Συγκλονιστικό: είτε Πιστεύεις είτε Όχι στο Θεό…ΠΡΕΠΕΙ να το διαβάσεις Ένας άθεος καθηγητής της φιλοσοφίας συζητά με έναν φοιτητή του στο αμφιθέατρο του πανεπιστημίου, για τη σχέση μεταξύ επιστήμης και πίστης στον Θεό. Καθηγητής: Λοιπόν, πιστεύεις στον Θεό; Φοιτητής: Βεβαίως, κύριε… Καθ.: Είναι καλός ο Θεός; Φοιτ.: Φυσικά. Καθ.: Είναι ο Θεός παντοδύναμος; Φοιτ.: Ναι Καθ.: Ο αδερφός μου πέθανε από καρκίνο παρότι παρακαλούσε τον Θεό να τον γιατρέψει και προσευχόταν σε Αυτόν. Οι περισσότεροι από εμάς θα προσπαθούσαν να βοηθήσουν αυτούς που έχουν την ανάγκη τους. Πού είναι η καλοσύνη του Θεού λοιπόν; Φοιτ.: .. Καθ.: Δεν μπορείς να απαντήσεις, έτσι δεν είναι; Ας ξαναρχίσουμε νεαρέ μου. Είναι καλός ο Θεός; Φοιτ.: Ναι. Καθ.: Είναι καλός ο διάβολος; Φοιτ.: Όχι. Καθ.: Ποιος δημιούργησε τον διάβολο; Φοιτ.: ο.. .. Θεός.. Καθ.: Σωστά.. Πες μου παιδί μου, υπάρχει κακό σ’ αυτόν τον κόσμο; Φοιτ.: Ναι. Καθ.: Το κακό βρίσκεται παντού, έτσι δεν είναι; Και ο Θεός έπλασε τα πάντα, σωστά; Φοιτ.: Ναι. Καθ.: Άρα λοιπόν ποιος δημιούργησε το κακό; Φοιτ.: … Καθ.: Υπάρχουν αρρώστιες; Ανηθικότητα; Μίσος; Ασχήμια; Όλα αυτά τα τρομερά στοιχεία υπάρχουν σ’ αυτόν τον κόσμο, έτσι δεν είναι; Φοιτ.: Μάλιστα. Καθ..: Λοιπόν, ποιος τα δημιούργησε; Φοιτ.: … Καθ.: Η επιστήμη λέει ότι χρησιμοποιείς τις 5 αισθήσεις σου για να αναγνωρίζεις το περιβάλλον γύρω σου και να προσαρμόζεσαι σε αυτό. Πες μου παιδί μου, έχεις δει ποτέ τον Θεό; Φοιτ.: Όχι, κύριε. Καθ.: Έχεις ποτέ αγγίξει το Θεό; Έχεις ποτέ γευτεί το Θεό, μυρίσει το Θεό; Και τέλος πάντων, έχεις ποτέ αντιληφθεί με κάποια από τις αισθήσεις σου το Θεό; Φοιτ..: …Όχι, κύριε. Φοβάμαι πως όχι. Καθ.: Και παρόλα αυτά πιστεύεις ακόμα σε Αυτόν; Φοιτ.: Ναι. Καθ.: Σύμφωνα με εμπειρικό, ελεγχόμενο και με δυνατότητα μελέτης των αποτελεσμάτων ενός φαινομένου πρωτόκολλο, η επιστήμη υποστηρίζει ότι ο Θεός δεν υπάρχει. Τι έχεις να απαντήσεις σε αυτό, παιδί μου; Φοιτ.: Τίποτα. Εγώ έχω μόνο την πίστη μου. Καθ.: Ναι, η πίστη. Και αυτό είναι το πρόβλημα της επιστήμης. Φοιτ: Κύριε καθηγητά, υπάρχει κάτι που το ονομάζουμε θερμότητα; Καθ.: Ναι. Φοιτ.: Και υπάρχει κάτι που το ονομάζουμε κρύο; Καθ.: Ναι. Φοιτ.: Όχι, κύριε. Δεν υπάρχει. Μπορεί να έχεις μεγάλη θερμότητα, ακόμα περισσότερη θερμότητα, υπερθερμότητα, καύσωνα, λίγη θερμότητα ή καθόλου θερμότητα. Αλλά δεν υπάρχει τίποτα που να ονομάζεται κρύο. Μπορεί να χτυπήσουμε 273 βαθμούς υπό το μηδέν, που σημαίνει καθόλου θερμότητα, αλλά δεν μπορούμε να πάμε πιο κάτω από αυτό. Δεν υπάρχει τίποτα που να ονομάζεται «κρύο». «Κρύο» είναι μόνο μια λέξη, που χρησιμοποιούμε για να περιγράψουμε την απουσία θερμότητας. Δεν μπορούμε να μετρήσουμε το κρύο. Η θερμότητα είναι ενέργεια. Το κρύο δεν είναι το αντίθετο της θερμότητας, κύριε, είναι απλά η απουσία της. Στην αίθουσα επικρατεί σιγή… Φοιτ.: Σκεφτείτε το σκοτάδι, καθηγητά. Υπάρχει κάτι που να ονομάζουμε σκοτάδι; Καθ.: Ναι, τι είναι η νύχτα αν δεν υπάρχει σκοτάδι; Φοιτ.: Κάνετε και πάλι λάθος, κύριε καθηγητά. Το «σκοτάδι» είναι η απουσία κάποιου άλλου παράγοντα. Μπορεί να έχεις λιγοστό φως, κανονικό φως, λαμπερό φως, εκτυφλωτικό φως.. Αλλά, όταν δεν έχεις φως, δεν έχεις τίποτα και αυτό το ονομάζουμε σκοτάδι, έτσι δεν είναι; Στην πραγματικότητα το σκοτάδι απλά δεν υπάρχει. Αν υπήρχε θα μπορούσες να κάνεις το σκοτάδι σκοτεινότερο. Καθ.: Που θέλεις να καταλήξεις με όλα αυτά, νεαρέ μου; Φοιτ.: Κύριε, θέλω να καταλήξω ότι η φιλοσοφική σας σκέψη είναι ελαττωματική… Καθ..: Ελαττωματική!; Μήπως μπορείς να μου εξηγήσεις γιατί; Φοιτ.: Κύριε καθηγητά, σκέφτεστε μέσα στα όρια της δυαδικότητας. Υποστηρίζετε ότι υπάρχει η ζωή και μετά υπάρχει και ο θάνατος, ένας καλός Θεός και ένας κακός Θεός. Βλέπετε την έννοια του Θεού σαν κάτι τελικό, κάτι που μπορεί να μετρηθεί. Κύριε καθηγητά, η επιστήμη δεν μπορεί να εξηγήσει ούτε κάτι τόσο απλό όπως την σκέψη. Χρησιμοποιεί την ηλεκτρική και μαγνητική ενέργεια, αλλά δεν έχει δει ποτέ, πόσο μάλλον να καταλάβει απόλυτα, αυτήν την ενέργεια. Το να βλέπεις το θάνατο σαν το αντίθετο της ζωής είναι σαν να αγνοείς το γεγονός ότι ο θάνατος δεν μπορεί να υπάρξει αυτόνομος. Ο θάνατος δεν είναι το αντίθετο της ζωής: είναι απλά η απουσία της. Τώρα πείτε μου κάτι, κύριε καθηγητά. Διδάσκετε στους φοιτητές σας ότι εξελίχτηκαν από μια μαϊμού; Καθ.: Εάν αναφέρεσαι στην φυσική εξελικτική πορεία, τότε ναι, και βέβαια. Φοιτ.: Έχετε ποτέ παρακολουθήσει με τα μάτια σας την εξέλιξη; Καθ.: .. Φοιτ.: Εφόσον κανένας δεν παρακολούθησε ποτέ την διαδικασία εξέλιξης επιτόπου και κανένας δεν μπορεί να αποδείξει ότι αυτή η διαδικασία δεν σταματά ποτέ, τότε διδάσκεται την προσωπική σας άποψη επί του θέματος. Τότε μήπως δεν είστε επιστήμονας, αλλά απλά ένας κήρυκας; Καθ.: .. Φοιτ.(προς την τάξη): Υπάρχει κάποιος στην τάξη που να έχει δει τον εγκέφαλο του κ.καθηγητή; Που να έχει ακούσει ή νιώσει ή ακουμπήσει ή μυρίσει τον εγκέφαλο του κ.καθηγητή; Κανένας. Άρα σύμφωνα με τους κανόνες του εμπειρικού, ελεγχόμενου και με δυνατότητα προβολής πρωτόκολλου, η επιστήμη μπορεί να ισχυριστεί ότι δεν έχετε εγκέφαλο, κύριε. Και αφού είναι έτσι τα πράγματα, τότε, με όλο τον σεβασμό, πώς μπορούμε να εμπιστευτούμε αυτά που διδάσκετε, κύριε; Καθ.: Μου φαίνεται ότι απλά θα πρέπει να στηριχτείς στην πίστη σου, παιδί μου. Φοιτ.: Αυτό είναι, κύριε.. Ο σύνδεσμος μεταξύ του ανθρώπου και του Θεού είναι η ΠΙΣΤΗ. Αυτή είναι που κινεί τα πράγματα και τα κρατάει ζωντανά.. Το όνομα του νεαρού φοιτητή ήταν ALBERT EINSTEIN.
Στις 24 Απριλίου του 2004, οι Ελληνοκύπριοι απέρριψαν με ποσοστό 76% το προτεινόμενο σχέδιο λύσης του Κυπριακού, το οποίο έχει καταγραφεί ιστορικώς ως Σχέδιο Ανάν, ο οποίος ως τότε ΓΓ του ΟΗΕ, είχε επιχειρήσει να δώσει τέλος σε μια από τις πλέον μακροχρόνιες διεθνείς διενέξεις. Το δημοψήφισμα της 24ης Απριλίου 2004 για επίλυση του Κυπριακού στη βάση του σχεδίου Ανάν, ένα σχέδιο το οποίο απορρίφτηκε από τον Ε/κ λαό. Οι Ε/κ είπαν «όχι» στις πρόνοιες του Σχεδίου Ανάν , καθώς το 75,83% των Ελληνοκυπρίων τάχθηκε κατά του σχεδίου έναντι 24,17% το οποίο τάχθηκε υπέρ.
Σαν Σήμερα 24 Απριλίου του 2004 - Το μεγάλο «ΟΧΙ» (βίντεο)
Ποιος σκότωσε τον Καραϊσκάκη ανήμερα της γιορτής του; Δολοφονήθηκε από Έλληνες ή από Τούρκους; Πώς χάθηκαν τα οστά του από το μνημείο στο Νέο Φάληρο (βίντεο)...
Ένα από τα μεγάλα αναπάντητα ερωτήματα της νεώτερης ιστορίας είναι ποιος σκότωσε τον Γεώργιο Καραϊσκάκη. Για πολλούς, έπεσε στο πεδίο της μάχης από εχθρικά πυρά και για άλλους, από Έλληνες που ενεργούσαν για λογαριασμό των αντιπάλων του. Ο ήρωας πέθανε ανήμερα της γιορτής του στις 23 Απριλίου του 1827 και θάφτηκε όπως επιθυμούσε στον Άγιο Δημήτριο Σαλαμίνας. Λίγο νωρίτερα, είχε πληροφορηθεί τον θάνατο της γυναίκας του της Γκόλφως και πολλοί φοβήθηκαν ότι θα εγκατέλειπε την πολιορκία. Ο Καραϊσκάκης έγραψε ένα γράμμα στην κυβέρνηση που έλεγε ότι δεν θα εγκατέλειπε τον αγώνα παρότι το χρέος του τον προσκαλούσε να πάει κοντά στα παιδιά του. Δεν έμεινε, όμως, για πολύ καιρό ζωντανός. Ο Κολοκοτρώνης, που τον αγαπούσε σαν παιδί του, τον είχε προειδοποιήσει να φυλάγεται και να μην διακινδυνεύει τη ζωή του σε ασήμαντες αψιμαχίες, διότι ήταν ηγέτης και από αυτόν εξαρτιόνταν το ασκέρι του και ο αγώνας. Δυστυχώς, ο ρουμελιώτης ήρωας διάβασε το γράμμα του Γέρου όταν ξεψυχούσε....
Ο Καραϊσκάκης ετάφη στη Σαλαμίνα και επί Όθωνα τα οστά του μεταφέρθηκαν σε μνημείο στο Νέο Φάληρο κατ΄εντολή του βασιλιά. Όμως, τα οστά του χάθηκαν και σήμερα δεν γνωρίζει κανείς που βρίσκονται. Πολλοί υποστηρίζουν ότι χάθηκαν από το μνημείο κατά τη διάρκεια της χούντας, όταν ένα συνεργείο πήγε να κάνει ανακαίνιση στο μνημείο του Φαλήρου. Οι εργάτες δεν ήξεραν περί τίνος πρόκειται και, σύμφωνα με αυτή τη εκδοχή πέταξαν τα οστά στη θάλασσα. Δείτε στο βίντεο της «Μηχανής του Χρόνου» το τέλος του Γεωργίου Καραϊσκάκη...
π.Λίβυος Μόνο ένα πράγμα θα σας ζητήσω να έχετε στην σκέψη σας καθώς θα προσκυνάτε την εικόνα ενός αγίου ή αγίας: ότι πίσω από το φωτοστέφανο που εσείς βλέπετε, καμαρώνετε και παρηγορήστε, να θυμάστε ότι ο άγιος υπήρξε πρόσωπο που πάλεψε πολύ με τον εαυτό του. Που η σχέση με τον Θεό του στοίχισε και τον «τσάκισε». Στα λαμπερά μάτια των εικόνων, να βλέπετε τον ανείπωτο πόνο του σταυρού, τις νύχτες τις απόλυτα μοναχικές που το ξημέρωμα έμοιαζε ως λύτρωση. Γι αυτό όταν φιλάτε τις εικόνες των αγίων μην ζητάτε μόνο, πείτε κι ένα ευχαριστώ, ένα σε αγαπώ γι αυτά που πέρασες και είσαι…
Το κουρδικό πρακτορείο ειδήσεων ANHA μεταδίδει ότι η Τουρκία έκοψε τη ροή του νερού του Ευφράτη προς τη Συρία, πράγμα που ήδη έχει σοβαρές συνέπειες στις ζωές των ανθρώπων. Εξαιτίας του κλεισίματος των φραγμάτων του Ευφράτη στην Τουρκία, δεν δουλεύουν οι υδροηλεκτρικοί σταθμοί και οι πόλεις της βόρειας Συρίας έχουν ηλεκτρικό ρεύμα μόνο δώδεκα ώρες την ημέρα. Υπάρχει σοβαρό πρόβλημα και με τις σοδειές, μιας και το νερό δεν επαρκεί για να ποτιστούν. Σε πολλές πόλεις της βόρειας Συρίας όσοι έχουν γεννήτριες ηλεκτρικού ρεύματος προσπαθούν με αυτές να αντιμετωπίσουν το πρόβλημα. Δεν είναι η πρώτη φορά που η Τουρκία μειώνει ή κόβει τη ροή του Ευφράτη παραβιάζοντας τις διακρατικές συμφωνίες που έχει υπογράψει με τη Συρία και το Ιράκ. Η Τουρκία χρησιμοποιεί τα νερά του Ευφράτη για να εκβιάζει Σύρους, Ιρακινούς και Κούρδους.
ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ: Τελευταία προειδοποίηση από τους Πατέρες – “Αυτά θα συμβούν, προετοιμαστείτε”…
Συγκλονίζουν τα λόγια των Πατέρων του Αγίου Όρους: «Λίγο πολύ βλέπετε πως έχουν τα πράγματα, η αντίστροφη μέτρηση έχει αρχίσει»… Προβλέπεται σε περίπτωση χρεωκοπίας, ποσό μάλλον πολέμου που συμβαίνει τώρα:δέσμευση των καυσίμων από τον στρατό και επίταξη των οχημάτων προμήθειας τους. Τέρμα δηλαδή οι μετακινήσεις, τέρμα το πετρέλαιο καύσης και κίνησης. Κρύο λοιπόν, κακουχίες και όχι μονό. Τέλος στον ανεφοδιασμό των σούπερ μάρκετ, στις λαϊκές αγορές και τα κινέζικα μαγαζιά, τα ελληνικά θα έχουν κλείσει πιο πριν λόγω κρίσης. Επίταξη των μέσων μαζικής μεταφοράς και των πλοίων. Αν θελήσει κάποιος να προσκυνήσει τον αρχάγγελο Μιχαήλ στον Μανταμαδο της Λέσβου μονό με χελώνα καρέτα- καρέτα θα μπορεί να φτάσει εκεί. Κάθε οικονομική συναλλαγή θα περιοριστεί σε βαθμό εξάλειψης, καθώς χρήμα θα κυκλοφορεί μονό στους έχοντες και είναι λίγοι αυτοί που θα το διαθέτουν, ευρώ η δραχμή. Αλλα και τι να πάρουν που ένα δοχείο λάδι θα κοστίζει όσο ένα διαμέρισμα. Η ευδαπ και η δέη θα περιορίσουν τη λειτουργία τους Λίγες μονό ώρες το 24ωρο μέχρι που κάποια στιγμή θα σταματήσουν τελείως. Η Αθήνα και οι μεγάλες πόλεις θα πεινάσουν. Οι πολίτες θα αναγκαστούν να στραφούν στην ύπαιθρο οπού κάποιος συγγενής, η φίλος, η γείτονας θα μπορεί να τους φιλοξενήσει για κάποιο χρονικό διάστημα μίας και το νερό, το ψωμί, οι ελιές και γενικά τα δώρα της φύσης δεν θα τους λείψουν εκεί πως όμως θα φτάσουν; Διορατικοί βλέπουν οικογένειες, με όσα υπάρχοντα μπορούν να μεταφέρουν στα χέρια, να περπατούν μέρες άλλα και να πέφτουν θύματα των »αγανακτισμένων» και »πεινασμένων» αλλοδαπών που δεν γνωρίζουν τι θα πει συνάνθρωπος άλλα και μάνα γη. Να θυμάστε τη λέξη: «τζιχαντιστες» που μονό το πλιάτσικο, τους βιασμούς, τη βία και τους αποκεφαλισμούς θα δείξουν αεροπορικά δυστυχήματα και αναφλέξεις γύρω από τη Ρωσία και τη μ.ανατολή θα σας τρομάξουν …ιοι και επιδημίες θα σας αφανίσουν …δεν χρειάζεται κάνεις να ανατρέξει στους προφήτες για να πληροφορηθεί την δυσάρεστη αυτή εξέλιξη τα γεγονότα και οι εξελίξεις δείχνουν, η ιστορία θα τα καταγράψει … πρώτη φορά θα υποστεί ο άνθρωπος τόσο κακό …μας προειδοποιεί ο Χριστός …στα ευαγγέλια προφητεύει την ανείπωτη καταστροφή που θα επέλθει κατά τη διάρκεια των σεισμών … Οι πόλεις θα γίνουν συντρίμμια, το Ισραήλ θα ανοίξει στα δυο, ήπειροι θα ταρακουνηθούν, άλλα και κατά τη διάρκεια του πολέμου θα εξαλειφθεί ο περισσότερος πληθυσμός του πλανήτη … Ποτέ θα γίνουν τώρα αυτά; Την ακρίβεια των γεγονότων μονό ο Θεός την γνωρίζει. εμείς όμως οφείλουμε να μελετάμε τα σημάδια των καιρών που οι άγιοι πατέρες μας έδωσαν. «Θάρθουν δυο χρονιές η μια πίσω από την άλλη που τα ξεροπάλουκα του Μάρτη θα μείνουν στη θέση τους και το γιόμα του φεγγαριού θα κάνει τους παπικούς να γιορτάσουν το Πάσχα αντάμα με το δικό μας. Γράψτε το για να το βάλουν σημάδι τα τρισεγγόνια σας και να ξεύρουν πότε σιμώνουν τούτα που σας λέγω» . (ΠΑΤΡΟΚΟΣΜΑΣ) »Θα βάλουν δυσβάστακτους φόρους αλλά δεν θα προλάβουν να τους εισπράξουν» (ΠΑΤΡΟΚΟΣΜΑΣ) »Η το άλογο στο αλώνι (Ιούλιος), ή το βόδι στο χωράφι (Νοέμβριος).» (ΠΑΤΡΟΚΟΣΜΑΣ)
Πριν από δεκατέσσερα περίπου χρόνια, είχε στείλει στον Λιακόπουλο Δημοσθένη, την παρακάτω προφητεία,που πρωτοδημοσιεύθηκε στο βιβλίο Ο ΚΑΙΡΟΣ ΓΑΡ ΕΓΓΥΣ 2: «Ακούσατε Έθνη και λαοί της Οικουμένης πάσης και εσύ αναγνώστα πρόσεχε σ’ αυτό που θα διαβάσης. Είναι σκληρά και λυπηρά, αλλά είναι πεπρωμένα να γίνουν όσα στας Γραφάς ευρίσκονται γραμμένα. Τάγραψαν οι Πατέρες μας ο κόσμος για να μάθη από αυτόν τον πόλεμο τι μέλλεται να πάθη. Για να προσφύγη στον Θεόν και να μετανοήση αν θέλη για να σωθή και ευτυχής να ζήση. Με μιας θα ανάψη η φωτιά από μικρή αιτία κραυγή πολέμου έρχεται από τη Βουλγαρία. Η δε Ρωσία ξαφνικά εισβάλλει στην Τουρκία και ως χείμαρρος ορμητικός σαρώνει την Περσία. Και προχωρεί ακάθεκτη φθάνει στην Παλαιστίνη Θεός θέλει ο Αντίχριστος του Κόσμου για να γίνη. Τότε κατέρχονται ομού της Δύσεως τα κράτη ουαί στα Έθνη του Βορρά γίνονται όλα στάχτη. Με λύσσα αμύνεται σκληρά η Αρκτος (Ρωσία) στην Τουρκία που αδίκησε την Ελλάδα και όλη αναφλέγεται και καίει σα λαμπάδα. Ματαίως αγωνίζεται η Άρκτος να κράτηση τα περιβόητα Στενά (Σουέζ) στο τέλος θ” απηυδήσει. Γιατί από την Ανατολή, Κορέα, Μαντζουρία εισβάλλει η Αμερική με την Ιαπωνία και προχωρεί ολοταχώς γραμμή στη Σιβηρία ενώ στη Δυτική πλευρά νικά η Γερμανία και τότε είναι αδύνατον να κρατηθή η Ρωσία και εγκαταλείπει τα Στενά, Αίγυπτον και Τουρκία. Κτυπιέται η Άρκτος πανταχού και φεύγει προτροπάδην όπως διασκορπίζεται ένα άτακτο κοπάδι. Τότε ομού θα ητηθή και η δόλιος Τουρκία γιατί θα πράξη πονηρά μεγάλη προδοσία. Γιατί αφού καταβληθή όλη από τη Ρωσία Θα συμμαχήσει μετ’αυτής και με την Βουλγαρία. Για τούτο όσοι χριστιανοί ευρίσκονται στην Πόλη και στα περίχωρα αυτής,πρέπει να φύγουν όλοι. Γιατί η Πόλις θα καή και ουδείς θα απομείνη κάτοικος ζων εντός αυτής. Μον” ο Ναός θα μείνη ο οίκος ούτος και Ναός της του Θεού Σοφίας όστις θα μείνει αείφωτος φάρος της Ορθοδόξου Εκκλησίας εξ ού το φως θα ξαπλωθή σ” όλη την Οικουμένη της Βασιλείας του Χριστού που ο κόσμος αναμένει. Η πρώτη φάσις έληξε του τρομερού πολέμου τόσα δεινά πέντε μηνών δεν επαρκούν Θεέ μου; κι πάλιν νέος πόλεμος θ” αρχίση να ξεσπάση αλλοίμονο στον άνθρωπο τι έχει να περάση. Το ζήτημα της Πόλεως πάλι θα βγει στη μέση κι ο κόσμος θα περιπλεχθεί και δε θα ξεμπερδεύση. Αμέσως η διχόνοια ενσκήπτει εις την Κρήτη και ανάπτουν εις τα αυθωρεί τα μίση και τα πάθη. Αφού οι ισχυροί της γης απογοητευθώσιν τότε θα γίνη πόλεμος, που ουδέποτε έχει γίνει, αλλοιμονον στους ασεβείς κανείς δε θα απομείνη. Τότε η Ελλάς ουδέτερη και πάντα αδικημένη το δίκαιο της θα ζητή και έτοιμη θα αναμένη χωρίς ν” αναμιχθή. Και τότε θα μιλήση όταν η σάλπιγξ του Θεού εκ του ουρανού σαλπίση για να δικαιωθεί. Τότε τα Έθνη μεληδόν θα σφάζωνται αγρίως στα όρια της Πόλεως για τα Στενά κυρίως. Τότε θα πλεύση και πνιγή στο αίμα το μοσχάρι τότε θα εκκαθαρισθή η ήρα απ” το σιτάρι. Στη θάλασσα όπου βρεθή πλοίο δεν θ” απομείνει και από το αίμα η θάλασσα κοκκινωπή θα γίνη. Η Πόλις θα κατακαυσθή κι ίχνος δεν θα υπάρξη πλέον ανθρώπου υλιστή γιατί πολλά έχει πράξη. Μόνος θα μείνει ο Ναός της του Θεού Σοφίας το στόλισμα της Νύμφης του Αγίας του Εκκλησίας. Τρία ημερονύκτια θα διαρκέση η μάχη όποιος εξέλθει ζωντανός μεγάλη τύχη θάχη. Κράτη ομού δέκα οκτώ με πείσμα αγριεμένα θα σφάζωνται αλλόφρονα στο αίμα βουτυγμένα. Την τρίτη ημέρα ακριβώς όσοι εξηντλημένοι από την μάχη ο” οποζούν θα δούνε ξαφνιασμένοι εκεί ψηλά στον ουρανό στα δεξιά τα μέρη να λάμπη υπέρ τον ήλιον ένα μεγάλο αστέρι. Και από τ” αστέρι κάτωθεν ένας Σταυρός ν’αστράπτη πύρινος κατακόκκινος κι’έκπληκτα τα Κράτη ακούσουνε εκ του ουρανού μια φωνή βροντώδη αγγέλου απροσδόκητον που θα σταθούν στο πόδι. Τα όπλα θα πετάξουμε στη γη και τρομαγμένοι τ” αστέρι θα κοιτάξουνε σαν απολιθωμένοι. Σταθήτε θ” ακουσθή φωνή. Σταθήτε επί τόπου Γιατί αρκετά εχύθηκε το αίμα του ανθρώπου. Σπεύσατε πάραυτα εκεί στα δεξιά τα μέρη το τόξο ακολουθήστε που βγαίνει από το αστέρι. Κι εκεί θα βρήτε άνθρωπον άγιον δικόν μου. Ποιμένα αυτόν εξέλεξα δια το ποίμνιόν μου. Τούτον και σεις εκλέξατε ποιμένα να ποιμάνη τα πρόβατα μου, που γυρνούν έρημα δίχως στάνη. Νύκτα θ” ακουσθή η φωνή μου και ο κόσμος τρομαγμένος εκ της φωνής της σάλπιγγος θα μείνη σαστισμένος. Κι ευθύς το τόξον θα στραφή προς νότον στην Ελλάδα που απ” τό φως τό ουράνιον θα φέγγη σάν λαμπάδα. Τότε θα καταφθάνουνε οι Πρέσβεις στην Ελλάδα ολόχαρη δε η Ελλάς με βία και γρηγοράδα. Τότε η Ελλάς θα σηκωθή πρώτη με το στρατό της να εκπληρώσει ολόχαρη τον Ιερόν σκοπόν της. Να καταλάβη αμαχητί, τα ιερά της μέρη που της τα πήραν οι εχθροί, που όλος ο κόσμος ξέρει. Τότε οι πρόσφυγες ομού από χαρά σκιρτώντες θα τρέξουνε στα μέρη τους σαν αετοί πετώντας. Τότε ο Έλλην Βασιλεύς, ο εκλεκτός Κυρίου εις πάντα θάναι άριστος και επί της υφηλίου θα άρχη και θα διοική μετά δικαιοσύνης και η γη θα χαίρεται εκ διαρκούς ειρήνης. Τα όπλα τα πολεμικά θα γίνουν εργαλεία και άροτρα γεωργικά κι ειρήνη και ευτυχία. Θα Βασιλεύση πανταχού κι ως αδελφοί να ζώσι οι άνθρωποι επί της γης και δεν θα ερωτώσι ο εις τον άλλον άνθρωπον μήπως και είναι ξένος αλλά θα λέγεται αδελφός και εκ του Αδάμ το γένος. Έλληνες ανανήψατε αυτή είναι η αλήθεια μή σας πλανούν οι άπιστοι πώς είναι παραμύθια. Όλα αυτά θα γίνουνε η ώρα πλησιάζει το σύμπαν αναταράσεται και σας δεν σας τρομάζει: Η συμφορά που έρχεται τους ασεβείς να πλήξη και εκ της γης αλύπητα να τους αξαφανίση. Πάρετε την απόφασιν και λογικά σκεφθήτε αν θέλετε να ζήσετε και αιώνια να σωθήτε όλοι μετανοήσατε στραφήτε προς τα θεία γιατί ουδεμία απ” αυτήν υπάρχει σωτηρία. Ο πόλεμος που έρχεται ουδέποτε έχει γίνει τόσον μεγάλος και φρικτός και δεν θα γένη ειρήνη. Εάν δεν εκκαθαρισθή η ήρα από το σιτάρι και τα ζιζάνια θα καούν σαν το ξήρο χωρτάρι».
Το Συνοδικό της Ορθοδοξίας, περιλαμβάνεται στο λειτουργικό βιβλίο Τριώδιο και έχει τοποθετηθεί στο τέλος της ακολουθίας της Α' Κυριακής των Νηστειών, γιατί την ημέρα αυτή (11 Μαρτίου του 843 μ.Χ.) θεσπίστηκε με πρωτοβουλία της αυτοκράτειρας Θεοδώρας, η εορτή της Ορθοδοξίας εις ανάμνησιν του θριάμβου της Ορθοδόξου πίστεως, με την οριστική αναστήλωση και την τιμητική προσκύνηση των ιερών εικόνων. Στο πρώτο και αρχικό κείμενο του Συνοδικού περιέχονται οι αποφάσεις της Ζ' Οικουμενικής Συνόδου (787 μ.Χ.), ονόματα της ενδημούσης Συνόδου του έτους 843 μ.Χ., και των μετέπειτα τοπικών συνόδων, αλλά και ονόματα των διαφόρων αιρετικών που είχαν προηγηθεί, όπως ο Άρειος, ο Νεστόριος, ο Σαβέλλιος, ο Ευτυχής κ.ά. Σε μεταγενέστερα τμήματα του κειμένου καταδικάζονται από τοπικές συνόδους οι αιρέσεις και οι αιρετικοί που εμφανίσθηκαν κατά τους μετέπειτα αιώνες (10ο-14ο). Προφανώς έχουν περιληφθεί και τα κατά την περίοδο του Ησυχασμού (14ος αι.) Σε κάθε περίπτωση, η οριστική και τελική διαμόρφωση και σύνταξη του σημερινού κειμένου τοποθετείται στο β' μισό του 14ου αιώνος. Από τότε μέχρι σήμερα δεν υπήρξε καμμία προσθήκη. Λειτουργικά δε, πρέπει να σημειωθεί ότι δεν διαβάζεται ολόκληρο το Συνοδικό στους ναούς την Κυριακή της Ορθοδοξίας, αλλά ένα πολύ μικρό απόσπασμά του που είναι βέβαια η συμπερίληψη της Ορθοδόξου πίστεως. Πρέπει, επίσης, να υπογραμμίσουμε ότι δεν διαβάζονται στις μέρες μας τα "αναθέματα", τα οποία πρέπει να έχουν ατονίσει τουλάχιστον για ένα και πλέον αιώνα, μπορεί και παραπάνω (το θέμα χρήζει ειδικής έρευνας).
- Τω κανονικώς ανυποστάτω και εκπεσόντι αιρεσιάρχη Πάπα και Πατριάρχη Παλαιάς Ρώμης Βενεδίκτω τω 16ω και τοις αυτώ κοινωνούσι, Ανάθεμα, Ανάθεμα, Ανάθεμα. - Τοις Μαρτίνω Λουθήρω, Ιωάννη Καλβίνω, Ουρλίχω Σβιγλίω και Ερρίκω τω 8ω δυσσεβή βασιλεί και τοις συν αυτοίς συγκροτήσασι τας αιρετικάς παραφυάδας της Διαμαρτυρήσεως, Ανάθεμα, Ανάθεμα, Ανάθεμα. - Τοις αρνουμένοις και καθυβρίζουσι την Παναγίαν, Ομοούσιον, Αδιαίρετον και Ζωοποιόν Τριάδαν, Ραβίνοις του Ιουδαϊσμού, Ισλαμισταίς και μέλεσι της ανωνύμου φυλλαδικής Εταιρίας Σκοπιά του Πύργου, των Μαρτύρων του Ιεχωβά, Ανάθεμα, Ανάθεμα, Ανάθεμα. - Τοις αρνουμένοις τας Αγίας 4ην, 5ην, 6ην και 7ην Οικουμενικάς Συνόδους Μονοφυσίταις, Μονοθελήταις και Μονοενεργήταις, Ανάθεμα, Ανάθεμα, Ανάθεμα. - Τοις κηρύσσουσι και διδάσκουσι την παναίρεσιν του Διαχριστιανικού και Διαθρησκειακού Συγκρητιστικού Οικουμενισμού, Ανάθεμα, Ανάθεμα, Ανάθεμα.
Ὁ ὅρος «ἀνάθεμα» ἀναφέρεται ἀπό τόν Ἀπόστολο Παῦλο καί στήν πρός Γαλάτας ἐπιστολή ἐναντίον ἐκείνων, πού εὐαγγελίζονται ἔξω ἀπό τά παραδεδομένα: «ἀλλά καί ἄν ἡμεῖς ἤ ἄγγελος ἐξ οὐρανοῦ εὐαγγελίζεται ὑμῖν παρ’ὅ εὐαγγελισάμεθα ὑμῖν, ἀνάθεμα ἔστω»[7]. Όπως ευστόχως επισημαίνει ο αγωνιστής και ομολογητής Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Πειραιώς κ.κ. Σεραφείμ, «τα αναθέματα εν τη Εκκλησία δεν αποτελούν εκφράσεις οργής ή κατάρας ή ύβρεως, αλλά πανηγυρικάς διακηρύξεις, ότι οι συγκεκριμένοι δεν ανήκουν στο σώμα της Εκκλησίας και ο λαός του Θεού καλείται να επιτείνει την προσοχή του εις αυτό και να μην συμφύρεται μετά των αναθεματιζομένων, διά να μην απολέση την υγιαίνουσα διδασκαλία, άνευ της οποίας δεν υφίσταται σωτηρία. Επομένως, τα αναθέματα αποτελούν ειδικότερα στην σημερινή εποχή της ομογενοποιήσεως και του συγκρητισμού, έξοχο αμυντικό μηχανισμό και παιδαγωγικό τρόπο διά την διασφάλιση της Ορθοδόξου αυτοσυνειδησίας και αληθείας…»[8].Σύμφωνα δε με τον ομότιμο καθηγητή της Πατρολογίας της Θεολογικής Σχολής του ΑΠΘ αιδεσιμολογιώτατο πρωτοπρεσβύτερο π. Θεόδωρο Ζήση, τα αναθέματα αποτελούν ποιμαντικό μέτρο αγάπης[9]. Οι άγιοι Πατέρες, όταν στις Συνόδους αναθεμάτιζαν τους αιρετικούς, δεν το έκαμαν από μίσος προς αυτούς, αλλά με πόνο ψυχής απέκοπταν αυτούς «ως ανιάτως νοσήσαντας», από το Σώμα της Εκκλησίας, όπως ακριβώς ο χειρουργός αποκόπτει το σεσηπώς και νεκρό μέλος του σώματος, για να μην μεταδοθεί η σήψις και στο υπόλοιπον σώμα.
Ὀλ’αὐτά, τά ὁποία σήμερα ἠχοῦν φονταμενταλιστικά, γιά τούς πιστούς μέσα στήν Ἐκκλησία εἶναι σημεῖα, τά ὁποῖα συμπυκνώνουν τήν ἀγάπη. Εἶναι τέτοια, ὥστε νά ὁριοθετοῦν καί νά σημειώνουν ὅτι ἡ ἀγαπητική σχέση μέσα στά πλαίσια τῆς Ἐκκλησίας δέν εἶναι κάτι τό δευτερεῦον ἤ τό τριτεῦον, ἀλλά εἶναι τό οὐσιῶδες συστατικό της. Αὐτά τά πράγματα τά ἐξέφρασε ἡ Ἐκκλησία μέ τόν ἴδιο δυναμισμό, ὅταν θέλησε νά ἐκφράσσει τήν ἀκοινωνησία, μέ τήν ὁποία δίνει τήν ληξιαρχική πράξη ὅτι κάποιος ἔχει πεθάνει ἀπό πλευρᾶς ἀγαπητικῆς. Αὐτό τό Σῶμα, μέσα στό ὁποῖο ἀνήκουμε καί θεολογοῦμε εἶναι μυστηριακό μέν, ἀγαπητικό δέ. Ἄν δέν ὑπάρχει αὐτή ἡ ἀγαπητική σχέση καί αὐτός ὁ ἀγαπητικός πόθος, πού νά ἐκφράζεται καί στήν πράξη, τότε διαψεύδεται. Το Συνοδικό της Ορθοδοξίας Σκοπός της καθιερώσεως της εορτής της Κυριακής της Ορθοδοξίας από τους τότε ομολογητές επισκόπους και μοναχούς, όπως μας λέει το Συναξάρι της εορτής[12], ήταν το να ανακηρυχθούν ονομαστικά και να επαινεθούν οι ευσεβείς και ορθόδοξοι, ενώ αντιθέτως οι ασεβείς και κακόδοξοι να κατακριθούν και να αναθεματιστούν ονομαστικά, όχι βεβαίως από κακία, εμπάθεια και μίσος εναντίον των αιρετικών, αλλά από παιδαγωγική και ποιμαντική φροντίδα και αγάπη, ώστε οι μεν αιρετικοί ελεγχόμενοι να μετανοήσουν και να αποκηρύξουν την πλάνη, να προφυλαχθούν δε κυρίως οι υπόλοιποι πιστοί από το να ακολουθήσουν την πλάνη. Οι Πατέρες και οι Άγιοι είχαν πραγματική και ειλικρινή αγάπη, και όχι την ψευτοειρήνη και την ψευτοαγάπη των σημερινών υποκριτών, που ενοχλούνται από τα αναθέματα και παρουσιάζονται έτσι καλύτεροι των Αγίων Αποστόλων και των Αγίων Πατέρων, οι οποίοι από αγάπη ελέγχουν και παιδαγωγούν[13]. Τό Συνοδικό της Ὀρθοδοξίας γράφτηκε γιά πρώτη φορά τό 843 ἀπό τούς ἁγίους πατέρες τῆς Ζ΄ ἁγίας καί Οἰκουμενικῆς Συνόδου μετά τό τέλος τῆς δευτέρας φάσεως τῆς εἰκονομαχίας καί περιελάμβανε ἀναθέματα γιά ὅλους τούς αἱρετικούς ἀπό τόν Ἄρειο μέχρι καί τούς εἰκονομάχους. Ἀπό τόν 9ο αἰῶ. καί μετά ἔκαναν τήν ἐμφάνισή τους κι ἄλλες αἱρέσεις, ἰδίως ἡ αἱρετική παρασυναγωγή τοῦ Παπισμοῦ, ὁπότε ἡ Ἐκκλησία ἀπεφάσισε τόν 14ο αἰῶ. νά ἐμπλουτίσει τό Συνοδικό τῆς Ὀρθοδοξίας μέ νέα ἀναθέματα, ὁπότε προστέθηκαν τά «Κεφάλαια κατά Βαρλαάμ και Ακινδύνου», μέ τά ὁποία ἀναθεματίζεται, στά πρόσωπα τοῦ Βαρλαάμ Καλαβροῦ καί τοῦ Γρηγορίου Ακινδύνου, ἡ αἵρεση τοῦ Παπισμοῦ. Διαπιστώνουμε, λοιπόν, ὅτι τό Συνοδικό τῆς Όρθοδοξίας εἷναι ἀναπροσαρμοζόμενο καί ὅτι ἡ προσθήκη καινούργιων ἀναθεμάτων ἦταν καί εἶναι συνήθης τακτική τῆς Ἐκκλησίας. Ἑπομένως, δέν μποροῦμε νά κατηγορήσουμε τούς ἁγίους Πατέρες ὅτι δῆθεν εἶναι πάνω ἀπό τήν Ἐκκλησία, δέν κάνουν ὑπακοή, διότι προσέθεσαν νέα ἀναθέματα.
Ἀντιθέτως, οἱ σχεδόν αμετανόητοι Οἰκουμενιστές πρέπει νά κατηγοροῦνται, ἐπειδή ἀφήνουν τά πρόβατα νά γίνονται βορά στά στόματα τῶν λύκων τῶν βαρέων[16], τῶν ποικίλων αἱρετικῶν, καί αὐτοί κουβαλοῦν στούς ὠμούς τους ἀπό πέρισυ τό ἀνάθεμα γιά τόν διαχριστιανικό καί διαθρησκειακό Οἰκουμενισμό. Τά δικά τους ἀναθέματα εἶναι ἄκυρα, διότι δέν συμφωνοῦν μέ τόν Θεό. Η ποιμαντική και παιδαγωγική ορθότητα των μέτρων της Εκκλησίας φαίνεται και εκ του ότι οι Οικουμενιστές δεν αντέχουν την δύναμη των αναθεμάτων, δεν αντέχουν, ελεγχόμενοι, την αντιαιρετική και επικριτική διδασκαλία των Αγίων Πατέρων, δεν αντέχουν καν την έννοια της αιρέσεως. Γι’αυτό και κατήργησαν την ανάγνωση των αναθεμάτων συνοδικώς από το 2005, γιατί νιώθουν πως αυτοαναθεματίζονται. Γι’αυτό παραμερίζουν με την μεταπατερική, νεοπατερική και συναφειακή αίρεσητους Αγίους Πατέρες, που καταγγέλλουν ονομαστικά και αποκαλύπτουν τους αιρετικούς. Γι’αυτό και κατήργησαν την έννοια της αιρέσεως, δεχόμενοι ως «ισότιμες, ισάξιες και αδελφές εκκλησίες» τις σύγχρονες μεγάλες αιρετικές παρασυναγωγές του Παπισμού και του Προτεσταντισμού, αλλά και την παλαιά, αρχαία αίρεση του Μονοφυσιτισμού[17]. Η άρση των αναθεμάτων
Από πλευράς των σχεδόν αμετανοήτων Οικουμενιστών γίνεται πολύς λόγος για την άρση των αναθεμάτων «διά συνοδικής αποφάσεως εν έτει 1965» στα Ιεροσόλυμα από τον Οικουμενικό Πατριάρχη κυρό Αθηναγόρα και τον Πάπα Παύλο τον Στ΄. Παραβλέπουν, όμως, το γεγονός ότι τα αναθέματα ήρθησαν με συνοδική απόφαση τοπικής συνόδου του Οικουμενικού Πατριαρχείου και όχι από Πανορθόδοξη Σύνοδο, δηλ. τα αναθέματα ήρθησαν μονομερώς, διότι η άρσις αυτή δεν ήταν έκφραση βουλήσεως όλων των Πατριαρχείων και των Αυτοκεφάλων Εκκλησιών. Πολύ περισσότερο δεν ήταν έκφραση βουλήσεως των Ιεραρχιών των κατά τόπους Συνόδων των Πατριαρχείων και Αυτοκεφάλων Εκκλησιών, όπως βέβαια θα έπρεπε για ένα τόσο μεγάλο γεγονός. Αλλά, και αυτή ακόμη η βούληση των Ιεραρχιών των κατά τόπους Συνόδων δεν είναι αυθαίρετη. Θα έπρεπε οι Ιεραρχίες των Εκκλησιών, πριν πάρουν μια τέτοια απόφαση, να εξετάσουν, εάν ήρθησαν τα αίτια, που οδήγησαν στην επί εννέα αιώνες, από τον 11ο μέχρι τον 20ο , επιβολή των αναθεμάτων. Διότι τα αναθέματα τότε μόνο αίρονται, όταν αίρονται τα αίτια, δηλαδή όταν οι αιρετικοί αποκηρύξουν τις αιρετικές τους διδασκαλίες και επανέλθουν στην Ορθόδοξο πίστη. Ποιός ἐξουσιοδότησε τόν Οικουμενικό Πατριάρχη κυρό Ἀθηναγόρα νά ἄρει τά ἀναθέματα τό 1965 στά Ἱεροσόλυμα; Ποιά πανορθόδοξη σύνοδος ἀποφάσισε τήν ἄρση τῶν ἀναθεμάτων; Βεβαίως καμμία. Επομένως, τα αναθέματα ήρθησαν αντικανονικώς[18]. Και είναι απορίας, αλλά καί δακρύων άξιον πώς οι σχεδόν αμετανόητοι Οικουμενιστές επικαλούνται την άρση των αναθεμάτων, για να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα.
