Παράκληση του Μητροπολίτου Μόρφου κ. Νεοφύτου για την Αγιά Σοφιά

Παράκληση του Μητροπολίτου Μόρφου κ. Νεοφύτου είναι όσο η Αγία Σοφία είναιi τζαμί,
οι πιστοί να διαβάζουν καθημερινά τον ικετήριο Ψαλμό 82, μέχρι να Λειτουργηθεί ξανά ο ναός και για να εμποδίσει ο Θεός τα πανούργα σχέδια ενάντια στους Ορθοδόξους Ρωμηούς που μηχανορραφεί ο σουλτάνος της Άγκυρας Ερντογάν και οι σύμμαχοί του. Παραθέτουμε στη συνέχεια τον ικετήριο Ψαλμό 82:.

Ψαλμὸς 82
Ἱκετήριος ψαλμὸς

1. ῼδὴ ψαλμοῦ τῷ ᾿Ασάφ.

2. Ὁ Θεός, τίς ὁμοιωθήσεταί σοι; μὴ σιγήσῃς μηδὲ καταπραΰνῃς, ὁ Θεός·

3. ὅτι ἰδοὺ οἱ ἐχθροί σου ἤχησαν, καὶ οἱ μισοῦντές σε ᾖραν κεφαλήν,

4. ἐπὶ τὸν λαόν σου κατεπανουργεύσαντο γνώμην καὶ ἐβουλεύσαντο κατὰ τῶν ἁγίων σου·

5. εἶπαν· δεῦτε καὶ ἐξολοθρεύσωμεν αὐτοὺς ἐξ ἔθνους, καὶ οὐ μὴ μνησθῇ τὸ ὄνομα ᾿Ισραὴλ ἔτι.

6. ὅτι ἐβουλεύσαντο ἐν ὁμονοίᾳ ἐπὶ τὸ αὐτό, κατὰ σοῦ διαθήκην διέθεντο

7. τὰ σκηνώματα τῶν ᾿Ιδουμαίων καὶ οἱ ᾿Ισμαηλῖται, Μωὰβ καὶ οἱ ᾿Αγαρηνοί,

8. Γεβὰλ καὶ ᾿Αμμὼν καὶ ᾿Αμαλὴκ καὶ ἀλλόφυλοι μετὰ τῶν κατοικούντων Τύρον.

9. καὶ γὰρ καὶ ᾿Ασσοὺρ συμπαρεγένετο μετ᾿ αὐτῶν, ἐγενήθησαν εἰς ἀντίληψιν τοῖς υἱοῖς Λώτ.

10. ποίησον αὐτοῖς ὡς τῇ Μαδιὰμ καὶ τῷ Σισάρᾳ, ὡς τῷ ᾿Ιαβεὶμ ἐν τῷ χειμάρρῳ Κεισών·

11. ἐξωλοθρεύθησαν ἐν ᾿Αενδώρ, ἐγενήθησαν ὡσεὶ κόπρος τῇ γῇ.

12. θοῦ τοὺς ἄρχοντας αὐτῶν ὡς τὸν ᾿Ωρὴβ καὶ Ζὴβ καὶ Ζεβεὲ καὶ Σαλμανὰ πάντας τοὺς ἄρχοντας αὐτῶν,

13. οἵτινες εἶπαν· Κληρονομήσωμεν ἑαυτοῖς τὸ ἁγιαστήριον τοῦ Θεοῦ.

14. ὁ Θεός μου, θοῦ αὐτοὺς ὡς τροχόν, ὡς καλάμην κατὰ πρόσωπον ἀνέμου·

15. ὡσεὶ πῦρ, ὃ διαφλέξει δρυμόν, ὡσεὶ φλόξ, ἣ κατακαύσει ὄρη,

16. οὕτως καταδιώξεις αὐτοὺς ἐν τῇ καταιγίδι σου, καὶ ἐν τῇ ὀργῇ σου συνταράξεις αὐτούς.

17. πλήρωσον τὰ πρόσωπα αὐτῶν ἀτιμίας, καὶ ζητήσουσι τὸ ὄνομά σου, Κύριε.

18. αἰσχυνθήτωσαν καὶ ταραχθήτωσαν εἰς τὸν αἰῶνα τοῦ αἰῶνος καὶ ἐντραπήτωσαν καὶ ἀπολέσθωσαν

19. καὶ γνώτωσαν ὅτι ὄνομά σοι Κύριος· σὺ μόνος ῞Υψιστος ἐπὶ πᾶσαν τὴν γῆν.

πηγή:

Τί είναι οι ώρες των Ιερών Ακολουθιών;

Η Εκκλησία στο «Ωρολόγιο» έχει ορίσει όλο το εικοσιτετράωρο ορισμένες ώρες που κάθε πιστός καλείται να προσευχηθεί στο Θεό. Οι ώρες αυτές είναι οι εξής:

Ώρες: ΕΙΝΑΙ ή πρώτη, τρίτη, έκτη Και ενάτη.

Αντιστοιχούν δε ως έξης προς τάς δικάς μας ώρας:

Ή πρώτη Ώρα αντιστοιχεί προς την 6ην πρωϊνήν.

Ή τρίτη προς την 9ην.

Ή έκτη προς την 12ην μεσημβρινήν.

Και ή ενάτη προς την 3ην άπογευματινήν.

Ή πρώτη Ώρα μας υπενθυμίζει την παράδοσιν του Κυρίου μας, μετά την σύλληψίν του, την πρώίαν εις τον Πιλάτον. Ή ακολουθία πε­ριέχει και δοξολογίαν επί τη ανατολή του ηλίου δια να μας υπενθυμίζει και τον Ηλιον της Δικαιοσύνης, διό και ή ευχή της πρώτης Ωρας είναι: «Χριστέ το φως το αληθινόν το φωτίζον και αγίαζον...».

Ή τρίτη Ώρα μας υπενθυμίζει την κάθοδον του Αγίου Πνεύματος, δι' αυτό Και ή ευχή της τρίτης ώρας είναι: «Κύριε το πανάγίον σου πνεύμα εν τη τρίτη ώρα τοις Άποστόλοις σου καταπέμψας τούτο, αγαθέ, μη άντανέλης αφ' ημών αλλ' εγκαίνισον εν ημίν τοις δεομένοις σου».

Ή έκτη Ώρα μας υπενθυμίζει την ώραν της σταυρώσεως και του σκότους το όποιον κάλυψε την κτίσιν κατ' αυτήν, δια τούτο και η ευχή της έκτης ώρας είναι: «Ό εν έκτη ήμερα τε και ώρα τω Σταυρώ προσηλώσας την εν τω Παραδείσω τολμηθείσαν τω Αδάμ αμαρτίαν, και των πταισμάτων ημών το χειρόγραφον διάρρηξον Χριστέ ο Θεός, Και σώσον ημάς».

Ή ενάτη Ώρα μας υπενθυμίζει την ώρα του επί του Σταυρού θανά­του του Κυρίου μας. Διό Και ή ευχή της ενάτης Ωρας είναι: «Ό εν τη ενάτη ώρα δι' ημάς σαρκί του θανάτου γευσάμενος, νέκρωσαν της σαρκός ημών το φρόνημα, Χριστέ ο Θεός, Και σώσον ημάς».

Ή ακολουθία της περιέχει ακόμη και την υπέροχο εκείνη ευχή του Μ. Βασιλείου ή οποία λέγει: «Δέσποτα Κύριε, Ιησού Χριστέ, ο Θεός ημών ο μακροθυμήσας επί τοις ημών πλημμελήμασι. και άχρι της παρούσης ώρας αγαγών...» Και τα λοιπά της ευχής. Και γενικώς όλα τα τροπάρια της ενάτης Ώρας την Σταύρωσιν και τον θάνατον αναφέρουν και ψάλλουν. (Κατά τάς νηστευσίμους ημέρας αυτήν την ώραν λύομεν την νηστεία, δηλαδή την τρίτη απογευματινή. Δια τούτο Και αί νηστείαι αύται λέγωνται ενάται.

Ή ενάτη Ώρα επεκράτησε να τελείται στους Ναούς αμέσως προ του Εσπερινού.

ΑΝΑΛΥΤΙΚΟΤΕΡΑ

ΓΛΩΣΣΑΡΙΟ ΓΙΑ ΤΗ ΛΑΤΡΕΙΑ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ 
ΚΑΙ ΤΗ ΒΥΖΑΝΤΙΝΗ ΜΟΥΣΙΚΗ

Ώρες: Α' ΩΡΑ. Είναι μια σύντομη πρωινή ακολουθία, που ευχαριστεί το Θεό για την έλευση της νέας ημέρας και του πρωινού φωτός. Σήμερα τελείται συναπτά (δηλαδή αμέσως μετά) με την ακολουθία του όρθρου. Ονομάζεται έτσι, γιατί τελείται κανονικά την πρώτη ώρα της ημέρας (κατά το ρωμαϊκό ωρολόγιο).

Γ' ΩΡΑ: Είναι μια σύντομη ακολουθία, που ευχαριστεί το Θεό για την έλευση του Αγίου Πνεύματος, η οποία, σύμφωνα με τη σχετική διήγηση του βιβλίου των Πράξεων των Αποστόλων, έγινε την τρίτη ώρα της ημέρας. Ονομάζεται έτσι, γιατί τελείται κανονικά την τρίτη ώρα της ημέρας (κατά το Ρωμαϊκό ωρολόγιο). Σήμερα η ακολουθία της Γ' ώρας τελείται συναπτά (δηλαδή αμέσως μετά) με την ακολουθία της Α' ώρας. 

ΣΤ' ΩΡΑ: Είναι μια σύντομη ακολουθία, που αναφέρεται στη σταύρωση του Χριστού, η οποία, σύμφωνα με τη σχετική διήγηση των Ευαγγελίων, έγινε την έκτη ώρα της ημέρας. Ονομάζεται έτσι, γιατί τελείται κανονικά την έκτη ώρα της ημέρας (κατά το ρωμαϊκό ωρολόγιο). Σήμερα η ακολουθία της ΣΤ' ώρας τελείται συναπτά (δηλαδή αμέσως μετά) με την ακολουθία της Γ' ώρας. Πάντως, κατά τη σωστή τυπική τάξη, η ακολουθία της Γ' και ΣΤ' Ώρας είναι μια ενιαία ακολουθία, που ονομάζεται ακολουθία της Τριθέκτης.

Ακολουθία τῶν Τυπικών: Η ακολουθία των Τυπικών τελείται ανάμεσα στην ΣΤ' και την Θ' ώρα, ενώ κατά τη Μεγάλη Τεσσαρακοστή τελείται αμέσως μετά το τέλος της Θ' ώρας. Η ακολουθία των Τυπικών τελείται μόνο τις ημέρες, που, κατά το Σαββαΐτικο τυπικό, δεν δικαιούνται την τέλεση της Θείας Λειτουργίας. Όταν τελείται η Θεία Λειτουργία η ακολουθία των Τυπικών είτε καταλιμπάνεται (δεν τελείται καθόλου), είτε ή ενσωματώνεται σε αυτήν ως α', β' και γ΄ αντίφωνο της Θείας Λειτουργίας (Τυπικά - Μακαρισμοί). 

Θ' ΩΡΑ: Είναι μια σύντομη ακολουθία, που αναφέρεται στο θάνατο του Χριστού, ο οποίος, σύμφωνα με τη σχετική διήγηση των Ευαγγελίων, έγινε την ενάτη ώρα της ημέρας. Ονομάζεται έτσι, γιατί τελείται κανονικά την ενάτη ώρα της ημέρας (κατά το ρωμαϊκό ωρολόγιο). Σήμερα η ακολουθία της Θ' ώρας τελείται συναπτά (δηλαδή, αμέσως πριν) με την ακολουθία του Εσπερινού. Η ακολουθία της Θ΄ ώρας είναι η τελευταία χρονικά ακολουθία του 24ώρου.

Ώρες Μεγάλες: Ὀνομάζονται και εἶναι οἱ Ἀκολουθίες τῶν Ὡρῶν τριῶν ἡμερῶν τοῦ λειτουργικοῦ ἔτους:

α. Τῆς Μεγάλης Παρασκευῆς. 

β. Τῆς Παραμονῆς τῶν Χριστουγέννων. 

γ. Τῆς Παραμονῆς τῶν Θεοφανείων.

Ωρολόγιο το Μέγα: Στο λειτουργικό αυτό βιβλίο της Εκκλησίας βρίσκεται καταγεγραμμένος ο ημερήσιος λειτουργικός κύκλος και λειτουργικά στοιχεία του εβδομαδιαίου κύκλου (π.χ. τα αναστάσιμα Απολυτίκια με την Υπακοή και το θεοτοκίο τους, καθώς και τα Απολυτίκια των υπόλοιπων ημερών της εβδομάδας με τα θεοτοκία τους) και του ετήσιου λειτουργικού κύκλου (π.χ. τα Απολυτίκια και τα Κοντάκια των ακίνητων και των κινητών εορτών του λειτουργικού έτους), ενώ στο τέλος του βρίσκονται τοποθετημένες και ορισμένες ακολουθίες, που κρίνονται ως πρακτικά χρήσιμες για τον ψάλτη (π.χ. του Ακάθιστου Ύμνου) ή και για τον απλό ακόμη λαϊκό (π.χ. της Θείας Μεταλήψεως).

ΓΛΩΣΣΑΡΙΟ ΓΙΑ ΤΗ ΛΑΤΡΕΙΑ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ

Αποστολική Διακονία της Εκκλησίας της Ελλάδος

πηγή: 

Η ''πέτρα της Παναγίας'' και η Παναγία Φωτολάμπουσα - Δορά, Λεμεσός...

Στο χωριό Δορά ή Δωρά που βρίσκεται στην επαρχία της Λεμεσού, υπάρχει εκκλησία η οποία είναι αφιερωμένη στην Παναγία την Φωτολάμπουσα. Πρόκειται για Ναό ο οποίος έχει οικοδομηθεί με ασβεστολιθικές πέτρες σε σχήμα Βασιλικής και σε Γοτθικό ρυθμό, ο οποίος στην σημερινή του μορφή φέρει περίτεχνα και πανέμορφα Βυζαντινού ρυθμού, σκαλίσματα. Η ιστορία της εικόνας της Παναγίας της Φωτολάμπουσας είναι τόσο παλιά που χάνεται κυριολεκτικά μέσα στους αιώνες και φθάνει στα πρώτα χρόνια του Χριστιανισμού στο νησί.

Η περιοχή του χωριού Δορά, κατοικείται για πρώτη φορά από Δωριείς αποίκους οι όποιοι κτίζουν μια σειρά από μικρούς και οικογενειακούς οικισμούς. Σε σημείο που αποτελούσε το κέντρο αυτών των οικισμών κτίζουν μεγαλοπρεπή Ναό προς τιμήν των Θεών τους. Στην πάροδο του χρόνου και για περισσότερη ασφάλεια από τις επιθέσεις των πειρατών, ενώνονται και κτίζουν στην κορυφή του βουνού Κορδυλά νέο και μεγάλο χωριό. Σε μικρό οροπέδιο που υπήρχε λίγο πιο χαμηλά από το αυτό έκτισαν εκκλησία την οποία αφιέρωσαν στην Παναγία. Την εικόνα της Παναγίας, λέγεται ότι έχει ζωγραφίσει ο Απόστολος Λουκάς.

Οι αιώνες που ακολούθησαν ήταν πολυτάραχοι και δοκίμαζαν ποικιλοτρόπως τους κατοίκους της Δοράς. Η φήμη για την ευμάρεια των κατοίκων μέσα από την αμπελοκαλλιέργεια αλλά και την κτηνοτροφία, προσέλκυε πειρατές τόσο από το εξωτερικό όσο και από το εσωτερικό. Αυτό γινόταν κατορθωτό από το γεγονός ότι οι Βυζαντινοί που κατείχαν το νησί, ποτέ δεν ενδιαφέρθηκαν για την ενδοχώρα και είχαν περιοριστεί κυρίως στις παράλιες πόλεις και στα λιμάνια του νησιού, αφήνοντας τα χωριά και τους οικισμούς της ενδοχώρας, έρμαιο στις ορέξεις των πειρατών.

Όταν η Κύπρος πέρασε στα χέρια των Φράγκων, η περιοχή της Δωράς κατακλύστηκε από Φράγκους οι οποίοι την μετέτρεψαν σε φέουδο αλλά και από Καθολικούς Μαρωνίτες τους οποίους μετ έφερναν μαζί τους για να τους βοηθούν στις μάχες κατά των Βυζαντινών. Η εκκλησία της Παναγίας γκρεμίζεται και στην θέση της κτίζεται νέα, Γοτθικού ρυθμού αυτή τη φορά, αλλά αφιερωμένη και πάλι στην Παναγία. Οι κάτοικοι του χωριού σκορπίζονται και μοιράζονται ανάμεσα στα διάφορα φέουδα που είχαν δημιουργηθεί στην ευρύτερη περιοχή του χωριού.

Η Δορά αλλά και ολόκληρη η περιοχή που βρισκόταν ανάμεσα στους ποταμούς Διάριζο και Χάποταμι, παραμένει στην κατοχή των Φράγκων ακόμη και μετά που οι παράλιες πόλεις της ανατολικής Κύπρου είχαν περάσει στα χέρια των Ενετών. Την εγκαταλείπουν λίγα χρόνια πριν στο νησί πατήσουν οι Οθωμανοί Τούρκοι.

Οι Οθωμανοί, αφού έδιωξαν τους Φράγκους και τους Ενετούς, επιδόθηκαν σε λεηλασίες και καταστροφές που όμοιες τους δεν είχαν βιώσει οι κάτοικοι του νησιού. Όλοι οι Ναοί των Λατίνων αλλά και των Καθολικών, είτε γκρεμίζονται εκ βάθρων είτε μετατρέπονται σε τζαμιά. Αυτό και έγινε στη Δορά. Η εκκλησία της Παναγίας γκρεμίζεται και το χωριό λεηλατείται και καταστρέφεται. Οι άρρενες Λατίνοι έποικοι και κάτοικοι του χωριού, εξοντώνονται και οι γυναίκες τους δίδονται σαν λάφυρα σε Τούρκους στρατιώτες του Σουλτάνου.

Όλη η περιοχή της πιο εύφορης κοιλάδας όπως ήταν η κοιλάδας του Διαρίζου, κατοικείται από έποικους Τούρκους, οι οποίοι για τον σκοπό αυτό κτίζουν μία σειρά από χωριά. Οι σκορπισμένοι κάτοικοι της Δοράς, μαζεύονται και ξανακτίζουν το χωριό τους. Αυτή την φορά όμως, όχι στην κορυφή του βουνού αλλά στους βορειοανατολικούς πρόποδες του.

Κατά την διάρκεια του κτισίματος, οι άνθρωποι τα βράδια έβλεπαν στην κορυφή του βουνού φως να λάμπει. Το είδαν το ένα βράδυ, το είδαν το άλλο, το είδαν το παρ’ άλλο, το έβλεπαν κάθε βράδυ.

Όταν το κτίσιμο των σπιτιών ολοκληρώθηκε, θέλησαν να κτίσουν και τον Ναό τους. Μαζεύτηκαν όλοι και μετέφεραν τις πέτρες από την περιοχή που βρισκόντουσαν τα χαλάσματα της παλαιάς εκκλησίας στο κέντρο του χωριού όπου και είχαν αφήσει σχετικό χώρο. Τότε ήταν που συνέβη το πρώτο Θαύμα. Μέσα στα χαλάσματα βρήκαν την εικόνα της Παναγίας άθικτη και χωρίς να πάθει ούτε μια γρατσουνιά από τους βανδαλισμούς των Τούρκων.

Όταν μετέφεραν όλα τις πέτρες, πήγαν στα σπίτια με σκοπό την άλλη μέρα να αρχίσουν το κτίσιμο της εκκλησίας. Το πρωί, έντρομοι διαπίστωσαν ότι οι πέτρες είχαν χαθεί από το σημείο που τις είχαν μεταφέρει και ψάχνοντας τες, τις βρήκαν στο σημείο που ήταν η παλιά εκκλησία.

Αυτό επαναλήφθηκε 3 φορές. Τότε οι κάτοικοι κατάλαβαν πως ήταν θέλημα της Παναγίας να κτιστεί ο Ναός της στον ίδιο τόπο που ήταν για πολλούς αιώνες. Έτσι την έκτισαν εκεί που είναι σήμερα. Όταν ολοκληρώθηκε και η εικόνα της Παναγίας πήρε την θέση που της άξιζε μέσα στην εκκλησία της, οι κάτοικοι σταμάτησαν να βλέπουν τα βράδια το φως να λάμπει στην κορυφή του βουνού. Από αυτό το συμβάν έδωσαν στην Παναγία το προσωνύμιο «Παναγία Η Φωτολάμπουσα».

Η εικόνα της Παναγίας, λέγεται, ότι είναι έντονα θαυματουργή σε αυτούς που πάσχουν με την όραση τους. Δεκάδες είναι οι μαρτυρίες από ανθρώπους που θεραπεύτηκαν από πλήρη τύφλωση μέσω της εικόνας αυτής και της πίστης τους.

Η πρόσβαση προς την εκκλησία γίνεται με οποιοδήποτε τύπο οχήματος ή μέσα από σκάλα η οποία αποτελείται από 88 τσιμεντένια σκαλοπάτια. Είναι κλειστή για ευνόητους λόγους αλλά αν θα την επισκεφτείτε ζητήστε από το καφενείο που υπάρχει στην πλατεία του χωριού να σας δώσουν το κλειδί ή να σας συνοδέψουν.

Μύθος της Δοράς

Στο βουνό πάνω από την εκκλησία της Παναγίας Φωτολάμπουσας βρίσκεται μία πέτρα. Αναφέρεται ότι η Παναγία στην προσπάθειά της να δρασκελίσει και να περάσει στην απέναντι πλευρά πάτησε σε αυτό τον βράχο, αφήνοντας το αποτύπωμα του ποδιού της. Παράλληλα, εντοπίστηκαν σημάδια χεριού και κουταλιού, που τα άφησε η Παναγία σε επισκέψεις της στον χώρο. Σ’ αυτό το σημείο ξεκινά και το Μονοπάτι της Φύσης, ενώ εκεί βρίσκεται επίσης σημείο θέας, ώστε κανείς να απολαμβάνει απρόσκοπτα και πανοραμικά την όλη μαγεία.

πηγή: από διαφορες σελίδες από το διαδίκτυο

Όπου κι αν σκάψουν οι Τούρκοι στην Πόλη αναδύεται ο χριστιανισμός (ΒΙΝΤΕΟ)

Δείτε τι ανακάλυψαν Τούρκοι αρχαιολόγοι σήμερα από ανασκαφή στην περιοχή Σουλταναχμέτ της Κωνσταντινούπολης.

Μάλιστα σε μία από τις φωτογραφίες από τις ανασκαφές που δημοσιεύτηκαν σε τουρκικά ΜΜΕ διακρίνεται η εικόνα της Παναγίας με φωτοστέφανο:

Holy Spring and Mosaic Floor in Sultanahmet (Sultanahmet'teki Ayazma ve Mozaik Zemin)

πηγή: el.gr

Όπου γης και να σκάψεις, κάτι ελληνικό θα βρεις.!!!

Τι και ποιά είναι τα Μυστήρια της Εκκλησίας;

Τα μέλη της Εκκλησίας για να αγιαστούν, είναι απαραίτητο να μετέχουν στα Μυστήριά της. Μυστήρια στη χριστιανική ορολογία είναι ιερές τελετές, με τις οποίες μεταδίδεται στον άνθρωπο η χάρη του Θεού. Τα μυστήρια όλα, όπως και κάθε ένα ξεχωριστά, δεν μπορούν να θεωρηθούν αποκομμένα από την φυσική και ιστορική πραγματικότητα, ούτε ως αφηρημένες ή μαγικές πράξεις. Αντίθετα τα χριστιανικά μυστήρια δεν γίνονται "μηχανιστικά" αλλά προάγουν την ζωή μέσα στα φυσικά πλαίσια και με βάση την προκοπή και τη συνεργία του μέλους. Πρέπει δηλαδή να γίνει κατανοητό πως αν δεν ενεργοποιηθεί η θέληση του ανθρώπου, τα μυστήρια δεν μπορούν να πραγματώσουν κανένα από τα έργα της τελείωσης. Με αυτή την προοπτική κατανοείται η χρήση των υλικών στοιχείων, τα οποία μεταβάλλονται και καθαγιάζονται, λαμβάνοντας ειδικό νόημα και περιεχόμενο. Τα μυστήρια τελικά είναι υπεύθυνα για την διαρκή καθαίρεση των δαιμονικών δυνάμεων, η οποία επιτελείται μέσα από την εκκλησιαστική δομή του σώματος της εκκλησίας, προς θεραπεία, πρόοδο και θρίαμβο κατά των δαιμονικών δυνάμεων.

Τα Μυστήρια είναι επτά: Tο βάπτισμα, το χρίσμα, η θεία ευχαριστία, η ιερωσύνη, η μετάνοια, (εξομολόγηση), το ιερό ευχέλαιο και ο γάμος. Ειδικότερα:

ΤΟ ΒΑΠΤΙΣΜΑ

Είναι το Μυστήριο της εισόδου του ανθρώπου στην Εκκλησία. Με το Βάπτισμα γίνεται η μύηση στο Χριστό και στην Εκκλησία. Συνήθως γίνεται στην παιδική ηλικία. Ο ιερέας βυθίζει το παιδί τρεις φορές στο νερό, μία στο όνομα του Πατρός, μία στο όνομα του Υιού και μία στο όνομα του Αγίου Πνεύματος. Αυτή η κίνηση του βυθίσματος, συμβολίζει την τριήμερη ταφή και ανάσταση του Κυρίου. Συμβολίζει όμως και τον θάνατο του παλαιού ανθρώπου και την ανάσταση και γέννηση του καινούργιου στο καινούργιο Βασίλειο του Θεού. Το Βάπτισμα το καθιέρωσε ο ίδιος ο Κύριος με την εντολή που έδωσε στους μαθητές του να πάνε και να κάνουν μαθητές του τους ανθρώπους πάντων των λαών και να τους βαπτίσουν στο όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος. (Ματθ. 28,19).

ΤΟ ΧΡΙΣΜΑ

Δεύτερο Μυστήριο που τελείται την ίδια ώρα με το βάπτισμα είναι το ΧΡΙΣΜΑ. Χρίεται ο νεοφώτιστος με Άγιο Μύρο στα κύρια μέρη του σώματος (μέτωπο, αυτιά, στήθος, πλάτη, χέρια, πόδια ) και δέχεται τα χαρίσματα και τις δωρεές του Αγίου Πνεύματος. Άγιο Μύρο είναι μια σύνθεση από λάδι και διάφορες αρωματικές ουσίες που συμβολίζουν τα διάφορα χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος. Παρασκευάζεται και καθαγιάζεται στο Οικουμενικό Πατριαρχείο της Κωνσταντινούπολης και μοιράζεται σε όλες τις Ορθόδοξες Εκκλησίες.

Η ΘΕΙΑ ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΑ

Είναι το Μυστήριο των Μυστηρίων. Το καθιέρωσε ο Κύριος στο Μυστικό Δείπνο, μπροστά στους μαθητές του. Το ψωμί και το κρασί, δύο απλά στοιχεία με τη χάρη του Αγίου Πνεύματος μεταβάλλονται σε Σώμα και Αίμα Χριστού και γίνονται τροφή για τους πιστούς. Mε τη Θεία Κοινωνία ενωνόμαστε με το Χριστό και ο Χριστός ενώνεται μαζί μας και γινόμαστε μέτοχοι της αιώνιας ζωής.

Η ΙΕΡΩΣΥΝΗ

Με το Μυστήριο αυτό, ένας απλός χριστιανός ξεχωρίζεται από τους άλλους πιστούς και αναλαμβάνει τη διακονία της σωτηρίας του λαού του Θεού. Λαμβάνει το δώρο του Αγίου Πνεύματος και της Αποστολικής διαδοχής και συνεχίζει την ιερωσύνη του Χριστού στην Εκκλησία. Ο ιερέας γίνεται πατέρας πνευματικός. Προσεύχεται για μας. Μας βαφτίζει, μας μεταδίδει τα μυστήρια και την ευλογία του Θεού, μας διδάσκει για το Θεό και μας βοηθάει στις δύσκολες στιγμές της ζωής μας. Φυσικά και εμείς θα πρέπει να προσευχόμαστε και να τιμούμε τους ιερείς μας, ως Πατέρες.

Η ΜΕΤΑΝΟΙΑ (ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΗ)

Το μυστήριο της συμφιλίωσης και της αγάπης. Η μετάνοια είναι το ιερό μυστήριο που αποκαθιστά την πνευματική υγεία της ψυχής, όταν αυτός που μετανιώνει ειλικρινά για τ' αμαρτήματά του και τα εξομολογείται στον πνευματικό της Εκκλησίας λειτουργό, λαμβάνει άφεση αμαρτιών, γινόμενος και πάλι φίλος και τέκνο αγαπητό του Θεού. Το μυστήριο αυτό επαναλαμβάνεται, ανάλογα με τις πνευματικές ανάγκες των πιστών. Έτσι σκοπός του μυστηρίου είναι η θεραπεία των τραυμάτων της πτώσης των ανθρώπων με την άφεση των αμαρτιών. Η εξουσία αυτή -της άφεσης των αμαρτιών- εδόθη από τον Χριστό στους Αποστόλους του και αυτοί στους διαδόχους τους Επισκόπους (Ιωανν. 20,12-24). και δια μέσου αυτών τοίς πρεσβυτέροις. Δια του Μυστηρίου τούτου παρέχεται δραστική ίαση και διόρθωση των πνευματικών νοσημάτων.  Μετανοιωμένος ο πιστός χριστιανός, ομολογεί τις αμαρτίες του στον ιερέα και εκείνος με τη χάρη του Αγίου Πνεύματος τον συγχωρεί και τον βοηθάει να αποκαταστήσει τις σχέσεις του με το Θεό.

ΙΕΡΟ ΕΥΧΕΛΑΙΟ

Είναι ένα προαιρετικό μυστήριο στο οποίο παρακαλούμε τον Κύριο να θεραπεύσει τις ψυχικές και σωματικές αρρώστιες. Μέσω του ευλογημένου λαδιού οι πόνοι και τα βάσανα ενώνονται με αυτά του Χριστού και συγχωρούνται οι αμαρτίες.

Ο ΓΑΜΟΣ

Ένας άνδρας και μια γυναίκα άγνωστοι μεταξύ τους, αποφασίζουν να προχωρήσουν στο δρόμο της κοινής ζωής. Στην αρχή αυτού του δρόμου η Εκκλησία παρακαλεί το Θεό να τους ευλογήσει για να στεριώσουν μια χριστιανική οικογένεια. Τα δαχτυλίδια που τους ευλογεί, συμβολίζουν την αγάπη τους και την ελεύθερη δέσμευση που έχουν μεταξύ τους. Τα στέφανα συμβολίζουν την ευλογία και την συναδελφικότητα στο βασίλειο του Θεού. Τέλος το κοινό ποτήριο συμβολίζει τον κοινό αγώνα και τις κοινές προσπάθειες που έχουν να κάνουν στη ζωή τους και ότι η συζυγική και οικογενειακή ζωή τότε μπορεί να υφίσταται και να δημιουργεί προκοπή και χαρά όταν το ανδρόγυνο συμμετέχει στο Ποτήριον της Θείας Κοινωνίας.

πηγή: