14 Σεπ 2017
13 Σεπ 2017
Μουσουλμάνοι έδειραν μέχρι θανάτου Χριστιανό συμμαθητή τους γιατί ήπιε νερό από το ίδιο ποτήρι!
Το περιστατικό συνέβη στην επαρχία Βεχάρι της Πουντζάμπ του Πακιστάν και θύμα είναι ο 17χρονος Σαρούν Μασίχ, ο οποίος μάλιστα φοιτούσε στο συγκεκριμένο σχολείο μόλις για τέσσερις ημέρες.
Ακόμα πιο σοκαριστικό είναι το γεγονός πως όταν συνέβη ο ειδεχθής ξυλοδαρμός, ήταν παρών ο δάσκαλος των παιδιών, ο οποίος ισχυρίζεται πως δεν είδε τίποτα γιατί… διάβαζε εφημερίδα!
Πρόκειται για ένα ιδιωτικό σχολείο του Πακιστάν και οι γονείς του Σαρούν μάζευαν χρήματα πολύ καιρό ώστε να κατορθώσουν να στείλουν το παιδί τους εκεί, ώστε να λάβει την καλύτερη δυνατή μόρφωση…
Πληροφορίες αναφέρουν πως έγινε θύμα bullying από την πρώτη ημέρα που πάτησε το πόδι του εκεί, εξαιτίας του γεγονότος πως ήταν χριστιανός. Ένας συμμαθητής του μάλιστα φέρεται να του είχε πει: «Είσαι χριστιανός, μην τολμήσεις να καθίσεις μαζί μας, αν θέλεις την ζωή σου»!
πηγή: pentapostagma.gr
Πάει ο Σταυρός - Έβαλαν λόγχη στον ιστό της ελληνικής σημαίας (Φωτό)
Στην συνάντηση του πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα με τον Γάλλο Πρόεδρο Εμανουέλ Μακρόν και επιχειρηματίες στο Κέντρο πολιτισμού «Σταύρος Νιάρχος», το κοντάρι που βαστούσε την Ελληνική Σημαία αντί για Σταυρό είχε ένα διαφορετικό σχήμα που έμοιαζε με ξιφολόγχη.
Σύμφωνα με τον σχετικό νόμο 851/1978 για την ελληνική σημαία, όπως δημοσιεύεται στο ΦΕΚ Α-233/22-12-1978 «Οι κατά την προηγουμένην παράγραφον ιστοί και κοντοί είναι χρώματος λευκού, φέρουν δε εις την κορυφήν των οι μεν των περιπτώσεων της παρ. 1 του επομένου άρθρου σφαίραν λευκήν και επ΄ αυτής σταυρόν λευκόν, εν αρμονική αναλογία προς το ύψος του ιστού ή το μήκος του κοντού, οι δε λοιποί κυλινδρικόν τεμάχιον καμπύλιον κατά την άνω επιφάνειαν αυτού, διαμέτρου διπλασίας της του ιστού ή κοντού και ύψους ίσου προς το ήμισυ της διαμέτρου».
πηγή: el.gr
11 Σεπ 2017
Θαυμαστό σημείο: Συνεχίζει να στάζει αίμα η εικόνα του Αγίου Νεκταρίου στην Ρόδο (Βίντεο)
σήμερα να στάζει αίμα.
Οι πιστοί θεωρούν ότι είναι μέγα σημείο και θαύμα του Αγίου Νεκταρίου, αντλώντας δύναμη από το γεγονός αυτό.
Απόσπασμα από την εκπομπή summerweekend, ΕTV, με την Όλγα Λαφαζάνη
''ΘΑΥΜΑΣΤΟ ΣΗΜΕΙΟ'' Συνεχίζει να στάζει αίμα η εικόνα του Αγίου Νεκταρίου στην Ρόδο
πηγή: pentapostagma.gr
9 Σεπ 2017
Αθανάσιος Διάκος - "Καρδιά, παιδιά μου, φώναξε, παιδιά, μη φοβηθείτε Ανδρεία, ωσάν Έλληνες, ωσάν Γραικοί σταθείτε"
Ο Αθανάσιος Διάκος ήταν ένας από τους Έλληνες πρωταγωνιστές ήρωες - οπλαρχηγούς του πρώτου έτους της Επανάστασης του 1821 που έδρασε στη
Στερεά Ελλάδα.
Σύμφωνα με μια εκδοχή, το πραγματικό του όνομα ήταν Αθανάσιος Γραμματικός[1][2][3] ή κατά άλλους ήταν Αθανάσιος Μασσαβέτας [4].
Μυήθηκε στη Φιλική Εταιρεία το 1818 και το 1820 έγινε αρματολός στη Λιβαδειά.
Τον Απρίλιο του 1821 σε συνεργασία με άλλους οπλαρχηγούς κατέλαβε το φρούριο της Λιβαδειάς και χρησιμοποιώντας το σαν ορμητήριο, έδωσε πολλές νικηφόρες μάχες. Κατέλαβε την γέφυρα της Αλαμάνας και στις 22 Απριλίου 1821 έδωσε μάχη με τα στρατεύματα του Ομέρ Βρυώνη.
Στη μάχη αυτή συνελήφθη και αφού μεταφέρθηκε στη Λαμία δολοφονήθηκε με ανασκολοπισμό (λογοτεχνικά αναφέρεται ότι "σουβλίστηκε") από τους Τούρκους και κάηκε στις 24 Απριλίου 1821.
Ο Ελληνικός Στρατός του απένειμε τιμητικά τον βαθμό του Στρατηγού.[5]
Πρώτα χρόνια
Γέννηση 4 Ιανουαρίου 1788
Άνω Μουσουνίτσα, ή Αρτοτίνα
Θάνατος 24 Απριλίου 1821 (33 ετών)
Λαμία
Ενταφιασμός Λαμία, Φθιώτιδα, Ελλάδα
Ψευδώνυμο Διάκος
Υπηκοότητα Ελληνική
Βαθμός Στρατηγός (μετά θάνατον)
Μάχες/πόλεμοι Πολιορκία της Λιβαδειάς
Μάχη της Αλαμάνας
Αθανάσιος Διάκος.
Λάδι σε χαρτόνι.
Θεόφιλος
Εγγονός ενός ντόπιου κλέφτη, αλλά το πραγματικό οικογενειακό του όνομα δεν είναι με ασφάλεια γνωστό. Είναι γνωστό ότι ο πατέρας του ονομαζόταν Νικόλαος Γραμματικός και ήταν γιος του κλέφτη Αθανασίου Γραμματικού.[6].
Γεννήθηκε είτε στην Άνω Μουσουνίτσα (σήμερα Αθανάσιος Διάκος) είτε στην Αρτοτίνα.
Την εκδοχή ότι γεννήθηκε στην Αρτοτίνα υποστηρίζει η πρώτη βιογραφία του Αθανασίου Διάκου που γράφτηκε από τον Ρόδιο το έτος 1835, τα "Ελληνικά" του Ιακ. Ραγκαβή (1853), το γενεαλογικό δένδρο του Διάκου όπως το κατέγραψε το 1883 ο ιστορικός Κρέμος και το πιστοποιητικό οικογενειακής κατάστασης του Αθανασίου Διάκου που είχε εκδοθεί το έτος 1865 από τον Δήμο Κροκυλείου στον οποίο υπαγόταν η Αρτοτίνα.
Την εκδοχή ότι γεννήθηκε στην Άνω Μουσουνίτσα υποστηρίζουν μαρτυρίες του Γκούρα, του Φιλήμονος, του Περραιβού και ξένων όπως του Finley και του Bartholdy αλλά και του Hertsberg,[7].
Υπάρχει μακροχρόνια φιλονικία ανάμεσα στα δύο χωριά σχετικά με το ποια είναι η γενέτειρά του.[4] Είχε έφεση στη θρησκεία και σε ηλικία 12 ετών [8] στάλθηκε από τη μητέρα του στο μοναστήρι του Αγίου Ιωάννη του Προδρόμου στην Αρτοτίνα Φωκίδας για την εκπαίδευσή του.
Έγινε μοναχός σε ηλικία δεκαεπτά ετών και, λόγω της αφοσίωσής του στη χριστιανική πίστη και της ιδιοσυγκρασίας του, έγινε πολύ γρήγορα διάκος.
Η λαϊκή παράδοση αναφέρει πως όταν ο Αθανάσιος Διάκος ήταν μοναχός, ένας Τούρκος πασάς πήγε στο μοναστήρι του Προδρόμου στην Αρτοτίνα με τα στρατεύματά του και εντυπωσιάστηκε απ' την εμφάνιση του νεαρού μοναχού.
Ο Διάκος προσβλήθηκε απ' τα λεγόμενα του Τούρκου (και την μετέπειτα πρόταση) και μετά από καβγά τον σκότωσε. Έτσι αναγκάστηκε να φύγει στα κοντινά βουνά και να γίνει κλέφτης.
Κατά μια άλλη εκδοχή,[9] σε ένα γάμο στην Αρτοτίνα, όπου γλεντούσαν και πυροβολούσαν όπως συνηθιζόταν, είχε πάρει μέρος και ο Διάκος.
Μια αδέσποτη σφαίρα βρήκε και σκότωσε τον γιό της Κοντογιάννενας, που ήταν από μεγάλο σόι της Κοσταρίτσας (ενός γειτονικού χωριού της Αρτοτίνας). Ο φόνος καταλογίστηκε από όλους, Χριστιανούς και Τούρκους, στον Διάκο και ας μην ήταν καθόλου βέβαιο πως εκείνος, άθελά του, ήταν ο φονιάς. Αναγκάστηκε έτσι να κρυφτεί στα περίχωρα γιατί τον αναζητούσαν τα τουρκικά αποσπάσματα.
Αργότερα τον Δεκαπενταύγουστο, στο πανηγύρι της Παναγίας, ο Διάκος κατέβηκε στο χωριό.
Οι Τούρκοι, που παραμόνευαν, τον συνέλαβαν μαζί με κάποιον Καφέτζο που κυνηγούσαν και τους οδήγησαν δεμένους στον Φεράτ-εφέντη, διοικητή του Λιδωρικίου, ο οποίος τους φυλάκισε.
Ο Διάκος κατάφερε να αποδράσει μαζί με τον Καφέτζο και να φύγουν στα βουνά.
Μαζί έφτασαν στο λημέρι του ξακουστού κλέφτη της Δωρίδας, Τσαμ Καλόγερος.
Κλέφτης και Αρματολός
Αρχικά κλέφτης υπό την εξουσία διαφόρων καπετάνιων της Ρούμελης, διακρίνεται σε διάφορες συγκρούσεις με τους Τούρκους.
Ο Καπετάνιος Τσαμ Καλόγερος, σε μια συμπλοκή με τους Τούρκους, πληγώθηκε βαριά στο πόδι και θα έπεφτε στα χέρια τους αν ο Διάκος δεν έμενε να τον υπερασπιστεί.
Με το σπαθί στο χέρι, τον σήκωσε και τον μετέφερε ως την Γραμμένη Οξυά, μια ψηλή ράχη, δύο ώρες από την Αρτοτίνα.
Εκεί έφτασαν και οι άλλοι Κλέφτες και μπροστά τους είπε ο Τσαμ Καλόγερος:
«Αν πεθάνω, αυτός πρέπει να γίνει καπετάνιος σας».
Αργότερα οι Κλέφτες χωρίστηκαν σε μπουλούκια (μικρές ομάδες), κατατρεγμένοι από το κυνήγι των Τούρκων.
Ένα μπουλούκι έγινε από τον Διάκο, τον Γούλα και τον Σκαλτσοδήμο.
Εκείνο τον καιρό, έμαθε ο Διάκος ότι πέθαναν ο πατέρας του κι ένας από τους αδερφούς του, ο Απόστολος.
Ο Διάκος είχε δύο αδερφούς, τον Απόστολο και τον Κωνσταντίνο, που τον έλεγαν και Μασσαβέτα[10] και δύο αδερφές, την Καλομοίρα και την Σοφία.
Ο πατέρας του με τον Απόστολο και τον Κωνσταντίνο, είχαν προτιμήσει την τσοπάνικη ζωή και τότε ήταν με τα κοπάδια τους στα χειμαδιά.
Ένα Τούρκικο απόσπασμα που έφτασε στην καλύβα τους, συνέλαβε πατέρα και γιό επειδή βοήθησαν και πρόσφεραν φαγητό σε κλέφτες και τους πήγαν δεμένους στον Πατρατσίκι (Υπάτη).
Ο Κωνσταντίνος δεν βρισκόταν εκεί και έτσι γλύτωσε. Οι άλλοι δύο όμως βρήκαν τον θάνατο στη φυλακή την ίδια νύχτα.
Μόλις πληροφορήθηκε το γεγονός ο Διάκος, ορκίστηκε να εκδικηθεί.
Τουρκικό απόσπασμα δεν προλάβαινε να ξεμυτίσει και το αποδεκάτισε με τα παληκάρια του.
Από τότε άρχισαν να αναζητούν και το αρματολίκι της περιοχής.
Έτσι μια μέρα, οι κλέφτες, ορμώντας στα Μπαϊρια (θέση κοντά στην Αρτοτίνα), απήγαγαν την Κρουστάλλω, κόρη του Μπαμπαλή, κοτζαμπάση της Δωρίδας.
Οι κλέφτες την πήγαν στην Καρυά, στο λημέρι τους. Ζήτησαν από τον Μπαμπαλή, αν θέλει το κορίτσι του, να πάει στο Λιδωρίκι και να ενεργήσει, ώστε να τους δώσουν οι Τούρκοι το αρματολίκι.
Και το πέτυχαν.
Εκείνη την περίοδο ο Αλή πασάς, στα Γιάννενα, έκανε σχέδια εναντίον του Σουλτάνου και κάλεσε στην έδρα του όλους τους καπετάνιους, Αρβανίτες και Χριστιανούς. Ανάμεσα τους και τον Σκαλτσοδήμο (σαν αντιπρόσωπο των αρματολών του Λιδωρικίου). Εκείνος όμως έστειλε τον Διάκο στη θέση του.
Ο Αθανάσιος Διάκος υπήρξε αρματολός για δύο χρόνια (1814-1816) στο στρατό του Αλή πασά τον ίδιο καιρό με τον Οδυσσέα Ανδρούτσο.[11]
Όταν ο Ανδρούτσος έγινε καπετάνιος μιας μονάδας αρματολών στη Λιβαδειά, ο Διάκος ήταν για ένα χρόνο πρωτοπαλίκαρο του.
Στα χρόνια που ακολουθούν και που καταλήγουν στην Επανάσταση του 1821, ο Διάκος είχε φτιάξει τη δική του ομάδα κλεφτών και όπως πολλοί άλλοι καπετάνιοι κλεφτών και αρματολών γίνεται μέλος της Φιλικής Εταιρίας.
Επανάσταση
Ο Α. Διάκος, πίνακας του Εσς, στη Στοά του Μονάχου
Σύντομα μετά από το ξέσπασμα των εχθροπραξιών, ο Διάκος κι ένας ντόπιος καπετάνιος και φίλος, ο Βασίλης Μπούσγος, οδήγησαν ένα απόσπασμα μαχητών στη Λιβαδειά με σκοπό την κατάληψη της. Στις 1 Απριλίου του 1821, μετά από τρεις ημέρες άγριας μάχης από σπίτι σε σπίτι, το κάψιμο του σπιτιού του Μιρ Αγά (συμπεριλαμβανομένου του χαρεμιού) και την κατάληψη του κάστρου, η πόλη έπεσε στους Έλληνες.
Η Λιβαδειά, ελεύθερη πλέον, σήκωσε την ελληνική σημαία στις 4 Απριλίου στο κάστρο και την θέση Ώρα.
Ο Χουρσίτ πασάς, εντεταλμένος από τον Σουλτάνο, έστειλε δύο από τους ικανότερους διοικητές του απ' τη Θεσσαλία, τον Ομέρ Βρυώνη και τον Κιοσέ Μεχμέτ, επικεφαλής 8.000 πεζών και 900 ιππέων Τούρκων με διαταγή να καταστείλουν την επανάσταση στη Ρούμελη και μετά να προχωρήσουν στην Πελοπόννησο και να σταματήσουν την πολιορκία της Τριπολιτσάς.
Ο Χουρσίτ στηριζόταν στις ικανότητες του Ομέρ Βρυώνη.
Ο Βρυώνης, αλβανικής καταγωγής και πασάς του Βερατίου, ήταν ικανότατος στρατηγός και γνώριζε πολύ καλά τα εδάφη και τους Έλληνες οπλαρχηγούς, τους περισσότερους εκ των οποίων είχε γνωρίσει στην αυλή του Αλή πασά.
Μαζί τους ήταν και οι Αρβανίτες αρχηγοί Τελεχά-βέης, Χασάν Τομαρίτσας, και Μεχμέτ Τσαπάρας.
Ο Διάκος και το απόσπασμά του, που ενισχύθηκαν από τους μαχητές Πανουργιά και Δυοβουνιώτη, αποφάσισαν να αποκόψουν την τούρκικη προέλαση στη Ρούμελη με την λήψη αμυντικών θέσεων κοντά στις Θερμοπύλες.
Η ελληνική δύναμη των 1.500 ανδρών χωρίστηκε σε τρία τμήματα: ο Δυοβουνιώτης θα υπερασπιζόταν τη γέφυρα του Γοργοποτάμου, ο Πανουργιάς τα ύψη της Χαλκωμάτας, και ο Διάκος τη γέφυρα της Αλαμάνας.
Στρατοπεδεύοντας στο Λιανοκλάδι, κοντά στη Λαμία, οι Τούρκοι διαίρεσαν γρήγορα τη δύναμή τους.
Η κύρια τούρκικη δύναμη επιτέθηκε στο Διάκο.
Η άλλη επιτέθηκε στο Δυοβουνιώτη, του οποίου το απόσπασμα γρήγορα οδηγήθηκε σε οπισθοχώρηση, και η υπόλοιπη στον Πανουργιά, οι άντρες του οποίου υποχώρησαν όταν πληγώθηκε σοβαρά, ενώ βρήκαν ηρωικό θάνατο, μεταξύ των άλλων ανδρών, και ο επίσκοπος Σαλώνων Ησαΐας με τον αδερφό του Παπαγιάννη.[12] Έχοντας η πλειοψηφία των Ελλήνων υποχωρήσει, οι Τούρκοι συγκέντρωσαν την επιθετική τους ισχύ ενάντια στη θέση του Διάκου στη γέφυρα της Αλαμάνας.
Βλέποντας ότι ήταν θέμα χρόνου προτού κατακλυστούν απ' τον εχθρό, ο Μπούσγος, που πολεμούσε παράλληλα με τον Διάκο, του πρότεινε να υποχωρήσουν.
Ο Διάκος επέλεξε να μείνει και να παλέψει μαζί με 48 συμπολεμιστές του σε μία απελπισμένη μάχη σώμα με σώμα, λίγες ώρες πριν συντριβούν.
Ο σοβαρά πληγωμένος στον δεξί ώμο ο Διάκος συνελήφθη από πέντε Τσάμηδες.
Οι συναγωνιστές του Καλύβας και Βακογιάννης που όρμησαν ξιφήρεις να το σώσουν σκοτώθηκαν κοντά στον αρχηγό τους.
Ο Διάκος μεταφέρθηκε από τους Τούρκους στην Λαμία μπροστά στον Ομέρ Βρυώνη, ο οποίος προσφέρθηκε να τον κάνει ανώτερο αξιωματικό στον οθωμανικό στρατό αν αλλαξοπιστούσε και ασπαζόταν το Ισλάμ.
Ο Διάκος αρνήθηκε απαντώντας "Εγώ Γραικός γεννήθηκα, Γραικός θε να πεθάνω".
Ο Ομέρ πασάς έδειξε συμπάθεια προς τον Διάκο, αλλά κάποιος Χαλήλ μπέης από την πόλη ικέτευσε για την άμεση και παραδειγματική θανάτωσή του.
Έτσι την επόμενη μέρα ανασκολοπίστηκε.[13]
Ο Διάκος αντιμετώπισε το μαρτυρικό του θάνατο με θάρρος. Μόνο ένα παράπονο βγήκε απ' τα χείλη του, προβλέποντας την ανάσταση του Ελληνισμού:
"Για δες καιρό που διάλεξε ο χάρος να με πάρει, τώρα που ανθίζουν τα κλαδιά και βγάζει η γης χορτάρι".[14] Κατά τον Φιλήμονα ο Διάκος στράφηκε προς τους Αλβανούς και είπε "Δεν βρίσκεται από σας κανένα παλληκάρι να με σκοτώσει με πιστόλα και να με γλυτώσει από τους Χαλδούπιδες!"[15].
Η φοβερή αυτή θανατική ποινή εκτελέστηκε στο Ζητούνι (Λαμία) στις 24 Απριλίου, την επομένη της μάχης στην Αλαμάνα.
Μετά τον θάνατό του, οι Τούρκοι πέταξαν το λείψανό του σε κοντινό χαντάκι.
Οι Χριστιανοί, όμως, βγήκαν κρυφά τη νύχτα και έθαψαν το σώμα του, στον χώρο που αρχίζει σήμερα η οδός Ησαϊα[16].
Ο χώρος της ταφής του είχε λησμονηθεί και ανακαλύφθηκε από τον αντισυνταγματάρχη Ρούβαλη, το 1881.
Το 1886 έγινε το πρώτο μνημόσυνό του και τοποθετήθηκε η σημερινή προτομή.
Η επιτροπή εκδουλεύσεων, προηγουμένως, τον αναγνώρισε ως ανώτατο αξιωματικό πρώτης τάξης και επεδίκασε μηνιαία σύνταξη στην αδερφή του ως τον θάνατό της, το 1873.[17]
Ο μαρτυρικός του θάνατος
Ο Αθανάσιος Διάκος βρήκε φρικτό μαρτυρικό θάνατο. Οι Τούρκοι τον παλούκωσαν ζωντανό.
Ένας Τούρκος παραγγέλθηκε για να του περάσει το σουβλί μέσα από το σώμα του.
Ο Διάκος στήθηκε όρθιος στραμμένος προς τη Δύση για να τον καίει ο ήλιος. Γύρω του οι Τούρκοι έστησαν σε πασσάλους τα ακρωτηριασμένα κεφάλια των παλικαριών του, να τον κοιτάνε.
Ο Διάκος άντεξε για πολύ το φρικτό βασανιστήριό του, βρίζοντας τους Τούρκους και τη θρησκεία τους, ενώ επαινούσε τους Έλληνες.
Ζητούσε όμως νερό να πιει και κανείς δεν του έδινε. Ένας από τους συντρόφους του προσπάθησε να τον απαλλάξει από το μαρτύριό του, και τον πυροβόλησε από μακριά.
Αστόχησε όμως, και αντί να τον σκοτώσει, η σφαίρα του τρύπησε τον ώμο, επιδεινώνοντας το μαρτύριό του.
Ο βάναυσος τρόπος θανάτου του Διάκου στα χέρια των Τούρκων (παλουκώθηκε και στη συνέχεια κάηκε) τρομοκράτησε αρχικά το λαό της Ρούμελης, αλλά η γενναία στάση του κοντά στις Θερμοπύλες τον έκανε μάρτυρα για τον απελευθερωτικό σκοπό.
Ένα μνημείο στέκεται τώρα κοντά στη γέφυρα της Αλαμάνας στο Σπερχειό, το σημείο της τελικής μάχης του. Προς τιμήν του, η Άνω Μουσουνίτσα (το χωριό στο οποίο γεννήθηκε ο πατέρας του) μετονομάστηκε σε "Αθανάσιος Διάκος" στις 15/12/1958.Επίσης,προς τιμήν του Ήρωα, η Κεντρική Επιτροπή Εκατονταετηρίδος (1830 - 1930) οργάνωσε πανηγυρικές εκδηλώσεις το 1930 για τα αποκαλυπτήρια της προτομής του Αθανασίου Διάκου στην Αρτοτίνα και εντοίχισε στην πρόσοψη του κελιού του Ήρωα στο Ι. Μονή Τιμίου Προδρόμου μαρμάρινη πλάκα με την ακόλουθη επιγραφή "Ενταύθα εμόνασε το τέκνο της Αρτοτίνης, ο Αθανάσιος Διάκος - Εγένετο 31 Αυγούστου 1930" [18]
Λαογραφία και τέχνη
Η μνήμη του Α. Διάκου πέρασε στο θρύλο και έγινε περισσότερο κτήμα του λαού παρά της ιστορίας. Ενέπνευσε πολλούς λαϊκούς και έντεχνους εικαστικούς καλλιτέχνες και συγγραφείς ακόμα και εκτός Ελλάδος.
Συνήθη θέματα είναι η προσωπογραφία του, η μάχη της Αλαμάνας και κυρίως η σκηνή της σύλληψής του.
Η πρώτη απεικόνισή του που σώζεται είναι από τον Ε. Δημίδη (Παρίσι, 1841), η οποία και καθόρισε τα μετέπειτα έργα. Προσωπογραφία του ζωγράφισε και ο επτανήσιος καλλιτέχνης Δ. Τσόκος το 1861 με παραγγελία της κυβέρνησης.
Στις δύο αυτές προσωπογραφίες βασίστηκαν πολλές μεταγενέστερες απεικονίσεις (λιθογραφίες, ξυλογραφίες κ.ά.) που έγιναν τον 19ο και τον 20ο αιώνα.
Η μάχη της Αλαμάνας ζωγραφίστηκε από τον Δημ. Ζωγράφο σύμφωνα με οδηγίες του Ι. Μακρυγιάννη στα 1836-39.
Στον πίνακα αυτό βασίστηκαν και έγχρωμες λιθογραφίες του Αλ. Ησαΐα που χαράκτηκαν στην Ιταλία το 1839.
Ο Διάκος με ιερατική ενδυμασία εικονίζεται στον πίνακα του Peter Hess "Ο Διάκος οδηγεί τους Δερβενοχωρίτας εις την μάχην" (Εθν. Ιστ. Μουσείο) και στον πίνακα του Βρυζάκη "Η Ελλάς συνάγουσα τα τέκνα της" (1858, Εθν. Πινακοθήκη). Το 1860 εκδόθηκε στη Ζάκυνθο από τον Ζαμπέλιο η τραγωδία "Αθανάσιος Διάκος".
Στις αρχές του 20ου αιώνα στήθηκε ο μαρμάρινος αδριάντας του στη Λαμία, έργο του γλύπτη Ιωάννη Καρακατσάνη, και αργότερα προτομές του στην Αθήνα και τη Μουσουνίτσα (Αθ. Διάκος).
Ζωγραφικές παραστάσεις του έγιναν από τον Θεόφιλο Χατζημιχαήλ, τον Παρθένη, τον Φώτη Κόντογλου και τον Μποστ.
Ο Κόντογλου το 1943 έκανε μια πρωτότυπη απόδοση του ήρωα με μορφή που θυμίζει βυζαντινό Χριστό ή Ιωάννη Πρόδρομο και κίνηση αρχαγγέλου, ως διαχρονικού εκφραστή των ιδεών "θρησκεία - ελευθερία - πατρίδα".
Η τοιχογραφία αυτή βρίσκεται στο Δημαρχείο Αθηνών.
Σαν λαϊκός ήρωας εμφανίζεται και στο θέατρο σκιών ("Καραγκιόζη") και αρκετοί καραγκιοζοπαίχτες φιλοτέχνησαν φιγούρες του, όπως ο Σπ. Κούζαρος (1944, 1950), ο Βασίλαρος (Βασ. Ανδρικόπουλος) και ο Ευγένιος Σπαθάρης (υδατογραφία, 1972). Στο μεσοπόλεμο φιλοτεχνήθηκαν συνθέσεις από χαράκτες όπως ο Σωτ. Χρηστίδης, ο Νείρος κ.ά.
Κατά την κατοχή, σύμφωνα με πληροφορίες του χαράκτη Τάσου, το Υπ. Παιδείας κάλεσε γνωστούς χαράκτες της εποχής να παράγουν εικόνες των ηρώων του '21 για τη διακόσμηση των σχολείων.
Μεταξύ αυτών που απεικονίστηκαν ήταν και ο Διάκος, μια παράδοση που συνεχίστηκε στη διακόσμηση των σχολείων και μετέπειτα.
Το 1945 δημοσιεύτηκε και η ξυλογραφία της Λουκίας Μαγγιώρου στο τεύχος "Πρωτομαγιά, Θυσιαστήριο της λευτεριάς" (εκδ. "Ο Ρήγας"). Σε διάφορα λαϊκά έργα ο Διάκος εμφανίζεται μαζί με φανταστικές ηρωίδες όπως η "Ελένη" (Θεόφιλος) ή μαζί με άλλους γνωστούς ήρωες του '21. Ο Κ. Παρθένης ζωγράφισε δύο συμβολικές συνθέσεις με θέμα την Αποθέωση του Αθ. Διάκου, το 1931 και το 1944-46.
Επίσης εικονίζεται σε μετάλλια, γραμματόσημα, νομίσματα, όπλα και λαϊκά σκεύη.[19]
Ο θρύλος του καταγράφηκε και σε δημοτικά τραγούδια όπως αυτό:
"Καρδιά, παιδιά μου, φώναξε, παιδιά, μη φοβηθείτε
Ανδρεία, ωσάν Έλληνες, ωσάν Γραικοί σταθείτε".
Εκείνοι εφοβήθησαν κι εσκόρπισαν στους λόγκους.
Έμειν΄ ο Διάκος στη φωτιά με δεκαοχτώ λεβέντες,
Τρεις ώρες επολέμαε με δεκαοχτώ χιλιάδες,
Σχίστηκε το τουφέκι του κι εγίνηκε κομμάτια
και το σπαθί του έσυρε και στη φωτιά εμβήκεν.
Έκοψε Τούρκους άπειρους, κι εφτά Μπουλουκμπασήδες*,
Πλην το σπαδί του έσπασεν απάν΄ από τη χούφταν.
Κ΄ έπεσ΄ ο Διάκος ζωντανός εις των εχθρών τα χέρια.
Χίλιοι τον πήραν απ΄ εμπρός και δυο χιλιάδες πίσω.
Κι Ομέρ Βρυώνης μυστικά στον δρόμο τον ερώτα:
- "Γίνεσαι Τούρκος Διάκο μου, τη πίστι σου ν΄ αλλάξεις;
Να προσκυνάς εις το τζαμί, την εκκλησιά ν΄ αφήσεις":
Κ΄ εκείνος τ΄ αποκρίθηκε και με θυμόν του λέγει:
- "Πάτε κι εσείς κ΄ η πίστις σας μουρτάτες να χαθείτε.
Εγώ Γραικός γεννήθηκα, Γραικός θέλ΄ αποθάνω....
Αν θέλετε χίλια φλωριά και χίλιους μαχμουτιέδες*,
Μόνον πέντ΄ έξι ημερών ζωήν να μου χαρίστε.
Όσον να φθάσ΄ ο Οδυσσεύς και ο Θανάσης Βάγιας"
Σαν τ΄ άκουσ΄ ο Χαλήλμπεης* με δάκρυα φωνάζει:
-"Χίλια πουγγιά σας δίνω ΄γω, κι ακόμα πεντακόσια,
τον Διάκο να χαλάσετε, τον φοβερό τον κλέφτη,
ότι θα σβύση τη Τουρκιά κι όλο το Δοβλέτι*".
Τον Διάκο τότε πήρανε και στο σουβλί τον βάλαν.
Ολόρθο τον εστήσανε κι αυτός χαμογελούσε.
"Για δες καιρό που διάλεξε ο χάρος να με πάρει
τώρα π΄ ανθίζουν τα κλαδιά και βγάζ΄ η γη χορτάρι".
Την πίστι τους, τους ύβριζε, τους έλεγε μουρτάτες
"Εμέν΄ αν εσουβλίσετε, ένας Γραικός εχάθη,
Ας είν΄ καλά ο Οδυσσεύς κι ο καπετάν Νικήτας*.
Αυτοί θα κάψουν την Τουρκιά κι όλο σας το Δοβλέτι."
(*) Μπουλουκμπασήδες: Ομαδάρχες στρατολογημένων, διοικητές μπουλουκιών, Μαχμουτιέδες: χρυσά νομίσματα επί Σουλτάνου Μαχμούτ Α΄, Χαλήλμπεης, ή Χαλίλ Μπέης: Τούρκος έμπορος της Λαμίας, Δοβλέτι, ή Ντοβλέτι: Κράτος, κυβέρνηση (εκ της αραβικής), Καπετάν Νικήτας:
Ο Νικηταράς, εκ του στίχου αυτού διαφαίνεται ότι το τραγούδι συντάχθηκε τουλάχιστον μετά από δύο μήνες όπου πράγματι ο Νικηταράς πέρασε ηγούμενος Πελοποννησίων στην Ανατολική Στερεά Ελλάδα.
πηγή: epilekta.com
7 Σεπ 2017
Διαδώστε τα βίντεο: Σε αυτό διαφέρουν Έλληνες και Τούρκοι, «σφαλιάρα» στην θολοκουλτούρα
Άλλη μία απόδειξη πως η Ελλάδα δεν έχει καμία σχέση με τον ανατολίτικο πολιτισμό της Τουρκίας, όπως θέλουν να μας πείσουν, παρά μόνο με τους ελληνογενείς πληθυσμούς της Μικράς Ασίας, του Πόντου και της Ανατολικής Θράκης.
Καναδοί μαθητές άκουσαν απόσπασμα ελληνικής τηλεοπτικής εκπομπής (χωρίς να την βλέπουν) και οι δημοσιογράφοι τους ζήτησαν να μαντέψουν ποια γλώσσα είναι.
Το αξιοσημείωτο είναι ότι στους περισσότερους τα ελληνικά ακούστηκαν ως Πορτογαλικά η Ισπανικά λόγω της μελωδικότητας που έχουν ακόμα και σήμερα και σε αυτήν υπάγονται και οι γλώσσες της Νότιας Ευρώπης.
Στην συνέχεια έγιναν και άλλα τεστ στους ξένους μαθητές, οι οποίοι αναγνώρισαν πάντως εύκολα το ελληνικό αλφάβητο, ενώ ιδιαίτερο ενδιαφέρον είχε όταν τους έβαλαν να μιμηθούν την ελληνική γλώσσα.
Δείτε το βίντεο:
What Greek sounds like to foreigners-Πώς ακούγονται τα Ελληνικά στους ξένους
Τρανή απόδειξη πως οι δύο πολιτισμοί δεν έχουν καμία σχέση καθώς η μουσικότητα της ελληνικής γλώσσας συνάδει με τον μέτρον άριστον του ελληνικού πολιτισμού και όχι με τον βάρβαρο και ασύμμετρο τρόπο σκέψης του τουρκισμού.
Δείτε:
What Turkish sounds like to foreigners-Yabancılar Türkçe'yi nasıl duyar?
πηγή: el.gr
6 Σεπ 2017
ΔΕΙΤΕ ΟΛΟΙ: Χιλιάδες μουσουλμάνοι «κάλυψαν» τον Καστριώτη στα Τίρανα και ετοιμάζονται για τους Έλληνες
Το 1914, οι Δυτικοί ίδρυσαν το αλβανικό κράτος αφενός προς αποδυνάμωση της οθωμανικής Αυτοκρατορίας, αφετέρου για να υπάρχει ακόμα ένα κρατίδιο, το οποίο θα διεκδικεί από τους «απείθαρχους Έλληνες», κρατώντας την προσοχή τους στραμμένη εκεί.
Ωστόσο, μουσουλμάνοι Αλβανοί, εξεγέρθηκαν κατά της απόσχισης της Αλβανίας από την Οθωμανική Αυτοκρατορία!
Στις μέρες μας όλα δείχνουν πως το κίνημα αυτό επιστρέφει, με τις «ευλογίες» μάλιστα της Τουρκίας! Αφορμή, σύμφωνα με αλβανικά ΜΜΕ η ενέργεια μουσουλμάνων, οι οποίοι κάλυψαν σκόπιμα το άγαλμα του ελληνικής καταγωγής Σκεντέρμπεη (Γιώργος Καστριώτης), ο οποίος πολέμησε τους Τούρκους, στην κεντρική πλατεία των Τυράννων κατά την διάρκεια της προσευχής για το Μπαϊράμι.
Χριστιανοί Αλβανοί διανοούμενοι, άρχισαν να αντιλαμβάνονται ότι ξεφεύγει η κατάσταση και κάνουν λόγο για προσπάθεια ισλαμοποίησης της χώρας.
Skenderbeu u mbulua per bajram ne Tiran
Από την πλευρά του, ο Αλβανός Ιμάμης, Αρμάντ Αλίου, αποκαλεί τον Γκιέργκι Καστριότι- Σκεντέρμπεη «μισθοφόρο που πολέμησε για τα χρήματα υπέρ των χριστιανικών σταυροφοριών».
Οι μουσουλμάνοι εμπλέκουν μάλιστα και την Ελλάδα, καθώς ο Αλίου υποστήριξε ότι όλη αυτή η συζήτηση σε σχέση με την κάλυψη του αγάλματος υποκινήθηκε από «ελληνοχριστιανικό λόμπι»!
Ο Αλβανός ποιητής Kolec Traboini υπογραμμίζει, σύμφωνα πάντα με το Βαλκανικό Περισκόπιο, πως «το μαζικό ξέσπασμα των μουσουλμάνων στην πλατεία Σκεντέρμπεη στην πρωτεύουσα της Αλβανίας, δημιουργεί την εντύπωση ότι βρισκόμαστε στην Τουρκία ή στις αραβικές χώρες».
Πολύ φοβόμαστε πως η κυβέρνηση της Αλβανίας, στο πλαίσιο συνεργασίας με την ισλαμική Τουρκία του Ερντογάν, στηρίζει την ενδυνάμωση του Ισλάμ στην χώρα εις βάρος των χριστιανικών πληθυσμών και δη των Ελλήνων και των ελληνογενών!
Άλλωστε ήδη στην Βόρειο Ήπειρο, πίσω από ένα βαρύγδουπο στρατηγικό σχέδιο 86 σελίδων για την τουριστική ανάπτυξη των παραθαλάσσιων περιοχών της Χιμάρας, η κυβέρνηση Ράμα προχωρά την επιχείρηση εθνοκάθαρσης των γηγενών Ελληνικών πληθυσμών και την απαλλοτρίωση περιουσιών των πολλών ορθοδόξων χριστιανικών μονών και εκκλησιών .
Η κυβέρνηση του Έντι Ράμα και το αλβανικό «βαθύ κράτος», με τις εκλεκτικές σχέσεις με την Τουρκία και κυρίως τον εξτρεμιστικό ισλαμισμό των Βαλκανίων, που έχει τις βάσεις του στη Βοσνία και το Κόσσοβο - με το δίκτυο των παραστρατιωτικών ‘ολιγαρχών» του UCK- προχωρούν σε πλήρη ισλαμοποίηση της Αλβανίας και σε κάθαρση των Ελλήνων και ελληνογενών χριστιανών!
ΔΕΝ ΠΑΕΙ ΑΛΛΟ ΣΤΗ ΧΕΙΜΑΡΡΑ ΛΕΕΙ Ο ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ ΕΚΕΙ
Νέες Αλβανικές προκλήσεις | εξαφανίζουν το ελληνικό στοιχείο από χειμάρα
πηγή: el.gr
5 Σεπ 2017
ΤΟΝ ΕΙΠΑΝ ΤΡΕΛΟ, ΤΟΝ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΑΝ ΨΥΧΟΠΑΘΗ, ΑΛΛΑ… Ο ΜΟΝΟΣ ΠΟΥ ΤΑ ΠΡΟΒΛΕΨΕ ΟΛΑ (βίντεο)
Γράφει ο Νίκος Χειλαδάκης
Τον είχαν πει τρελό, τον είχαν πει ψυχοπαθή μέχρι και ψυχίατρους είχαν στείλει στην Φλώρινα για να τον
εξετάσουν.
Το μεγάλο «παράπτωμα» του Αυγουστίνου Φλωρίνης ήταν ότι προέβλεπε πριν από τριάντα χρόνια και πάνω το σημερινό κατάντημα της Ορθόδοξης Ελλάδας.
Αυτό ήταν η αιτία να τον μισήσουν πολλοί και να οργανώσουν εκστρατεία κατασυκοφάντησης και κυρίως γελιοποίησης του.
Σε όλα αυτά όμως άντεξε και έφτασε σε βαθύτατο γήρας 105 ετών, πάντα αγωνιζόμενος και πάντα αρωγός σε αναξιοπαθούντες.
Πόσο όμως τα λόγια του βγήκαν αληθινά!
Πότε ένας ιεράρχης έχει προφητικό χάρισμα όταν προβλέπει πριν από τόσα χρόνια το τι γίνεται σήμερα, πως εξοντώνεται η ελληνορθόδοξη ταυτότητα μας και πως λεηλατείται η χώρα μας.
B Trailer ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ, ΓΙΑ ΤΗΝ Α´ ΠΡΟΒΟΛΗ ΤΗΣ ΤΑΙΝΙΑΣ «Η ΖΩΗ ΚΑΙ ΤΑ ΕΡΓΑ ΤΟΥ π ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΚΑΝΤΙΩΤΟ
Δυστυχώς ούτε στα δάχτυλα μιας παλάμης!
ΝΙΚΟΣ ΧΕΙΛΑΔΑΚΗΣ
Δημοσιογράφος-Συγγραφέας-Τουρκολόγος
nikosxeiladakis.gr
πηγή:
4 Σεπ 2017
ΠΟΙΟΣ ΘΑ ΜΠΕΙ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΜΑΣ; (Aφιερώστε 3 λεπτά και διαβάστε το)
είσοδο του σπιτιού.
Παρ’ όλο που δεν τους γνώριζε, τους είπε:
Δεν σας γνωρίζω, όμως πρέπει να πεινάτε.
Περάστε, αν θέλετε, να φάτε κάτι.
Αυτοί την ρωτάνε:
– Ο άντρας σου είναι στο σπίτι;
– Όχι, δεν είναι εδώ, απάντησε εκείνη.
– Τότε δεν μπορούμε να έρθουμε, της λένε οι γέροντες.
Όταν επιστρέφει ο σύζυγος, η γυναίκα του περιγράφει το περιστατικό.
– Ας έρθουν τώρα που επέστρεψα! ……..
Η γυναίκα βγαίνει έξω να προσκαλέσει ξανά τους γέροντες στο τραπέζι, μιας και ήταν ακόμη εκεί.
– Δεν μπορούμε να έρθουμε όλοι μαζί, της λένε οι τρεις γέροντες.
Η γυναίκα, έκπληκτη, τους ρωτά γιατί !
Ο πρώτος, λοιπόν, από τους τρεις της εξηγεί ξεκινώντας να της συστήνεται:
Είμαι ο Πλούτος, της λέει.
Της συστήνει, μετά, τον δεύτερο που είναι η Ευτυχία.
Και, τέλος, τον τρίτο που είναι η Αγάπη.
Τώρα, της λένε, πήγαινε στον άντρα σου και διαλέξτε ποιος από τους τρεις μας θα έρθει να φάει μαζί σας.
Η γυναίκα επιστρέφει στο σπίτι και διηγείται στον άντρα της αυτά που της είπαν οι γέροντες.
Ο άντρας ενθουσιάζεται και λέει:
-Τι τυχεροί που είμαστε! Να έρθει ο Πλούτος!
Έτσι θα έχουμε όλα όσα επιθυμούμε!
Η σύζυγός του όμως δε συμφωνούσε:
-Και γιατί να μην έχουμε τη χαρά της Ευτυχίας;
Η κόρη τους που άκουγε από μια γωνιά, τότε, τους λέει:
-Δε θα’ταν καλύτερα να καλούσαμε την Αγάπη;
Το σπίτι μας θα είναι πάντα γεμάτο αγάπη!
-Ας ακούσουμε αυτό που λέει η κόρη μας, λέει ο σύζυγος στη γυναίκα του.
-Πήγαινε έξω και πες στην Αγάπη να περάσει στο σπιτικό μας.
Η γυναίκα βγαίνει έξω και ρωτά:
-Ποιος από εσάς είναι η Αγάπη;
Ας έρθει να δειπνήσει μαζί μας.
Η Αγάπη τότε ξεκινά να προχωρά προς το σπίτι…
…και οι δύο άλλοι να την ακολουθούν!
Έκπληκτη η γυναίκα, ρωτά τον Πλούτο και την Ευτυχία:
-Εγώ κάλεσα μόνο την Αγάπη.
Γιατί έρχεστε κι εσείς;!;!;
Και απαντούν κι οι τρεις γέροντες μαζί:
– Αν είχες καλέσει τον Πλούτο ή την Ευτυχία, οι άλλοι δύο θα έμεναν απ’ έξω.
Τώρα όμως που κάλεσες την Αγάπη… όπου πάει η Αγάπη, πάμε κι εμείς μαζί της!
Δεν έχει σημασία πού!
Όπου υπάρχει Αγάπη, θα υπάρχει επίσης Πλούτος κι Ευτυχία!
πηγή:
3 Σεπ 2017
Όταν ο Πατήρ Σάββας Αχιλλέως μιλούσε για τους εξορκισμούς
Η καθαρή ψυχή του και η αγάπη που πηγάζει από μέσα του για τα πονεμένα παιδιά του Θεού μιλάει στον καθένα μας:
Ένα παλιό οδοιπορικό από κυπριακή εκπομπή:
ΠΑΤΡΟΣ ΣΑΒΒΑ ΑΧΙΛΛΕΩΣ''ΠΕΡΙ ΕΞΟΡΚΙΣΜΩΝ''1/2
ΠΑΤΡΟΣ ΣΑΒΒΑ ΑΧΙΛΛΕΩΣ''ΠΕΡΙ ΕΞΟΡΚΙΣΜΩΝ''2/2
Ο δαιμονισμένος Θεόδωρος βρέθηκε στο μνημόσυνο του πατέρα Σάββα και ομολόγησε την αγιότητά του: "Τρώω ξύλο", έλεγε ο δαίμονας μέσα από τον Θεόδωρο.
Δαιμονισμένος Θεόδωρος στο μνημόσυνο του π.Σάββα Αχιλλέως ομολογεί την αγιότητα του και την παρουσία
πηγή: el.gr
Πάπας και Βαρθολομαίος ανακοίνωσαν σήμερα: «Εκεί θα προσεύχεστε»
Κοινό μήνυμα εξέδωσαν ο πάπας Φραγκίσκος και ο οικουμενικός πατριάρχης Βαρθολομαίος με την ευκαιρία της σημερινής «Παγκόσμιας Ημέρας Προσευχών για την προστασία της… Δημιουργίας», δηλαδή, σύμφωνα με την Ατζέντα 2030, την προστασία του περιβάλλοντος, το οποίο αφενός δεν καταστρέφεται στον βαθμό που το παρουσιάζουν, αφετέρου δεν έχει καμία σχέση με την πραγματική Δημιουργία του Τριαδικού Θεού, αν μας επιτρέψετε να μιλήσουμε λίγο «θεολογικά».
Το Κοινό Μήνυμα των δύο προκαθημένων αποδεικνύει περίτρανα πως πλέον Ορθοδοξία και Καθολικισμός βαδίζουν χέρι-χέρι προς την Πανθρησκεία, την νέα παγκόσμια θρησκευτική πλατφόρμα, η οποία ενδέχεται να αντικαταστήσει όλες της θρησκείες, με βασικό ιδεολογικό πυρήνα το απόλυτο δέσιμο με τον παρόντα κόσμο με την μορφή μιας υποτιθέμενης οικολογίας (με «πράσινους» φόρους που πληρώνουν οι πολίτες) και έναν ηγέτη που θα προστατεύει δήθεν τον πλανήτη.
Ο Χριστός εννοείται πουθενά!
Μεταξύ άλλων αναφέρεται πως «η γῆ εἶχε δοθῆ εἰς ἡμᾶς ὡς ἱερόν δῶρον καί κληρονομία, διά τά ὁποῖα πάντες ἡμεῖς εἴμεθα συνυπεύθυνοι». Τονίζεται μάλιστα το εξής: «Ἡ τάσις νά διαταράσσωμεν τά εὐαίσθητα καί ἱσορροπημένα οἰκοσυστήματα τῆς γῆς, ἡ ἀπληστία νά χειραγωγῶμεν καί νά ἐλέγχωμεν τούς περιωρισμένους πόρους τοῦ πλανήτου καί ἡ ἁρπακτική διάθεσις δι᾿ ἀπεριόριστον κέρδος εἰς τάς ἀγοράς, – ὅλα αὐτά μᾶς ἔχουν ἀπομακρύνει ἀπό τόν ἀρχικόν σκοπόν τῆς δημιουργίας».
Ο αρχικός σκοπός της Δημιουργίας λοιπόν, σύμφωνα με τον Πάπα και τον Πατριάρχη, είναι να μην διαταράσσουμε το παρόν περιβάλλον και ζητούν η προσευχή να επικεντρώνεται στην προστασία του!
Οι δύο θρησκευτικοί ηγέτες υπογραμμίζουν επίσης πως «ἡ ἐπιδείνωσις τῆς καταστάσεως τοῦ πλανήτου ἐπηρεάζει τούς πλέον εὐαλώτους κατοίκους αὐτοῦ. Τά ἀποτελέσματα τῆς κλιματικῆς ἀλλαγῆς ἐγγίζουν πρῶτον καί πρωτίστως αὐτούς, οἱ ὁποῖοι ζοῦν ἐν πτωχείᾳ ἁπανταχοῦ τῆς γῆς».
Δεν μας λένε όμως ποιος ευθύνεται για την αύξηση της φτώχειας! Μήπως εκείνοι, οι οποίοι μιλούν καθημερινά για την δήθεν υπερθέρμανση; Μήπως οι «πράσινοι» φόροι και τα χαράτσια;
Μήπως οι «οικολογικές» πολιτικές, οι οποίες επιβαρύνουν τις επιχειρήσεις με δυσβάσταχτους φόρους για να τις κάνουν… «βιώσιμες»;
Ο πάπας Φραγκίσκος και οι οικουμενικός πατριάρχης Βαρθολομαίος απευθύνουν τέλος επείγουσα έκκληση προς τους ιθύνοντες και ζητούν παγκόσμια συνεργασία, με το βλέμμα σε έναν παγκόσμιο ηγέτη:
«Ἀπευθύνομεν ἐπείγουσαν ἔκκλησιν πρός τούς ὑπευθύνους εἰς τήν κοινωνίαν, τήν οἰκονομίαν, τήν πολιτικήν καί τόν πολιτισμόν, νά ἀκούσουν τήν κραυγήν τῆς γῆς καί νά ἀσχοληθοῦν μέ τάς ἀνάγκας τῶν ἐνδεῶν καί τῶν περιθωριοποιημένων, ἀλλά, πρωτίστως, νά ἀνταποκριθοῦν εἰς τό αἴτημα ἑκατομμυρίων ἀνθρώπων καί νά προαγάγουν τήν παγκόσμιον συναίνεσιν διά τήν ἀποκατάστασιν τῆς πληγωμένης δημιουργίας».
Η πλήρης ανακοίνωση των δύο προκαθημένων έχει ως εξής:
Κοινόν Μήνυμα διά τήν παγκόσμιον ἡμέραν προσευχῶν διά τήν δημιουργίαν
Ἡ ἱστορία τῆς δημιουργίας προβάλλει ἐνώπιόν μας μίαν πανοραμικήν θέαν τοῦ κόσμου. Ἡ Ἁγία Γραφή ἀποκαλύπτει ὅτι, «ἐν ἀρχῇ», ὁ Θεός ἠθέλησε, ἡ ἀνθρωπότης νά ἐργάζηται διά τήν συντήρησιν καί τήν προστασίαν τοῦ φυσικοῦ περιβάλλοντος. Ἀρχικῶς, ὅπως ἀναφέρεται εἰς τήν Γένεσιν, «πᾶν χλωρόν ἀγροῦ (ἦν) πρό τοῦ γενέσθαι ἐπί τῆς γῆς καί πάντα χόρτον ἀγροῦ πρό τοῦ ἀνατεῖλαι∙ οὐ γάρ ἔβρεξεν ὁ Θεός ἐπί τήν γῆν, καί ἄνθρωπος οὐκ ἦν ἐργάζεσθαι τήν γῆν» (β’,5). Ἡ γῆ εἶχε δοθῆ εἰς ἡμᾶς ὡς ἱερόν δῶρον καί κληρονομία, διά τά ὁποῖα πάντες ἡμεῖς εἴμεθα συνυπεύθυνοι, μέχρις ὅτου «εἰς τό τέλος» τά πάντα ἐν τῷ οὐρανῷ καί ἐν τῇ γῇ ἀνακαινισθοῦν ἐν Χριστῷ (Ἐφεσ. α’,10). Ἡ ἀνθρωπίνη ἀξιοπρέπεια καί ἡ εὐημερία μας συνδέονται ἀρρήκτως μέ τήν φροντίδα διά σύνολον τήν δημιουργίαν.
Ἐν τούτοις, «ἐν τῷ μεταξύ», ἡ ἱστορία τοῦ κόσμου ἐμφανίζει μίαν πολύ διαφορετικήν πανοραμικήν ὄψιν, παρουσιάζει εἰκόνα ἠθικῆς παρακμῆς, ὅπου ἡ στάσις καί ἡ συμπεριφορά μας ἀπέναντι εἰς τήν κτίσιν, στερεῖ ἀπό ἡμᾶς τήν δυνατότητα νά εἴμεθα συνεργοί τοῦ Θεοῦ. Ἡ τάσις νά διαταράσσωμεν τά εὐαίσθητα καί ἱσορροπημένα οἰκοσυστήματα τῆς γῆς, ἡ ἀπληστία νά χειραγωγῶμεν καί νά ἐλέγχωμεν τούς περιωρισμένους πόρους τοῦ πλανήτου καί ἡ ἁρπακτική διάθεσις δι᾿ ἀπεριόριστον κέρδος εἰς τάς ἀγοράς, – ὅλα αὐτά μᾶς ἔχουν ἀπομακρύνει ἀπό τόν ἀρχικόν σκοπόν τῆς δημιουργίας. Δέν σεβόμεθα πλέον τήν φύσιν ὡς κοινόν δῶρον∙ ἀντ᾿ αὐτοῦ τήν θεωροῦμεν ἰδιοκτησίαν μας. Δέν συνδεόμεθα πλέον μέ τήν φύσιν μέ σκοπόν νά τήν συντηρήσωμεν, ἀλλά τήν ἐξουσιάζομεν διά νά στηρίξωμεν τά ἔργα τῶν χειρῶν μας.
Αἱ συνέπειαι αὐτῆς τῆς διαφορετικῆς θεωρήσεως τοῦ κόσμου εἶναι τραγικαί καί μόνιμοι. Τό ἀνθρώπινον καί τό φυσικόν περιβάλλον ὑποβαθμίζονται ἐκ παραλλήλου. Ἐν τῇ πράξει, ἡ ἐπιδείνωσις τῆς καταστάσεως τοῦ πλανήτου ἐπηρεάζει τούς πλέον εὐαλώτους κατοίκους αὐτοῦ. Τά ἀποτελέσματα τῆς κλιματικῆς ἀλλαγῆς ἐγγίζουν πρῶτον καί πρωτίστως αὐτούς, οἱ ὁποῖοι ζοῦν ἐν πτωχείᾳ ἁπανταχοῦ τῆς γῆς. Ἡ ὑποχρέωσίς μας νά χρησιμοποιῶμεν τά ἀγαθά τῆς γῆς ὑπευθύνως ἐμπερικλείει τήν ἀναγνώρισιν καί τόν σεβασμόν τῶν ἀνθρώπων καί ὅλων τῶν ἐμβίων ὄντων. Ἡ ἐπείγουσα ἔκκλησις καί πρόκλησις νά μεριμνῶμεν διά τήν κτίσιν, ἀποτελεῖ πρόσκλησιν πρός ὁλόκληρον τήν ἀνθρωπότητα νά ἐργάζηται πρός τήν κατεύθυνσιν μιᾶς βιωσίμου καί ὁλικῆς ἀναπτύξεως.
Διά τόν λόγον αὐτόν μέ βάσιν τό κοινόν μέλημα διά τήν προστασίαν τῆς δημιουργίας τοῦ Θεοῦ καί ἀναγνωρίζοντες τήν γῆν ὡς κοινόν αγαθόν, καλοῦμεν ὅλους τούς ἀνθρώπους καλῆς θελήσεως νά ἀφιερώσουν χρόνον προσευχῆς διά τό περιβάλλον τήν 1ην Σεπτεμβρίου, εὐχαριστοῦντες τόν πλήρη ἀγάπης Δημιουργόν διά τό ἱερόν δῶρον τῆς κτίσεως καί ἀναλαμβάνοντες τήν δέσμευσιν διά τήν φροντίδα καί διατήρησίν της πρός ὄφελος τῶν μελλοντικῶν γενεῶν. Ἐν τέλει, γνωρίζομεν ὅτι ματαιοπονοῦμεν, ἐάν ὁ Κύριος δέν εἶναι μεθ᾿ ἡμῶν (Ψαλμ. 126/127), ἐάν ἡ προσευχή δέν εὑρίσκεται εἰς τό κέντρον τῆς σκέψεως καί τῆς ζωῆς μας. Ὡστόσον, ὁ στόχος τῆς προσευχῆς μας εἶναι νά ἀλλάξωμεν τόν τρόπον μέ τόν ὁποῖον κατανοοῦμεν τόν κόσμον, διά νά ἀλλάξῃ ἡ σχέσις μας μέ αὐτόν. Ὁ τελικός σκοπός μας εἶναι νά ἐφαρμόσωμεν περισσοτέραν ἁπλότητα καί ἀλληλεγγύην εἰς τήν ζωήν μας.
Ἀπευθύνομεν ἐπείγουσαν ἔκκλησιν πρός τούς ὑπευθύνους εἰς τήν κοινωνίαν, τήν οἰκονομίαν, τήν πολιτικήν καί τόν πολιτισμόν, νά ἀκούσουν τήν κραυγήν τῆς γῆς καί νά ἀσχοληθοῦν μέ τάς ἀνάγκας τῶν ἐνδεῶν καί τῶν περιθωριοποιημένων, ἀλλά, πρωτίστως, νά ἀνταποκριθοῦν εἰς τό αἴτημα ἑκατομμυρίων ἀνθρώπων καί νά προαγάγουν τήν παγκόσμιον συναίνεσιν διά τήν ἀποκατάστασιν τῆς πληγωμένης δημιουργίας. Εἴμεθα πεπεισμένοι ὅτι εἶναι ἀδύνατον νά ὑπάρξῃ εἰλικρινής καί μόνιμος λύσις εἰς τήν πρόκλησιν τῆς οἰκολογικῆς κρίσεως καί τῆς κλιματικῆς ἀλλαγῆς, ἐάν ἡ ἀπάντησις δέν εἶναι συντονισμένη καί συλλογική, ἐάν ἡ εὐθύνη δέν εἶναι κοινή καί ἀξιόπιστος, ἐάν δέν δώσωμεν προτεραιότητα εἰς τήν ἀλληλεγγύην καί τήν διακονίαν.
Ἐν Βατικανῷ καί ἐν Φαναρίῳ, τῇ 1ῃ Σεπτεμβρίου 2017
Ὁ Πάπας Φραγκῖσκος καί ὁ Οἰκουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαῖος
πηγή: el.gr
Βαρθολομαίος: Το Κοράνι είναι «άγιο»
Ορθόδοξοι ιερείς φιλούν το χέρι του Πάπα στην Ασίζη
2 Σεπ 2017
Συγκινητική κίνηση των Κινέζων για την Ελληνική Γλώσσα
Στην Ελλάδα επιχειρείται υποβάθμιση της διδασκαλία της Ελληνικής Γλώσσας, ενώ έχει ακουστεί ακόμα και κατάργηση των φωνηέντων, προκειμένου να… απλοποιηθεί η γλώσσα μας, δηλαδή να «βεβηλωθεί» ακόμα περισσότερο, αν την συγκρίνουμε με την αρχαία της μορφή!
Ωστόσο, στο εξωτερικό διψούν για την Ελληνική και βραβεύουν όσους συμβάλλουν στην εκμάθησή της!
Έτσι, ο Δήμος της Σαγκάης της Κίνας, ενός κράτους μα βαθιές ρίζες πολιτισμού, θα βραβεύσει με μια «Ασημένια Μανόλια» την καθηγήτρια του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης (ΑΠΘ), η οποία από το 2014 διδάσκει ελληνικά σε Κινέζους φοιτητές.
Όπως αναφέρει το Αθηναϊκό Πρακτορείο, πρόκειται για την υποψήφια διδάκτορα Νεοελληνικής Φιλολογίας του Τμήματος Φιλολογίας της Φιλοσοφικής Σχολής του ΑΠΘ, Ράνια Καταβούτα, η οποία θα παραλάβει το βραβείο της σε τελετή που θα πραγματοποιηθεί την Τετάρτη 6 Σεπτεμβρίου 2017, στη Σαγκάη.
Το βραβείο απονέμεται κάθε χρόνο σε αλλοδαπούς εργαζομένους, οι οποίοι μέσα από το έργο τους συμβάλλουν στην ανάπτυξη της πόλης της Σαγκάης και στην καλλιέργεια των σχέσεων μεταξύ της Κίνας και της χώρας προέλευσής τους.
«Είναι μια πολύ ενδιαφέρουσα πρόκληση η διδασκαλία ελληνικών σε Κινέζους φοιτητές, οι οποίοι ενδιαφέρονται για τον ελληνικό πολιτισμό και γνωρίζουν αρκετά πράγματα για την αρχαία ιστορία και μυθολογία» επισημαίνει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ η κ. Καταβούτα.
Όσο για το τι τους δυσκολεύει στην εκμάθηση των ελληνικών, η κ. Καταβούτα τονίζει ότι είναι κυρίως κάποιοι ήχοι στην προφορά και το ...ρο! Δεν έχουν "ρ" στη γλώσσα τους και το προφέρουν ως "λ", λέει χαρακτηριστικά.
Σημειώνεται ότι η κ. Καταβούτα προτάθηκε ως υποψήφια από το Πανεπιστήμιο Διεθνών Σπουδών της Σαγκάης. «Κριτήριο για την υποψηφιότητά μου», εξηγεί η ίδια, «στάθηκε τόσο η διδασκαλία μου όσο και η διοργάνωση και συμμετοχή σε ποικίλες εκδηλώσεις που αφορούν τον ελληνικό και κινεζικό πολιτισμό».
«Ενδεικτικά», συνεχίζει, «διοργάνωσα λογοτεχνική ομάδα με συμμετοχή καθηγητών του Πανεπιστημίου από διάφορες χώρες, έδωσα διαλέξεις στους φοιτητές και διοργάνωσα βιωματικές δραστηριότητες, ώστε να γνωρίσουν καλύτερα την ελληνική γλώσσα και τον πολιτισμό».
Οι Κινέζοι λοιπόν ενδιαφέρονται για τον ελληνικό πολιτισμό, την ώρα που Ελλαδίτες δεν γνωρίζουν τα βασικά:
Μπορούν οι Έλληνες να βρουν την Κωνσταντινούπολη στον χάρτη; - (ΟΤΙΝΑΝΑΙ)(ΣΚΑΪ 1.6.2017)
Πως θα ήταν η Ελλάδα αν ο Μεταξάς δεν είχε πει ΟΧΙ την 25η Μαρτίου 1821-(ΟΤΙΝΑΝΑΙ)(ΣΚΑΪ 23.3.2017)
πηγή: el.gr
1 Σεπ 2017
Όταν ο Ερμής ο Τρισμέγιστος μιλούσε για τον έναν Τριαδικό Θεό – Η αλήθεια εδώ
έζησε πριν από περίπου 20.000 χρόνια στην Αίγυπτο, που ονομαζόταν «υπτίως του Αιγαίου» και είναι η πραγματική Νότια Ελλάδα.
Ο Ερμής είχε μαθητή του τον Ασκληπιό, γιο του Απόλλωνα, στον οποίο έμαθε όσα γνώριζε αλλά όταν αυτός προσπάθησε να μάθει στους ανθρώπους πράγματα για τον Ένα Θεό , σκοτώθηκε από τον Δία για να μην γίνουν όλα αυτά φανερά στον κόσμο.
Τα κείμενα του Ερμή Τρισμέγιστου απαγορεύτηκαν να διαβάζονται και λίγοι τα έδωσαν σημασία, ωστόσο ευτυχώς για εμάς αντιγράφηκαν και σήμερα μέσα από αυτά διαπιστώνουμε ότι μιλούσε για τον έναν Τριαδικό Θεό αλλά και την αέναη σχέση του Ελληνικού πνεύματος με τον Χριστιανισμό, το «εκρηκτικό μείγμα» που χαλάει τα σχέδια πολλών και έπρεπε να μείνει για πάντα κρυφό.
(Απόσπασμα)
Ερμητικά κείμενα - Η Θεία αποκάλυψη ΠΟΙΜΑΝΔΡΗΣ
ΕΡΜΗΣ, απολογούμενος:
Κάποτε μου είχαν δημιουργηθεί απορίες σχετικά με τα όντα κι ο νους μου είχε βρεθεί να περιπλανάται σε σφαίρες υψηλές, ενώ οι σωματικές μου αισθήσεις είχαν ανασχεθεί, όπως συμβαίνει σ'αυτούς που πέφτουν σε βαθύ ύπνο απ'το πολύ φαγητό ή απ'τη σωματική εξάντληση.
Τότε, λοιπόν, μου φάνηκε πως κάποιο υπερμεγέθες ον, του οποίου οι διαστάσεις δεν μπορούσαν να προσδιοριστούν, έτυχε αποκαλώντας μετ'όνομα μου να μου λέει:
"τι θέλεις ν'ακούσεις και να δεις και να μάθεις και να γνωρίσεις, αφού το αντιληφθείς;" Κι εγώ του λέω: "Κι εσύ ποιος είσαι;"
-Εγώ, λέει, είμαι ο Ποιμάνδρης, ο Νους της Αυθεντίας.
Γνωρίζω αυτό που επιθυμείς και βρίσκομαι μαζί σου παντού.
Κι εγώ του λέω "Θέλω να μάθω για τα όντα και ν'αντιληφθώ τη φύση τους και να γνωρίσω το Θεό, Πόσο - του είπα - θέλω να σ'ακούσω!" Και μου λέει πάλι: "Έχε κατά νου όσα θέλεις να μάθεις κι εγώ θα σε διδάξω".
ΕΡΜΗΣ απολογούμενος:
Με το που το είπε αυτό, μεταμορφώθηκε, κι αμέσως εν ριπή οφθαλμού ανοίχτηκαν τα πάντα μπροστά μου. Και βλέπω ένα όραμα, που δεν μπορούσε να προσδιοριστεί, όλα να έχουν γεμίσει φως, ένα φως λαμπερό και χαρούμενο και με τη θέα του μ'εντυπωσίασε.
Και μετά από λίγο ένα σκοτάδι επικράτησε προς τα κάτω, κατωφερή, γεννημένο (δημιουργημένο) σε μέρη, φοβερό και στυγνό, κουλουριασμένο σε σπείρα θυμίζοντας μου φίδι.
Στη συνέχεια το σκοτάδι άρχισε να μεταβάλλεται σε μια υγρή φύση, απερίγραπτα ταραγμένη, αναδίδοντας καπνό σαν από φωτιά και βγάζοντας έναν απερίγραπτο γοερό ήχο.
Έπειτα μια βουή ασυνάρτητη έβγαινε απ'αυτήν που έδινε την εντύπωση ήχου φωτιάς.
ΠΟΙΜΑΝΔΡΗΣ προς Ερμή:
Kι ο Ποιμάνδρης μου λέει:
"Αντιλήφθηκες τι σημαίνει το όραμα αυτό";
Κι εγώ του είπα: "Θα το αντιληφθώ".
ΠΟΙΜΑΝΔΡΗΣ στον Ερμή:
- Λοιπόν Ερμή, το φως εκείνο που είδες είπε, είμαι εγώ, ο Νους ο Θεός σου, που προϋπάρχω από την υγρή φύση που δημιουργήθηκε από το σκοτάδι, κι ο Φωτεινός Λόγος που βγήκε από το Νου μου, είναι ο γιος του Θεού.
- Πως έγινε αυτό; λέω.
- Μάθε το εξής: αυτό που μέσα σου βλέπεις και ακούς αποτελεί το Λόγο του Κυρίου, ο δε Νους αποτελεί τον Πατέρα Θεό.
Το ένα από το άλλο δε διαχωρίζονται, καθόσον η ένωση τους αποτελεί τη ζωή.
ΕΡΜΗΣ στον Ποιμάνδρη:
- Σε ευχαριστώ του είπα. (για όλα αυτά που μαθαίνω).
ΠΟΙΜΑΝΔΡΗΣ στον Ερμή:
- Να αντιληφθείς, όμως, το φως και να το αναγνωρίζεις.
Σχολιάζει ο Δημοσθένης Λιακόπουλος:
ΛΙΑΚΟΠΟΥΛΟΣ-ΠΕΡΙ ΕΡΜΗ ΤΡΙΣΜΕΓΙΣΤΟΥ
Ερμής Τρισμέγιστος / Ασκληπιός για τον Τριαδικό Θεό - Λιακόπουλος
πηγή: el.gr
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)