρος. Επομένως οι αρχαίοι γνώριζαν την ύπαρξη αυτής της ηπείρου και ο μόνος τρόπος για αυτό είναι εάν κάποτε την είχαν επισκεφθεί.


Στην «Πέντρα Πιντάδα» ή «Ζωγραφιστή Πέτρα» ή «Πέτρα με ζωγραφιές», ένα ωοειδή ογκόλιθο μήκους 90 μέτρων και πλάτους 75, ανακαλύφθηκαν ντολμέν όμοια με τα Ευρωπαϊκά. Ανακαλύφθηκαν επίσης και ελληνικά γράμματα! Επάνω στην πέτρα υπάρχουν σκίτσα από καβαλάρηδες με τόξα, άλογα, άμαξες, τροχοί, σπείρες, σταυροί και μεγάλες ομάδες ανθρώπων πιασμένων χέρι-χέρι που χορεύουν κάποιου είδους συρτό χορό χαρακτηριστικό των ελληνικών χορών.


Υπάρχουν επίσης περίεργα σκίτσα που παραπέμπουν άμεσα στους «Αρχαίους». Οι μορφές δεν έχουν χέρια και πόδια, φαίνονται να αιωρούνται και έχουν περίεργα κεφάλια που ορισμένα θυμίζουν σκάφανδρα αστροναυτών. Παρόμοιες τριγωνικές μορφές δημιουργούσαν και οι αρχαίοι Έλληνες με πηλό ή τις ζωγράφιζαν πάνω σε αγγεία. Επίσης η τεχνοτροπία των σκίτσων που υπάρχουν ζωγραφισμένα πάντοτε σε προφίλ, μοιάζει πολύ με εκείνη που χρησιμοποιούσαν στην αρχαία Ελλάδα το 3000 π.Χ.


Μία εικόνα στο φαράγγι «Πέταλο αλόγου» δείχνει έναν κυνηγό, οποίος σημαδεύει κάποια ζώα με τόξο. Το σχήμα του τόξου του είναι καθαρά αρχαιοελληνικό και ομηρικό σχέδιο με διπλές καμπύλες. Επίσης ο Κοκοπέλι, θεός της γονιμότητας, εμφανίζεται να παίζει φλογέρα, θυμίζοντας έντονα τους Σάτυρους της Αρχαίας Ελλάδας. Η καμπούρα πρέπει να δηλώνει την ύπαρξη ενός ταγαριού, γεμάτο σπόρους, που κουβαλούσε μαζί του. Γενικά οι φωτογραφίες θυμίζουν έντονα ελληνικές εικόνες και δύσκολα καταλαβαίνεις ότι τα βάζα ή οι εικόνες δεν προέρχονται από την Ελλάδα.


Η αρχαιολογική σκαπάνη έφερε στην επιφάνεια μεταξύ των άλλων τον τρόπο δόμησης της τοιχοποιίας των Ανασάζι, με μια σειρά τούβλων και μία σειρά από μικρούς σχιστόλιθους επαναλαμβανόμενη διαρκώς. Αυτός ο τρόπος χτισίματος είναι κλασικός στην ελληνική αρχαιότητα και μάλιστα διαδόθηκε στην κεντρική και ανατολική Ασία και τον συναντούμε σε πολλές ξεχασμένες ελληνικές φυλές στα Ιμαλάια, όπως οι Μαλάνα.

Εκτός από τη συγκεκριμένη αυτή δόμηση των τοίχων, εντύπωση προκαλεί ο οικολογικός γεωθερμικός τρόπος συνολικής δόμησης που παρατηρείται και στα ανάκτορα της Κνωσού στην Κρήτη, αλλά και αυτά των Μάγια στο Μεξικό, με την χρήση ενδοδαπέδιας θέρμανσης, αλλά και ενδοδαπέδιου εξαερισμού του χώρου.

Η εξήγηση που μπορεί να δοθεί στο θέμα των λευκών Ανασάζι είναι ότι επρόκειτο περί Ελλήνων που μετά το 9.600 π.Χ. γύρισαν λόγο της παγκόσμιας καταστροφής, που προκλήθηκε από την σύγκρουση των Ελλήνων με τους Άτλαντες, στη λίθινη εποχή και μετά ξανααναπτύχθηκαν.


Τόμος 10 – ΣΤΑ ΙΧΝΗ ΤΩΝ ΘΕΩΝ
alkimaxos
el.gr

7 Απρ 2017

Απορρίφθηκε η πρόταση Περδίκη για αίτημα αφαίρεσης της σημαίας από Πενταδάκτυλο



Η Ολομέλεια της Βουλής των Αντιπροσώπων με 13 ψήφους υπέρ και 22 κατά απέρριψε το σχέδιο ψηφίσματος, με το οποίο θα εκαλείτο ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας να θέσει στην προσεχή συνάντηση του με τον Τ/κ ηγέτη Μουστάφα Ακιντζί το θέμα της τουρκικής σημαίας στον Πενταδάκτυλο και να ζητήσει όπως ως μέτρο καλής θέλησης αυτή αφαιρεθεί.

Το σχέδιο ψηφίσματος κατατέθηκε από τον Πρόεδρο του Κινήματος Οικολόγων – Συνεργασία Πολιτών Γιώργο Περδίκη, ο οποίος ζήτησε όπως αυτό δεν συζητηθεί σήμερα και αφεθεί σε επόμενη συνεδρία της Ολομέλειας της Βουλής, ωστόσο ο Πρόεδρος του ΔΗΣΥ Αβέρωφ Νεοφύτου ζήτησε όπως αυτό συζητηθεί και τεθεί σε ψηφοφορία με τη διαδικασία του κατεπείγοντος.

Το αίτημα του Προέδρου του ΔΗΣΥ τέθηκε σε ψηφοφορία και υιοθετήθηκε με 38 υπέρ και μία ψήφο κατά.

Μετά από συζήτηση το ψήφισμα απορρίφθηκε με 13 ψήφους υπέρ και 22 κατά σε 35 παρόντες Βουλευτές.

Πηγή: philenews / ΚΥΠΕ

Θέμα στο Euronews η εμφύτευση μικροτσίπ σε εργαζόμενους



Είδηση που ανέδειξε το el.gr, έκανε λόγο για εμφύτευση μικροτσίπ σε εταιρεία στο Βέλγιο, κάτι που προφανώς σημαίνει την έναρξη τσιπαρίσματος εργαζομένων στην Ευρώπη, όπως άλλωστε συμβαίνει σε άλλες χώρες.

Το Euronews αναφέρει πως στο τσιπάκι θα υπάρχουν προσωπικές πληροφορίες για τους εργαζομένους, οι οποίοι «αντιμετώπισαν με δισταγμό την αμφιλεγόμενη αυτή πρόταση, που εγείρει ζητήματα για την προστασία των προσωπικών δεδομένων».

Μάλιστα μετά τον σάλο που προκλήθηκε, προτάθηκε να υπάρχει εναλλακτική με δακτυλίδι, το οποίο θα έχει μέσα του τσιπάκι.

ΒΙΝΤΕΟ

Βέλγιο: Ζήτησαν από εργαζόμενους να τους βάλουν μικροτσίπ προκειμένου να καταργηθούν οι κάρτες…



4 Απρ 2017

Οι απόγονοι του Μ. Αλεξάνδρου κέρδισαν νομική μάχη για την ταυτότητά τους

Ο Ιησούς πέθανε την Παρασκευή 3 Απριλίου του 33 μ.Χ.



Ο Ιησούς άφησε την τελευταία του πνοή την Παρασκευή, 3 Απριλίου του 33 μ.Χ. ισχυρίζεται μία έρευνα, η οποία συνδέει το θάνατο του Ιησού, με έναν σεισμό…


Η έρευνα, για το πότε ακριβώς πέθανε ο Ιησούς και η οποία διεξήχθη από το International Geology Review, εξέτασε τη σεισμική δραστηριότητα γύρω από τη Νεκρά Θάλασσα, η οποία απέχει περίπου 20 χλμ από την πόλης της Ιερουσαλήμ. Σύμφωνα με το Κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο, στο κεφάλαιο 27, καθώς ο Ιησούς ξεψυχούσε επάνω στον σταυρό, ένας δυνατός σεισμός έπληξε την περιοχή, κάνοντας τάφους να σπάσουν και τον ουρανό να σκοτεινιάσει. Θέλοντας να βρουν την ακριβή ημερομηνία θανάτου του Ιησού, οι ερευνητές εξέτασαν αναφορές από κείμενα, καθώς και γεωλογικά και αστρονομικά αρχεία.

Μάλιστα, ο γεωλόγος Τζέφερσον Ουίλιαμς από το Supersonic Geophysical μαζί με συναδέλφους του από το γερμανικό Research Center for Geosciences, μελέτησαν δείγματα του εδάφους από την παραλία Ein Gedi Spa, η οποία βρίσκεται δίπλα στη Νεκρά Θάλασσα. Ερευνώντας τα βαθύτερα στρώματα του εδάφους, διαπίστωσαν, ότι είχαν συμβεί δύο σεισμοί, εκ των οποίων ο ένας είναι γνωστό ότι σημειώθηκε το 31 π.Χ., ενώ ο δεύτερος χρονολογείται μεταξύ του 26 μ.Χ. και 36 μ.Χ. Σύμφωνα με τα όσα είπε ο Ουίλιαμς στο Discovery, ο τελευταίος σεισμός σημειώθηκε κατά τη διάρκεια της περιόδου που αναφέρει και το Κατά Ματθαίον.

Προσέθεσε, επίσης, ότι η ημέρα και η ημερομηνία της σταύρωσης του Ιησού είναι γνωστές με έναν εύλογο βαθμό ακρίβειας, ωστόσο η χρονολογία αμφισβητείται. Ωστόσο, ενώνοντας τα κομμάτια του παζλ, ο Ουίλιαμς είπε ότι τα στοιχεία που οδήγησαν στον ακριβή καθορισμό της ημερομηνίας θανάτου του Ιησού είναι:
– Και τα τέσσερα Ευαγγέλια συμφωνούν, ότι η σταύρωση έγινε όταν ο Πόντιος Πιλάτος ήταν πληρεξούσιος της Ιουδαίας, μεταξύ 26 και 36 μ.Χ.
– Και τα τέσσερα Ευαγγέλια λένε ότι η σταύρωση έγινε την Παρασκευή.
– Και τα τέσσερα Ευαγγέλια συμφωνούν ότι ο Ιησούς πέθανε λίγες ώρες πριν την έναρξη του εβραϊκού Σαββάτου, συνεπώς σούρουπο της Παρασκευής.
– Τα συνοπτικά Ευαγγέλια, του Ματθαίου, του Μάρκου και του Λουκά, υποδεικνύουν ότι ο Ιησούς πέθανε πριν νυχτώσει, την 14η ημέρα του μήνα Νισσάν.
– Το Ευαγγέλιο του Ιωάννη διαφέρει από τα «Συνοπτικά Ευαγγέλια», καθώς υποδεικνύει ότι ο Ιησούς πέθανε πριν νυχτώσει, την 15η ημέρα του μήνα Νισσάν.

Οι ερευνητές είπαν ότι αυτά τα στοιχεία σε συνδυασμό με το εβραϊκό ημερολόγιο και διάφορα αστρονομικά στοιχεία, υποδεικνύουν ότι η πιο πιθανή ημερομηνία θανάτου του Ιησού είναι η Παρασκευή 3 Απριλίου του 33 μ.Χ.

Σαν σήμερα 3 Απριλίου πέθανε ο Χριστός

3 Απρ 2017

Σαν σήμερα το 1770 γεννήθηκε ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης, ο «Γέρος του Μωριά»



Ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης υπήρξε ηγετική μορφή της Ελληνικής Επανάστασης, που έδρασε στην Πελοπόννησο και εξ αυτού του λόγου είναι γνωστός και ως «Γέρος του Μωριά».

Ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης γεννήθηκε «εις τα 1770, Απριλίου 3, την Δευτέρα της Λαμπρής… εις ένα βουνό, εις ένα δέντρο αποκάτω, εις την παλαιάν Μεσσηνίαν, ονομαζόμενον Ραμαβούνι», όπως αναφέρει στα Απομνημονεύματά του.

Ήταν γιος του κλεφτοκαπετάνιου Κωνσταντή Κολοκοτρώνη (1747-1780) από το Λιμποβίσι Αρκαδίας και της Γεωργίτσας Κωτσάκη, κόρης προεστού από την Αλωνίσταινα Αρκαδίας. Η οικογένεια των Κολοκοτρωναίων από το 16ο αιώνα, που εμφανίζεται στο προσκήνιο της ιστορίας, βρίσκεται σε αδιάκοπο πόλεμο με τους Τούρκους. Μονάχα από το 1762 έως το 1806, 70 Κολοκοτρωναίοι εξοντώθηκαν από τους κατακτητές.


Το 1780, ήταν 10 ετών, όταν ο πατέρας του σκοτώθηκε από τους Τούρκους, ένα γεγονός που σημάδεψε τη ζωή του. Στα 17 του έγινε οπλαρχηγός του Λεονταρίου και στα 20 του νυμφεύτηκε την κόρη του τοπικού προεστού Αικατερίνη Καρούσου. Το 1806, κατά τη διάρκεια του μεγάλου διωγμού των κλεφτών από τους κατακτητές, κατόρθωσε να διασωθεί και να καταφύγει στη Ζάκυνθο, όπου κατατάχθηκε στον αγγλικό στρατό κι έφθασε μέχρι το βαθμό του ταγματάρχη. Το 1818 μυήθηκε στη Φιλική Εταιρεία και στις αρχές του 1821 αποβιβάστηκε στη Μάνη για να λάβει μέρος στον επικείμενο Αγώνα.

Στις 23 Μαρτίου του 1821 συμμετείχε στο υπό τον Πετρόμπεη Μαυρομιχάλη στρατιωτικό σώμα που κατέλαβε την Καλαμάτα, σηματοδοτώντας την έναρξη της Ελληνικής Επανάστασης. Αμέσως μετά έβαλε σκοπό να καταλάβει την Τριπολιτσά, το διοικητικό κέντρο των Οθωμανών στον Μωριά, γιατί αλλιώτικα δεν θα μπορούσε να επικρατήσει η επανάσταση, όπως πίστευε. Η νίκη των Ελλήνων στο Βαλτέτσι (13 Μαΐου 1821) και η άλωση της Τριπολιτσάς (23 Σεπτεμβρίου 1821), που οφείλονται αποκλειστικά και μόνο στον Κολοκοτρώνη, τον επέβαλαν ως αρχηγό του επαναστατικού στρατού της Πελοποννήσου.

Στη μάχη των Δερβενακίων (26 – 28 Ιουλίου 1822), όπου καταστράφηκε ο στρατός του Δράμαλη, αναδείχθηκε η στρατηγική του ιδιοφυΐα και η κυβέρνηση Κουντουριώτη τον διόρισε αρχιστράτηγο των επαναστατικών δυνάμεων. Η ίδια, όμως, κυβέρνηση θα τον φυλακίσει στην Ύδρα, κατά τη διάρκεια των εμφύλιων συρράξεων των ετών 1823 και 1824, όπου είχε πρωταγωνιστικό ρόλο. Θα τον απελευθερώσει τον Μάιο του 1825, όταν ο Ιμπραήμ απειλούσε να καταστείλει την επανάσταση και θα του αναθέσει εκ νέου την αρχιστρατηγία του Αγώνα. Μετρ του κλεφτοπολέμου και της «καμμένης γης», θα κατορθώνει να κρατήσει ζωντανή την επανάσταση μέχρι τη Ναυμαχία του Ναβαρίνου (7 Οκτωβρίου 1827).

Μετά την απελευθέρωση συντάχθηκε με τον Ιωάννη Καποδίστρια κι έγινε ένα από τα επιφανή στελέχη του Ρωσικού Κόμματος. Κατά τη διάρκεια της Αντιβασιλείας διώχθηκε ως αντιβασιλικός και καταδικάσθηκε σε θάνατο τον Μάιο του 1834. Μετά την ενηλικίωσή του, ο Όθωνας του χάρισε την ποινή, τον διόρισε σύμβουλο της Επικρατείας και τον ονόμασε αντιστράτηγο.


Τα τελευταία χρόνια της ζωής του, ο Κολοκοτρώνης τα πέρασε στην Αθήνα με την ερωμένη του Μαργαρίτα Βελισσάρη (η σύζυγός του είχε πεθάνει το 1820), στο ιδιόκτητο σπίτι του, στη γωνία των σημερινών οδών Κολοκοτρώνη και Λέκκα. Την ίδια περίοδο υπαγόρευσε στον Γεώργιο Τερτσέτη τα απομνημονεύματά του, που κυκλοφόρησαν το 1851 με τον τίτλο «Διήγησις συμβάντων της ελληνικής φυλής από τα 1770 έως τα 1836» και τα οποία αποτελούν πολύτιμη πηγή για την Ελληνική Επανάσταση.

Ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης πέθανε από εγκεφαλικό επεισόδιο στις 4 Φεβρουαρίου του 1843, λίγο μετά την επιστροφή στο σπίτι του από δεξίωση στα Ανάκτορα. Από τον γάμο του με την Αικατερίνη Καρούσου απέκτησε τέσσερα παιδιά: τον Πάνο (1798-1824), τον Γενναίο (1806- 1868), τον Κολλίνο (1810-1848) και την Ελένη, ενώ από τη σχέση του με τη Μαργαρίτα Βελισσάρη τον Παναγιωτάκη (1836-1893), τον οποίο αναγνώρισε με τη διαθήκη του.

Πηγή κειμένου: sansimera.gr

1 Απρ 2017

Καμία γενιά μέχρι σήμερα δεν είδε τέτοιο σημάδι: Ο Εσταυρωμένος στο Γολγοθά άνοιξε τα μάτια του!



Χθες το απόγευμα οι πατέρες των Ιεροσολύμων πρόσεξαν σαν ένα φως στο Γολγοθά και αμέσως παρατήρησαν ότι τα μάτια του Χριστού ήταν ανοικτά όχι όπως πάντα κλειστά.

Ο ΕΣΤΑΥΡΩΜΕΝΟΣ ΚΥΡΙΟΣ ΤΗΣ ΔΟΞΗΣ από τον Παγκόσμιο Γολγοθά στέλνει πολλαπλά μηνύματα στην ανθρωπότητα των ημερών μας.

Δείτε τα σχετικά post από το facebook.



Αυτοί που βλέπουν ας δουν την ΖΩΟΠΟΙΟ Δύναμη της ΑΓΙΑΣ ΤΡΙΑΔΟΣ που θαυματουργεί στις ΑΓΙΕΣ και Χαριτόβρυτες ΕΙΚΟΝΕΣ της ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ μήπως συνέλθουμε στο παρά πέντε.

Η ξεχαρβαλωμένη από την αμαρτία ανθρωπότητα βλέπει τους ανοικτούς και δακρυσμένους οφθαλμούς του ΚΥΡΙΟΥ και αναρωτιέται, μάλλον τρέμει σύγκορμα για αυτό που έρχεται.

Οι ΟΦΘΑΛΜΟΙ του ΚΥΡΙΟΥ άνοιξαν απέναντι στην παγκόσμια πολεμική κακουργία των αντίχριστων δυνάμεων που ετοιμάζονται να αιματοκυλίσουν την ανθρωπότητα και να στήσουν νέους Γολγοθάδες .

Οι ΟΦΘΑΛΜΟΙ του ΚΥΡΙΟΥ άνοιξαν απέναντι στην διαφημιζόμενη πλάνη της αίρεσης και της παναίρεσης από τους περισπούδαστους εκκλησιαστικούς ηγέτες..είναι σαν τους λέει ..που πάτε ξυπόλητοι στα αγκάθια και εκεί οδηγείτε και τον Λαό μου.


Οι ΟΦΘΑΛΜΟΙ του ΚΥΡΙΟΥ άνοιξαν απέναντι στην σαρκολατρεία και την διαστροφή των ημερών μας για να δώσουν το μήνυμα της υψοποιούς ταπείνωσης μέσω της μετάνοιας και της καταλλαγής μας με τον ΠΛΑΣΤΗ της σάρκας μας.

Οι ΟΦΘΑΛΜΟΙ του ΚΥΡΙΟΥ άνοιξαν στο αποκορύφωμα της ΜΕΓΑΛΗΣ ΣΑΡΑΚΟΣΤΗΣ του 2017 για να μας πουν

«πονάω για εσάς παιδιά μου».

Μετά τη σύλληψη ο Ιησούς πέρασε από έξι εξαντλητικές και κακόπιστες ανακρίσεις. Από τον Αννα, τον Καϊάφα, το Συνέδριο, τον Πιλάτο, τον Ηρώδη και ξανά από τον Πιλάτο. Στα μεσοδιαστήματα κακοποιήθηκε με τέσσερις πολύωρους και βάρβαρους βασανισμούς. Μεταξύ των ανακρίσεων και των βασανισμών σύρθηκε αλυσοδεμένος και δερόμενος έξι φορές. Η απόσταση που διήνυσε με τις αλυσίδες ήταν περίπου έξι χιλιόμετρα. Και όλα αυτά νηστικός, διψασμένος και άυπνος.

Οι στρατιώτες που μαστίγωσαν τον Χριστό, όχι μόνο ήταν σκληροί και απάνθρωποι, φυσικά, αλλά ήταν παρακινημένοι εξωτερικά από τους Ιουδαίους και εσωτερικά από τον διάβολο, ώστε, έχοντας την σκληρότητα διπλάσια και τριπλάσια, δεν έμοιαζαν με ανθρώπους αλλά με σκύλους και ταύρους και θηρία, όπως είπε γι’ αυτούς πρωτύτερα ο Δαυίδ• «Με περικύκλωσαν εχθροί πολλοί, λυσσασμένοι σαν σκύλοι… με περικύκλωσαν σαν θρεμμένοι ταύροι» (Ψαλμ. 21).

Αυτοί λοιπόν, οι στρατιώτες όντας εξήντα στον αριθμό, άλλαζαν κάθε δύο ώρες όταν κουράζονταν, μαστιγώνοντας και δέρνοντας τον Κύριο, όπως μαρτυρεί και ο Ιταλός Κορνήλιος στην ερμηνεία του 19ου κεφ. του Ιωάννου.


Αυτό το βασανιστήριο γίνεται κάθε φορά που εσύ και εγώ αμαρτάνουμε, σε πράξεις ή λογισμούς. Γιατί Αυτός ο Πατέρας συνεχίζει να πονάει πολύ, που βλέπει τα παιδιά Του να χάνονται και να μην μπορούν να ζήσουν αιώνια στην Αγάπη Του.

Γιατί τόση σκληρότητα και μίσος και πείσμα… γιατί τόσες μεγάλες βάρδιες και βραδιές ασπλαχνίας στην μικρή ζωή σου…;
Μετανόησε. Ο Πατέρας ένα δάκρυ περιμένει και θα σου δώσει πιο πολλά να ξεπλύνεις τον ιδρώτα σου, που έχυσες στην αμαρτία…

(Διαβάζοντας τα «ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ ΓΥΜΝΑΣΜΑΤΑ» ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ ΤΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ, Έκδοσις Συνοδία Σπυρίδωνος Ιερομονάχου, Νέα Σκήτη Αγίου Όρους, 2008)

ΣΤΩΜΕΝ ΚΑΛΩΣ ΑΔΕΛΦΟΙ

Δεν υπάρχουν άλλα περιθώρια

Καμιά γενιά μέχρι σήμερα δεν είδε σε παγκόσμια αναμετάδοση τέτοιο ΜΕΓΑ ΣΗΜΕΙΟ







Με πίστη και ελπίδα

Δρ. Κωνσταντίνος Βαρδάκας

πηγή: