Το Πρώτο (1936) και το Δεύτερο (1940) ΌΧΙ του Ιωάννη Μεταξά

Το Πρώτο και το Δεύτερο ΌΧΙ του Ιωάννη Μεταξά 

πηγή: 

ΖΗΤΩ Η 28η ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ

Εθνική επέτειος σήμερα της 28ης Οκτωβρίου και γιορτάζει ο απανταχού Ελληνισμός!

Χρόνια πολλά σε όλους λοιπόν και 

ΖΗΤΩ ΤΟ ΕΘΝΟΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ

πηγή: apollon365 

Μακελειό - 28η Οκτωβρίου

Ακούστε τι λέει κάποιος…Μουζουράκης – «Γ@@ώ την 28η Οκτωβρίου και την Ελληνική σημαία!»

Καμαρώστε άλλον έναν μεγάλο…καλλιτέχνη, να βγάζει χολή για την Ελλάδα (την χώρα που μένει),

Για την σημαία και την 28η Οκτωβρίου…

Έχει πολλούς σαν αυτόν ξέρετε ποιοι είναι αν δεν ξέρετε η κάνετε οτι δεν ξέρετε ξέρω εγώ,οι αριστεροί σε μια απο τις πολλές αριστερές σελίδες,οπως το prodagon! που το παίζουν εθνοσωτήρες!δεν κάνει εντύπωση που έχουν παρομοιάσει τον εθνικισμό =ναζισμό!πάλι καλά που τους έκλεισαν μέσα να σωθεί η δημοκρατία! χάλια που έχει αυτή η χωρα! και να ήταν ετσι η δημοκρατία που έχουν βαφτίσει; μόνο δημοκρατία δεν ειναι!!!!


Από τον χρήστη που ανέβασε το βίντεο

ΜΟΥΖΟΥΡΑΚΗΣ γαμώ 28η Οκτωβρίου κάψτε την Ελληνική σημαία (Protagon.gr Στ Θεοδωρακης)

— ΠΡΟΣΟΧΗ Οι προδότες ανθέλληνες δεν έχουν δικαίωμα να επικαλούνται πνευματικά δικαιώματα , όταν το βίντεο που γυρίζουν είναι εναντίων του ΛΑΟΥ και είναι απόδειξη της ΕΝΟΧΗΣ τους!!

Πηγή: newsthessaloniki.gr

ΑΥΤΟ ΤΟ ΞΕΡΑΤΕ; Γιατί ο Αγιος Δημήτριος απεικονίζεται πάνω σε κόκκινο άλογο!

Ο Άγιος Δημήτριος, εμπνέει με το βίο του, το μαρτύριο του, αλλά και τα θαύματα του τον ορθόδοξο αγιογράφο, ο οποίος συνθέτει ποικίλες εικόνες.

Ο Άγιος Δημήτριος συχνά απεικονίζεται μπροστά στο Μαξιμιανό, στη φυλακή, ευλογώντας το Νέστορα, αλλά επιπλέον επειδή ο Άγιος Δημήτριος είναι και ένας από τους στρατιωτικούς και συγχρόνως προστάτης της Θεσσαλονίκης, που πολλές φορές έσωσε από διάφορους κινδύνους, οι παραστάσεις, στις οποίες ο άγιος εικονίζεται στρατιωτικός, είτε πεζός είτε καβαλάρης, είναι συνηθισμένες στην ορθόδοξη αγιογραφία.

Μεταξύ αυτών των αγιογραφιών ο Άγιος Δημήτριος απεικονίζεται και έφιππος σε κόκκινο άλογο, σε αντίθεση με το λευκό άλογο του Άη Γιώργη.

Στην εικόνα αυτή ο άγιος Δημήτριος παρουσιάζεται καβαλάρης με στρατιωτική στολή πάνω σε κόκκινο άλογο φονεύοντας με το δόρυ του τον τσάρο των Βουλγάρων Σκυλογιάννη. Πρόκειται για το θαύμα που έγινε τον Οκτώβριο του 1207 έξω από τα τείχη της Θεσσαλονίκης.

Ο τσάρος των Βουλγάρων Ιωαννίτζης που οι Βυζαντινοί αποκαλούσαν Σκυλογιάννη, φονεύτηκε κατά την παράδοση από τον άγιο Δημήτριο, όταν εκείνος πολιορκούσε τη Θεσσαλονίκη. Στο πρόσωπο του αγίου Δημητρίου η Θεσσαλονίκη βλέπει πάντοτε τον προστάτη της, το στήριγμά της. (Ηαπελευθέρωση της πόλης από τους Τούρκους το 1912 συνέπεσε με την ημέρα της γιορτής του αγίου μας).

Να σημειωθεί ότι ο Άγιος Δημήτριος έζησε και μαρτύρησε στη Θεσσαλονίκη επί Διοκλητιανού. Καθώς οι απαρχές της λατρείας του Αγίου Δημητρίου δεν είναι γνωστές με βεβαιότητα, από τον 18ο αι. διατυπώθηκαν διάφορες θεωρίες για την προέλευσή της, επικρατέστερη των οποίων μεταξύ των μελετητών είναι ότι δεν υπήρξε Δημήτριος που μαρτύρησε στη Θεσσαλονίκη, αλλά η λατρεία του προέρχεται από το Σίρμιο της Παννονίας. Σημαντικό κέντρο της λατρείας του είναι η Θεσσαλονίκη, όπου τιμάται από την πρωτοχριστιανική περίοδο και έχει ανεγερθεί βασιλική προς τιμήν του. Είναι ένας από τους λαοφιλέστερους αγίους της Ορθόδοξης Εκκλησίας, που εορτάζει τη μνήμη του στις 26 Οκτωβρίου.

Κανείς στην πραγματικότητα δεν ξέρει γιατί απεικονίζεται με κόκκινο άλογο, ωστόσο η πιο πειστική εξήγηση είναι ότι οι αγιογράφοι σηματοδότησαν με  βάση τους δυο μεγάλους  Αγίους της εκκλησίας μας τον Άγιο Δημήτριο και τον Άγιο Γεώργιο τη χειμερινή και εαρινή περίοδο. Ο Άγιος Γεώργιος έχει άσπρο άλογο λόγω της άνοιξης και ο Άγιος Δημήτριος το κόκκινο άλογο λόγω του φθινοπώρου.

Δίκαια ο άγιος Δημήτριος αποκαλείται από τον υμνωδό της Εκκλησίας «ο μέγας φρουρός της Θεσσαλονίκης, ο ρύστης εν τοις κινδύνοις ο εξαίρετος, πρόμαχος ο κράτιστος» (Κανώνδεύτερος). Σ’ έναν άλλο Κανόνα, που συνέθεσε ο Συμεών Θεσσαλονίκης, ο άγιος Δημήτριος φέρεται να λέει στην προστατευόμενή του πατρίδα Θεσσαλονίκη’ «…μη φοβού ουν, πατρίς μου, εμέ κατέχουσα, τους εχθρούς σου γαρ πάντας πατάξω εν Χριστώ και φυλάξω σε την τιμωσανμε».

Δίκαια παρατηρήθηκε, πως από όλες τις εικόνες του Αγίου Δημητρίου, η εικόνα του έφιππου αγίου αγαπήθηκε περισσότερο, γιατί ενσαρκώνει τα ελληνικά ιδεώδη της παλληκαριάς και της λεβεντιάς. Στη συνείδηση των πιστών ο άγιος Δημήτριος δεν έιναι μόνο, κατά τον υμνωδό, «κρηπίς ακατάβλητος και θεμέλιος άρρηκτος και πολιούχος, οικιστής και υπέρμαχος» της πόλεως της Θεσσαλονίκης και «εν πολλοίς και πολλάκις κινδύνοις χαλεποίς των Θεσσαλονικέων προϊστάμενος», αλλά και ομέγας υπέρμαχος της οικουμένης.

Για τούτο ψάλλει η Εκκλησία μας, «Μέγαν εύρατο εν τοις κινδύνοις, σε υπέμαχον η οικουμένη, αθλοφόρετα έθνη τροπούμενον. Ως ουν Λυαίου καθείλες την δύναμιν, εν τω σταδίω θαρρύνας τον Νέστορα, ούτως Άγιε, μεγαλομάρτυς Δημήτριε, Χριστόν τον Θεόν ικέτευε, δωρήσασθαι ημίν το μέγα έλεος» (απολυτίκιο του αγίου)

πηγή: makeleio.gr

Οπαδοί ιταλικής ομάδας φωνάζουν «είμαστε Έλληνες» και γιουχάρουν τον ιταλικό ύμνο, Βίντεο ανατριχίλας

του Κίμωνα Χαραλάμπους

Οι οπαδοί της Νάπολι φωνάζουν μέσα στο γήπεδο ότι είναι Έλληνες!

Η Νεάπολη της Ιταλίας (λέγονταν Παρθενόπη) ιδρύθηκε πιθανότητα από κατοίκους της Κύμης (ή της Χαλκίδας), Ελληνική αποικία της ομώνυμης πόλης της Εύβοιας, γύρω στον 9ο και 8ο αι. π.Χ., με το όνομα Παρθενόπη.

Η αποικία αυτή ονομάστηκε αργότερα Παλαιόπολις και μετά κατά τον 5ο αι. π.Χ. ίδρυσαν σε μια κοντινή περιοχή την Νεάπολη (νέα πόλη) σημερινή Νάπολη.

Οι Ναπολιτάνοι δεν νιώθουν και τόσο Ιταλοί. Έχουν την αίσθηση πως είναι κάτι άλλο! Και αυτό το άλλο έχει όνομα: Magna Grecia!

Στο παρακάτω βίντεο θα τους ακούστε μάλιστα να φωνάζουν, γιουχάροντας τον ιταλικό ύμνο, πως είναι «παρθενοπαίοι», επικαλούμενοι το πρώτο ελληνικό όνομα της Νάπολι, άρα Έλληνες. Την ίδια ώρα γαλάζιες σημαίες με Σταυρό ανεμίζουν.

Στην ελληνική μυθιστορία ο Παρθενοπαίος ήταν ο ένας από τους επτά αρχηγούς που εξεστράτευσαν εναντίον των Θηβών και έγιναν γνωστοί ως οι Επτά επί Θήβας.

Υπήρξε γιος της Αταλάντης και του Ιππομένη ή Μελανίωνα, ή του Μελεάγρου ή ακόμα και του θεού του πολέμου Άρη. Παρθενοπαίοι ονομάζονται μέχρι σήμερα οι οπαδοί της ποδοσφαιρικής ομάδας της Νάπολι.

Partenopei... Noi Siamo Partenopei (Finale Coppa Italia)

Figli del Vesuvio ... Partenopei !!

Partenopei

Salutate la Magna Grecia! Υποκλιθείτε στην μεγάλη Ελλάδα!!

πηγή: el-gr

Ο ΟΜΟΛΟΓΙΑΚΟΣ ΑΓΩ ΝΑΣ ΤΟΥ ΠΑΤΡΟΣ ΚΛΕΟΜΕΝΗ ΜΕ ΤΟΝ ΟΡΘΟΔΟΞΟ ΛΑΟ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗ ΒΛΑΣΦΗΜΗ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ

Ο ΟΜΟΛΟΓΙΑΚΟΣ ΑΓΩ ΝΑΣ ΤΟΥ ΠΑΤΡΟΣ ΚΛΕΟΜΕΝΗ ΜΕ ΤΟΝ ΟΡΘΟΔΟΞΟ ΛΑΟ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗ ΒΛΑΣΦΗΜΗ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ "Η ΩΡΑ ΤΟΥ ΔΙΑΒΟΛΟΥ" ΣΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ

Η ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΔΕΝ ΘΑ ΑΡΓΗΣΕΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΕΛΛΑΔΑ  ΜΑΣ

Η ΥΠΟΘΕΣΗ ΤΗΣ ΒΛΑΣΦΗΜΗΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ 

Ο ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΗΣ ΥΠΟΔΥΕΤΑΙ ΤΟΝ ΔΙΑΒΟΛΟ ΚΑΙ ΤΗ ΓΥΝΑΙΚΑ (ΔΥΟ ΡΟΛΟΙ) ΚΑΙ ΕΧΕΙ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΜΑΡΙΑ. 

ΣΤΟ ΕΡΓΟ ΑΚΟΥΓΕΤΑΙ ΕΝΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΠΟΥ ΕΠΑΝΑΛΑΜΒΑΝΕΙ ΤΗΝ ΛΕΞΗ "ΣΑΤΑΝ¨". 
Η ΜΑΡΙΑ ΕΜΦΑΝΙΖΕΤΑΙ ΣΕ ΒΙΝΤΕΟ ΣΧΕΔΟΝ ΓΥΜΝΗ ΣΕ ΣΧΗΜΑ ΕΣΤΑΥΡΩΜΕΝΟΥ!!!!!!! 

ΠΡΙΝ ΑΡΧΙΣΕΙ ΤΟ ΕΡΓΟ ΑΚΟΥΓΕΤΑΙ ΤΟ "ΠΑΤΕΡ ΗΜΩΝ" ΣΕ ΠΡΩΤΟ ΕΝΙΚΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΚΑΙ ΦΥΣΙΚΑ ΑΝΑΦΕΡΕΤΑΙ ΣΤΟΝ ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΗ (ΔΙΑΒΟΛΟ) ΩΠΟΥ Η ΜΑΡΙΑ ΓΟΝΑΤΙΖΕΙ ΚΑΙ ΠΛΗΣΙΑΖΕΙ ΝΑ ΤΟΥ ΦΙΛΗΣΕΙ ΤΟ ΧΕΡΙ...
Ο ΔΙΑΒΟΛΟΣ ΛΕΕΙ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΔΕΛΦΟΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ. 
Η ΜΑΡΙΑ (ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ) ΜΕΝΕΙ ΞΑΠΛΩΜΕΝΗ ΓΥΜΝΗ ΕΠΙ ΣΚΗΝΗΣ ΚΑΙ Ο ΔΙΑΒΟΛΟΣ ΤΗΝ ΠΛΗΣΙΑΖΕΙ ΓΙΑ ΝΑ ΣΥΝΟΥΣΙΑΣΤΕΙ ΜΑΖΙ ΤΗΣ! (ΗΜΑΡΤΟΝ ΚΥΡΙΕ) 

ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ ΤΟΥ ΒΛΑΣΦΗΜΟΥ ΑΥΤΟΥ ΕΡΓΟΥ ΕΙΝΑΙ Ο ΜΑΣΟΝΟΣ ΣΑΤΑΝΙΣΤΗΣ FERNANDO PESSOA

ΘΕΣΣΑΛΟΝΊΚΗ ΒΛΆΣΦΗΜΗ ΠΑΡΆΣΤΑΣΗ Η ΑΥΛΑΊΑ ΘΑ ΠΈΣΕΙ ΣΤΙΣ 8 30 ΤΕΤΆΡΤΗ 18 10 17

ΣΗΜΕΡΑ ΠΈΜΠΤΗ 19.10.17 ΌΛΟΙ ΠΆΛΙ ΜΑΖΊ ΈΞΩ ΑΠΌ ΤΟ ΑΡΙΣΤΟΤΈΛΕΙΟ ΘΈΑΤΡΟ 8.30μ.μ

Ο Π. ΚΛΕΟΜΈΝΗΣ ΑΠΟΣΤΟΜΩΝΕΙ ΤΟΝ ΣΑΤΑΝΙΑΣΜΕΝΟ ΠΑΡΑΓΩΓΌ ΤΟΥ ΈΡΓΟΥ .

ΟΤΑΝ Η ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ ΔΙΩΚΕΤΑΙ ΤΟΤΕ Η ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΤΑΣΗ ΓΙΝΕΤΑΙ ΚΑΘΗΚΟΝ

ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΤΩΡΑ !!!! ΟΛΟΙ ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΟ ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΕΙΟ ΤΩΡΑ!!!!!!!!!!!!

πηγή: 

ΕΚΤΑΚΤΟ ΠΑΝΟΡΘΟΔΟΞΟ ΚΑΛΕΣΜΑ για το βλάσφημο έργο με τον Χρανιώτη «Η ώρα του Διαβόλου»! – ΔΕΙΤΕ τι έγινε χθες στη Θεσσαλονίκη και πως κάποιοι απέδειξαν ότι ΔΕΝ σκύβουν το κεφάλι στα αφεντικά της Νέας Τάξης και στα τσιράκια τους! (ΦΩΤΟ&ΒΙΝΤΕΟ)

Ο Οικουμενικός Πατριάρχης στον αιρετικό ναό Χάλγκριμουρ της Ισλανδίας και το παράξενο σταυροκόπημα

Του π. Νικολάου Μανώλη

Ο αιρεσιάρχης κ. Βαρθολομαίος, ως οικουμενικός Πατριάρχης είναι ήδη καθαιρεμένος και αναθεματισμένος από τους ιερούς κανόνες των αγίων Οικουμενικών Συνόδων της αγίας μας Εκκλησίας (Π.χ. 65ος Κανών των Αγίων Αποστόλων: «Εἴ τις Κληρικός ἤ Λαϊκός εἰσέλθοι εἰς συναγωγήν Ἰουδαίων, ἤ αἱρετικῶν προσεύξασθαι, καί καθαιρείσθω, καί ἀφοριζέσθω»). Οι προδοτικές του ενέργειες δεν έχουν αντιστοιχία σε καμιά άλλη περίοδο αιρέσεων στην εκκλησιαστική μας ιστορία. Μεγαλύτερη αίρεση από τον Οικουμενισμό δεν υπήρξε ούτε θα υπάρξει καθότι παναίρεση. Αλλά και μεγαλύτερος αιρετικός από τον κ.Βαρθολομαίο δεν υπήρξε αλλά μάλλον ούτε και θα υπάρξει... 
Για μια ακόμα φορά καταπατά με αισχρότητα τους ιερούς κανόνες, προδίδει την Ορθοδοξία και ομολογεί διά των έργων του ότι είναι εικονομάχος και βλάσφημος προς το πρόσωπο της Υπεραγίας Θεοτόκου εφόσον κοινωνεί πνευματικά με τους Λουθηρανούς προτεστάντες (στων οποίων των Ναό έγινε ορθόδοξη ακολουθία στην οποία χοροστάτησε!), οι οποίοι ως αιρετικοί και αυτοκατάκριτοι, είναι και εικονομάχοι και υβριστές της Κυρίας Θεοτόκου!
Διάβασα λοιπόν στην Κατάνυξη τα περί της τρίτης ημέρας της επίσκεψής του στην Ισλανδία. Παρατήρησα πλην των άλλων στο βίντεο της Λειτουργίας και τα παρακάτω παράξενα και σας τα κοινοποιώ. Βέβαια διάβασα και το πάθημα του πρωθυπουργού αυτής της χώρας μετά την επαφή του με τον αιρεσιάρχη και αρχιοικουμενιστή Πατριάρχη. Να θυμίσω πως σε Ομιλία μου εδώ, έχω επισημάνει αρκετό καιρό πριν τι μπορεί κάποιος να πάθει από τις επαφές μαζί του...
​Σε ένα σημείο του δημοσιεύματος για την επίσκεψη στην Ισλανδία διαβάζουμε πως δέχτηκε ως δώρο τον επιστήθιο Σταυρό της Αγίας και Μεγάλης Συνόδου... Αναρωτιέμαι, τί είν τούτο; Τι είναι αυτός ο Σταυρός;... ​
"​...Αιδ. Πρεσβυτέρου κ. Timur Zolotuskiy, και του ευχήθηκε καλή επιτυχία στο υλοποιούμενο έργο, προσφέροντάς του ένα ασημένιο θυμιατό και τον επιστήθιο σταυρό της Αγίας και Μεγάλης Συνόδου."
​Δείτε​ το ​βίντεο από τη Λειτουργία​. Έχω σημειώσει στη συνέχεια τα διάφορα παράξενα για να τα προσέξετε και σεις... 
​Κυρίως, το πώς δηλαδή σταυροκοπιούνται ο μητροπολίτης Σουηδίας και ο παπάς του... Επίσης προσέξτε ότι στο τέλος της Λειτουργίας δεν λένε το ''​Δι ευχών των αγίων ​Π​ατέρων''​ ​αλλά μ​ό​νο το​ ​''​δι ευχών του αγίου δεσπότου''​!!! Τι να τους κάνουμε τους Πατέρες...

Ο Οικουμενικός Πατριάρχης στο ναό Χάλγκριμουρ Ισλανδία

Δε​ίτε​ πως κάνουν το "σταυροκόπημα" ο Σουηδίας και ο παπάς, ιδού μερικά στιγμιότυπα:

• 0:45 ευτράπελο
• 2:15 σταυρός Σουηδίας
• 3:50 φαίνεται καθαρά ο σταυρός (αν εμείς κάνουμε Πάνω-Κάτω-Δεξιά-Αριστερά-"υπόκλιση" αυτός κάνει: Πάνω-Κάτω-Δεξιά-Αριστερά-ΚΑΤΩ-"υπόκλιση")
• 4:10 εδώ βέβαια το κάνει κανονικά
• 5:25 αλλά σε όλες τις άλλες περιπτώσεις το κάνει με 6 σημεία
• 6:20
• 30:15 και ο παπάς κάνει έξι κινήσεις που μοιάζουν με του Σουηδίας
• 35:25 παπάς
• 43:10 παπάς
• 1:06:30 άλλο σημείο που φαίνεται καθαρά του Σουηδίας
• 1:06:55 "Δι ευχών του αγίου Δεσπότου" χωρίς το "δι ευχών των αγίων Πατέρων​".

πηγή: 

ΣΥΡΙΖΑ και Σόρρος-Μια σειρά από «διαβολικές» συμπτώσεις(ΒΙΝΤΕΟ)

Στο βίντεο που θα δείτε παρουσιάζονται μερικές συμπτώσεις που μόνο διαβολικές θα χαρακτηριζόντουσαν.

Ο λόγος είναι ότι συνδέουν άμεσα τον ΣΥΡΙΖΑ με τον γνωστό φιλοπαγκοσμιοποιητή της Νέας Τάξης, από τον οποίο χρηματοδοτούνται όλες οι αναρχικές-αντιφασιστικές οργανώσεις (σ.σ. ακτιβιστές ή αλλιώς κουκουλοφόροι), με σκοπό την αποδιοργάνωση των κρατών και την δημιουργία χάους, καθώς επίσης κι όλες οι Μ.Κ.Ο. που προωθούν την αθρόα λαθρομετανάστευση· όπως και οι Μ.Κ.Ο. που προωθούν τις εκτρώσεις σε όλα τα κράτη.
Μήπως αυτό το βίντεο θα έπρεπε να βάλει σε σκέψη τους Έλληνες ψηφοφόρους, σχετικά με το τι είδους κόμμα ψήφισαν και μάλιστα 3 φορές, αποστατώντας από τον Θεό, ψηφίζοντας ένα κόμμα Άθεο και επιλέγοντας το χρήμα ;

Δείτε το βίντεο και τα σχόλια δικά σας:

Σόρος και Συριζα - Μια Ιστορία Διαβολικών Συμπτώσεων

xristaras1925

πηγή: 

Απαγορεύουν την μουσική του χριστιανού Σπανουδάκη στο Ηρώδειο - ΒΙΝΤΕΟ

Ακούστε:

ΑΚΟΥΣΤΕ ΤΟΝ Κ. ΣΠΑΝΟΥΔΑΚΗ ΚΑΙ ΦΡΙΞΤΕ

πηγή: el.gr

ΠΡΟΣΕΥΧΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚATΑΘΛΙΨΗ ΚΑΙ ΤΙΣ ΨΥΧΙΚΕΣ ΑΡΡΩΣΕΙΕΣ !!!

Ψαλμοί γιά τήν κατάθλιψη, σύμφωνα μέ τήν χρήση τοῦ Ψαλτηρίου, ἀπό τόν ἅγιο Ἀρσένιο τόν Καππαδόκη

Ψαλμός 4ος: Γιά νά θεραπεύσει ὁ Θεός τούς εὐαίσθητους ἀνθρώπους, πού ἀρρώστησαν ἀπό μελαγχολία ἀπό τή συμπεριφορά τῶν σκληρόκαρδων ἀνθρώπων.

Δ 4. Εἰς τὸ τέλος, ἐν ψαλμοῖς· ᾠδὴ τῷ Δαυΐδ.
2 ΕΝ τῷ ἐπικαλεῖσθαί με εἰσήκουσάς μου, ὁ Θεὸς τῆς δικαιοσύνης μου· ἐν θλίψει ἐπλάτυνάς με. οἰκτείρησόν με καὶ εἰσάκουσον τῆς προσευχῆς μου. 3 υἱοὶ ἀνθρώπων, ἕως πότε βαρυκάρδιοι; ἱνατί ἀγαπᾶτε ματαιότητα καὶ ζητεῖτε ψεῦδος; (διάψαλμα). 4 καὶ γνῶτε ὅτι ἐθαυμάστωσε Κύριος τὸν ὅσιον αὐτοῦ· Κύριος εἰσακούσεταί μου ἐν τῷ κεκραγέναι με πρὸς αὐτόν. 5 ὀργίζεσθε, καὶ μὴ ἁμαρτάνετε·

ἃ λέγετε ἐν ταῖς καρδίαις ὑμῶν, ἐπὶ ταῖς κοίταις ὑμῶν κατανύγητε. (διάψαλμα). 6 θύσατε θυσίαν δικαιοσύνης καὶ ἐλπίσατε ἐπὶ Κύριον. 7 πολλοὶ λέγουσι· τίς δείξει ἡμῖν τὰ ἀγαθά; Ἐσημειώθη ἐφ” ἡμᾶς τὸ φῶς τοῦ προσώπου σου, Κύριε. 8 ἔδωκας εὐφροσύνην εἰς τὴν καρδίαν μου· ἀπὸ καρποῦ σίτου, οἴνου καὶ ἐλαίου αὐτῶν ἐπληθύνθησαν. 9 ἐν εἰρήνῃ ἐπὶ τὸ αὐτὸ κοιμηθήσομαι καὶ ὑπνώσω, ὅτι σύ, Κύριε, κατὰ μόνας ἐπ” ἐλπίδι κατῴκισάς με.

Ψαλμός 27ος: Γιά νά θεραπεύσει ὁ θεός τούς νευρασθενεῖς καί τούς νευρόπονους.
ΚΖ (ΚΗ) 27.
Τοῦ Δαυΐδ.
ΠΡΟΣ σέ, Κύριε, ἐκέκραξα, ὁ Θεός μου, μὴ παρασιωπήσῃς ἀπ” ἐμοῦ, μήποτε παρασιωπήσῃς ἀπ” ἐμοῦ καὶ ὁμοιωθήσομαι τοῖς καταβαίνουσιν εἰς λάκκον. 2 εἰσάκουσον τῆς φωνῆς τῆς δεήσεώς μου ἐν τῷ δέεσθαί με πρὸς σέ, ἐν τῷ αἴρειν με χεῖράς μου πρὸς ναὸν ἅγιόν σου….
Διαβάστε κι ἄλλες εὐχές…3 μὴ συνελκύσῃς μετὰ ἁμαρτωλῶν τὴν ψυχήν μου καὶ μετὰ ἐργαζομένων ἀδικίαν μὴ συναπολέσῃς με τῶν λαλούντων εἰρήνην μετὰ τῶν πλησίον αὐτῶν, κακὰ δὲ ἐν ταῖς καρδίαις αὐτῶν. 4 δὸς αὐτοῖς, Κύριε, κατὰ τὰ ἔργα αὐτῶν καὶ κατὰ τὴν πονηρίαν τῶν ἐπιτηδευμάτων αὐτῶν· κατὰ τὰ ἔργα τῶν χειρῶν αὐτῶν δὸς αὐτοῖς, ἀπόδος τὸ ἀνταπόδομα αὐτῶν αὐτοῖς.
5 ὅτι οὐ συνῆκαν εἰς τὰ ἔργα Κυρίου καὶ εἰς τὰ ἔργα τῶν χειρῶν αὐτοῦ· καθελεῖς αὐτοὺς καὶ οὐ μὴ οἰκοδομήσεις αὐτούς. 6 εὐλογητὸς Κύριος, ὅτι εἰσήκουσε τῆς φωνῆς τῆς δεήσεώς μου.

7 Κύριος βοηθός μου καὶ ὑπερασπιστής μου· ἐπ” αὐτῷ ἤλπισεν ἡ καρδία μου, καὶ ἐβοηθήθην, καὶ ἀνέθαλεν ἡ σάρξ μου· καὶ ἐκ θελήματός μου ἐξομολογήσομαι αὐτῷ. 8 Κύριος κραταίωμα τοῦ λαοῦ αὐτοῦ καὶ ὑπερασπιστὴς τῶν σωτηρίων τοῦ χριστοῦ αὐτοῦ ἐστι. 9 σῶσον τὸν λαόν σου καὶ εὐλόγησον τὴν κληρονομίαν σου καὶ ποίμανον αὐτοὺς καὶ ἔπαρον αὐτοὺς ἕως τοῦ αἰῶνος.

Ψαλμός 55ος: Σέ εὐαίσθητους, πού ἔχουν πληγωθεῖ ψυχικά ἀπό συνανθρώπους τους.
ΝΕ (ΝΣΤ) 55.
Εἰς τὸ τέλος, ὑπὲρ τοῦ λαοῦ τοῦ ἀπὸ τῶν ἁγίων μεμακρυμμένου· τῷ Δαυΐδ εἰς στηλογραφίαν, ὁπότε ἐκράτησαν αὐτὸν οἱ ἀλλόφυλοι ἐν Γέθ.
2 ΕΛΕΗΣΟΝ με, ὁ Θεός, ὅτι κατεπάτησέ με ἄνθρωπος, ὅλην τὴν ἡμέραν πολεμῶν ἔθλιψέ με. 3 κατεπάτησάν με οἱ ἐχθροί μου ὅλην τὴν ἡμέραν, ὅτι πολλοὶ οἱ πολεμοῦντες με ἀπὸ ὕψους. 4 ἡμέρας οὐ φοβηθήσομαι, ἐγὼ δὲ ἐλπιῶ ἐπὶ σέ.
5 ἐν τῷ Θεῷ ἐπαινέσω τοὺς λόγους μου, ἐπὶ τῷ Θεῷ ἤλπισα, οὐ φοβηθήσομαι τί ποιήσει μοι σάρξ. 6 ὅλην τὴν ἡμέραν τοὺς λόγους μου ἐβδελύσσοντο, κατ” ἐμοῦ πάντες οἱ διαλογισμοὶ αὐτῶν εἰς κακόν.
7 παροικήσουσι καὶ κατακρύψουσιν· αὐτοὶ τὴν πτέρναν μου φυλάξουσι, καθάπερ ὑπέμειναν τῇ ψυχῇ μου. 8 ὑπὲρ τοῦ μηθενὸς σώσεις αὐτούς, ἐν ὀργῇ λαοὺς κατάξεις. ὁ Θεός, 9 τὴν ζωήν μου ἐξήγγειλά σοι, ἔθου τὰ δάκρυά μου ἐνώπιόν σου ὡς καὶ ἐν τῇ ἐπαγγελίᾳ σου.
10 ἐπιστρέψουσιν οἱ ἐχθροί μου εἰς τὰ ὀπίσω, ἐν ᾗ ἂν ἡμέρᾳ ἐπικαλέσωμαί σε· ἰδοὺ ἔγνων ὅτι Θεός μου εἶ σύ. 11 ἐπὶ τῷ Θεῷ αἰνέσω ρῆμα, ἐπὶ τῷ Κυρίῳ αἰνέσω λόγον. 12 ἐπὶ τῷ Θεῷ ἤλπισα, οὐ φοβηθήσομαι τί ποιήσει μοι ἄνθρωπος.
13 ἐν ἐμοί, ὁ Θεός, εὐχαί, ἃς ἀποδώσω αἰνέσεώς σου, 14 ὅτι ἐρρύσω τὴν ψυχήν μου ἐκ θανάτου καὶ τοὺς πόδας μου ἐξ ὀλισθήματος· εὐαρεστήσω ἐνώπιον Κυρίου ἐν φωτὶ ζώντων.

Ψαλμός 56ος: Γιά ἀνθρώπους πού ὑποφέρουν ἀπό πονοκέφαλο, ἀπό πολλή στεναχώρια.
ΝΣΤ (ΝΖ) 56.
Εἰς τὸ τέλος· μὴ διαφθείρῃς· τῷ Δαυΐδ εἰς στηλογραφίαν ἐν τῷ αὐτὸν ἀποδιδράσκειν ἀπὸ προσώπου Σαοὺλ εἰς τὸ σπήλαιον.

2 ΕΛΕΗΣΟΝ με, ὁ Θεός, ἐλέησόν με, ὅτι ἐπὶ σοὶ πέποιθεν ἡ ψυχή μου καὶ ἐν τῇ σκιᾷ τῶν πτερύγων σου ἐλπιῶ, ἕως οὗ παρέλθῃ ἡ ἀνομία. 3 κεκράξομαι πρὸς τὸν Θεὸν τὸν Ὕψιστον, τὸν Θεὸν τὸν εὐεργετήσαντά με.
4 ἐξαπέστειλεν ἐξ οὐρανοῦ καὶ ἔσωσέ με, ἔδωκεν εἰς ὄνειδος τοὺς καταπατοῦντάς με. (διάψαλμα). ἐξαπέστειλεν ὁ Θεὸς τὸ ἔλεος αὐτοῦ καὶ τὴν ἀλήθειαν αὐτοῦ 5 καὶ ἐρρύσατο τὴν ψυχήν μου ἐκ μέσου σκύμνων. ἐκοιμήθην τεταραγμένος· υἱοὶ ἀνθρώπων, οἱ ὀδόντες αὐτῶν ὅπλα καὶ βέλη, καὶ ἡ γλῶσσα αὐτῶν μάχαιρα ὀξεῖα. 6 ὑψώθητι ἐπὶ τοὺς οὐρανούς, ὁ Θεός, καὶ ἐπὶ πᾶσαν τὴν γῆν ἡ δόξα σου.
7 παγίδα ἡτοίμασαν τοῖς ποσί μου καὶ κατέκαμψαν τὴν ψυχήν μου· ὤρυξαν πρὸ προσώπου μου βόθρον καὶ ἐνέπεσαν εἰς αὐτόν. (διάψαλμα). 8 ἑτοίμη ἡ καρδία μου, ὁ Θεός, ἑτοίμη ἡ καρδία μου, ᾄσομαι καὶ ψαλῶ ἐν τῇ δόξῃ μου. 9 ἐξεγέρθητι, ἡ δόξα μου· ἐξεγέρθητι, ψαλτήριον καὶ κιθάρα· ἐξεγερθήσομαι ὄρθρου.
10 ἐξομολογήσομαί σοι ἐν λαοῖς, Κύριε, ψαλῶ σοι ἐν ἔθνεσι, 11 ὅτι ἐμεγαλύνθη ἕως τῶν οὐρανῶν τὸ ἔλεός σου καὶ ἕως τῶν νεφελῶν ἡ ἀλήθειά σου. 12 ὑψώθητι ἐπὶ τοὺς οὐρανούς, ὁ Θεός, καὶ ἐπὶ πᾶσαν τὴν γῆν ἡ δόξα σου.

Ψαλμός 97ος: Γιά νά δώσει ὁ Θεός παρηγοριά στούς στεναχωρημένους ἀνθρώπους,
νά μή θλίβονται.
ϞΖ (ϞΗ) 97.
Ψαλμὸς τῷ Δαυΐδ.
ΑΣΑΤΕ τῷ Κυρίῳ ᾆσμα καινόν, ὅτι θαυμαστὰ ἐποίησεν ὁ Κύριος· ἔσωσεν αὐτὸν ἡ δεξιὰ αὐτοῦ καὶ ὁ βραχίων ὁ ἅγιος αὐτοῦ. 2 ἐγνώρισε Κύριος τὸ σωτήριον αὐτοῦ, ἐναντίον τῶν ἐθνῶν ἀπεκάλυψε τὴν δικαιοσύνην αὐτοῦ.

3 ἐμνήσθη τοῦ ἐλέους αὐτοῦ τῷ Ἰακὼβ καὶ τῆς ἀληθείας αὐτοῦ τῷ οἴκῳ Ἰσραήλ· εἴδοσαν πάντα τὰ πέρατα τῆς γῆς τὸ σωτήριον τοῦ Θεοῦ ἡμῶν. 4 ἀλαλάξατε τῷ Θεῷ, πᾶσα ἡ γῆ, ᾄσατε καὶ ἀγαλλιᾶσθε καὶ ψάλατε·
5 ψάλατε τῷ Κυρίῳ ἐν κιθάρᾳ, ἐν κιθάρᾳ καὶ φωνῇ ψαλμοῦ· 6 ἐν σάλπιγξιν ἐλαταῖς καὶ φωνῇ σάλπιγγος κερατίνης ἀλαλάξατε ἐνώπιον τοῦ Βασιλέως Κυρίου.
7 σαλευθήτω ἡ θάλασσα καὶ τὸ πλήρωμα αὐτῆς, ἡ οἰκουμένη καὶ πάντες οἱ κατοικοῦντες ἐν αὐτῇ. 8
ποταμοὶ κροτήσουσι χειρὶ ἐπὶ τὸ αὐτό, τὰ ὄρη ἀγαλλιάσονται, 9 ὅτι ἥκει κρῖναι τὴν γῆν· κρινεῖ τὴν οἰκουμένην ἐν δικαιοσύνῃ καὶ λαοὺς ἐν εὐθύτητι.
Ἄλλοι ψαλμοί, σχετικοί μέ τήν κατάθλιψη, μέ βάση τήν χρήση τοῦ Ψαλτηρίου,
ἀπό τόν ἅγιο Ἀρσένιο τόν Καππαδόκη.
Ψαλμός 7ος: Γί αὐτούς πού ἔπαθαν φοβία ἀπό τίς φοβέρες
καί τίς ἀπειλές τῶν κακῶν ἀνθρώπων.
Ζ 7.
Ψαλμὸς τῷ Δαυΐδ, ὃν ᾖσε τῷ Κυρίῳ ὑπὲρ τῶν λόγων Χουσὶ υἱοῦ Ἰεμενεί.
2 ΚΥΡΙΕ ὁ Θεός μου, ἐπὶ σοὶ ἤλπισα· σῶσόν με ἐκ πάντων τῶν διωκόντων με καὶ ρῦσαί με, 3 μήποτε ἁρπάσῃ ὡς λέων τὴν ψυχήν μου, μὴ ὄντος λυτρουμένου μηδὲ σῴζοντος. 4 Κύριε ὁ Θεός μου, εἰ ἐποίησα τοῦτο, εἰ ἔστιν ἀδικία ἐν χερσί μου,
5 εἰ ἀνταπέδωκα τοῖς ἀνταποδιδοῦσί μοι κακά, ἀποπέσοιμι ἄρα ἀπὸ τῶν ἐχθρῶν μου κενός· 6 καταδιώξαι ἄρα ὁ ἐχθρὸς τὴν ψυχήν μου καὶ καταλάβοι καὶ καταπατήσαι εἰς γῆν τὴν ζωήν μου καὶ τὴν δόξαν μου εἰς χοῦν κατασκηνώσαι. (διάψαλμα).

7 ἀνάστηθι, Κύριε, ἐν ὀργῇ σου, ὑψώθητι ἐν τοῖς πέρασι τῶν ἐχθρῶν σου. ἐξεγέρθητι, Κύριε ὁ Θεός μου, ἐν προστάγματι, ᾧ ἐνετείλω, 8 καὶ συναγωγὴ λαῶν κυκλώσει σε, καὶ ὑπὲρ ταύτης εἰς ὕψος ἐπίστρεψον. 9 Κύριος κρινεῖ λαούς. κρῖνόν με, Κύριε, κατὰ τὴν δικαιοσύνην μου καὶ κατὰ τὴν ἀκακίαν μου ἐπ΄ ἐμοί.

10 συντελεσθήτω δὴ πονηρία ἁμαρτωλῶν καὶ κατευθυνεῖς δίκαιον, ἐτάζων καρδίας καὶ νεφροὺς ὁ Θεός. 11 δικαία ἡ βοήθειά μου παρὰ τοῦ Θεοῦ τοῦ σῴζοντος τοὺς εὐθεῖς τῇ καρδίᾳ. 12 ὁ Θεὸς κριτὴς δίκαιος καὶ ἰσχυρὸς καὶ μακρόθυμος καὶ μὴ ὀργὴν ἐπάγων καθ” ἑκάστην ἡμέραν. 13 ἐὰν μὴ ἐπιστραφῆτε, τὴν ρομφαίαν αὐτοῦ στιλβώσει, τὸ τόξον αὐτοῦ ἐνέτεινε καὶ ἡτοίμασεν αὐτό·

14 καὶ ἐν αὐτῷ ἡτοίμασε σκεύη θανάτου, τὰ βέλη αὐτοῦ τοῖς καιομένοις ἐξειργάσατο. 15 ἰδοὺ ὠδίνησεν ἀδικίαν, συνέλαβε πόνον καὶ ἔτεκεν ἀνομίαν. 16 λάκκον ὤρυξε καὶ ἀνέσκαψεν αὐτόν, καὶ ἐμπεσεῖται εἰς βόθρον, ὃν εἰργάσατο· 17 ἐπιστρέψει ὁ πόνος αὐτοῦ εἰς κεφαλὴν αὐτοῦ, καὶ ἐπὶ κορυφὴν αὐτοῦ ἡ ἀδικία αὐτοῦ καταβήσεται. 18 ἐξομολογήσομαι τῷ Κυρίῳ κατὰ τὴν δικαιοσύνην αὐτοῦ καὶ ψαλῶ τῷ ὀνόματι Κυρίου τοῦ Ὑψίστου.

Ψαλμός 24ος: Σέ ἀνθρώπους πού φθονεῖ πολύ ὁ πειρασμός καί τούς φέρνει συνέχεια ἀναποδιές στή ζωή τους, γιά νά γογγύσουν.
ΚΔ (ΚΕ) 24.
Ψαλμὸς τῷ Δαυΐδ.
ΠΡΟΣ σέ, Κύριε, ἦρα τὴν ψυχήν μου, ὁ Θεός μου. 2 ἐπὶ σοὶ πέποιθα· μὴ καταισχυνθείην, μηδὲ καταγελασάτωσάν με οἱ ἐχθροί μου. 3 καὶ γὰρ πάντες οἱ ὑπομένοντές σε οὐ μὴ καταισχυνθῶσιν· αἰσχυνθήτωσαν οἱ ἀνομοῦντες διακενῆς. 4 τὰς ὁδούς σου, Κύριε, γνώρισόν μοι, καὶ τὰς τρίβους σου δίδαξόν με.
5 ὁδήγησόν με ἐπὶ τὴν ἀλήθειάν σου καὶ δίδαξόν με, ὅτι σὺ εἶ ὁ Θεὸς ὁ σωτήρ μου, καὶ σὲ ὑπέμεινα ὅλην τὴν ἡμέραν. 6 μνήσθητι τῶν οἰκτιρμῶν σου, Κύριε, καὶ τὰ ἐλέη σου, ὅτι ἀπὸ τοῦ αἰῶνός εἰσιν.
7 ἁμαρτίας νεότητός μου καὶ ἀγνοίας μου μὴ μνησθῇς· κατὰ τὸ ἔλεός σου μνήσθητί μου, σύ, ἕνεκεν χρηστότητός σου, Κύριε. 8 χρηστὸς καὶ εὐθὴς ὁ Κύριος· διὰ τοῦτο νομοθετήσει ἁμαρτάνοντας ἐν ὁδῷ. 9 ὁδηγήσει πραεῖς ἐν κρίσει, διδάξει πραεῖς ὁδοὺς αὐτοῦ.
10 πᾶσαι αἱ ὁδοὶ Κυρίου ἔλεος καὶ ἀλήθεια τοῖς ἐκζητοῦσι τὴν διαθήκην αὐτοῦ καὶ τὰ μαρτύρια αὐτοῦ.
11 ἕνεκεν τοῦ ὀνόματός σου, Κύριε, καὶ ἱλάσῃ τῇ ἁμαρτίᾳ μου, πολλὴ γάρ ἐστι. 12 τίς ἐστιν ἄνθρωπος ὁ φοβούμενος τὸν Κύριον; νομοθετήσει αὐτῷ ἐν ὁδῷ, ᾗ ᾑρετίσατο. 13 ἡ ψυχὴ αὐτοῦ ἐν ἀγαθοῖς αὐλισθήσεται, καὶ τὸ σπέρμα αὐτοῦ κληρονομήσει γῆν.
14 κραταίωμα Κύριος τῶν φοβουμένων αὐτόν, καὶ ἡ διαθήκη αὐτοῦ δηλώσει αὐτοῖς. 15 οἱ ὀφθαλμοί μου διὰ παντὸς πρὸς τὸν Κύριον, ὅτι αὐτὸς ἐκσπάσει ἐκ παγίδος τοὺς πόδας μου.
16 ἐπίβλεψον ἐπ΄ ἐμὲ καὶ ἐλέησόν με, ὅτι μονογενὴς καὶ πτωχός εἰμι ἐγώ. 17 αἱ θλίψεις τῆς καρδίας μου ἐπληθύνθησαν· ἐκ τῶν ἀναγκῶν μου ἐξάγαγέ με. 18 ἴδε τὴν ταπείνωσίν μου καὶ τὸν κόπον μου καὶ ἄφες πάσας τὰς ἁμαρτίας μου. 19 ἴδε τοὺς ἐχθρούς μου, ὅτι ἐπληθύνθησαν καὶ μῖσος ἄδικον ἐμίσησάν με.
20 φύλαξον τὴν ψυχήν μου καὶ ρῦσαί με· μὴ καταισχυνθείην, ὅτι ἤλπισα ἐπὶ σέ. 21 ἄκακοι καὶ εὐθεῖς ἐκολλῶντό μοι, ὅτι ὑπέμεινά σε, Κύριε. 22 λύτρωσαι, ὁ Θεός, τὸν Ἰσραὴλ ἐκ πασῶν τῶν θλίψεων αὐτοῦ.

Ψαλμός 41ος: Σέ νέους πού ἀρρωσταίνουν ἀπό ἔρωτα, ὅταν τραυματίζεται τό ἕνα πρόσωπο καί θλίβεται.
ΜΑ (ΜΒ) 41.
Εἰς τὸ τέλος· εἰς σύνεσιν τοῖς υἱοῖς Κορέ.
2 ΟΝ ΤΡΟΠΟΝ ἐπιποθεῖ ἡ ἔλαφος ἐπὶ τὰς πηγὰς τῶν ὑδάτων, οὕτως ἐπιποθεῖ ἡ ψυχή μου πρός σέ, ὁ Θεός. 3 ἐδίψησεν ἡ ψυχή μου πρὸς τὸν Θεὸν τὸν ζῶντα· πότε ἥξω καὶ ὀφθήσομαι τῷ προσώπῳ τοῦ Θεοῦ;
4 ἐγενήθη τὰ δάκρυά μου ἐμοὶ ἄρτος ἡμέρας καὶ νυκτὸς ἐν τῷ λέγεσθαί μοι καθ” ἑκάστην ἡμέραν· ποῦ ἐστιν ὁ Θεός σου; 5 ταῦτα ἐμνήσθην καὶ ἐξέχεα ἐπ” ἐμὲ τὴν ψυχήν μου, ὅτι διελεύσομαι ἐν τόπῳ σκηνῆς θαυμαστῆς ἕως τοῦ οἴκου τοῦ Θεοῦ ἐν φωνῇ ἀγαλλιάσεως καὶ ἐξομολογήσεως ἤχου ἑορτάζοντος.
6 ἱνατί περίλυπος εἶ, ἡ ψυχή μου, καὶ ἱνατί συνταράσσεις με; ἔλπισον ἐπὶ τὸν Θεόν, ὅτι ἐξομολογήσομαι αὐτῷ· σωτήριον τοῦ προσώπου μου καὶ ὁ Θεός μου. 7 πρὸς ἐμαυτὸν ἡ ψυχή μου ἐταράχθη· διὰ τοῦτο μνησθήσομαί σου ἐκ γῆς Ἰορδάνου καὶ Ἐρμωνιείμ, ἀπὸ ὄρους μικροῦ.
8 ἄβυσσος ἄβυσσον ἐπικαλεῖται εἰς φωνὴν τῶν καταρρακτῶν σου, πάντες οἱ μετεωρισμοί σου καὶ τὰ κύματά σου ἐπ” ἐμὲ διῆλθον. 9 ἡμέρας ἐντελεῖται Κύριος τὸ ἔλεος αὐτοῦ, καὶ νυκτὸς ᾠδὴ αὐτῷ παρ” ἐμοί, προσευχὴ τῷ Θεῷ τῆς ζωῆς μου.
10 ἐρῶ τῷ Θεῷ· ἀντιλήπτωρ μου εἶ· διατί μου ἐπελάθου; καὶ ἱνατί σκυθρωπάζων πορεύομαι ἐν τῷ ἐκθλίβειν τὸν ἐχθρόν μου; 11 ἐν τῷ καταθλᾶσθαι τὰ ὀστᾶ μου ὠνείδιζόν με οἱ ἐχθροί μου, ἐν τῷ λέγειν αὐτούς μοι καθ” ἑκάστην ἡμέραν· Ποῦ ἐστιν ὁ Θεός σου; 12 ἱνατί περίλυπος εἶ, ἡ ψυχή μου; καὶ ἱνατί συνταράσσεις με; ἔλπισον ἐπὶ τὸν Θεόν, ὅτι ἐξομολογήσομαι αὐτῷ· σωτήριον τοῦ προσώπου μου καὶ ὁ Θεός μου.

Ψαλμός 45ος: Γιά τούς νέους πού ἐμποδίζει ὁ ἐχθρός ἀπό φθόνο νά δημιουργήσουν οἰκογένεια (νά παντρευτοῦν).
ΜΕ (ΜΣΤ) 45.
Εἰς τὸ τέλος· ὑπὲρ τῶν υἱῶν Κορέ, ὑπὲρ τῶν κρυφίων ψαλμός.
2 Ο ΘΕΟΣ ἡμῶν καταφυγὴ καὶ δύναμις, βοηθὸς ἐν θλίψεσι ταῖς εὑρούσαις ἡμᾶς σφόδρα. 3 διὰ τοῦτο οὐ φοβηθησόμεθα ἐν τῷ ταράσσεσθαι τὴν γῆν καὶ μετατίθεσθαι ὄρη ἐν καρδίαις θαλασσῶν.
4 ἤχησαν καὶ ἐταράχθησαν τὰ ὕδατα αὐτῶν, ἐταράχθησαν τὰ ὄρη ἐν τῇ κραταιότητι αὐτοῦ. (διάψαλμα). 5 τοῦ ποταμοῦ τὰ ὁρμήματα εὐφραίνουσι τὴν πόλιν τοῦ Θεοῦ· ἡγίασε τὸ σκήνωμα αὐτοῦ ὁ Ὕψιστος. 6 ὁ Θεὸς ἐν μέσῳ αὐτῆς καὶ οὐ σαλευθήσεται· βοηθήσει αὐτῇ ὁ Θεὸς τὸ πρὸς πρωΐ πρωΐ.
7 ἐταράχθησαν ἔθνη, ἔκλιναν βασιλεῖαι· ἔδωκε φωνὴν αὐτοῦ, ἐσαλεύθη ἡ γῆ. 8 Κύριος τῶν δυνάμεων μεθ” ἡμῶν, ἀντιλήπτωρ ἡμῶν ὁ Θεὸς Ἰακώβ. (διάψαλμα). 9 δεῦτε καὶ ἴδετε τὰ ἔργα τοῦ Θεοῦ, ἃ ἔθετο τέρατα ἐπὶ τῆς γῆς.
10 ἀνταναιρῶν πολέμους μέχρι τῶν περάτων τῆς γῆς τόξον συντρίψει καὶ συνθλάσει ὅπλον καὶ θυρεοὺς κατακαύσει ἐν πυρί. 11 σχολάσατε καὶ γνῶτε ὅτι ἐγώ εἰμι ὁ Θεός· ὑψωθήσομαι ἐν τοῖς ἔθνεσιν, ὑψωθήσομαι ἐν τῇ γῇ. 12 Κύριος τῶν δυνάμεων μεθ” ἡμῶν, ἀντιλήπτωρ ἡμῶν ὁ Θεὸς Ἰακώβ.

Προσευχές γιά τήν ἀπαλλαγή ἀπό τήν Κατάθλιψη καί τά ποικίλα ψυχολογικά νοσήματα.
Εὐχή ἐκτενής
Δέσποτα Πολυέλεε, Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, Ἰατρέ τῶν ψυχῶν καί τῶν σωμάτων ἡμῶν, ἐλθέ καί θεράπευσον καί ἐμέ τόν ἀχρεῖον δοῦλον σου. Ἐμακρύνθην ἀπό Σοῦ. Ἐπλήγωσα τήν Ἀγαθότητα καί τήν Ἀγάπην Σου.
Ἥμαρτον εἰς τόν Οὐρανόν καί ἐνώπιόν Σου. Πάσας τάς ἀνομίας διέπραξα. Ὅλος κεῖμαι στερημένος πάσης ἀρετῆς καί ὑγείας ψυχικῆς καί σωματικῆς. Τό σῶμα μου ἠσθένησε. Ἡ ψυχή ἐκακώθη. Τό πνεῦμα ἀδυνατεῖ.

Ἡ βούλησις ἐξετράπη. Τά πάντα συμπνίγονται καί πάσχουν ἐντός μου. Κατέβην ἕως «Ἅδου κατωτάτου». Λύτρωσαί με Κύριε ἀπό τόν ψυχικόν πνιγμόν τόν ὁδυνηρόν καί τό βάρος τῆς καρδίας τό καταθλίβον με δικαίως.

Πάσας τάς ἁμαρτίας διέπραξα. Αὗται πολεμοῦσι με. Αὗται ἐμποιοῦσι μοι τόν ἀφόρητον τοῦτον βάσανον. Ἐλέησόν με Κύριε. Μόνος ἐγώ πταίω διά τήν τοιαύτην ἐρήμωσιν καί καταστροφήν τῆς ψυχῆς καί τοῦ σώματός μου.

Ὁ ἐγωισμός μέ ἐκυρίευσε. Ἡ ἀμέλεια μέ αἰχμαλώτισε. Ἡ ἀκηδία μέ ἐνέκρωσε. Συγχώρησόν μοι Κύριε καί θεράπευσον τήν ἀθλίαν ψυχήν μου.

Ἀπέλασον μακράν ἀπ” ἐμοῦ τό πονηρόν πνεῦμα τό ἐμποιοῦν ἐμοί τόν τοῦτον τόν ἀφόρητον πνιγμόν τῆς ψυχῆς καί τοῦ σώματος. Ἀπομάκρυνον ἀπ” ἐμοῦ τό βάρος τό καταθλῖβον τήν καρδίαν μου.
Ἐλευθέρωσον μου τήν ψυχήν καί τό σῶμα, ἀπό πάσης ἀμελίας, ἀκηδίας, φυσιώσεως, μετεωρισμοῦ, καταθλίψεως, ἀπελπισίας, ἀδιαφορίας, ἀναισθησίας, ἀπογνώσεως καί νεκρώσεως.

Ἐγώ αὐτοπροαιρέτως ἐνέβαλλον τήν ψυχή μου εἰς ὅλα ταῦτα. Συγχώρησόν μου Κύριε τά πλήθη τῶν ἁμαρτημάτων. Θεράπευσον με ἀπό τοῦ πλήθους τῶν παθῶν μου. Δός Κύριε ἵνα μή σέ λυπήσω ποτέ πλέον ἕνεκα τῶν παθῶν τῶν κυριευσάντων τήν ἀθλίαν ψυχή μου. Ἆρον ἀπ” ἐμοῦ τόν κλοιόν τόν βαρύν τόν τῆς ἁμαρτίας. Ἀποδίωξον ἀπ” ἐμοῦ πάντα ἐχθρόν καί πολέμιον.

Εἰρήνευσόν μου Κύριε τήν ζωήν καί τήν ψυχήν. Καθάρισόν με ἀπό παντός μολυσμοῦ σαρκός καί πνεύματος. Ὅπως δυνηθῶ ἐκφυγεῖν ἀπό τά πονηρά πνεύματα τά ἐμποιοῦντα ἐμοί τό σκότος καί τόν ζόφον, τήν ἀπόγνωσιν καί τήν κόλασιν. Ἀνόρθωσόν με ἀπό κλίνης ὀδυνηρᾶς καί στρωμνῆς κακώσεως.

Ἡ κατάθλιψις καί ὁ φόβος καί ἡ αἰχμαλωσία τῶν λογισμῶν μου ἀποστραφήτωσαν ἀπ” ἐμοῦ. Κύριε γεννηθήτω Σοι ὡς θέλεις. Εὐδοκίᾳ τῆς Σῆς Ἀγαθότητος συντριβήτωσαν οἱ ἐχθροί μου καί ὁ παλαιός ἄνθρωπος σύν τοῖς πάθεσιν καί ταῖς ἐπιθυμίαις αὐτοῦ.

Γένοιτο Κύριε τό θέλημα Σου ἐπ” ἐμοί ὥστε χαίρων καί ἀγαλλόμενος, ἄλυπος καί φαιδρῷ τῷ προσώπῳ ἀκολουθῶ Σε καί δοξάζω Σε, ὑμνῶ καί εὐλογῶ Σε εἰς πάντας τούς αἰώνας. Ἐπίσκεψε καί ἐνίσχυσόν με διά τῆς Προνοητικῆς Δυνάμεώς Σου ἵνα Σέ δοξάζω καί ψάλλω, Σέ τόν Εὔσπλαχνον Κύριον σύν τῷ Πατρί καί τῷ Πνεύματι εἰς τούς αἰώνας.

Σύ εἶ ὁ Παρακλήτωρ μου σύν τῷ Πανυπερπολυευσπλάχνῳ Πατρί καί τῷ Παναγίῳ Παρακλήτῳ Πνεύματι ἐν πάσαις ταῖς θλίψεσιν ταῖς εὑρούσαις με πάσας τάς ἡμέρας τῆς ζωῆς μου.

Ἐλέησόν με Κύριε καί συγχώρησόν μοι τόν καταθλιμμένον καί κεκακωμένον ψυχῇ καί σώματι. Σύ εἶ ἡ Χαρά καί τό Φῶς, ἡ Ἀνάστασις καί ἡ Ζωή, τό Ἔαρ καί τό Πάσχα ἡμῶν τό Εὐφρόσυνον.

Σύ ἐπηγγείλω ὑμῖν τό: «οὐ μή σέ ἀνῶ οὐδ” οὐ μή σέ ἐγκαταλείπω». Σύ εἶ Ὅστις κατῆλθες «ἕως Ἅδου ταμείων» ἀναζητῶν τό ἀπολωλός πρόβατον, τουτέστιν ἐμέ. Ἐλέησόν με Κύριε διά πρεσβειῶν τῆς Παναχράντου Σου Μητρός, τῆς Πανυπερευλογημένης Χαρᾶς Πάντων, δυνάμει τοῦ Τιμίου καί Ζωοποιοῦ Σου σταυροῦ τοῦ Ξύλου τῆς Ζωῆς, προστασίαις τῶν Τιμίων ἐπουρανίων Δυνάμεων Ἀσωμάτων, πρεσβείαις τῶν Ἁγίων Ἀρχαγγέλων Μιχαήλ καί Γαβριήλ, πρεσβείαις τῶν Ἁγίων ἐνδόξων καί πανευφήμων Ἀποστόλων, τῶν Ἁγίων ἐνδόξων καί καλλινίκων Μαρτύρων, τῶν Ὁσίων καί Θεοφόρων Πατέρων ἡμῶν, καί Πάντων Σου τῶν Ἁγίων, Ἀμήν.

Ἔτι καί ἄλλη εὐχή ἁπλουστέρα:
Δέσποτα Πολυέλεε, Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, Ἰατρέ τῶν ψυχῶν καί τῶν σωμάτων ἡμῶν, ἐλθέ καί θεράπευσον καί ἐμέ τόν ἀχρεῖον δοῦλον σου. Ἐμακρύνθην ἀπό Σοῦ. Ἐπλήγωσα τήν Ἀγαθότητα καί τήν Ἀγάπην Σου.

Ἥμαρτον εἰς τόν Οὐρανόν καί ἐνώπιόν Σου. Πάσας τάς ἀνομίας διέπραξα. Ὅλος κεῖμαι στερημένος πάσης ἀρετῆς καί ὑγείας. Τό σῶμα μου ἠσθένησε. Ἡ ψυχή ἐκακώθη. Τό πνεῦμα ἀδυνατεῖ. Ἡ βούληση ἐξετράπη.

Τά πάντα συμπνίγονται καί πάσχουν ἐντός μου. Λύτρωσαί με Κύριε ἀπό αὐτόν τόν ψυχικόν πνιγμόν πού δικαίως βιώνω. Οἱ πολλές μου ἁμαρτίες τόν προξένησαν. Ἐγώ πταίω διά τήν τοιαύτην ἐρήμωσιν καί καταστροφήν τῆς ψυχῆς καί τοῦ σώματός μου.

Ὁ ἐγωισμός μέ ἐκυρίευσε. Ἡ ἀμέλεια μέ αἰχμαλώτισε. Ἡ ἀκηδία μέ ἐνέκρωσε. Συγχώρησόν μοι Κύριε καί θεράπευσον τήν ἀθλίαν ψυχήν μου. Ἀπέλασον μακράν ἀπ” ἐμοῦ τό πονηρόν πνεῦμα τό ἐμποιοῦν ἐν ἐμοί τοῦτον τόν ἀφόρητον πνιγμόν τῆς ψυχῆς καί τοῦ σώματος. Ἀπομάκρυνον τό βάρος ἐκ τῆς καρδίας μου.

Ἐλευθέρωσον ψυχή καί σῶμα ἀπό τήν ἀκηδία, τήν ἀπόγνωση, τήν νέκρωσιν. Ἐγώ αὐτοπροαιρέτως ἐνέβαλλον τήν ψυχή μου εἰς ὅλα ταῦτα. Συγχώρησόν μου Κύριε τά πλήθη τῶν ἁμαρτημάτων. Θεράπευσον με ἀπό τά πλήθη τῶν παθῶν. Κάνε Κύριε νά μήν σέ ξαναλυπήσω μέ ἁμαρτίες καί πάθη ἐνεργούμενα ἐντός μου.

Ἆρον ἀπ” ἐμοῦ τόν κλοιόν τόν βαρύν τόν τῆς ἁμαρτίας. Ἀποδίωξον ἀπ” ἐμοῦ πάντα ἐχθρόν καί πολέμιον. Εἰρήνευσόν μου Κύριε τήν ζωήν καί τήν ψυχήν. Καθάρισόν με ἀπό παντός μολυσμοῦ σαρκός καί πνεύματος.

Ὅπως δυνηθῶ ἐκφυγεῖν ἀπό τά πονηρά πνεύματα τά ἐμποιοῦντα ἐμοί τό σκότος καί τόν ζόφον καί τήν ἀπόγνωσιν καί τήν κόλασιν. Ἀνόρθωσέ με ἀπό κλίνης ὀδυνηρᾶς καί στρωμνῆς κακώσεως.

Ἡ κατάθλιψις καί ὁ φόβος καί ἡ αἰχμαλωσία στούς λογισμούς μου ἄς μή μέ καταλάβουν ποτέ πλέον. Ἄν εἶναι αὐτό Κύριε τό δικό Σου θέλημα. Ἔτσι ὥστε χαίρων καί ἀγαλλώμενος νά Σέ δοξάζω καί νά Σέ ὑμνῶ καί νά ψάλλω τήν Εὐσπλαχνία Σου νῦν καί ἀεί καί εἰς τούς αἰῶνας.

Νά δοξάζω καί τόν Πατέρα καί τό Πανάγιον Πνεῦμα, τούς Παρακλήτορας πάντων τῶν ἀνθρώπων εἰς τούς αἰώνας. Ἐλέησόν με Κύριε καί συγχώρησόν μοι τόν καταθλιμμένον καί κεκακωμένον ψυχικῶς καί σωματικῶς, Ἐσύ πού εἶσαι ἡ Χαρά καί τό Φῶς καί ἡ Ἀνάστασις καί τό Πάσχα Ἡμῶν τό Εὐφρόσυνον.

Ἐσύ πού μᾶς ὑποσχέθηκες «οὐ μή σέ ἀνῶ οὐδ” οὐ μή σέ ἐγκαταλείπω». Ἐσύ ὁ Ὁποῖος κατῆλθες «ἕως Ἅδου ταμείων» ἀναζητῶν τό ἀπολωλός πρόβατον, τουτέστιν ἐμέ. Ἐλέησόν με Κύριε διά πρεσβειῶν τῆς Παναχράντου Σου Μητρός, τῆς Χαρᾶς Πάντων καί Πάντων Σου τῶν Ἁγίων, Ἀμήν.

Ἔτι καί ἑτέρα εὐχή:
Δέσποτα Πολυέλεε Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ ἐλέησόν με καί καθάρισόν με ἀπό πάσης μελαγχολίας καί ταραχῆς καί δειλίας. Ἀπάλλαξόν με ἀπό τοῦ ψυχικοῦ πνιγμοῦ καί τῆς δαιμονιώδους θλίψεως, ἥν αἰσθάνομαι ἐν τῷ σώματι καί ἐν τῇ ψυχῇ μου.
Σύ εἶ ἡ Χαρά ἡμῶν καί ἡ Ἐλπίς πάντων τῶν περάτων τῆς γῆς καί τῶν ἐν θαλάσσῃ μακράν. Ἵλεως γενοῦ μοι Δέσποτα ἐπί ταῖς ἁμαρτίαις μου. Ἇρον ἀπ” ἐμοῦ τόν κλειόν τόν βαρύν τόν τῆς ἁμαρτίας καί τῆς ἀπογνώσεως.

Ἀπέλασον πάσαν μελαγχολίαν καί ἀκηδίαν μακράν ἀπ” ἐμοῦ. Στερέωσόν με ἐν τῇ ἀγάπη τῇ Σῇ καί τῇ ἀκαταισχύντῳ ἐλπίδι καί τῇ ἀκραδάντῷ πίστει τῇ εἰς Σέ, διά πρεσβειῶν τῆς Παναχράντου Σου Μητρός καί πάντων Σου τῶν Ἁγίων, Ἀμήν.
Ὁ ἅγιος Γεράσιμος ὁ Νέος ὁ ἐν Κεφαλληνίᾳ προστάτης τῶν δαιμονιζομένων καί τῶν ψυχοπαθῶν.

Ὁ ὅσιος Γεράσιμος ὁ Νέος ἀπό τήν Κεφαλληνία εἶναι ὁ προστάτης ἅγιος γιά τούς πάσχοντας ἀπό δαιμόνια καί τούς ψυχοπαθεῖς. Εἶναι ὁ πολιοῦχος τῆς Κεφαλλονιᾶς. Γεννήθηκε στά 1509 στά Τρίκαλα τῆς Κορινθίας.

Ὕστερα ἀπό πολλές περιπλανήσεις στήν Κωνσταντινούπολη, τό Ἅγιον Ὅρος, τά Ἱεροσόλυμα, τό Σινᾶ, τήν Αἴγυπτο, τήν Κρήτη καί τήν Ζάκυνθο (ὅπου ἔζησε ἔξι χρόνια σέ μία σπηλιά), κατέληξε στήν Κεφαλλονιά ὅπου ἵδρυσε τό γυναικεῖο μοναστήρι Νέα Ἱερουσαλήμ καί ἀσκήτεψε ἐκεῖ μέχρι τό τέλος τῆς ζωῆς του.

Ἐκοιμήθη τόν Δεκαπενταύγουστο τοῦ 1579. Στό μοναστήρι του σώζεται καί τό ἅγιο λείψανό του ἀκέραιο, ζεστό καί εὐωδιάζον. Ὁ Ἅγιος εἶναι θεραπευτής πολλῶν παθήσεων, ἀλλά κυρίως τῶν ψυχικῶν.

Γιά τήν ἀκρίβεια εἶναι ἐκεῖνος πού γιατρεύει τούς δαιμονισμένους, καθώς καί τούς πάσχοντας ἀπό διάφορες ψυχικές παθήσεις. Οἱ θεραπεῖες αὐτές συχνά γίνονται μέ πέρασμα τοῦ ἱεροῦ σκηνώματος τοῦ Ἁγίου, πάνω ἀπό τούς ἀσθενεῖς, τίς ἡμέρες πού ἑορτάζει ὁ Ἅγιος (ἑορτάζει 16 Αυγούστου και 20 Ὀκτωβρίου).

ΤΕΛΟΣ ΚΑΙ Τῼ ΘΕῼ ΔΟΞΑ!
Ἀπόσπασμα ἀπό τό βιβλίο:
ΤΑ ΠΑΘΗ ΚΑΙ Η ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ -ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΠΩΣ ΘΕΡΑΠΕΥΟΝΤΑΙ
(Ἱερομ. Σάββα Ἁγιορείτου)

Η χρήση των Ψαλμών του Δαυίδ από τον π. Παϊσιο.

ΕΧΕΙΣ ΓΡΑΜΜΑ … ΑΝΤΕΧΕΙΣ ΝΑ ΤΟ ΔΙΑΒΑΣΕΙΣ ???

Ψαλμός 89 ΠΘ' Για να βρέξει ο Θεός, όταν υπάρχει ανομβρία (Βίντεο-Ήχος)

ΤΙ ΝΑ ΔΙΑΒΑΖΕΙΣ ΣΕ ΩΡΕΣ ΙΔΙΑΙΤΕΡΗΣ ΑΝΑΓΚΗΣ

ΤΙ ΝΑ ΔΙΑΒΑΖΕΙΣ ΣΕ ΩΡΕΣ ΙΔΙΑΙΤΕΡΗΣ ΑΝΑΓΚΗΣ

Σε ώρα κινδύνου
1) Μάρκος 4 /35-41, 2) Α' Πέτρου 3 /13-14, 3) Ψαλμός 27 /1, 4) Ψαλμός 118 / 6-9.

Σε ώρες αρρώστιας και πόνου
1) Β' Κορ/ους12/9-10, 2) Ιακώβου 5 / 14-16, 3) Ψαλμός 38 / 3-10, 4) Ψαλμός 69 / 29, 5) Ψαλμός 103 / 1-6, 6) Εβραίους 12 / 3-13.

Όταν νιώθεις μακριά από τον Θεό
1) Ψαλμός 42 / 5-11, 2) Ψαλμός 139 /1-18, 3) Ψαλμός 139 / 23-24, 4) Ψαλμός 145 / 18, 5) Πράξεις 17 /22-30, 6) Ιακώβου 4 / 8.

Όταν νιώθεις χαμένος
1) Ψαλμός 107 / 4-9, 2) Λουκάς 19 /10, 3) Εφεσίους 2 / 12-13.

Σε ώρες φόβου
1) Ψαλμός 37 /1-40, 2) Ψαλμός 46 / 1-11, 3) Ψαλμός 56 / 3-4, 4) Ψαλμός 56 / 10-11, 5) Μάρκος 4 / 35-41, 6) Ρωμαίους 8 / 28-39,
7) Εφεσίους 6 / 10-18, 8) Εβραίους 13 / 5-6.

Σε ώρες πειρασμών και αναταραχής
1) Ψαλμός 9 / 9-10, 2) Ψαλμός 35 / 1-2, 3) Ψαλμός 54 / 1-4, 4) Ψαλμός 55 / 10, 5) Ψαλμός 39 / 1-18, 6) Ψαλμός 139 / 24-25,
7) Λουκάς 23 / 34, 8) Ιωάννης 14 / 1-31, 9) Ρωμαίους 8 / 28-39, 10) Β' Κορ/ους 4 / 8-9, 11) Β' Κορ/ους4/16-18, 12) Εφεσίους 6 / 10-20.

Σε ώρες πένθους και συμφοράς
1) Ψαλμός 147 / 3, 2) Ιωάννης 11 / 1-46, 3) Α' Κορ/ους15/35-58, 4) Α'Θεσ/κείς 4 / 13-18, 5) Αποκάλυψη21 /1-27.

Σε ώρες αμηχανίας
1) Ψαλμός 138 / 8, 2) Α' Κορ/ους1/ 19-20, 3) Β' Κορ/ους 12/9-10, 4) Φιλιπ/ους 4 / 12-13.

Όταν σε εγκαταλείπουν οι φίλοι σου
1) Ψαλμός 27 / 10-14, 2) Ψαλμός41 / 1-13, 3) Ψαλμός 73 / 24-25, 4) Λουκάς 17 / 3-4, 5) Β'Τιμοθέου 4/16-18.

Όταν περάσουν σκέψεις εκδίκησης
1) Ρωμαίους12 / 17-19, 2) Α' Θεσ/κείς 5 / 15, 3) Α' Πέτρου 2 / 23.

Σε ώρες απελπισίας και αμηχανίας
1) Ψαλμός 55/16-17,22, 2) Ψαλμός 61 / 1-3, 3) Ψαλμός 62 / 1-2, 4) Ψαλμός94 /18-19,22, 5) Ψαλμός 121 / 1-2,7.

Σε ώρες αμφιβολιών
1) Ψαλμός 53 / 1, 2) Μάρκος 9 / 23-24, 3) Ιωάννης 14 / 1-3, 4) Ιωάννης 20 / 24-31.

Όταν αντιμετωπίζεις τον θάνατο
1) Ψαλμός 23 / 4, 2) Ιωάννης 3 / 16, 3) Ιωάννης 14 / 1-3, 4) Αποκάλυψη 20 / 4

Σε ώρες αποτυχίας
1) Ψαλμός 73 / 25-26, 2) Ψαλμός 77 / 1-20, 3) Ψαλμός 84 / 11, 4) Εβραίους 4 / 14-16, 5) Ιούδα  24-25  εδάφ.

Όταν η πίστη είναι αδύνατη
1) Ματθαίος 8 / 5-13, 2) Λουκάς 12 / 22-31, 3) Εβραίους 11 / 1-40.

Όταν νιώθεις πικρία ή θέλεις να κάνεις κρίση
1) Ψαλμός 73 / 21-25, 2) Ματθαίος 7 / 1-5, 3) Ρωμαίους 14 / 10-13, 4) Α' Κορινθίους 4 / 5.

Όταν βρίσκεσαι μπροστά από σημαντικές αποφάσεις
1) Ρωμαίους 12 / 1-2, 2) Εβραίους 4 / 16, 3) Ιακώβου 1 / 5-8.

Όταν νιώθεις το βάρος της αμαρτίας
1) Ψαλμός 51 / 1-19, 2) Ψαλμός 103 / 12, 3) Λουκάς 15 / 11-24, 4) Α' Ιωάννου 1 / 5-10.

Σε ώρες μοναξιάς
1) Ψαλμός 23 / 1-6, 2) Ψαλμός 37 / 1-40, 3) Αποκάλυψη 3 / 20.

Σε ό,τι αφορά τον γάμο
1) Ματθαίος 19 / 4-6, 2) Εφεσίους 5 / 22-23, 3) Εβραίους 13 / 4.

Σε ό,τι αφορά το διαζύγιο
1) Μάρκος 10 /1-12, 2) Ρωμαίους 7 / 2-3, 3) Α'Κορ/ους 7/12-16.

Όταν υπάρχουν σκέψεις αυτοκτονίας
1) Ψαλμός 31 / 9-15, 2) Ψαλμός 88 / 1-5, 3) Α'Κορ/ους 3 /16-17.

Σε περίπτωση κατάχρησης ποτών
1) Α' Κορ/ους 10 / 31, 2) Εφεσίους  5 / 18, 3) Α'Θεσ/κείς 5 / 6-8.

Σε περίπτωση χρήσης ναρκωτικών
1) Ιωάννης 8 / 34-36, 2) Β' Πέτρου 2 / 19, 3) Αποκάλυψη9 /20-21.

Όταν έρχεται η ζηλοφθονία
1) Γαλάτας 5 / 26, 2) Φιλιππησίους 4 /11, 3) Ιακώβου 3 / 16.

Σε περίπτωση ψέματος
1) Ιωάννης 8 / 44, 2) Εφεσίους 4 / 25, 3) Αποκάλυψη 21 / 8.

Σε σχέση με σεξουαλική ανιθικότητα
1) Α'Κορ/ους6/9-10,13, 2) Γαλάτας 5 / 19-23, 3) Α' Θεσ/κείς 4 / 3-7.

Σε παρότρυνση για κλοπή 
1) Ρωμαίους 13 / 9-10, 2) Εφεσίους 4 / 28, 3) Εβραίους 13 / 5.

Όταν χαίρεσαι
1) Ψαλμός 92 / 1-5, 2) Ψαλμός 100 / 1-5, 3) Β' Κορινθίους 2 / 14, 4) Εφεσίους 5 / 19-20.

Όταν σε κακολογούν
1) Ψαλμός 69 / 9, 2) Ρωμαίους 15 / 3-4, 3) Α' Πέτρου 2 / 23.

Όταν άνθρωποι ή καταστάσεις σε φοβίζουν
1) Ψαλμός 3 / 1-3, 2) Ψαλμός 55 / 20-22, 3) Ιωάννης 14 / 1-3.

Όταν γεράσεις και συνταξιοδοτηθείς 
1) Ψαλμός 71 / 9, 2) Ψαλμός 105 / 5, 3) Ματθαίος 6 / 33-34, 4) Φιλιππησίους 4 /12.

Όταν ζητάς εργασία
1) Ψαλμός 71 / 3, 2) Κολοσ/είς3 /17, 23.

Όταν χρειάζεσαι οδηγία
1) Ψαλμός 32 / 8, 2) Ψαλμός 138 / 23-24, 3) Ρωμαίους 12 / 1-2.

Όταν χρειάζεσαι ειρήνη
1) Ιωάννης 14 / 1-3, 27, 2) Ρωμαίους 5 / 1-5, 3) Φιλιππησίους 4 /4-7.

Όταν θέλεις να προσευχηθείς 
1) Ψαλμός 66 / 17, 2) 20, Ματθαίος 6 / 5-15, 3) Λουκάς 11 / 1-13, 4) Ιωάννης 14 / 12-14, 5) Φιλιππησίους 4/6-7, 6) Ιακώβου 5 / 13, 16,
7) Α' Ιωάννου 5 / 14-15.

Όταν δεν έχεις ύπνο
1) Ψαλμός 3 / 5, 2) Ψαλμός 4 / 1, 6-8, 3) Ματθαίος 11 / 28, 4) Α' Πέτρου 5 / 7.

Όταν είσαι άνεργος 
1) Ψαλμός 37 / 7, 25, 2) Φιλιπ/ους 4 / 1-13.

Όταν αδικείσαι ή κατηγορείσαι άδικα
1) Ησαΐας 54 / 17, 2) Λουκάς 6 / 27-28, 3) Εβραίους 12 / 3, 4) Α' Πέτρου 2 / 19-24.

Όταν γίνεσαι θύμα απάτης
1) Ψαλμός 37 / 8-11, 34, 2) Ψαλμός 59/3-4,9-10, 3) Εβραίους 13 / 6.

Αν θέλεις να γίνεις παιδί του Θεού
1) Ιωάννης 1 / 12, 2) Ιωάννης 3/14-19,36, 3) Πράξεις 16 / 30-31, 4) Ρωμαίους 10 / 1-15.

Αν είσαι ψυχικά κουρασμένος
1) Ψαλμός 116 / 5-14, 2) Ματθαίος 11/28-30, 3) Β'Κορ/ους 4/16-18.

Σε ώρες προσωπικής μαρτυρίας
1) Ιωάννης 17 / 18-20, 2) Πράξεις 1 / 8, 3) Πράξεις 5 / 20-21, 4) Πράξεις 18 / 9-10, 5) Πράξεις 28 / 30-31, 6) Α' Πέτρου 3 / 15.

Όταν είσαι λυπημένος
1) Ψαλμός 46 / 1-11, 2) Ματθαίος 5 / 11-12, 3) Ματθαίος 6 / 25-34, 4) Φιλιππησίους 4/6-7.

Όταν χάρη του Ιησού Χριστού έχεις στερηθεί
1) Ψαλμός 121 / 1-8, 2) Μάρκος 10 / 28-30.

Όταν νιώθεις απογοήτευση
1) Ψαλμός 103 / 1-22, 2) Ιώβ 38 / 1-41, 3) Ιώβ 39 / 1-30, 4) Ιώβ 40 / 1-24.

Όταν ζητάς τον δρόμο της σωτηρίας
1) Ιωάννης 14 / 6, 2) Πράξεις 16 / 31, 3) Ρωμαίους 10 / 9.

Όταν έχεις ανάγκη παρηγοριάς
1) Β' Κορινθίους 1 /3-5, 2) Ρωμαίους 8 / 26-28.

Όταν νιώθεις ψυχικά αδύνατος
1) Α' Κορ/ους 10/6-13, 2) Ιακώβου 1 / 12-18.

Σε ώρες συναναστροφής με Χριστιανούς
1) Εφεσίους 5 / 22-33, 2) Εφεσίους 6 / 1-4.

Όταν πρέπει να θέσεις προτεραιότητες
1) Ματθαίος 6 / 25-33.

Γιατί υπάρχουν συγκρούσεις ;
1) Ιακώβου 4 / 1-4.

Πόσο αξίζει η ανθρώπινη ψυχή ;
1) Μάρκος 8 / 36-37.

Για τις σχέσεις εργοδότη και εργαζόμενου
1) Κολοσσαείς 3 /22-25, 2) Κολοσσαείς 4 / 1.

Σε ώρες απόφασης μη συμμόρφωσης με τον κόσμο
1) Β' Κορ/ους 6/14-18, 2) Β' Κορινθίους 7 / 1.

Σε σχέση με την πνευματική καρποφορία
1) Ιωάννης 15 / 1-27.

Όταν έχεις ανάγκη για σοφία
1) Ιακώβου 1 / 5, 2) Ιακώβου 3 / 13-18.

πηγή:

Πρωτοπρ. Νικόλαος Μανώλης, Τα 11 ψέματα στο κείμενο της Ι. Συνόδου προς τον Λαό

Πρωτοπρ. Νικόλαος Μανώλης, Τα 11 ψέματα στο κείμενο της Ι. Συνόδου προς τον Λαό

Η Ιστορία της Μανιάτισας με το δρεπάνι – Άραγε αυτό γιατί δεν μας το δίδαξαν στο σχολείο …;

Το Σπήλαιο του Δυρού, πηγαίνοντας στη Μάνη, θεωρείται ένα από τα καλύτερα του κόσμου και κάθε χρόνο εκεί συρρέουν χιλιάδες επισκέπτες από την Ελλάδα και το εξωτερικό για να ακολουθήσουν μια θαυμαστή υπόγεια διαδρομή με βαρκάκι μέσα στο νερό και μέσα από εντυπωσιακούς σταλακτίτες και σταλαγμίτες.

Στην καρδιά της Μάνης λοιπόν , στο δρόμο για το «τουρισταδικο» σπήλαιο μερικά μέτρα πριν ένα μεγάλο άγαλμα που ξεπροβάλλει μέσα από θάμνους και ελιές προκαλεί ερωτηματικά.

Είναι η κλασσική φιγούρα της κυράς του χωριού, που είναι τόσο γνώριμη σε όλους μας, αυτής με τη μαντήλα, το φακιόλι, στο κεφάλι, με το μακρύ μέχρι τις πατούσες των ποδιών φόρεμα. Φιγούρα αγριεμένη, με βαθιές σκαμμένες ρυτίδες στο πρόσωπο που κραδαίνει απειλητικά ένα μεγάλο δρεπάνι…

Πάνω της έπεσα και γω, πηγαίνοντας για το Σπήλαιο με τους σταλακτίτες . Σταμάτησα, την κοίταξα με απορία και σεβασμό και σήμερα που έφθασε και το πλήρωμα του χρόνου, έγινε η αφορμή για τις « Ιχνηλασίες»…

Πάμε λοιπόν στο 1826, καλοκαίρι και Ιούνιος, τέτοια δηλαδή εποχή με την Ελλάδα διχασμένη και τον Ιμπραήμ με ορδές Αιγυπτίων να εισβάλλει στην Πελοπόννησο απειλώντας να καταπνίξει την επανάσταση εν τη γενέσει της.

Ήταν μια μάχη άγνωστη, μια μάχη που έδωσαν οι ουσιαστικά άοπλες γυναίκες της Μάνης και η οποία απέκτησε μεγάλη για το έθνος μας σημασία, αφού σημειώθηκε την περίοδο που η Επανάσταση κινδύνευε να χαθεί από τις εσωτερικές έριδες που αποδυνάμωσαν τα στρατεύματα και έκαμψαν το ηθικό των αγωνιστών.

Ο Ιμπραήμ που είχε αποβιβαστεί στη Μεθώνη έσπερνε το τρόμο, κατέκαιγε και έσφαζε τους πάντες.

Στο Μανιάκι ο Παπαφλέσσας που επιχείρησε να τον σταματήσει σκοτώνεται μαζί με τους 300 άντρες του μετά τα απανωτά γιουρούσια του στρατού του.

Ο εθνικός διχασμός, βρίσκεται σε όλο του το μεγαλείο με την καθαίρεση του πρόεδρου του νομοτελεστικού σώματος Πετρόμπεη Μαυρομιχάλη και την αντικατάστασή του από τον Κουντουριώτη και τη δημιουργία δύο κυβερνήσεων, μία υπό τον Πετρόμπεη Μαυρομιχάλη με έδρα την Τρίπολη και μία δεύτερη υπό τον Κουντουριώτη με έδρα το Κρανίδι.

Τον Αύγουστο ο Ιμπραήμ καταλαμβάνει τη Μονεμβασιά, το Δεκέμβριο φθάνει στο Μεσολόγγι για να ενισχύσει τους πολιορκητές και στις 10-11 Απριλίου καταλαμβάνει την πολιορκημένη πόλη μετά την ηρωική έξοδο με τους 4.000 νεκρούς και τους 6.000 αιχμαλώτους.

Οι ήττες στο πεδίο των πολεμικών επιχειρήσεων των Ελλήνων δεν άφηναν περιθώρια για αισιοδοξία. Τα αισθήματα που κυριαρχούσαν ήταν η φρίκη, η απελπισία και ο φόβος.

Κάτω από αυτό το κλίμα ο Ιμπραήμ επιστρέφει στην Πελοπόννησο με την έπαρση του αήττητου στρατάρχη και τον τίτλο του πορθητή. Από όπου περνά σπέρνει τον όλεθρο και την καταστροφή.

Προκειμένου, δε, να εκμηδενίσει τις πενιχρές αντιστάσεις και με σκοπό να «τιμωρήσει» τους Μανιάτες, στράφηκε προς το μοναδικό ελεύθερο κομμάτι της Ελλάδας, τη Μάνη.

Στόχευε όπως εκτιμάται να την καταστρέψει ολοσχερώς, γιατί διέβλεπε ότι η ελεύθερη Μάνη ήταν μεγάλο και επικίνδυνο εμπόδιο στα σχέδιά του να αποκτήσει τον έλεγχο της Πελοποννήσου.

Φθάνοντας κοντά στη Βέργα του Αλμυρού, όπου οι Μανιάτες είχαν ταμπουρωθεί για να τον αντιμετωπίσουν, ο Ιμπραήμ απαιτεί την παράδοση όλης της Μάνης, γιατί αλλιώς –όπως διαμηνύει- «θα την περάσει όλη από το σπαθί του και δεν θα αφήσει ούτε ίχνος σπιτιού».

Όμως ο Γιωργάκης Μαυρομιχάλης, ο ηγέτης των Μανιατών, απαντά σαν άλλος Λεωνίδας και υπογράφοντας το έγγραφο ως «αρχηγός των Σπαρτιατών» τού διαμηνύει: «Σε περιμένουμε με όσας διαθέτεις δυνάμεις. Οι κάτοικοι της Μάνης γράφομε και σε περιμένομε».

Το πρωί της 22ης-6-1826 αρχίζει η διπλή επίθεση του Ιμπραήμ στη Μάνη. Με κατά μέτωπο επίθεση, με 8.000 πεζούς και 2.000 ιππείς εναντίον των περίπου 2.400 Μανιατών στη Βέργα του Αλμυρού.

Τα πλοία αρχικά προσέγγισαν τον όρμο της Μάλσοβας, όμως μετά τον «κανονιοβολισμό» της ναυαρχίδας συνεχίζουν προς τον Όρμο του Δυρού. Στο χωριό του Δυρού δεν υπήρχε σχεδόν κανένας Μανιάτης και οι δυνάμεις του Ιμπραήμ αρχίζουν να αποβιβάζονται τα ξημερώματα της 22ας προς την 23η Ιουνίου.

Στη Βέργα ο στρατός του Ιμπραήμ κυριολεκτικά αποδεκατίζεται από τους ηρωικά μαχόμενους Μανιάτες.

Η ίδια πανωλεθρία περίμενε τον επαρμένο σερασκέρη και στο δεύτερο μέτωπο που άνοιξε στην «καρδιά» της Μάνης, στο Δυρό, όπου οι γυναίκες με τα δρεπάνια του θερισμού, με πέτρες, με ξύλα, με τα δόντια και τα νύχια ακόμα, ξέσχισαν και θέρισαν στην κυριολεξία τις δυνάμεις του.

Οι τρομερές σκηνές άφθαστου ηρωισμού που λαμβάνουν χώρα στο Δυρό και σ’ όλη τη γύρω περιοχή είναι απίστευτου ιστορικού και εθνικού μεγαλείου.

Ο ακαδημαϊκός Δ. Κόκκινος αναφερόμενος στη Μάχη του Δυρού και ιδιαίτερα στις ηρωίδες της Μάνης, τους αφιερώνει τα ακόλουθα λυρικά λόγια:

«Διά μίαν ακόμη φοράν, η δραματική και ηρωική πραγματικότης υπερέβη τας συλλήψεις των θρύλων κατά τον Ιερόν Αγώνα της ανεξαρτησίας μας.

Όλα όσα αναφέρονται διά τας γυναίκας της Μάνης, που έτρεξαν εις την μάχην και εκρατούσαν αντί όπλων δρεπάνια, ρόπαλα και πέτρας, ξεπερνούν την φαντασίαν. Είναι ασύλληπτου πολεμικού μεγαλείου. Η Μάνη μάς έδωσε νέας Αμαζόνας…».

Η σημασία όμως της ανέλπιστης αυτής νίκης των Μανιατισών στο Δυρό είναι τεράστια και ωφέλησε τα μέγιστα την εθνική παλιγγενεσία καθώς οι Μανιάτισες κατόρθωσαν κάτι που φαινομενικά φάνταζε ακατόρθωτο:

<< Στο ρημοκλήσι τον Διρού

λειτούργα ο Πρωτοσύνγγελος,

και τ’ άχραντα μυστήρια

έφερνε στο κεφάλι του

βάλλοντας το χερουβικό.

Μ’ άξαφνα κι ανέλπιστα

Τούρκοι τον παραλάβασι,

Μα οι άντρες όλοι λείπασι,

είταν στη Βέργα τ ‘Αλμυρού

όπου τρωάδα ο πόλεμος

πάαινε δυο μερόνυχτα.

Μόνο τα γυναικόπαιδα

και γέροντες ανώφελο

γιατ’ είταν θέρος, βρέθηκαν

με τα τραπάνια στα λουριά.

Καθόλου δε δειλιάσασι,

καθόλου δεν τρομάξασι,

μόν’ έδωκαν την είδηση

στον Κωσταντίνο με πεζό.

κι έδραμε κατά το Διρό.

Βλέπεις γυναίκες να χερούν

και τα τραπάνια να κρατούν

τους Αραπάδες να χτυπούν.

«Εύγε σας, ματαεύγε σας,

γυναίκες, άντρες γίνητα,

σαν ανδρειωμένες μάχεσθε,

σαν Αμαζόνες κρούετε»…

Πηγή: Δημήτρης Βάλλας

Ο γέρων Γαβριήλ για τους παπικούς

- Γέροντα για τους παπικούς τι ισχύει στην πραγματικότητα;

- Οι παπικοί είναι εχθροί του Θεού και της Παναγίας. Στο θαύμα με τον αγιορείτη Ζωγραφίτη μοναχό που ζούσε σε ένα κελί στην εποχή που ήρθαν εδώ οι Λατίνοι να πείσουν τους πατέρες να κάνουν την ένωση επί Μιχαήλ Η´ και Βέκκου Πατριάρχου, η ίδια η Παναγία λέει τι είναι στην πραγματικότητα οι παπικοί. Τότε τον Άγιο Πρώτο τον απαγχονίσανε, τον άγιο Κοσμά, τους άλλους Καρεώτες μοναχούς τους καρατομήσανε. Τους Ιβηρίτες τους πνίξανε.  

Εκείνη την εποχή έξω από το Βουλγαρικό το μοναστήρι σε ένα κελί ήταν ένα γεροντάκι. Και ένα βράδυ που έλεγε μπροστά στην εικόνα της Παναγίας τους Χαιρετισμούς και έφτασε και είπε “Χαίρε, νύμφη ανύμφευτε”, του μίλησε και η Παναγία μας και του λέει: “Χαίρε κι εσύ γέρων του Θεού”. Το γεροντάκι φοβήθηκε και του λέει η Παναγία: “Μη φοβάσαι. Τρέξε στο μοναστήρι και πες στους πατέρες πως οι εχθροί μου και οι εχθροί του Υιού μου έρχονται. Κι όσοι θέλουν ας φύγουν στα δάση να γλυτώσουν. Όσοι θέλουν ας μείνουν να αγωνιστούν”. Τότε το γεροντάκι έτρεξε στο μοναστήρι και είπε στους πατέρες αυτά που του είπε η Παναγία. Μερικοί πατέρες φύγαν στα δάση. Εικοσιέξι πατέρες με τον ηγούμενο κλείστηκαν στον πύργο, και η Παναγία πήγε εκεί μόνη της να τους εμψυχώσει.

Πήγαν οι Λατίνοι και τους είπαν να αναγνωρίσουν για κεφαλή της Εκκλησίας τον Πάπα. Αρνήθηκαν και είπαν εμείς μόνο τον Ιησού Χριστό αναγνωρίζουμε για κεφαλή της Εκκλησίας. Τους κάψαν. Τα ονόματά τους είναι στα βουλγαρικά ωρολόγια καταγραμμένα.

Αναφέρεται ακόμη ότι ένας ασκητής είδε έξω από το κελί του ένα βράδυ την Παναγία μας με δυο ιεροπρεπείς άνδρες. Έτρεξε έβαλε μετάνοια και λέει: “Παναγία να ᾽ρθεις να ευλογήσεις το κελί μου”. Και η Παναγία του λέει: “Δεν έρχομαι γιατί έχεις μέσα τον εχθρό μου”. Ο γέροντας στεναχωρήθηκε. Δεν είχε κανένα μέσα. Μπροστά από καιρό είχε δανειστεί ένα βιβλίο από ένα άλλο ασκητή. Και διαβάζοντας στο τέλος είχε δύο λόγους του Νεστορίου κατά της Παναγίας μας, που την αποκαλούσε Χριστοτόκο και ανθρωποτόκο και όχι Θεοτόκο. Αυτό ήταν η αιτία που η Παναγία μας είπε δεν έρχομαι, γιατί έχεις μέσα τον εχθρό μου.

Όποιος έχει φιλίες με τους εχθρούς του Θεού και της Παναγίας γίνεται αυτόματα και αυτός εχθρός του Θεού και της Παναγίας και θα χαθεί μαζί τους. Ο ιερός Χρυσόστομος λέει: «ο τοις εχθροίς του βασιλέως συμφιλιάζων, ου δύναται του βασιλέως φίλος είναι, αλλ᾽ ουδέ ζωής αξιούται, αλλά συν τοις εχθροίς απολείται».

πηγή:

Οι σύγχρονοι Άγιοι και Γέροντες της Ορθοδοξίας για τον Οικουμενισμό (εκπληκτικό άρθρο!!!)

Σχόλιο: Εκπληκτικό άρθρο. Αξίζει να διαβαστεί με πολλή προσοχή μέχρι τέλους!!!

                      
Οι σύγχρονοι Άγιοι και Γέροντες της Ορθοδοξίας για τον Οικουμενισμό 

Οι Άγιοι ως φορείς του Αγίου Πνεύματος είναι οι γνήσιοι εκφραστές του θείου θελήματος. Πάντοτε η Εκκλησία βασίζεται στους λόγους Τους και στο παράδειγμά Τους ώστε η πορεία Της να είναι ορθή. Η μελέτη των κειμένων και των θέσεών τους κρίνεται απαραίτητη. Ιδιαιτέρας σημασίας θεωρούμε τις απόψεις συγχρόνων Οσίων Πατέρων για το φλέγον θέμα της παναιρέσεως του «Οικουμενισμού». Τα λόγια τους είναι ξεκάθαρα και αναφέρονται ακριβώς για αυτό το θέμα σ' αυτήν την εποχή, έτσι δεν είναι δυνατόν να παρερμηνευθούν κατά την βούληση του καθενός. Νομίζουμε πως κάθε υγιής Χριστιανός οφείλει να Τους ακολουθήσει. 

Γέρων Παΐσιος o Αγιορείτης

Οικουμενισμός, και κοινή αγορά, ένα κράτος μεγάλο, μια θρησκεία στα μέτρα τους. Αυτά είναι σχέδια διαβόλων. Οι Σιωνιστές ετοιμάζουν κάποιον για Μεσσία. 

Είναι και μερικοί που ξεκινούν με καλή διάθεση. Αλλά, όταν μαζεύωνται τι μάγοι, τι πυρολάτρες, τι Προτεστάντες, ένα σωρό - άκρη δεν βρίσκεις -, για να φέρουν την ειρήνη στον κόσμο, πώς να βοηθήσουν; Ο Θεός να με συγχωρέση, αυτά είναι κουρελούδες του διαβόλου.

Στα θέματα της πίστεως ήταν ακριβής και ασυγκατάβατος. Είχε μεγάλη ορθόδοξη ευαισθησία, γι' αυτό δεν δεχόταν συμπροσευχές και κοινωνία με πρόσωπα μη ορθόδοξα. Τόνιζε: «Για να συμπροσευχηθούμε με κάποιον, πρέπει να συμφωνούμε στην πίστη». Διέκοπτε τις σχέσεις του ή απέφευγε να δη κληρικούς που συμμετείχαν σε κοινές προσευχές με ετεροδόξους. Τα «μυστήρια» των ετεροδόξων δεν τα αναγνώριζε.

Καταπολέμησε τον οικουμενισμό και μιλούσε για το μεγαλείο και την μοναδικότητα της Ορθοδοξίας,

Για ένα διάστημα είχε διακόψει, μαζί με όλο σχεδόν το υπόλοιπο Άγιον Όρος, το μνημόσυνο του πατριάρχου Αθηναγόρα για τα επικίνδυνα ανοίγματά του προς τους Ρωμαιοκαθολικούς. Αλλά το έκανε με πόνο: «Κάνω προσευχή», είπε σε κάποιον, «για να κόβη ο Θεός μέρες από μένα και να τις δίνη στον πατριάρχη Αθηναγόρα, για να ολοκληρώση την μετάνοιά του». Για τους Αντιχαλκηδονίους (μονοφυσίτες) είπε: «Αυτοί δεν λένε ότι δεν κατάλαβαν τους αγίους Πατέρες, αλλ' ότι οι άγιοι Πατέρες δεν τους κατάλαβαν. Δηλαδή σαν να έχουν αυτοί δίκαιο και τους παρεξηγήσανε». Χαρακτήρισε ως βλασφημία κατά των αγίων Πατέρων την προτεινόμενη κάθαρση των Λειτουργικών βιβλίων από τον χαρακτηρισμό του αιρετικού για τον Διόσκορο και Σεβήρο. Είπε: «Τόσοι άγιοι Πατέρες που είχαν θείο φωτισμό και ήταν σύγχρονοι δεν τους κατάλαβαν και τους παρεξήγησαν, και ερχόμαστε εμείς μετά από τόσους αιώνες να διορθώσουμε τους αγίους Πατέρες; Αλλά και το θαύμα της αγίας Ευφημίας δεν το υπολογίζουν; Και αυτή παρεξήγησε τον τόμο των αιρετικών;».

Ο διάβολος έχει τρία πλοκάμια. Για τους φτωχούς τον κουμμουνισμό, για τους πιστούς τον οικουμενισμό και για τους πλουσίους την μασσωνία.

http://www.impantokratoros.gr/33DC5EAF.el.aspx

******

Οι Άγιοι Πατέρες κάτι ήξεραν και απαγόρευσαν τις σχέσεις με αιρετικό. Σήμερα λένε: "Όχι μόνο με αιρετικό αλλά και με Βουδδιστή και με πυρολάτρη και με δαιμονολάτρη να συμπροσευχηθούμε. Πρέπει να βρίσκωνται στις συμπροσευχές τους και στα συνέδρια και οι Ορθόδοξοι. Είναι μία παρουσία". Τί παρουσία; Τα λύνουν όλα με την λογική και δικαιολογούν τα αδικαιολόγητα.
Μερικοί από τους Ορθοδόξους που έχουν ελαφρότητα και θέλουν να κάνουν προβολή, "Ιεραποστολή", συγκαλούν συνέδρια με ετεροδόξους, για να γίνεται ντόρος και νομίζουν ότι θα προβάλουν έτσι την Ορθοδοξία, με το να γίνουν δηλαδή ταραμοσαλάτα με τους κακοδόξους.

Εκ του βιβλίου
«Με πόνο και αγάπη για τον σύγχρονο άνθρωπο»

Έκδοση: Ιερού  Ησυχαστηρίου «Ευαγγελιστού Ιωάννου του  Θεολόγου» της Σουρωτής Θεσσαλονίκης.

*******

Μετά λύπης μου, από όσους φιλενωτικούς έχω γνω­ρίσει, δεν είδα να έχουν ούτε ψίχα πνευματική ούτε φλοιό. Ξέρουν, όμως, να ομιλούν για αγάπη και ενότη­τα, ενώ οι ίδιοι δεν είναι ενωμένοι με τον Θεόν, διότι δεν Τον έχουν αγαπήσει.

Θα ήθελα να παρακαλέσω θερμά όλους τους φιλενωτικούς αδελφούς μας: Επειδή το θέμα της ενώσεως των Εκκλησιών είναι κάτι το πνευματικόν και ανάγκην έ­χουμε πνευματικής αγάπης, ας το αφήσουμε σε αυτούς που αγαπήσανε πολύ τον Θεόν και είναι θεολόγοι, σαν τους Πατέρας της Εκκλησίας, και όχι νομολόγοι, που προσφέρανε και προσφέρουν ολόκληρο τον εαυτόν τους εις την διακονίαν της Εκκλησίας (αντί μεγάλης λαμπά­δας), τους οποίους άναψε το πύρ της αγάπης του Θεού και όχι ο αναπτήρας του νεωκόρου. Ας γνωρίζωμεν ότι δεν υπάρχουν μόνον φυσικοί νόμοι, αλλά και πνευματι­κοί. Επομένως, η μέλλουσα οργή του Θεού δεν μπορεί να αντιμετωπισθή με συνεταιρισμόν αμαρτωλών (διότι διπλήν οργήν θα λάβωμεν), αλλά με μετάνοιαν και τήρησιν των εντολών του Κυρίου.

ΜΑΡΤΥΡΙΕΣ ΠΡΟΣΚΥΝΗ­ΤΩΝ Γέροντας ΠΑΪΣΙΟΣ Ο ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ, τόμ. Α', έκδ. Γ', σελ. 508 του κ. Νικολάου Α. Ζουρνατζόγλου).

http://www.impantokratoros.gr/GeronPaisios-Athinagoras.el.aspx

Αγιορείτες Πατέρες

...αποκηρύσσομεν τα τοιαύτα φιλενωτικά συνθήματα και φιλενωτικάς τάσεις και μένομεν στερεοί και ακλόνητοι εις την Ορθόδοξον ημών Πίστην, ακολουθούντες όσα προεφύτευσαν οι Θεηγόροι Προφήται και εδίδαξαν οι Θεοκήρυκες Απόστολοι, ο των Θεοφόρων Πατέρων Σύλλογος, αι επτά άγιαι Οικουμενικοί Σύνοδοι και αι Τοπικαί τοιαύται, έχοντες επί κεφαλής τον ακρογωνιαίον Λίθον Χριστόν τον Θεόν ημών και εν γένει εμμένομεν εις όσα η Ορθόδοξος ημών Πίστις διδάσκει είτε διά γραφίδος είτε δια της Παραδόσεως, αποκρούοντες την «Ένωσιν» ή «Ενότητα» όπως την αποκαλούν εσχάτως οι φιλενωτικοί. Εάν οι Καθολικοί και οι λοιποί αιρετικοί θέλουν να επιστρέψουν εις την Ορθοδοξίαν, να έλθουν αυτοί προσπίπτοντες και ζητούντες το έλεος, ασπαζόμενοι εις το ακέραιον τα δόγματα και Παραδόσεις της αμωμήτου ορθοδόξου ημών Πίστεως και όχι να τρέχωμεν ημείς οι ορθόδοξοι προς τους αιρετικούς.

http://www.impantokratoros.gr/B386F35B.el.aspx

Γέρων Φιλόθεος Ζερβάκος

Εάν ο Πάπας θέλη ένωσιν να αναγνωρίση και ομολογήση όλας τας πλάνας, αιρέσεις και καινοτομίας τας οποίας έκαμον, απ' αρχής οι κατά καιρούς Πάπαι, αποσχισθέντες από την Ορθόδοξον Εκκλησίαν, να μετανοήση, να κλαύση πικρώς, να ταπεινωθή και τότε είναι δεκτός.

...Εάν δεν αποβάλλουν την υπερηφάνεια και ο Πατριάρχης και ο Πάπας και εάν δεν ταπεινωθούν, μιμούμενοι τον Κύριον, όχι μόνον δεν θα επιτύχουν έναν αλλά θα αυξήσουν την διαίρεσιν και θα προξενήσουν μεγάλα σκάνδαλα, ταραχάς, συγχύσεις, μεγάλην βλάβην και ζημίαν εις τα εαυτών ποίμνια. Εάν μιμηθούν τον Κύριον και ταπεινωθούν, θα επιτύχουν την ένωσιν, θα ωφελήσουν εαυτούς και τα εαυτών ποίμνια και θα δοξασθή και δι΄αυτών, ως εδοξάσθη και υπό των Αγίων Αποστόλων το Όνομα του Ουρανίου μας Πατρός, επειδή «Κύριος υπερηφάνοις αντιτάσσεται, ταπεινοίς δε δίδωσι χάριν», και «πας ο υψών εαυτόν ταπεινωθήσεται, ο δε ταπεινών εαυτό υψωθήσεται» (Λουκ.18, 14).

...»Εάν οι σημερινοί Αρχιερείς, δεν σεβασθούν τας αποφάσεις, τους κανόνας και τας παραδόσεις των θείων Αποστόλων και Αγίων Πατέρων της Εκκλησίας, αλλά τας καταφρονούν, ποίος που καλώς φρονεί θα σεβασθή τας ιδικάς των;»

Ο Απόστολος Παύλος, το στόμα του Χριστού παραγγέλλει: Μη συγκοινωνήτε τοις έργοις τοις ακάρποις του σκότους, μάλλον δε και ελέγχετε. Εις περιστάσεις κατά τας οποίας περιφρονείται και υβρίζεται η Αγία Ορθόδοξος Πίστις ημών επιτρέπεται έλεγχος ακόμη και θυμός δίκαιος δικαιώτατος, απαγορεύεται δε η σιωπή. Αλλά και ο έλεγχος να γίνεται με διάκρισιν και σύνεσιν, όχι, με ταραχήν και θυμόν υπερβολικόν, να γίνεται με θυμόν θεϊκόν...

Ο Θεός δεν εγκαταλείπει την Εκκλησίαν Του, και εκείνους που την πολεμούν θα τους ταπεινώση και θα τους συντρίψη ως σκεύη κεραμέως, και μακάριοι εκείνοι οι οποίοι μέχρι θανάτου θα μείνουν πιστοί εις την Ορθόδοξον πίστιν, εις την ορθόδοξον ομολογίαν.

http://www.impantokratoros.gr/C140A962.el.aspx

...Η ταπεινή μου γνώμη, αναφορικώς με το ενωτικόν πνεύμα προς την παναίρεσιν του Οικουμενισμού το οποίον διακατέχει το Οικουμ. Πατριαρχείον, είναι, ότι οφείλομεν ως ορθόδοξοι Χριστιανοί και μάλιστα ως μοναχοί να ακολουθήσωμεν όχι την γνώμην την ιδικήν μας, αλλά την γνώμην των Αγίων Πατέρων μας, Προφητών, Αποστόλων, Διδασκάλων και κηρύκων της αληθούς πίστεως ημών.

...τω έγραψα επιστολήν. Εις οποίαν τω γράφω, Μακαριώτατε, εάν αληθώς ηγάπας τον Πάπα έπρεπε να του είπης την αλήθειαν. Άκουσον φίλε Πάπα, συ είσαι πρώτος εις την υπερηφάνειαν και δεύτερος εγώ, διότι συ λέγεσαι Αλάθητος και εγώ Παναγιώτατος, η αλήθεια εστίν ότι ούτε συ είσαι αλάθητος ούτε εγώ Παναγιώτατος.

http://www.impantokratoros.gr/D6BBA21A.el.aspx

Γέρων Επιφάνιος Θεοδωρόπουλος

Παναγιώτατε, Από τινων ετών κατώδυνον το Πλήρωμα της Ορθοδόξου Εκκλησίας, το συνειδητώ πιστεύον πλήρωμα, παρίσταται θεατής επικινδύνων προς την Πίστην ακροβασιών του Πρώτου της Ορθοδοξίας Επισκόπου. Ούτως, ίνα παραλίπωμεν άλλου είδους ακροβασίας, η προς τον Πάπαν και τον Παπισμόν συμπεριφορά Υμών και τινών Υμετέρων αντιπροσώπων, ρίπτει εις άφατον θλίψιν, αλλά και φοβεράν ψυχικήν δοκιμασίαν, τα αληθώς ορθοδοξούντα τέκνα της Εκκλησίας. Αλληλογραφείτε μετά του Πάπα εν πάση εκκλησιαστική τάξει, ως εάν έζωμεν εις τον Ε' μ.Χ. αιώνα. Υποβάλλεσθε εις τας ταλαιπωρίας μακρινών ταξιδιών προς συνάντησιν αυτού. Ανταλλάσετε μετ' αυτού τρυφεράς περιπτύξεις και αδελφικούς ασπασμούς. Καλείτε αυτόν «Πρώτον Επίσκοπον της Χριστιανοσύνης» και υμάς Αυτόν δεύτερον. Διακηρύσσετε urbi et orbi ότι «ουδεμία διαφορά χωρίζει τας δύο Εκκλησίας». Συμπροσεύχεσθε μετ' αντιπροσώπων αυτού και φέρεσθε προς αυτούς σχεδόν όπως και προς τους Ορθοδόξους Επισκόπους. Αίρετε εκ μέσου αιωνοβίους αφορισμούς, οίτινες, έστω και αν επιβλήθεισαν υπό το κράτος των εντυπώσεων εκ στιγμιαίων γεγονότων πρωτοφανούς οξύτητας και ως αντίδρασις εις τα γεγονότα εκείνα, ουχ ήττον δε εξέφραζον ει μη το καθολικόν φρόνημα της αμωμήτου και θεοφόρου Ορθοδοξίας και δεν απετέλουν ειμή απλήν εφαρμογήν, καθυστερημένη μάλιστα, των διατάξεων του Κανονικού της Εκκλησίας Δικαίου, επιβαλλουσών την αποπομπήν εκ της θεοτεύκτου Μάνδρας των «ανιάτως και προς θάνατον νοσούντων» προβάτων, των αιρετικών δηλαδή και φθορέων της Πίστεως.

Πώς είναι δυνατόν ο αιρετικός Πάπας να είναι ο Πρώτος Επίσκοπος της Χριστιανοσύνης και Υμείς ο δεύτερος; Πότε η Εκκλησία ημών συνηρίθμησεν ομού μετά των Ορθοδόξων Επισκόπων τους Επισκόπους των αιρετικών; Δογματικής και κανονικής ακριβείας γλώσσαν ομιλείτε ή ευελίκτου διπλωματικής υποκρισίας; Επίσκοπος είσθε ή διπλωμάτης; Πώς δ' ακόμη είναι δυνατόν να αίρωνται αι κανονικαί της Εκκλησίας ποιναί, όταν το αντικείμενον αυτών (η αίρεσις)ου μόνον εξακολουθή να υπάρχει, αλλά και αισίως αύξεται και μεγενθύνεται και γαυριά;

http://www.impantokratoros.gr/0E59A0BF.el.aspx

Γέρων Γαβριήλ Διονυσιάτης

«Τι να συζητήσωμεν με τους Καθολικούς; Αν είναι εν τάξει η προσθήκη τους εις το Σύμβολον της Πίστεως, το οποίον τηρούμεν ημείς αναλλοίωτον χάριτι Χριστού,... ή επί της μωρολογίας του αλάθητου του Πάπα, το οποίον ουδέ χωρεί εις τον νουν του κοινού ανθρώπου...;

Δεν κατεχόμεθα από μισαλλοδοξίαν, ως θέλουν να μας χαρακτηρίζουν οι επιπόλαιοι φιλενωτικοί, προμαχούμεν της πίστεως των Πατέρων μας και κατά καθήκον πνευματικόν φέρομεν εις γνώσιν του χριστεπωνύμου Ορθοδόξου πληρώματος τα ανωτέρω, ίνα προφυλάξωμεν αυτό από τας σατανικάς παγίδας του Ουνιτισμού».

«Ελληνικός Βορράς», 6 Φεβρουαρίου 1964

Μοναχοί κατά του Οικουμενισμού

Επιτροπή Γ. Φιλόθεος Ζερβάκος, Γ. Γαβριήλ Διονυσιάτης, Γ. Χαράλαμπος Βασιλόπουλος

Οι Ορθόδοξοι Ιερομόναχοι και Μοναχοί θεωρούν, ότι ουδεμίαν επαφή δύναται να πραγματοποιηθή άνευ των κατωτέρω στοιχειωδών προϋποθέσεων.

1.Διαπραγματεύσεις ΕΠΙ ΙΣΟΙΣ ΟΡΟΙΣ. Τούτο όμως συνεπάγεται ρητήν παραίτησιν του Πάπα από της αξιώσεως του «Πρωτείου» έναντι της Ορθοδόξου Εκκλησίας, άνευ της παραιτήσεως αυτής η φράσις «επί ίσοις όροις» καθίσταται απάτη και χονδροειδής φενάκη.

2.Εφ όσον υφίσταται η υπούλως αποκαλουμένη Ενωτική Ανατολική Εκκλησία, «Ουνιτική», ο «διάλογος» δεν δύναται να έχη άλλο αντικείμενον, παρά την προσχώρησιν της Ορθοδόξου Εκκλησίας εις την Ουνίαν, η οποία, κατά το Βατικανόν, αποτελεί την ήδη από της ψευδοσυνόδου της Φλωρεντίας, ηνωμένην μετά της Ρώμης, Ανατολικήν Εκκλησίαν, την διατηρούσαν, κατά Παπικήν συγκατάβασιν, το τυπικόν της Ορθοδοξίας, αλλ' αναγνωρίζουσαν ανεπιφυλάκτως το πρωτείον του Πάπα, υπό την απόλυτον και αυταρχικήν εξουσίαν του οποίου, άλλωστε, διατελεί, μισθοδοτουμένη και επιχορηγουμένη

3.Ανάληψις και προηγουμένη εκτέλεσις υποχρεώσεων περιστολής της πνευματικής, εκπαιδευτικής και ψευδοφιλανθρωπικής δραστηριότητος της εν Ελλάδι Παπικής Εκκλησίας και των παραφυάδων της, εις τους εις την χώραν μας διαβιούντας ΕΚ ΒΑΠΤΙΣΜΑΤΟΣ Καθολικούς, δια τους οποίους, ο Ελληνικός Ορθόδοξος Μοναχισμός, ουδεμίαν αισθάνεται εχθρότητα θεωρών αυτούς ως πεπλανημένους αδελφούς. Η αντίδρασις των Ορθοδόξων Ελλήνων εν γένει, αφορά εις την ύπουλον επέκτασιν της δραστηριότητος, αφθόνως χρηματοδοτουμένων υπό του Βατικανού, Παπικών Οργανώσεων, εις βάρος Ορθοδόξων Χριστιανών, και ιδίως υπό το πρόσχημα της φιλανθρωπίας εις τα πτωχά και απροστάτευτα τέκνα των, επί σκοπώ προσηλυτισμού των εις την Ρωμαιοκαθολικήν Εκκλησίαν. Η έναρξις «διαλόγου» - ανάγνωθι διαπραγματεύσεων - άνευ του προηγουμένου τερματισμού των, υπό του Βατικανού διεξαγμένων κατά της Ορθοδοξίας, εχθροπραξιών, αποτελεί δουλοπρεπή και επικίνδυνον ενέργειαν, οδηγούσαν, αναποφεύκτως, εις την κατά κράτος υποταγήν της Ορθοδοξίας, όπως πάντοτε συμβαίνει με τους κατά την διάρκειαν της εχθρικής επιθέσεως, προσερχομένους προς διαπραγμάτευσιν μετά του επιτιθεμένου.

http://www.impantokratoros.gr/42829C73.el.aspx

Όσιος Ιουστίνος Πόποβιτς, ο Ομολογητής

«Ο Οικουμενισμός είναι κοινόν όνομα δια τους ψευδοχριστιανισμούς, δια τας ψευδοεκκλησίας της Δυτικής Ευρώπης. Μέσα του βρίσκεται η καρδιά όλων των ευρωπαϊκών ουμανισμών, με επικεφαλής τον Παπισμόν. Όλοι δε αυτοί οι ψευδοχριστιανισμοί, όλαι αι ψευδοεκκλησίαι, δεν είναι τίποτα άλλο παρά μία αίρεσις παραπλεύρως εις την άλλην αίρεσιν. Το κοινό ευαγγελικό όνομά των είναι παναίρεσις. Διατί; Διότι εις το διάστημα της ιστορίας αι διάφοροι αιρέσεις ηρνούντο ή παρεμόρφωνον ιδιώματά τινα του Θεανθρώπου και Κυρίου Ιησού, αι δε ευρωπαϊκαι αύται αιρέσεις απομακρύνουν ολόκληρον τον Θεάνθρωπον και εις την θέσιν του τοποθετούν τον Ευρωπαίον άνθρωπον. Εδώ δεν υπάρχει ουσιαστική διαφορά μεταξύ του Παπισμού, Προτεσταντισμού και άλλων αιρέσεων ων το όνομα λεγεών».

«...ο Πατριάρχης Αθηναγόρας; Αυτός με την νεοπαπιστικήν συμπεριφοράν του εις τους λόγους και εις τας πράξεις σκανδαλίζει επί μίαν ήδη δεκαετίαν τας ορθοδόξους συνειδήσεις, αρνούμενος την μοναδικήν και πανσωστικήν Αλήθειαν της Ορθοδόξου Εκκλησίας της Πίστεως, αναγνωρίζων τας Ρωμαϊκάς και άλλας αιρέσεις ως ισοτίμους με την Αλήθειαν, αναγνωρίζων τον Ρωμαίον Άκρον Ποντίφηκα με όλην την δαιμονικήν αντιεκκλησιαστικήν υπερηφάνειάν του. Και προετοιμάζει με αυτοκτονικήν ταχύτητα και επιπολαιότητα, κατά το παράδειγμα του Βατικανού, αυτήν την ιδικήν του λεγομένην «Μεγάλην Πανορθόδοξον Σύνοδον», όχι όμως με το βασικόν ευαγγελικόν και αγιοπαραδοσιακόν θέμα της σωτηρίας του ανθρώπου και του κόσμου, αλλά με καθαρώς σχολαστικο - προτεσταντικήν θεματολογίαν. Την προετοιμάζει μάλιστα εις τον Πύργον της Βαβέλ του συγχρόνου αναρχικού και μηδενιστικού κόσμου άνευ της συμμετοχής των πραγματικών ορθοδόξων ομολογητών, φορέων της Ορθοδόξου Πίστεως, Θεολογίας, Παραδόσεως και Εκκλησιαστικότητος. Τον τελευταίον καιρόν αυτός έχει γίνει πηγή αναρχισμού και μηδενισμού εις τον ορθόδοξον κόσμον. Οι Αγιορείται δικαίως τον ονομάζουν αιρετικόν και αποστάτην εις τας επιστολάς των, τας απευθυνομένας προς αυτόν ανοικτώς δια του Τύπου...».

(ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΤΥΠΟΣ, Αριθ. 145 - 6,1 - 15 Σεπτεμβρίου 1971)

Η διδασκαλία της Ορθοδόξου Εκκλησίας του Θεανθρώπου Χριστού, που διατυπώθηκε από τους αγίους Αποστόλους, από τους αγίους Πατέρες, από τις αγίες, Συνόδους, γύρω από το θέμα των αιρετικών είναι η έξης: οι αιρέσεις δεν είναι Εκκλησία, ούτε μπορούν να είναι Εκκλησία. Γι' αυτό δεν μπορούν οι αιρέσεις να έχουν τα άγια Μυστήρια, ιδιαίτερα το Μυστήριο της Ευχαριστίας, αυτό το Μυστήριο των Μυστηρίων. Γιατί ακριβώς η θεία Ευχαριστία είναι το παν και τα πάντα στην Εκκλησία: δηλαδή είναι και ο ίδιος ο Θεάνθρωπος Κύριος Ιησούς και η ίδια η Εκκλησία και γενικά κάθε τι που ανήκει στον Θεάνθρωπο.

...μόνο μέσα στην Εκκλησία, στο μοναδικό τούτο Παν -μυστήριο του Χριστού, μπορεί να γίνει λόγος για τα Μυστήρια. Γιατί η Εκκλησία η Ορθόδοξη, καθώς είναι το Σώμα του Χριστού, είναι η πηγή και το κριτήριο των Μυστηρίων και όχι το αντίθετο. Τα Μυστήρια δεν μπορούν να αναβιβάζονται πάνω από την Εκκλησία, ούτε να θεωρούνται έξω από το Σώμα της Εκκλησίας.

Ένεκα τούτου, σύμφωνα με το φρόνημα της Καθολικής του Χριστού Εκκλησίας και σύμφωνα με ολόκληρη την Ορθόδοξη Παράδοση, η Ορθόδοξη Εκκλησία δεν παραδέχεται την ύπαρξη άλλων μυστηρίων έξω απ' αυτήν, ούτε τα θεωρεί ως μυστήρια, μέχρις ότου προσέλθει κάποιος με μετάνοια από την αιρετική «εκκλησία», δηλαδή ψευδοεκκλησία, στην Ορθόδοξη Εκκλησία του Χριστού. Μέχρι τότε που μένει κάποιος έξω από την Εκκλησία, χωρίς να έχει ενωθεί μαζί της δια της μετανοίας, μέχρι τότε αυτός είναι για την Εκκλησία αιρετικός και αναπόφευκτα βρίσκεται έξω από τη σωτηριώδη Κοινωνία = communio. Γιατί «τι μετοχή έχουν δικαιοσύνη και ανομία; τι δε κοινωνία φως προς σκότος;» (Β' Κορ. 6, 14).

Είναι οφθαλμοφανές και για τους αόμματους ότι η εντολή αυτή ορίζει κατηγορηματικά ότι δεν πρέπει να αναγνωρίζουμε στους αιρετικούς κανένα άγιο Μυστήριο και ότι αυτά πρέπει να τα θεωρούμε ως άκυρα και χωρίς θεία Χάρη

http://www.oodegr.com/oode/oikoymen/theanthrwp1.htm

Ιερομάρτυς Ιλαρίων Τρόισκι

«Οι άνθρωποι που αρνούνται σταθερά την Εκκλησία ομιλούν για «ευαγγελικές αρχές» και «ευαγγελική διδασκαλία», αλλά ο Χριστιανισμός ως ζωή είναι τελείως ξένος σ' αυτούς... 
Ο Προτεσταντισμός έχει σκοτώσει την εν γένει Εκκλησιαστική ζωή, για την οποία ο Κύριος Ιησούς Χριστός προσευχήθηκε στην ιερή του προσευχή».

TROITSKY, NEW HIEROMARTYR HILARION, Χριστιανοσύνη ή Η Εκκλησία; (Jordanville, NY: Holy Trinity Monastery) (στα Αγγλικά).

 --------------------------------------------------------------------------------

 Άγιος Νικόλαος Αχρίδος (Βελιμίροβιτς)

...Όλοι θέλομε να δώσει ο Θεός ενότητα πίστεως στον κόσμο. Μα εσείς τα μπερδεύετε τα πράγματα. Άλλο η συμφιλίωσις των ανθρώπων, και άλλο η συμφιλίωση των θρησκειών. Ο Χριστιανισμός επιβάλλει ν' αγαπάμε με όλη μας την καρδιά τους πάντες, όποια πίστη και αν έχουν! Συγχρόνως όμως μας διατάζει να κρατάμε αλώβητη την πίστη μας και τα δόγματά της. Σαν χριστιανοί πρέπει να ελεείτε όλο τον κόσμο, όλους τους ανθρώπους! Ακόμη και την ζωή σας να δώσετε γι΄αυτούς. Αλλά τις αλήθειες του Χριστού δεν έχετε το δικαίωμα να τις θίξετε. Γιατί δεν είναι δικές σας. Η πίστη του Χριστού δεν είναι ιδιοκτησία μας να την κάνωμε ό,τι θέλομε.

http://egolpio.wordpress.com/2009/07/21/agios_nikolaos_velimirovits/

Άγιος Πορφύριος Καυσοκαλυβίτης

Εσείς θα κρατήσετε (στους διαλόγους) και θα ακολουθήσετε την Ορθόδοξη θέση. Αν τώρα αυτοί (οι Παπικοί) θέλουν να έρθουν μαζί μας, ούτε μπορούμε, αλλά ούτε και πρέπει να τους εμποδίσουμε να έλθουν.

Μη φοβάστε, οι διαθέσεις του Πάπα ανέκαθεν ήταν να υποτάξει την Ορθόδοξη Εκκλησία και θα έλθει ημέρα που ο διάλογος θα ματαιωθεί· τίποτε δεν πρόκειται να γίνει· άλλωστε οι ουνίτες, αυτός ο δούρειος ίππος, είναι φως φανάρι ότι τον ενδιαφέρει να αναγνωρίσουν οι Ορθόδοξοι κεφαλήν τον Πάπα και τίποτε περισσότερο.

Γέροντος Πορφυρίου, Ανθολόγιο Συμβουλών, Μήλεσι 2003, σελ. 229, 290.

Γέρων Σωφρόνιος του Essex

Ο Γέροντας Σωφρόνιος αναλύει την ζωή της Ορθοδόξου Εκκλησίας, που την κάνει να ξεχωρίζη από κάθε άλλη θρησκεία και Χριστιανική Ομολογία. Μέσα στην Εκκλησία μπορεί κανείς να ζήση το μυστήριο του Σταυρού και της Αναστάσεως του Χριστού. Η θέα του ακτίστου Φωτός, η αίσθηση της θείας Χάριτος κατά την θεία Λειτουργία και την άσκηση, η εσωτερική ειρήνη και η πληροφορία, η ιερή ησυχία και η προσευχή κ.α., όλα αυτά δείχνουν την αλήθεια της Ορθοδόξου Παραδόσεως, που υπάρχει πλούσια μέσα στην Ορθόδοξη Εκκλησία. Γι' αυτό και σε επιστολή του συνδέει στενά: δόγμα, Εκκλησία και άσκηση. Αλλού γράφει «ότι η Ορθόδοξη Εκκλησία διακρίνεται από όλες τις άλλες εκκλησίες σε τρία επίπεδα, γιατί: α) μόνη αυτή αληθεύει πλήρως στην θεολογία της, β) μόνη αυτή γνωρίζει το μυστήριο της χάριτος, της αγίας ζωής, και διαφυλάσσει στην πληρότητα τη θεία χάρη, και γ) είναι η αρχαιότερη, η θεμελιώδης, η βασική, από την οποία αποσχίσθησαν κατά καιρούς μεγαλύτερα η μικρότερα τμήματα». ...

Ως ορθόδοξος εμπειρικός θεολόγος δεν μπορεί να δεχθή τον περιορισμό της Ορθοδόξου Εκκλησίας και την θεωρία του οικουμενισμού, τον οποίο θεωρεί ως «μία από τις πιο επικίνδυνες αιρέσεις». Η προσπάθεια μερικών να δημιουργήσουν μια «παγκόσμια και αποστολική εκκλησία» είναι μια πλανεμένη προσπάθεια. Το ίδιο πλανώνται και εκείνοι που προσπαθούν να ζήσουν «κάποιο είδος υψηλού μυστικισμού, που υπερβαίνει τα όρια της εκκλησιαστικής αντιλήψεως της χριστιανικής θρησκείας». Συνιστά: «Προσεύχομαι στον Θεό εσείς να μη πλανηθείτε με όλα αυτά, αλλά να πιστεύετε ακράδαντα με την καρδιά και τον νου ότι υπάρχει πάνω στη γη εκείνη η Μία, Μοναδική και Αληθινή Εκκλησία που ίδρυσε ο Κύριος. Η Εκκλησία αυτή διατηρεί αλώβητη και ακέραιη τη διδασκαλία του Χριστού (και όχι ξεχωριστά μέλη της), κατέχει το πλήρωμα της γνώσεως και της χάριτος και είναι αλάθητη». Και στην συνέχεια προσφέρει την ομολογία του, που είναι έκφραση εμπειρίας και ζωής.

http://www.oodegr.com/oode/pateres1/swfronios/oikoymenismos_1.htm

Γέρων Θεόκλητος Διονυσιάτης

* Εάν θα απολεσθώμεν ή θα επιζήσωμεν, ως Εκκλη­σία ή ως Έθνος, ουκ εστίν ημών. Ημών είναι να κρατήσωμεν την ομολογίαν μας εις την Εκκλησίαν και την αγάπην μας προς τον Χριστόν, εις όλας τας συνεπείας της ηθικής και δογματικής βιώσεως και ολα τα άλλα αφο­ρούν τον Κύριόν μας, ότι «αυτώ μέλει περί ημών»....

http://www.impantokratoros.gr/Orthodoxia-vatikano.el.aspx

Αποσπάσματα από τον ένθρονιστήριον λόγον του Γέροντος Εφραίμ Φιλοθεΐτου, 1974
* Εκείνοι που ομιλούν πληθωρικά περί αγάπης νο­θεύουν το περιεχόμενο της για να περιπτυχθούν όλους τους αιρετικούς όλων των αποχρώσεων. Είναι τόσο ψεύ­τικη αυτή η αγάπη όσο και τα ψεύτικα λουλούδια....
*Παπικοί, Προτεστάνται, Χιλιασταί, Μασώνοι, Ενω­τικοί, Οικουμενισταί, και κάθε άλλη «ρίζα πικρίας», ό­λοι αυτοί «μίαν γνώμην έχουσι, και την δύναμιν και την εξουσίαν αυτών τω Θηρίω διδόασιν. Ούτοι μετά του Αρ­νίου πολεμήσουσι, και το Αρνίον νικήσει αυτούς, ότι Κύριος κυρίων εστί και Βασιλεύς βασιλέων, και οι μετ' αυτού κλητοί και εκλεκτοί και πιστοί» (Άποκ. 17, 13). 

* Φρονούμεν ότι η Ορθοδοξία δεν έχει καμμία θέση ανάμεσα σ' αυτό το συνονθύλευμα των πλανών και των αιρέσεων. Αυτό το δόλιο «οικουμενικό» κατασκεύασμα δεν αποσκοπεί στην αναζήτηση της αληθείας, αλλά κατά τον π. Χαράλαμπον Βασιλόπουλον «είναι ένα ανακάτεμα αφανισμού της Αλήθειας. Είναι μία προσπάθεια όχι να βρουν την αλήθεια οι πλανεμένοι, αλλά να την χάσουν και εκείνοι που την έχουν, εκείνοι δηλαδή που πιστεύουν στην Μία, Αγία, Καθολική και Αποστολική Εκκλησία».

​πηγή​