ΑΠΙΣΤΕΥΤΑ ΒΙΝΤΕΟ! ΔΕΝ ΘΑ ΠΙΣΤΕΥΕΤΕ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΒΛΕΠΕΤΕ ΠΑΡΑΚΑΤΩ. ΑΠΡΟΚΑΛΥΠΤΑ ΠΡΟΩΘΟΥΝ ΜΕ ΒΙΝΤΕΟ ΣΤΑ ΕΛΛΗΝΟΠΟΥΛΑ ΝΑ ΜΗΝ ΕΧΟΥΝ ΦΥΛΟ!! ΔΙΑΔΩΣΤΕ ΤΟ ΠΑΝΤΟΥ ΚΑΙ ΑΝΤΙΔΡΑΣΤΕ!! ΤΟ ΘΕΜΑ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΣΟΒΑΡΟ. ΑΦΟΡΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΣΑΣ !! Το πρώτο βίντεο από το Δημοτικό σχολείο Δροσιάς!!
Βάλανε παιδιά να λένε οτι "δεν υπάρχει φύλο στα παιχνίδια"
ΤΟ ΔΕΥΤΕΡΟ ΒΙΝΤΕΟ «Άφυλα παιχνίδια», απο τα ''εκπαιδευτήρια Δούκας'', με αγάπη! Α, και για να μην το ξεχάσουμε, πρόκειται για κάποιου είδους ιδιωτικό σχολείο που στην κεντρική του σελίδα λέει: «Στόχος μας είναι να εκπαιδεύουμε Παγκόσμιους Πολίτες…»
''Άφυλα παιχνίδια'' από τα''εκπαιδευτήρια'' Δούκας με αγάπη!
Άγιος Ανδρέας ο διά Χριστόν σαλός Ημερομηνία εορτής: 28/05/2017 Τύπος εορτής: Σταθερή. Εορτάζει στις 28 Μαΐου εκάστου έτους. Αγιος Ανδρεας (από το ανήρ) = ο ανδρείος, ο γενναίος
Παύλου τὸ ῥῆμα καὶ μεταστὰς Ἀνδρέας
Ἡμεῖς γε μωροὶ διὰ Χριστὸν κεκράγει.
Ὀγδοάτῃ εἰκάδι Ἀνδρέας ἔκθανε πυκινόφρων.
Βιογραφία
Ο βίος του Αγίου Ανδρέου συντάχθηκε από τον πρεσβύτερο Νικηφόρο της Αγίας Σοφίας Κωνσταντινουπόλεως, περί τα μέσα του 10ου αιώνος μ.Χ. (956 - 959 μ.Χ.), επί βασιλείας του Κωνσταντίνου Ζ' Πορφυρογέννητου.
Ο Άγιος Ανδρέας, ο διά Χριστόν σαλός, καταγόταν από την Σκυθία και έζησε κατά τους χρόνους του αυτοκράτορα Λέοντος ΣΤ' του Σοφού (886 - 912 μ.Χ.). Από παιδική ηλικία είχε πουληθεί ως δούλος σε κάποιον πρωτοσπαθάριο και στρατηλάτη της Ανατολής, ονομαζόμενο Θεόγνωστο, άνδρα ενάρετο και ευσεβή, ο οποίος τόσο αγάπησε τον μικρό Ανδρέα, ώστε τον μεταχειρίστηκε ως υιό του, φροντίζοντας για την επιμελή και θεοσεβή μόρφωση αυτού.
Τον Ανδρέα είλκυαν περισσότερο από κάθε άλλο τα ιερά γράμματα και ιδιαίτερα οι Βίοι και τα Μαρτύρια των αγωνιστών της Χριστιανικής πίστεως. Τέτοιος δε υπήρξε ο ζήλος του προς αυτά, ώστε αποκλήθηκε «σαλός» (μωρός), διότι ο ζήλος του αυτός τον ωθούσε πολλές φορές στο να υπομένει εμπαιγμούς, ταπεινώσεις και βαριές ύβρεις και να προβαίνει σε διαβήματα που κρίνονται ως ανισόρροπα και εκκεντρικά. Αλλά εκείνος υπέμενε τους εξευτελισμούς, παρηγορούμενος από το ότι πολλές φορές πετύχαινε να επαναφέρει στην ευθεία οδό παραστρατημένες υπάρξεις.
Αλλά ο Άγιος Ανδρέας διακρινόταν και για την φιλανθρωπία και την αγαθοποιία του. Όχι μόνο μοιραζόταν τα υπάρχοντά του με τους φτωχούς, αλλά προσέφερε ότι είχε και ο ίδιος έμενε νηστικός και γυμνός. σε εκείνους που τον παρατηρούσαν για τις υπερβολικές αγαθοεργίες του, υπενθύμιζε τους λόγους του Κυρίου «ἐφ’ ὅσον ἐποιήσατε ἑνὶ τούτων τῶν ἀδελφῶν μου τῶν ἐλαχίστων, ἐμοὶ ἐποιήσατε», και τους έλεγε ότι στο πρόσωπο κάθε ανθρώπου, και μάλιστα του πάσχοντος αδελφού, έβλεπε τον Χριστό.
Ο Άγιος, σε μία ολονύκτια Ακολουθία στο ναό των Βλαχερνών είδε τη Θεοτόκο στον ουρανό προσευχόμενη και σκέπουσα το λαό με το τίμιο ωμοφόριό της (1 και 28 Οκτωβρίου).
Κάποια ημέρα συνέβη κάτι παράδοξο στο θεράποντα του Κυρίου. Κατά την συνήθειά του, για να μην γνωρίζει κανείς την εργασία του στους προθάλαμους των εκκλησιών, όπου προσευχόταν, πορευόταν κρυφά προς το ναό της Πανυμνήτου Θεοτόκου, στην αριστερά στοά της αγοράς του Μεγάλου Κωνσταντίνου. Έτυχε, τότε, κάποιο παιδί να διέρχεται τη λεωφόρο, εκτελώντας διαταγή του κυρίου του. Ο Όσιος πήγαινε προς το ναό για να προσευχηθεί· το παιδί τάχυνε το βήμα του και τον πρόφθασε, χωρίς ο Όσιος να το αντιληφθεί. Όταν έφθασε προ των πυλών του ναού ο Ανδρέας, Θεού θέλοντος, εξέτεινε τη δεξιά του χείρα και αφού σφράγισε με το σημείο του τιμίου Σταυρού τις πύλες, αυτές ευθύς υποχώρησαν. Εισήλθε στο ναό και άρχισε τις προσευχές, μη γνωρίζοντας ότι κάποιος τον παρακολουθούσε. Το παιδί, το οποίο ακολουθούσε τον Όσιο, γνώριζε ότι ο άνθρωπος ήταν σαλός. Όταν τον είδε να ανοίγει αυτομάτως τις πύλες του ναού, έφριξε και κυριεύθηκε από τρόμο· έλεγε, λοιπόν, στον εαυτό του: «Ποιόν δούλο του Θεού οι κατά αλήθειαν μωροί σαλό ονομάζουν! Πόσο μεγάλος άγιος είναι, και εμείς οι ανόητοι αγνοούμε! Πόσους κρυφούς δούλους έχει ο Θεός και ουδείς γνωρίζει τα περί αυτών!».
Αυτά λογιζόταν το παιδί και πλησίασε, για να μάθει τί κάνει ο Άγιος εντός του ναού· βλέπει, λοιπόν, αυτόν προ του άμβωνος να κρέμεται στον αέρα και να προσεύχεται. Κατεπλάγη από το παράδοξο τούτο θέαμα και αναχώρησε, για να εκτελέσει την διαταγή του κυρίου του. Ο Όσιος τελείωσε την προσευχή του και έφυγε. Εξερχόμενος από το ναό, ασφάλισε πάλι τις θύρες με το σημείο του Σταυρού. Τότε αντιλήφθηκε την παρουσία του παιδιού και λυπήθηκε, επειδή κάποιος οικέτης έγινε θεατής των συμβάντων· ανέμενε την επιστροφή του παιδιού, για να του παραγγείλει να μην αποκαλύψει τα περί του Οσίου. Συνάντησε το παιδί και είπε: «Φύλαξε, τέκνον, όλα όσα είδες στον τόπο τούτο και θα έχεις το έλεος του Κυρίου του Θεού».
Μία ημέρα, προς το τέλος της αγίας Τεσσαρακοστής, ο λαός της βασιλευούσης των πόλεων, της Κωνσταντινουπόλεως, επευφημούσε τον Δεσπότη Χριστό μετά βαΐων και ύμνων. Βλέπει, τότε, ο μακάριος Ανδρέας, κάποιον γέροντα, ωραίο κατά την εξωτερική εμφάνιση, να εισέρχεται στο ναό της του Θεού Σοφίας. Πλήθος λαού τον ακολουθούσε, με βάια και σταυρούς, οι οποίοι έλαμπαν ως αστραπή· μελωδούσαν μέλος τερπνό, ηδύ και σωτήριο. Ο ένας στον άλλο παραχωρούσε το προβάδισμα και όλοι κατευθύνονταν προς τον άμβωνα. Ο γέροντας εκείνος κατείχε κινύρα και έκρουε τις χορδές συνοδεύοντας τους ψάλτες. Ο μακάριος ετέρπετο από το θέαμα και την ψαλμωδία· σκίρτησε και είπε: «Μνήσθητι Κύριε τοῦ Δαβὶδ καὶ πάσης τῆς πραότητος αὐτοῦ. Ἰδού, ἀκούσαμε τὴν Κυρία τὴν Κυριοπρεσβεύτρια καὶ τὴν εὑρήκαμε ὅμοια πρὸς τὴ Σοφίαν τὴν τερπνή».
Αυτά έλεγε ο Άγιος. Κάποιοι από τους παρευρισκόμενους σοφούς έλεγαν: «Πώς, σαλέ; Αναφέρεται στο στίχο αυτό του ψαλμού η Παναγία; Τί είναι αυτά τα οποία λέγεις;». και εξ αιτίας της άγνοιάς τους γέλασαν και αναχώρησαν. Ο μακάριος τα έλεγε αυτά επειδή είδε τον Δαβίδ με άλλους Προφήτες να έχουν έλθει εκεί.
Έτσι θεοφιλώς έζησε ο διά Χριστόν σαλός Άγιος Ανδρέας και κοιμήθηκε με ειρήνη σε ηλικία εξήντα έξι ετών. Ευθύς ευωδίασαν μύρα και θυμιάματα στον τόπο εκείνο, όπου άφησε το πνεύμα του ο Άγιος. Μία γυναίκα φτωχή, η οποία διέμενε πλησίον οσφράνθηκε την ηδύπνοο και ασύγκριτη ευωδία. την ακολούθησε, λοιπόν, αυτή και έφθασε στον τόπο εκείνο όπου έκειτο ο Άγιος. Βρήκε τον μακάριο νεκρό· ήδη δε ανέβλυζε μύρο από το τίμιο λείψανό του. Έτραξε, λοιπόν, και ανήγγειλε το θαύμα, επικαλούμενη με όρκο ως μάρτυρα τον Θεό. Πολλοί συγκεντρώθηκαν τότε, αλλά δεν βρήκαν το τίμιο λείψανο του Αγίου. Τους προκαλούσε κατάπληξη, όμως, η ευοσμία του μύρου και των θυμιαμάτων. Ο Κύριος, ο Οποίος γνωρίζει τα κρίματα εκάστου και τα απόκρυφα κατορθώματα του Αγίου, μετέθεσε το λείψανο του Αγίου.
Ο Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης αναφέρει ότι ο Άγιος Ανδρέας έγραψε πολλές προφητείες οι οποίες δεν εκδόθηκαν ποτέ και βρίσκονται στην Μονή Iβήρων.
Προσευχή του Αγίου Ανδρέου προ της μακαρίας κοιμήσεώς του
Έχετε αναρωτηθεί ποτέ, γιατί όταν ακούτε αναφορές για μοχθηρά καθεστώτα πάντα χρησιμοποιούνται οι όροι "ναζί" ή "φασίστας" και σχεδόν ποτέ κομμουνιστής; Όταν οι άνθρωποι σκέφτονται τα μεγαλύτερα κακά της ανθρωπότητας, γιατί σπανίως αναφέρεται ο κομμουνισμός; Εξάλλου, από την άποψη της χρονικής διάρκειας, του γεωγραφικού πεδίου, του αριθμού των ανθρώπων που έχουν υποδουλωθεί και δολοφονηθεί και των ζωών που έχουν καταστραφεί, οι κομμουνιστές έχουν προκαλέσει περισσότερα βάσανα, ακόμα και από τους Ναζί. Όπως θα δείτε στο βίντεο ο κομμουνισμός πρέπει να θεωρείται το ίδιο ακριβώς κακός όπως και ο ναζισμός. Όμως η αριστερή προπαγάνδα της Λευκής Αδελφότητας, ή Νέας Τάξης για τους πολλούς, που κυβερνάει (καταστρέφει-φτωχοποιεί) τα κράτη με κομμουνισμό-σοσιαλισμό, έχει εξιδανικεύσει αυτές τις ιδέες του κομμουνισμού-σοσιαλισμού ως κάτι καλό για τον λαό, ως κάτι που στηρίζει το λαό και τον βοηθά και έχει κάνει τους πάντες να τον θεωρούν κάτι το καλό και ιδανικό.
Γιατί ο κόσμος δεν μισεί τον Κομμουνισμό όσο τον Ναζισμό;
Παράλληλα μέσω αυτών (κομμουνισμό-σοσιαλισμό) "ξεσκίζεται" ο λαός στους φόρους, φτωχοποιείται, του παίρνουν τα πάντα, ότι έχει και δεν έχει, παρακαλώντας το κράτος για το ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα της ξεφτίλας και ένα πιάτο φαΐ και έτσι είναι απόλυτα εξαρτώμενος από τον κρατικό μηχανισμό.
Αυτός ευθύνεται και για τη φράση «Δεν ιδρώνει το αυτί του»...
Ο Ασκληπιός ήταν τίμιος γιατρός όσο κι αν κάποιες από τις θεραπείες του φαίνονται σήμερα πρόχειρες ή παραπέμπουν σε τσαρλατάνους θεραπευτές παλαιότερων χρόνων. Ο πατέρας της Ιατρικής δεν ξεγελούσε τους ασθενείς του οι οποίοι συχνά απευθύνονταν σε αυτόν όχι μόνο για να γιατρέψουν τις πληγές του σώματος, αλλά και της ψυχής. Δεν ζητούσε πληρωμή, παρά αφού έμεναν ευχαριστημένοι από την επέμβαση του.
Οι πλάκες που βρέθηκαν στην Επίδαυρο αποκαλύπτουν πολλά από τα ερωτήματα που απηύθυναν στον Ασκληπιό οι αρχαίοι Έλληνες. Μια γυναίκα ζητά τη συμβουλή του για να κάνει παιδί. Άλλος τον ρωτά πως να ξαναβρεί την όρασή του. Κάποιος πάλι τον ευχαριστεί, επειδή τον απάλλαξε από τις ψείρες και πολλοί απλοϊκοί άνθρωποι του ζητούν χάρες άσχετες με την υγεία.
Ανάμεσα σε αυτούς και μία γυναίκα την οποία απασχολεί ο αγαπημένος της. Ρωτά λοιπόν τον Ασκληπιό με ποιον τρόπο να κάνει τον φίλο της να την αγαπήσει. Και ο Ασκληπιός της απαντά: «Να τον κλείσεις σ’ ένα πολύ ζεστό δωμάτιο». Και συμπληρώνει τη συμβουλή του: «κι αν ιδρώσουν τ’αυτιά του, θα σ’αγαπήσει. Αν δεν ιδρώσουν μην παιδεύεσαι άδικα». Από την περίεργη αυτή συμβουλή του Ασκληπιού, έμεινε ως τα χρόνια μας η φράση: «Δεν ιδρώνει τ’αυτί του», που τη λέμε συνήθως για τους αναίσθητους και τους αδιάφορους....
ΓΙΑΤΙ ΟΡΙΣΜΕΝΟΙ ΘΕΟΛΟΓΟΥΝ ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΗ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΡΑΞΗ ΤΩΝ ΣΥΓΧΡΟΝΩΝ ΑΓΙΩΝ;
Του Παναγιώτη Τελεβάντου
=====
Είναι απολύτως επιβεβλημένο να μας προβληματίσει σοβαρά μια πολύ επικίνδυνη στάση ορισμένων πατέρων και αδελφών μας οι οποίοι, ενώ έχουν παραδοσιακό φρόνημα, θεολογούν χωρίς να λαμβάνουν υπόψη τη διδασκαλία των σύγχρονων Αγίων της Εκκλησίας που αντιμετώπισαν την αίρεση του Οικουμενισμού.
ΤΙ ΜΑΣ ΔΙΔΑΣΚΟΥΝ ΟΙ ΣΥΓΧΡΟΝΟΙ ΑΓΙΟΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΗ;
_________
Στις μέρες μας η Ορθόδοξη Εκκλησία έχει την ευλογία της παρουσίας πλειάδας επίσημα αναγνωρισμένων Αγίων αλλά και την παρουσία δεκάδων αγίων Γερόντων οι οποίοι ΟΛΟΙ ΑΝΕΞΑΙΡΕΤΑ ήταν σφοδροί αντιοικουμενιστές. Όλες αυτές οι άγιες μορφές της Ορθοδοξίας -χωρίς καμία απολύτως εξαίρεση- μας δίδαξαν με τη διδασκαλία τους και προπαντός με το παράδειγμά τους την αυθεντική ερμηνεία των κανόνων που αφορούν την αποτείχιση και δη του ΙΕ΄ κανόνα της ΑΒ΄ Συνόδου.
Ας γίνουμε πιο συγκεκριμένοι. Η συντριπτική πλειοψηφία των Αγίων της Εκκλησίας, αλλά και των συγχρόνων αγίων μορφών των τελευταίων δεκαετιών, που έζησαν την περίοδο που ξέσπασε η λαίλαπα του Οικουμενισμού, ουδέποτε διέκοψε το μνημόσυνο των αιρετιζόντων οικουμενιστών επισκόπων.
Αλλά και η μικρή μειοψηφία μεταξύ τους που προχώρησε σε αποτείχιση το έκανε συντεταγμένα και για περιορισμένο χρονικό διάστημα. ΟΛΟΙ, μάλιστα, ανεξαίρετα οι αποτειχισθέντες Άγιοι και άγιες μορφές κοιμήθηκαν εν Κυρίω μνημονεύοντες τους αιρετίζοντες οικουμενιστές επισκόπους (Όσιος Παίσιος, Όσιος Ιουστίνος Πόποβιτς, Μητροπολίτης Φλωρίνης Αυγουστίνος (Καντιώτης), Μητροπολίτης Ελευθερουπόλεως Αμβρόσιος, Μητροπολίτης Παραμυθίας Παύλος κτλ.).
Ερωτούμε, λοιπόν, τους πατέρες και αδελφούς μας που πλανεμένα θεωρούν υποχρεωτικό και όχι δυνητικό τον ΙΕ΄ Κάνονα της ΑΒ΄ Συνόδου.
Οι Άγιοι (Ιουστίνος Πόποβιτς, Παίσιος Αγιορείτης, Φιλούμενος ο Νεομάρτυρας, Πορφύριος Καυσοκαλυβίτης) και οι σύγχρονες άγιες μορφές (π. Φιλόθεος Ζερβάκος, π. Ιάκωβος Τσαλίκης, π. Αμφιλόχιος της Πάτμου, π. Αθανάσιος Μυτιληναίος, π. Εφραίμ Κατουνακιώτης, π. Επιφάνιος Θεοδωρόπουλος κτλ.), που ήταν ΟΛΟΙ ανεξαίρετα σφοδροί αντιοικουμενιστές, για ποιο λόγο δεν προχώρησαν ΠΟΤΕ σε αποτείχιση και ελάχιστοι μόνον από αυτούς αποτειχίστηκαν για μικρό χρονικό διάστημα και ΟΛΟΙ κοιμήθηκαν εν Κυρίω μνημονεύοντες αιρετίζοντες επισκόπους;
Προφανώς επειδή θεωρούσαν τον ΙΕ΄ Κανόνα δυνητικό και όχι -όπως ορισμένοι πλανεμένα νομίζουν- υποχρεωτικό.
ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΚΡΙΒΕΙΑ ΚΑΙ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ ΓΙΑ ΤΗ ΔΙΑΠΟΠΗ ΤΟΥ ΜΝΗΜΟΣΥΝΟΥ;
________
Ορισμένοι άλλοι πατέρες και αδελφοί μας (επί παραδείγματι οι εν Μολδαβία αποτειχισθέντες) ισχυρίζονται ότι η ακρίβεια απαιτεί την αποτείχιση για τους προχωρημένους, αλλά μπορεί να γίνει ανεκτή σαν οικονομία η συνέχιση της μνημόνευσης του αιρετίζοντος επισκόπου για τους μη προχωρημένους πνευματικά.
Ορισμένοι άλλοι αποτειχισθέντες, μάλιστα, προχωρούν πάρα πέρα και ισχυρίζονται ότι όσοι δεν αποτειχίζονται δεν έχουν την πνευματική ωριμότητα αλλά και το ομολογιακό σθένος να αποτειχιστούν. Γι’ αυτό κατ’ οικονομία ας ανεχτούμε να συνεχίσουν να μνημονεύουν τους αιρετίζοντες επισκόπους μέχρις ότου ωριμάσουν πνευματικά.
Για να δούμε αυτός ο ισχυρισμός ποια μαρτυρία έχει στη ζωή και στη διδασκαλία των σύγχρονων Αγίων που έζησαν την εποχή που άκμασε ο Οικουμενισμός.
Δηλαδή ο Όσιος Πορφύριος, που ουδέποτε αποτειχίστηκε, δεν έφτασε στην πνευματική ωριμότητα και δεν είχε το ομολογιακό σθένος όσων αποτειχίστηκαν;!!!
Ξέρετε πόσο αντιοικουμενιστής ήταν ο Όσιος Φιλούμενος ο Νεομάρτυρας; Αμφιβάλλω αν υπήρξε πιο αντικοικουμενιστής Άγιος στην ιστορία της Εκκλησίας. (Κάποτε πρέπει να γράψω τι μου ειπε ο Άγιος αυτός για τον Οικουμενισμό και τους νεωτερισμούς).
Αυτός ο αληθινός Μάρτυρας και αληθινός Ομολογητής της Εκκλησίας υπολείπεται σε ομολογιακό σθένος από όσους αποτειχίστηκαν;!!! Καλά αδελφοί μου! Δεν ερυθριάτε για το μέγεθος της βλασφημίας;
Ειλικρινά πιστεύετε ότι ο μέγας αντιοικουμενιστής π. Αθανάσιος Μυτιληναίος, ο κορυφαίος αντιοικουμενιστής π. Φιλόθεος Ζερβάκος, ο ακαταμάχητος πολέμιος του Παπισμού π. Αμφιλόχιος της Πάτμου, ο Ομολογητής Γέροντας Ιάκωβος Τσαλίκης, ο π. Εφραίμ Κατουνακιώτης, που θεωρούσε τον Οικουμενισμό καρπό πνεύματος ακαθάρτου, ότι δεν είχαν το ομολογιακό σθένος και την πνευματική ωριμότητα να προχωρήσουν στην αποτείχιση και γι’ αυτό δεν αποτειχίστηκαν ή αν αποτειχίστηκαν για περιορισμένο χρονικό διάστημα κοιμήθηκαν εν Κυρίω μνημονεύοντες αιρετίζοντες επισκόπους;
Είσαστε βέβαιοι, αδελφοί μου, ότι πιστεύετε αυτές τις βλασφημίες; Πιστεύετε πραγματικά ότι εσείς έχετε μεγαλύτερη πνευματική ωριμότητα και πιο ακμαίο εκκλησιαστικό φρόνημα και μεγαλύτερο ομολογιακό σθένος από όλους ανεξαίρετα τους σύγχρονους αντιοικουμενιστές Αγίους και όλες ανεξαίρετα τις σύγχρονες Άγιες μορφές;
Λυπάμαι να παρατηρήσω ότι, αν όντως αυτό φρονείτε, "ευχών χρεία" επειδή καβαλλικεύσατε καλάμι εωσφορικής οίησης από το οποίο φυσικά κανένα καλό δεν πρόκειται να προκύψει.
Η ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΗ ΕΙΝΑΙ ΚΑΝΟΝΙΚΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΤΩΝ ΠΙΣΤΩΝ
__________
Είπαμε πολλές φορές -το επαναλαμβάνουμε και τώρα εμφατικά- ότι, όσοι θέλουν να διακόψουν το μνημόσυνο του οικείου ιεράρχη που κηρύσσει γυμνή τη κεφαλή κατεγνωσμένη αίρεση, έχουν τη διακριτική ευχέρεια από τους Ιερούς Κανόνες να το πράξουν, έστω και αν πολλοί απο μας θεωρομε ότι η διακοπή του μνημοσύνου των αιρετιζόντων επισκόπων που κηρύσσουν γυμνή τη κεφαλή κατεγνωσμένη αίρεση δεν είναι η πιο συμφέρουσα ποιμαντικά λύση.
Αν, όμως, ορισμένοι πατέρες και αδελφοί μας, φρονούν ότι αυτή είναι ποιμαντικά η ενδεδειγμένη πορεία, επειδή νιώθουν την ανάγκη να προβούν σε έντονη διαμαρτυρία για τα καθημερινά οικουμενιστικά αίσχη και για τις συνεχείς συναλλαγές σε θέματα πίστεως που κάνουν οι Οικουμενιστές, έχουν κάθε κανονικό δικαίωμα να το κάνουν.
Εμείς με τη σειρά μας οφείλουμε να τους υποστηρίξουμε, αφού προπαντός αντιμετωπίζουν τη διωκτική μανία των Οικουμενιστών. Δεν θα τους προσφέρει κάποια χρησιμότητα η συνηγορία μας -ασφαλώς- αλλά είναι θέμα ανθρωπιάς, συνείδησης, συναγωνιστικού πνεύματος και φιλότιμου να τους υποστηρίξουμε αφού αναγνωρίζουμε ότι όντως έχουν τη διακριτική ευχέρεια από τους Ιερούς Κανόνες να διακόψουν το μνημόσυνο των αιρετιζόντων επισκόπων.
ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΠΟΥ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΔΕΧΤΟΥΜΕ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΗ
__________
Αλλά
1.) Μη μας λέτε, σας παρακαλώ, ότι είναι υποχρεωτική και όχι δυνητική η διακοπή του μνημοσύνου του αιρετίζοντος επισκόπου,
2.) Μη μας λέτε ότι έχετε δικαίωμα να διακόψετε το μνημόσυνο ιεραρχών οι οποίοι ουδέποτε είπαν ή έγραψαν ή κήρυξαν αίρεση,
3.) Μη μας λέτε ότι πρέπει να διακόψουμε το μνημόσυνο του επισκόπου μας επειδή διαφορετικά θα μολυνθούμε από την αίρεση!!!,
4.) Μη μας λέτε ότι εσείς που προχωρήσατε σε διακοπή του μνημοσύνου είστε περισσότερο πνευματικά ώριμοι από τους Αγίους που δεν διέκοψαν το μνημόσυνο των οικουμενιστών!!!,
5.) Μη μας λέτε ότι έχετε πιο ακμαίο εκκλησιαστικό φρόνημα και μεγαλύτερο
ομολογιακό σθένος από όλους τους σύγχρονους Αγίους της Εκκλησίας και όλες τις άγιες μορφές της Ορθοδοξίας που ήταν ΟΛΟΙ ανεξαίρετα σφοδροί αντιοικουμενιστές, αλλά όμως ουδέποτε αποτειχίστηκαν ή αποτειχίστηκαν για περιορισμένο χρονικό διάστημα και κοιμήθηκαν εν Κυρίω μνημονεύοντες οικουμενιστές επισκόπους.
6.) Μη μας λέτε ότι τα μυστήρια των κληρικών που δεν αποτειχίστηκαν είναι άκυρα.!!! (Άκου βλασφημία!)
7.) Μη μας λέτε ότι πρέπει να διακόψουμε το μνημόσυνο, όχι μόνον των αιρετιζόντων επισκόπων, αλλά και όλων των επισκόπων οι οποίοι δεν προχώρησαν σε αποτείχιση. Να πάρει η ευχή! Δεν μπορεί να μη κατανοείτε ότι η διακοπή κοινωνίας με όλη την Εκκλησία δεν είναι αποτείχιση. Είναι σχίσμα, και το σχίσμα είναι τόσο φοβερό όσο και η αίρεση.
ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΜΟΝΟΙ ΑΥΘΕΝΤΙΚΟΙ ΕΡΜΗΝΕΥΤΕΣ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ ΚΑΙ ΤΩΝ ΚΑΝΟΝΩΝ
________
Συνοψίζουμε: Δεν είμαστε Προτεστάντες. Είμαστε -χάριτι Θεού- χριστιανοί Ορθόδοξοι. Οι Ορθόδοξοι χριστιανοί δέχονται τη διδασκαλία και την πράξη των Αγίων της Εκκλησίας ως αυθεντική ερμηνεία του Ευαγγελίου, των Πατέρων και των Κανόνων.
Με αυτά τα δεδομένα δεν μας τα λένε καθόλου καλά όσοι θεωρούν ότι ξέρουν καλύτερα τα θέματα της πίστεως από τον Όσιο Ιουστίνο Πόποβιτς. Ούτε εμπιστευόμαστε αυτούς που νομίζουν ότι κατανοούν καλύτερα το κανονικό δίκαιο από τον Γέροντα Επιφάνιο Θεοδωρόπουλο. Δεν μας πείθουν, επίσης, όσοι θεωρούν ότι έχουν μεγαλύτερο ομολογιακό σθένος και αγωνιστικό φρόνημα από τον Φλωρίνης Αυγουστίνο και τον Ελευθερουπόλεως Αμβρόσιο.
Δεν λέγαμε όλοι πάντοτε πόσο σημαντική είναι για τον αγώνα μας η θεολογία του Οσίου Ιουστίνου Πόποβιτς; Δεν τον θεωρούσαμε όλοι γενάρχη του αγώνα εναντίον του Οικουμενισμού; Τι άλλο διδάσκει ο Όσιος Ιουστίνος εκτός από το ότι οι Άγιοι είναι το ζωντανό Ευαγγέλιο σε κάθε εποχή επειδή ενσαρκώνουν με τη ζωή και τη διδασκαλία τους το Ευαγγέλιο;
Τώρα τα ξεχάσαμε όλα αυτά; Και αφήσαμε το τι εμείς νομίζουμε, το τι εμείς θεωρούμε σωστό και το τι εμείς κατανοούμε για την αλήθεια της Εκκλησίας και το νόημα των Ιερών Κανόνων!!! Και σε τι διαφέρει η στάση αυτή από τη στάση των λεγομένων μαρτύρων του Ιεχωβά και των κάθε λογής Προτεσταντών που νομίζουν ότι κατανοούν το θέλημα του Θεού επειδή διαβάζουν τη "Βίβλο" -όπως την αποκαλούν- και την ερμηνεύουν κατά το δοκούν;
Αντί τιμητές επιλέγουμε εντελώς συνειδητά να είμαστε πιστοί μαθητές και πρόθυμοι ακροατές των Αγίων και δη των σύγχρονων Αγίων επειδή με τη ζωή και το έργο τους αντιμετώπισαν την παναίρεση του Οικουμενισμού. Αυτή τη στάση ελπίζουμε να υιοθετήσουν όσοι πατέρες και αδελφοί μας προχώρησαν ή σκέφτονται να προχωρήσουν σε αποτείχιση.
Εξυπακούεται ότι τα πιο πάνω δεν τα γράψαμε για όλους τους αποτειχισθέντες, αλλά ΜΟΝΟΝ (επαναλαμβάνουμε ΜΟΝΟΝ) για όσους από αυτούς υιοθετούν κακόδοξη ερμηνευτική των Κανόνων αναφορικά με τη διακοπή του μνημοσύνου αιρετιζόντων επισκόπων.
Πολλοί θα πουν πως ακούγεται τρελό και πως όποιος εξομοιώνει τον Ναζισμό με τον Κομμουνισμό δεν ξέρει τι του γίνεται. Σίγουρα θα το πουν αυτό, εκείνοι που δέχθηκαν την προπαγάνδα του καλού κομμουνισμού, που υπερασπίζεται το δίκιο του λαού και του εργάτη, αλλά δεν θέλουν να βλέπουν τις εκατόμβες των νεκρών στα γκούλακ. Το παρακάτω βίντεο αποτελεί μια ακόμα απόδειξη με ιστορικά ντοκουμέντα ότι ο κομμουνισμός και ο ναζισμός είναι πνευματικοί συγγενείς. Η ίδια στη βάση της ιδεολογία, μόνο που αλλάζει το περιτύλιγμα. Κι αυτό, επειδή ο κομμουνισμός δεν θα εύρισκε έρεισμα στη Γερμανία. Οπότε φρεσκαρίστηκε σε εθνικό σοσιαλισμό. Δυο ιδεολογικοπολιτικά συστήματα που δημιούργησε η Λευκή Αδελφότητα γι'αυτό και η συγγένειά τους δεν είναι συμπτωματική και σίγουρα δεν δημιουργήθηκαν για το καλό της ανθρωπότητας.
Όταν το 3.113 π.Χ., ο βασιλεύς Νεφελίμ Μάραξ, εκ του γένους Κασραμπάχ, άνοιξε δύο πύλες στα βόρεια και νότια βουνά που περικλύουν την Τακλα Μακάν, άρχισε η αντίστροφη μέτρηση για μια από τις πιο μεγαλειώδεις, αλλά και πιο περιπετειώδεις εκτρατείες που έγιναν ποτέ πάνω στη Γη. Ο Διόνυσος με τους Ελ της ομάδας του εγκαταστάθηκε στην Ελλάδα, όπως αρχικά έκανε και ο Ηρακλής. Ο Ηρακλής όμως, μετέφερε τη δράση του στις μεσογειακές ακτές της Γαλλίας, και στην Ισπανία, όπου στο Γιβραλτάρ όρισε την έναρξη της εκστρατείας του με δύο στήλες, τις οποίες τελετουργικά έστησε μια στην Αφρική και μια στην Ευρώπη. Οι προετοιμασίες του Ηρακλέους, όσο και του Διονύσου διήρκησαν περίπου 20 χρόνια. Ο Ηρακλής ίδρυσε στην Ευρώπη και στη βόρεια Αφρική, πολλές πόλεις, και πολλές από αυτές διατηρούν στην παράδοσή τους την ανάμνηση του ιδρυτή τους. Για παράδειγμα, συχνά-πυκνά, ακούμε ότι την Μπαρτσελόνα ή Βαρκελώνη, - όπως συνηθίζουμε να τη λέμε, ίδρυσε ο Ηρακλής, και της έδωσε το όνομα Βαρκινών. Αυτό λέει ο μύθος, ή αν θέλετε ο θρύλος. Κανείς όμως δεν αναρωτιέται, για το τι δουλειά είχε ο Ηρακλής στην Ισπανία. Κανείς δεν αναρωτιέται, για το πώς ένας άνθρωπος από μόνος του να ιδρύσει μια σημαντική πόλη. Τι έκανε; Την έχτισε μόνος του; Και ποιοί πήγαν να μείνουν εκεί και ποιός του επέτρεψε να τη χτίσει. Και γιατί το έκανε; Εκείνο που είναι περίεργο, δεν είναι τόσο, το ότι οι πανεπιστημιακοί δεν απαντούν αυτές τις ερωτήσεις , αλλά το ότι κανείς δεν θέτει τις ερωτήσεις. Ο Ηρακλής λοιπόν οργάνωσε με τους δικούς του Ελ, τις ανθρώπινες κοινωνίες σε πόλεις, που λειτουργούσαν με τα ελλάνια πρότυπα. Μετά ετοίμασε το εκστρατευτικό σώμα. Πάνω από 10.000 στρατιώτες πέρασαν τον Ατλαντικό και έφτασαν στον κόλπο του Μεξικού. Αρχικά, κάποια από τα εκατοντάδες πλοία έπιασαν λιμάνι σε ένα νησί της Καραϊβικής που ονομάστηκε Άνδρος, διότι εκεί για πρώτη φορά μετά από χιλιάδες χρόνια, άνδρες, Έλληνες πάτησαν το πόδι τους μετά από την καταστροφή της Ατλαντίδας. Μετά, σε ένα μήνα τα Ελληνικά στρατεύματα είχαν αποβιβαστεί και είχαν εγκατασταθεί πλήρως στο Γιουκατάν.
(Uxmal)
Με την είδηση της άφιξης του Ηρακλέους οι μεγάλοι πολέμαρχοι των Νεφελίμ, άρχισαν να ετοιμάζουν την πρώτη γραμμή αμύνης τους, τη σημερινή Καμιναλτζούγιου στην Γουατεμάλα.
(Tulum)
Μετά την συντριπτική νίκη των Ελλήνων, άρχισε το "κυνηγητό" στις ζούγκλες της κεντρικής Αμερικής, και τις οροσειρές των Άνδεων στην νότιο Αμερική.
(Αρχαίο οικοδομημα στην Mitla, της Oaxaca του Μεξικού, "El Palacio de las Grecas")
(Chichen Itza)
Ο Μπαχομέχ βασιλεύς Μπάλαμ, στον κλεφτοπόλεμο μέσα στις ζούγκλες χρησιμοποίησε για πρώτη φορά τους περιβόητους πολεμιστές Μισναβάχ, τους "εκ Μπάλαμ", που σήμαινε "οι πιστοί του Μπάλαμ", στη γλώσσα των Νεφελίμ.
(Ek Balam)
Ο θρύλος ταύτισε τη φράση εκ Μπάλαμ με το όνομα που ο λαός είχε δώσει στους μαυροφορεμένους Μισναβάχ. Το όνομα αυτό ήταν "μαύροι πάνθηρες". Οι πολεμιστές Μισναβάχ, μετά την ήττα των Νεφελίμ από τον Ηρακλή, μεταφέρθηκαν με τους αρχηγούς τους στην Τάκλα Μακάν για να επιστρέψουν στα Τάρταρα. Κάποιοι απ'αυτούς διέφυγαν στην Ιαπωνία, όπου δίδαξαν την πολεμική τους τέχνη, δημιουργώντας την κάστα των Νίντζα, και το Νινζούτσου. Αργότερα πιεζόμενοι από τους Ιάπωνες που εποίκησαν και οργάνωσαν την Ιαπωνία προερχόμενοι από την Κίνα, διέφυγαν βόρεια στη νήσο Χοκάιντο, όπου κατέλαβαν την εξουσία της Ελληνικής φυλής των Αινού, με μια ιδιόρρυθμη συνύπαρξη. Μετά από 3.800 περίπου χρόνια, προσπάθησαν να καταλάβουν την Ιαπωνία, αλλά συνετρίβησαν από τον "Μαύρο Σαμουράι", Σακανόε Νο Ταμουραμάρο, που έφερε το "θεικό σπαθί", σύμφωνα με τον θρύλο των Αϊνού, αλλά και όλων των Ιαπώνων. (βλέπε Γιατί και Πως Ζουν Ανάμεσά μας. "ο Κώδικας του Σπαθιού"). Ας μείνουμε όμως στα γεγoνότα της Αμερικής. Ο Πλούταρχος μας δίνει πληροφορίες, για το πώς περνάει κανείς από τα Βρετανικά Νησιά, πρώτα από τη νήσο Ωγυγία, στο μέσον του Ατλαντικού και μετά στην περιοχή του "κυκλικού κόλπου" δηλαδή του κόλπου του Μεξικού. Εκεί μας λέει, ότι όταν πήγε ο Ηρακλής, βρήκε Ελληνικούς πληθυσμούς που κινδύνευσαν να εκβαρβαρισθούν. Οι μεγάλοι αρχηγοί των Κρόνιων Δυνάμεων, από τη Μαύρη Αδελφότητα, ήταν ο βασιλεύς Λεράζ εκ του γένους Λαχμέχ, και ο μέγας βασιλεύς των Μπαχομέχ Μπάλαμ, μισάνθρωπος και πρωτεργάτης της συνήθειας των ανθρωποθυσιών, για τη συγκέντρωση του αίματος που κατέληγε στο απόθεμα των Μπαχομέχ. Εκεί ήταν και ο Βαλπουλά των Λοσντβέχ , ο Γκέαπ των Μαλτσέχ, και ο Μαρμπάς των Σαχερνέχ, από τη Λευκή Αδελφότητα. Όλα αυτά έγιναν περί το 3.000 π.Χ. σε μια περίοδο που στην Αμερικανική ήπειρο, σύμφωνα με την συμβατική ιστορία, δεν γινόταν απολύτως τίποτε, διότι οι άνθρωποι ζούσαν σαν νομάδες προσπαθώντας να αντιμετωπίσουν τα ... στοιχεία της φύσης. Κι όμως είναι πάμπολες οι παραδοσιακές τοιχογραφίες που αποδίδουν, σύμφωνα πάντα με την προφορική παράδοση, τους Νεφελίμ βασιλείς, αλλά και τους πολεμιστές, που για να δείχνουν τρομακτικοί φορούσαν στο κεφάλι αντί για κράνη ομοιώματα κεφαλιών λύκων, νυχτερίδων, πουλιών και λιονταριών. Όλοι οι Νεφελίμ νικήθηκαν από τις δυνάμεις του Ηρακλέους που αποτελούνταν από Ελ και κυρίως από Έλληνες μαχητές που πέρασαν τον Ατλαντικό και ενώθηκαν με τους εκεί Έλληνες που επιστρατεύθηκαν και εκπαιδεύτηκαν στο σημερινό Γιουκατάν. Οι μάχες ξεκίνησαν από την περιοχή στην σημερινή Καμιναλτζούγιου στη Γουατεμάλα, και σύντομα έφθασαν μέχρι το Περού και τις κορυφές των Άνδεων. Το Πάμαχον τότε δοκιμάστηκε εναντίον της τεχνικής Νιντζούτσου των Μισναβάχ.. Η αριστερή πτέρυγα των Ελλήνων και οι Έλ του Εύανδρου, αντιμετώπισε τους Λοσντβέχ του Βαπουλά, τους Σαχερνέχ του Μαρμπάς, ενώ οι Κρόνιοι δούλοι εμπόδιζαν μόνο τις κινήσεις των Νεφελίμ. Το τμήμα του Ηρακλέους κινήθηκε τόσο αστραπιαία, που πλαγιοκόπησε τους Μπαχομέχ του Μπάλαμ, αν και κινήθηκαν πρώτοι. Οι ανώτερες τεχνικές και το φρόνημα των Έλ υπερίσχυσαν για μια ακόμη φορά, και το στράτευμα των Νεφελίμ σκόρπισε μέσα στα γύρω δάση. Κατά την πρώτη μάχη που έγινε στην Καμιναλτζούγιου, οι Νεφελίμ, θεωρούσαν έχοντας 500.000 στρατού, εκ των οποίων οι 100.000 ήταν Νεφελίμ, με 10.000 επίλεκτους Μισναβάχ, εκ του γένους Μπαχομέχ, ότι η νίκη τους θα ήταν θέμα λίγης ώρας, αφού οι 10.000 Ελ, που είχε μαζί του ο Ηρακλής, υστερούσαν σε αναλογία 10 πρός 1 σε σχέση με τους Νεφελίμ. (βλ. το βιβλιο του Δ. Λιακόπουλου: Η άγνωστη εκστρατεία του Ηρακλέους στην Αμερική). Οι Μισναβάχ επιτέθηκαν στο εκστρατευτικό σώμα των Ελλήνων, με σκοπό να τον διαλύσουν και να επιφέρουν πανικό στην παράταξη των Ελ. Όλοι όμως οι Έλληνες μαχητές ήταν γνώστες της τεχνικής των Ελ, γνωστής σαν "Πάμαχον", αφήνοντας πίσω τους σοβαρές απώλειες. Οι ιστορίες της περιοχής που πέρασαν στο θρύλο και σταδιακά απλοποιήθηκαν, ώστε να μπορούν να τις διηγούνται οι παλαιότεροι στους νεότερους με την μορφή των μύθων, έντεχνα δεν προωθήθηκαν παγκόσμια, και απλά αποτελούν πλέον τμήμα των τοπικών φολκλορικών εκδηλώσεων και παραδόσεων. Λίγοι μπορούν να διακρίνουν την σχέση των γεγονότων ανάμεσα σε αυτά που έγιναν στην Αμερικανική ήπειρο το 3.000 π. Χ. και αυτά που έγιναν στην Κίνα. Όλα μα όλα, από κείνα που δεν μπόρεσαν να αποκρυβούν, λόγω των τοπικών προφορικών παραδόσεων, μόνο αποσπασματικά αναφέρονται και διδάσκονται από την "επίσημη " ιστορία, και μόνο τοπικά και όχι παγκόσμια, αποκομμένα σαν "τοπικοί θρύλοι", ώστε κανείς να μην μπορεί να ασχοληθεί με το πάζλ αυτό, των γεγονότων, σαν κάτι που σε παγκόσμια κλίμακα συνέβαινε, γιατί αυτό θα απαιτούσε ή την παραδοχή οργανωμένης παγκόσμιας κοινωνίας, ή την παραδοχή της ύπαρξης και της δράσης μιας οργανωμένης και τεχνολογικά αναπτυγμένης ελίτ, που μπορούσε να συντονίσει τις ενέργειές της σε παγκόσμιο επίπεδο, δηλαδή την παραδοχή της ύπαρξης των Νεφελίμ. Έτσι βασικός όρος της προώθησης ενός "επιστήμονα" σε θέση, που τον λόγο και τη άποψή του θα ακούνε και θα σέβονται όλοι οι "σοβαροί " ερευνητές, καθιερώθηκε να είναι η μη ενασχόλησή του, και η μη παραδοχή από μέρους του, όλων των θεωριών περί της πραγματικής ύπαρξης και δράσης της ελίτ των "θεών" του παρελθόντος, τους οποίους ανήγαγαν σε πλάσματα φανταστικά, αποκυήματα της φαντασίας των αμαθών και καθυστερημένων ανθρώπων, του απώτατου παρελθόντος. Η έντεχνη προώθηση της θεοποίησης των μοναρχών του ιστορικού παρελθόντος των 3.000 περίπου τελευταίων ετών, στήριξε και την άποψη, ότι ανέκαθεν κάποιοι επιτήδιοι έπειθαν τους αφελείς ότι είναι θεοί, ή είναι απόγονοι θεών. Αργότερα όταν διαπιστώθηκε πλήρως, ότι οι άνθρωποι ηγεμόνες δεν ήταν θεοί, καθιερώθηκε η "ελέω θεού" ηγεμονία και διοίκηση. Κανείς όμως δεν έκανε μια παγκόσμια οργανωμένη έρευνα, για να βρεί ποιοί ήταν οι αρχικοί θεοί. Ποιά ήταν αυτά τα υπερφυσικά όντα, υπερφυσικά σε σχέση με τους ανθρώπους, που κάποτε κυβερνούσαν τον πλανήτη και "έπιναν το αίμα των λαών". Οι μόνες έρευνες που δήθεν έγιναν, ήταν από τους ίδιους τους παραχαράκτες της ιστορίας, για να μας πείσουν, ότι τίποτε το περίεργο δεν συνέβη ποτέ και ότι το μόνο "κακό" πάνω στον πλανήτη, είναι ο εγωισμός των ανθρώπων, και η ακόρεστη δίψα του για χρήμα και εξουσία. ΛΙΑΚΟΠΟΥΛΟΣ - ΓΗ Ο ΠΛΑΝΗΤΗΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ
Απόσπασμα από τη σειρά βιβλίων "Γιατί και Πως Ζουν Ανάμεσά μας" του Δημοσθένη Λιακόπουλου. Τόμος 10. Στα ίχνη των θεών
Αμερικανοί επιστήμονες κατάφεραν να εντοπίσουν εκείνες τις χημικές ουσίες που είναι υπεύθυνες για την ιδιότητα του φυτού που βλέπετε στην φωτογραφία να απωθεί πολύ αποτελεσματικά τα κουνούπια.
Πρόκειται για το πολύ κοινό Sweetgrass, ένα φυτό που απωθεί, όχι μόνο τα κουνούπια, αλλά παραδοσιακά χρησιμοποιείται από κάποιους ιθαγενείς Αμερικανούς για να κρατάει μακρυά κάθε είδους έντομο. Σε εργαστηριακές δοκιμές, δύο χημικές ενώσεις στο Sweetgrass οδήγησαν τα κουνούπια μακριά από ένα… δελεαστικότατο για εκείνα δείγμα αίματος, ακριβώς όπως θα έκανε και ένα χημικό αντικουνουπικό από εκείνα που είναι διαθέσιμα στην αγορά. Η διαφορά βέβαια, έγκειται στο ότι το φυτό είναι κάτι απόλυτα φυσικό, ενώ τα χημικά εντομοαπωθητικά μπορεί να είναι επιβλαβή σε πολλές περιπτώσεις για την υγεία σας. Το βασικό συστατικό που έχει αυτό το φυτό είναι η κουμαρίνη (coumarin), σύμφωνα με τον επικεφαλής της έρευνας, δρ Charles Cantrell. Το δεύτερο βασικό συστατικό που εντόπισαν οι ερευνητές ήταν η φυτόλη (phytol), ένα κοινό συστατικό σε αιθέρια έλαια από φυτά. Η ομάδα του δρ Cantrell απομόνωσε αυτά τα χημικά με την διέλευση ατμού μέσα από τα φύλλα του, κάτι που οδήγησε στο διαχωρισμό των ελαιωδών και πτητικών του ενώσεων. Στη συνέχεια επεξεργάστηκαν αυτές τις ενώσεις, τις “καθάρισα” και τις διαχώρισαν σε 12 επιμέρους κατηγορίες. Αυτά τα 12 δείγματα δοκιμάστηκαν στα κουνούπια για να προσδιοριστούν εκείνες που τα απωθούσαν περισσότερο. Η κουμαρίνη και η φυτόλη ξεχώρισαν σε αυτό τον τομέα.
Στην Ελληνική ύπαιθρο υπάρχουν πολλά άγρια φαγώσιμα χόρτα. Πολλοί δεν τα γνωρίζουν εκτός από ένα δυο είδη, που ίσως έχουμε ψωνίσει για να φτιάξουν χόρτα ή πίτες. Τα άγρια χόρτα που φυτρώνουν στους αγρούς είναι ιδιαίτερα πλούσια σε βιταμίνη C, φλαβονοειδή, πολυφαινόλες, ω-3 λιπαρά οξέα και σε α-λινολενικό οξύ, συστατικά που συνεισφέρουν σημαντικά στην αντιοξειδωτική ικανότητα του οργανισμού. Θα προσπαθήσω να παρουσιάσω μερικά για την πιο εύκολη αναγνώριση, αξιοποίηση και χρήση τους στη διατροφή μας. Αγκινάρα άγρια-Cynara cardunculus Άλλες ονομασίες: Αγριαγκινάρα, αγκιναράκια, χαρακάκια Οικογένεια: Αστεροειδών-Asteraceae
Photo:Wikimedia Πολυετές φυτό που φτάνει πάνω από 1 μέτρο ύψος. Βρίσκεται αυτοφυές σε όλες τις θερμές περιοχές της Ελλάδας, σε ακαλλιέργητα μέρη. Μαζεύονται οι τρυφεροί βλαστοί, τα φύλλα και οι ανθοκεφαλές, την άνοιξη πριν ανθίσουν. Μαγειρεύονται βραστές με άλλα λαχανικά (αλλά πολίτα), αλλά και με κρέας.Οι μικρές ανθοκεφαλές μαγειρεύονται με αυγά ομελέτα και μπορούν να γίνουν και τουρσί. Αγριοζοχός-Urospermum picroides Άλλες ονομασίες: Πικρίθρα, Κουφολάχανο Οικογένεια: Αστεροειδών-Asteraceae
Ετήσιο φυτό που φτάνει τα 20-50 εκατοστά. Το συναντάμε σχεδόν παντού σε ακαλλιέργητους και καλλιεργημένους τόπους. Το σχήμα τους και οι διαστάσεις των φύλων του δεν είναι σχεδόν ποτέ το ίδιο. Τα φύλλα του είναι σκουροπράσινα οδοντωτά και μακριά με παχύ κόκκινο μίσχο και κεντρικό νεύρο. Μαζεύεται από το Φθινόπωρο μέχρι το τέλος της άνοιξης. Η γεύση των φύλλων είναι λίγο πικρή, τρώγονται ωμά σε σαλάτες, μαγειρεύονται μόνα τους βραστά με μπόλικο λεμόνι ή σε συνδυασμό με αρνί ή κατσίκι. Τέλος χρησιμοποιούνται και σε χορτόπιτες. Αγριοκαρδαμούδα-Capsella bursa-pastoris Άλλες ονομασίες: Αγριοκάρδαμο, τζουρκάς, ραγιάς Οικογένεια: Brassicaceae
Ετήσιο ή διετές φυτό (κοινό ζιζάνιο), που φτάνει περίπου μέχρι τα 40 εκατοστά ύψος. Το συναντάμε σχεδόν παντού σε ακαλλιέργητους και καλλιεργημένους τόπους, σε όλη την Ελλάδα. Τα φύλλα τους τρώγονται βραστά με άλλα χόρτα και χρησιμοποιούνται σε σαλάτες μαζί με τα άνθη τους, για πιπεράτη γεύση. Αντράκλα-Portulaca Oleracia Άλλες ονομασίες: Γλιστρίδα, σκλιμίτσα, τρέβα, χοιροβότανο Οικογένεια: Portulacaceae
Ετήσιο φυτό που φτάνει τα 20 εκατοστά. Το συναντάμε σχεδόν παντού σε ακαλλιέργητους και καλλιεργημένους τόπους. Πολλαπλασιάζεται πολύ εύκολα για αυτό θεωρείτε και ζιζάνιο. Τα φύλλα της είναι σκουρωπά πράσινα, σαρκώδεις και παχιά. Λέγεται ότι αν μασήσεις μερικά φρέσκα φύλλα και τα βάλεις κάτω από τη γλώσσα σου ξεδιψάς. Έχει πολύ βιταμίνη C και σίδηρο και μια διατροφική έρευνα στην Κρήτη έδειξε ότι η κατανάλωσή της, όπως και η τσουκνίδα βοηθάει την καρδιά (είναι το φυτό με τα περισσότερα ω3 λιπαρά). Μαζεύονται οι τρυφερές κορφές τους από την αρχή του καλοκαιριού μέχρι το φθινόπωρο. Τρώγεται ωμή σαλάτα με λαδόξιδο και κρεμμύδια ή προσθέτετ ε στη ντοματοσαλάτα. Γενικά μπορεί να αντικαταστήσει τα μαρούλια σαν πράσινο λαχανικό. Μαγειρεύεται γιαχνί κατσαρόλας. Ασφόδελος-Αsphodelus aestivus Άλλες ονομασίες: Σπερδούκλι, ασπέρδουκλας, ασφεντυλιά, ασκέλα Οικογένεια: Λειλιϊδών-Liliaceae
Ο ασφόδελος είναι πολυετές βολβώδες φυτό που φτάνει συνήθως ένα μέτρο ύψος (μέχρι 1,5). Τα φύλλα του ξεκινούν όλα από τη βάση του φυτού σχηματίζοντας σχήμα V, έχουν γκριζοπράσινο χρώμα και στην κορυφή τους είναι μυτερά.Τα άνθη έχουν χρώμα λευκό με καστανοκόκκινες ραβδώσεις στο κέντρο και σχηματίζονται πολλά μαζί στην κορυφή του κεντρικού στελέχους του φυτού. Οι καρποί είναι στρογγυλές κάψουλες. Ανθίζει από Φεβρουάριο μέχρι Ιούνιο.Οι ρίζες του μοιάζουν σαν δάχτυλο ή καρότο, έχουν χρώμα καφέ και είναι χυμώδεις. Τα φυτά σχηματίζονται από συστάδες λογχωτών φύλλων που μοιάζουν κάπως με τα φύλλα του κρεμμυδιού και φτάνουν μήκος συνήθως τα 50 εκατοστά. Ο κοινός ασφόδελος συναντάται σε λιβάδια, βοσκότοπους, βραχώδη εδάφη, πεδιάδες, παρυφές των δρόμων, κήπους. Στην Ελλάδα συναντάμε πέντε είδη. Σύμφωνα με το Θεόφραστο οι κόνδυλοι, οι βλαστοί και τα σπέρματα τρώγονται, ο δε Διοσκουρίδης τις αναφέρει τις ρίζες σαν θεραπευτικές. Οι ρίζες του φυτού ξεραίνονται και βράζονται σε νερό, παράγοντας μια κολλώδη ουσία που σε μερικές χώρες ανακατεύεται με δημητριακά ή πατάτες για να φτιαχτεί ασφοδελόψωμο. Στην Ελλάδα, το 1917 κατά τον αποκλεισμό και έπειτα κατά τη γερμανική κατοχή, πολλές οικογένειες κατάφεραν να επιβιώσουν χρησιμοποιώντας για τροφή τα ριζώματα του ασφόδελου. Κατά καιρούς είχε χρησιμοποιηθεί ως συγκολλητική ουσία, για την παρασκευή αλκοόλ αλλά και ως αλοιφή κατάλληλη για κάθε πληγή. Ένα είδος κόλας παράγεται από τους βολβούς του ασφοδέλου, οι οποίοι πρώτα ξεραίνονται και μετά αλέθονται. Οι τσαγκάρηδες τους κοπάνιζαν μέσα σε γουδί και έφτιαχναν μία πολύ ισχυρή κόλα, το τσιρίχιν,, ιδανική για τα δέρματα. Πρόκειται για ένα σπουδαίο μελισσοκομικό φυτό, γιατί ανθίζει από νωρίς και δίνει τροφή στις μέλισσες. Μαγειρική πρόταση – Σφουγγάτο με ασφόδελους Βλίτο–Amaranthus sp. Άλλες ονομασίες: Βλίστρος, γλίστρος, γλίντρος, βλιταράκι Οικογένεια: Amaranthacae
Ετήσιο φυτό που φτάνει τα 80 εκατοστά. Το συναντάμε σχεδόν παντού σε ακαλλιέργητους και καλλιεργημένους τόπους. Αποτελεί μεγάλο ζιζάνιο στις καλλιέργειες γιατί πολλαπλασιάζεται πολύ εύκολα και γρήγορα. Ο σπόρος του μπορεί να φυτρώσει και μετά από δέκα χρόνια. Μαζεύονται οι τρυφερές κορφές τους από αρχή καλοκαιριού μέχρι το φθινόπωρο. Πρέπει να το κλαδεύουμε συχνά για να πετάει από τα πλάγια πριν προλάβει να κάνει σπόρους. Τρώγονται βραστά με ξύδι ή λεμόνι και σε συνδυασμό με σκόρδο ή τσιγαριστά με διάφορα άλλα λαχανικά όπως οι κολοκυθοκορφάδες. Φτιάχνεται μέχρι και γιαχνί με πατάτες και χρησιμοποιείτε και για πίτες μαζί με άλλα χόρτα. Βολβοί-Mouscari comosum Άλλες ονομασίες: Κουρκουτσέλια, κρεμμυδούλες, σκυλοκρέμμυδα, ασκορδούλακας, σκορδούλακας βροβιός Οικογένεια: Liliaceae
Πολυετή φυτά που φτάνουν τα 20 εκατοστά. Τα συναντάμε παντού σε χέρσα αλλά και καλλιεργημένα μέρη. Ανθίζουν από Φεβρουαρίου έως Απρίλιο ανάλογα τις περιοχές. Τα βλαστάρια με τα άνθη τους τρώγονται τσιγαριστά σε ομελέτες. Οι βολβοί βράζονται για να ξεπικρίσουν και σερβίρονται με λάδι και ξύδι ή γίνονται καταπληκτικό τουρσί για μεζέ!
Διετές ακανθώδες φυτό που φθάνει σε ύψος το 1,5 μέτρο. Τα φύλλα του είναι πράσινα με χαρακτηριστικά άσπρα σημάδια σαν φλέβες και τα λουλούδια του έχουν χρώμα βυσσινί.Είναι φυτό ιθαγενές της Μεσογείου και φυτρώνει σε όλη την νότια Ευρώπη. Είναι αυτοφυές, ευδοκιμεί σε χερσότοπους αλλά και σε καλλιεργημένες εκτάσεις. Προτιμά τα ηλιόλουστα μέρη και τα καλά στραγκιζόμενα εδάφη. Πολλαπλασιάζετε εύκολα από μόνο του με τους σπόρους του και αντέχει μέχρι και τους -15 βαθμούς κελσίου. H ρίζα και τα φρέσκα νέα φύλλα του τρώγονται ωμά ή μαγειρεμένα αλλά πρέπει πρώτα να αφαιρεθούν οι αιχμηρές άκρες τους, το οποίο είναι αρκετά χρονοβόρο. Τα φύλλα είναι αρκετά παχιά και έχουν ήπια γεύση όταν είναι νέα, αλλά γίνονται πιο πικρά το καλοκαίρι με τη ζέστη. Μαγειρεμένα έχουν γεύση σπανακιού. Τα κεφάλια του μπορούν να φαγωθούν όπως οι αγκινάρες πριν ανθίσουν, αλλά είναι πολύ πιο μικρά. Οι ξεφλουδισμένοι μίσχοι του τρώγονται ωμοί ή μαγειρεμένοι, είναι εύγευστοι και θρεπτικοί και μπορούν να χρησιμοποιηθούν όπως το σπαράγγι ή το ρεβέντι ή να προστεθούν σε σαλάτες. Τρώγονται καλύτερα την άνοιξη όταν είναι νέοι πριν σκληρύνουν. Οι ψημένοι σπόροι του είναι υποκατάστατο του καφέ. Διαβάστε και για τις θεραπευτικές του ιδιότητες Ραπανίδα-Raphanus raphanistrum Άλλες ονομασίες: Άγρια ραπάνια, ραπανίδα, ραπανόβρουβα Οικογένεια: Brassicaceae
Ετήσια φυτά που φτάνουν τα 60 εκατοστά Τα συναντάμε σχεδόν παντού σε ακαλλιέργητους και καλλιεργημένους τόπους σαν ζιζάνιο. Τα φύλλα τους είναι πράσινα μακριά.Τα τρυφερά φρέσκα φύλλα μαζεύονται από το φθινόπωρο μέχρι την άνοιξη. Μαγειρεύονται βραστά για σαλάτα και τρώγονται με ξύδι ή λεμόνι, ή γίνονται τσιγαριστά με μυρωδικά. Ζοχός-Sonchus oleraceus Άλλες ονομασίες: Τσόχος, σφογκός Οικογένεια: Αστεροειδών-Asteraceae
Ετήσιο φυτό που φτάνει τα 40-80 εκατοστά. Το συναντάμε σχεδόν παντού σε ακαλλιέργητους και καλλιεργημένους τόπους. Τα φύλλα του είναι ανοιχτοπράσινα οδοντωτά και περιέχουν γαλακτώδη χυμό. Μαζεύεται από τις αρχές του φθινοπώρου μέχρι το τέλος της άνοιξης. Η γεύση τους είναι λίγο γλυκιά και τρώγονται βραστά με μπόλικο λεμόνι και μπαίνουν και σε χορτόπιτες μαζί με άλλα χόρτα και μυρωδικά. Καλέντουλα-Calendula officinalis Οικογένεια: Αστεροειδών-Asteraceae
Ετήσιο φυτό που φτάνει τα 50 εκατοστά Τη συναντάμε σχεδόν παντού σε ακαλλιέργητους τόπους. Μαζεύονται τα πέταλα από τα άνθη της, από το χειμώνα έως την άνοιξη που ανθίζει. Χρησιμοποιείτε σε δερματικές παθήσεις και σε φαγητά για να δίνει κίτρινο χρώμα και άρωμα. Καλόγερος-Erodium cicutarium Άλλες ονομασίες: Περδικονύχι, χτενάκι, βελονιά, πιρουνάκι Οικογένεια: Geraniaceae
Ετήσιο φυτό που φτάνει τα 60 εκατοστά Το συναντάμε σχεδόν παντού σε ακαλλιέργητους και καλλιεργημένους τόπους. Μαζεύεται τρυφερός τον χειμώνα μέχρι την άνοιξη πριν ανθίσει.Χρησιμοποιείτε κυρίως σε πίτες αλλά και σε ομελέτες με λαχανικά. Κάπαρη-Capparis spinosa Οικογένεια: Capparaceae
Πολυετές φυτό που φυτρώνει σε όλη την Ελλάδα. Ανθίζει το καλοκαίρι και από αυτή μαζεύονται τα μπουμπούκια της πριν ανθίσουν. Ξεπικρίζονται σε νερό και διατηρούνται σε άλμη ή ξύδι αναλόγως πως τα θέλουμε. Χρησιμοποιείτε σε τουρσιά και σαλάτες. Καρότο άγριο-Daucus carota Άλλες ονομασίες: Δαυκί, παστινάκα, χαβούζι, σταφυλινάκι Οικογένεια: Apiaceae
Διετές φυτό που μπορεί να φτάσει το 1 μέτρο ύψος. Φυτρώνει παντού και είναι εξαπλωμένο σε όλη την Ελλάδα. Τα φύλλα και τα βλαστάρια του βράζονται και τρώγονται μόνα τους ή με άλλα χόρτα, όπως και του ήμερου (είναι και αντικαρκινικά). Χρησιμοποιούνται ακόμα σε χορτόπιτες για να δώσουν άρωμα(μυρίζουν περίπου σαν τον μαϊντανό). Τρώγεται και η ρίζα του, αλλά είναι πιο σκληρή και μικρή από του ήρεμου καρότου.
Καυκαλήθρα-Tordylium apulum Άλλες ονομασίες: Μοσχολάχανο, καυκαλίδα, αγριοκουτσουνάδα Οικογένεια: Apiaceae
Ετήσιο φυτό που φτάνει τα 20 εκατοστά Τη συναντάμε σχεδόν παντού σε ακαλλιέργητους τόπους. Μαζεύονται τα φύλλα και οι τρυφερές κορφές της από το χειμώνα έως την άνοιξη που ανθίζει. Τη χρησιμοποιούμε κυρίως σε πίτες αλλά και σαν μυρωδικό σε φασολάδες και σάλτσες.
Λάπαθο-Rumex sp. Άλλες ονομασίες: Λάπατο, ξυνολάπατο, ξινήθρα, αγριοσέσκλο Οικογένεια: Polygonaceae
Ετήσια φυτά που φτάνουν τα 50 εκατοστά. Τα συναντάμε σχεδόν παντού σε ακαλλιέργητους τόπους. Έχει γύρω στα 5 είδη πολύ διαδεδομένα στην Ελλάδα.
Τα φύλλα του είναι σκουροπράσινα και έχουν μια ελαφριά ξινή γεύση. Μαζεύεται από τις αρχές του φθινοπώρου μέχρι το τέλος την άνοιξη. Μαγειρεύονται βραστά μόνα τους ή με κρέας και χρησιμοποιούνται για χορτόπιτες. Μάραθος-Foeniculum vulgare Άλλες ονομασίες: Μάλαθρο, φινόκιο Οικογένεια: Apiaceae
Πολυετές φυτό που φτάνει τα δύο μέτρα. Το συναντάμε σχεδόν παντού σε ακαλλιέργητους τόπους. Μαζεύονται τα φρέσκα φύλλα από το χειμώνα έως το τέλος της άνοιξης. Το χρησιμοποιούμε σε λαχανόπιτες αλλά και σαν μυρωδικό σε φρέσκιες σαλάτες και σάλτσες.
Μολόχα-Malva sp. Άλλες ονομασίες: Μουλούχα, αμπελόχα Οικογένεια: Malvaceae
Ετήσιο φυτό που φτάνει τα 90 εκατοστά. Τη συναντάμε σχεδόν παντού σε ακαλλιέργητους τόπους. Μαζεύονται τα φύλλα και οι τρυφερές κορφές της από το χειμώνα έως την άνοιξη που ανθίζει. Τα φύλλα τρώγονται βραστά με άλλα χόρτα, ή γίνονται ντολμαδάκια.
Μπόραγκο-Borago officinalis Άλλες ονομασίες: Αρμπέτα, πουράντζα Οικογένεια: Boraginaceae
Ετήσιο φυτό που φτάνει τα 40 εκατοστά. Τα συναντάμε παντού σε ακαλλιέργητους αλλά και καλλιεργημένους τόπους. Φυτρώνει από μόνο του στην νότια Ευρώπη. Μπορεί να καλλιεργηθεί σε όλους τους τύπους εδάφους ακόμα και σε γλάστρες. Ανθίζει από την άνοιξη έως το καλοκαίρι. Τα άνθη και τα φύλλα του τρώγονται σε σαλάτες και δίνουν μια δροσερή γεύση απαλή σαν του αγγουριού. Είναι φαρμακευτικό αλλά και μελισσοκομικό φυτό.
Προφυλάξεις: Τα φύλλα του αλλά όχι τα άνθη του, περιέχουν μικρές ποσότητες αλκαλοειδών που μπορούν να βλάψουν το συκώτι αν φαγωθούν σε μεγάλες ποσότητες. Όσοι έχουν προβλήματα συκωτιού θα πρέπει να το αποφεύγουν. Μυρώνι (Κτενόχορτο της Αφροδίτης)-Scandix pectin veneris Άλλες ονομασίες: Σκαντζίκι, κτενόχορτο της Αφροδίτης, μυριαλίδα Οικογένεια: Apiaceae
Ετήσιο φυτό που φτάνει τα 20 εκατοστά. Το συναντάμε σχεδόν παντού σε ακαλλιέργητους τόπους. Μαζεύονται τα φύλλα από το χειμώνα έως την άνοιξη που ανθίζει. Το χρησιμοποιούμε κυρίως σε πίτες αλλά και σαν μυρωδικό σε φρέσκιες σαλάτες και σάλτσες.
Ξινήθρα-Oxalys acetosella/Oxalys pes‐caprae (ξινήθρα με διλπά άνθη) Άλλες ονομασίες: Οξαλίδα Οικογένεια: Oxalidaceae
Τη ξινήθρα τη συναντάμε παντού, γιατί εξαπλώνεται πολύ εύκολα και μπορεί να γίνει ενοχλητικό ζιζάνιο. Περιέχει καλιούχο οξαλικό άλας και μπορεί να αποβεί δηλητηριώδης αν φαγωθεί σε μεγάλη ποσότητα. Χρησιμοποιείτε σε σούπες, σάλτσες και χορτόπιτες σε μικρές ποσότητες, για να δώσει ξινή γεύση. Χρειάζεται μεγάλη προσοχή να μην επεκταθεί στο χωράφι σας γιατί εξαπλώνεται παντού γρήγορα εξαφανίζοντας τα άλλα φυτά.
Οβριές-Tamus communis Άλλες ονομασίες: Αβρωνιά, ομβριά, βεργιά Οικογένεια: Dioscoreaceae
Πολυετές αναριχώμενη κλιματίδα που φτάνει τα 4 μέτρα. Τη συναντάμε σχεδόν παντού σε ακαλλιέργητους τόπους και κυρίως κάτω από ακαλλιέργητες ελιές. Μαζεύονται οι τρυφεροί βλαστοί τους, δηλαδή τα νέα βλαστάρια που βγαίνουν από το Μάρτιο μέχρι τον Απρίλιο.
Τα τρυφερά βλαστάρια βράζονται ελαφρώς και τρώγονται με λάδι και ξύδι για ορεκτικό, αλλά γίνονται και τσιγαριστά με κρεμυδάκι. Το ζουμί τους πίνεται και είναι διουρητικό. Προσοχή! Δηλητηριώδες φυτό που περιέχει μια ουσία ερεθιστική για την επιδερμίδα. Παπαρούνα-Papaver rhoeas Άλλες ονομασίες: Κουτσουνάδα, κοκκινούδα Οικογένεια: Papaveraceae
Ετήσιο φυτό που φτάνει τα 30-60 εκατοστά. Τη συναντάμε σχεδόν παντού σε ακαλλιέργητους τόπους. Τα φύλλα της είναι ανοιχτοπράσινα Μαζεύεται ολόκληρη από το χειμώνα έως την άνοιξη πριν ανθίσει.
Τα φύλλα και οι βλαστοί βράζονται και τρώγονται σκέτα ή με άλλα χόρτα. Τι χρησιμοποιούμε ακόμα σε χορτόπιτες μαζί με άλλα μυρωδικά. Πετρομάρουλο-Lactuca serriola Άλλες ονομασίες: Αγριομάρουλο Οικογένεια: Αστεροειδών-Asteraceae
Διετές φυτό που μπορεί να φτάσει το 1 μέτρο. Φυτρώνει παντού σε όλες τις περιοχές της Ελλάδας. Έχει χοντρό κεντρικό βλαστό με αγκάθια. Οι βλαστοί και τα φύλλα του περιέχουν γαλακτώδη χυμό, ο οποίος είναι ηρεμιστικός και φτιάχνει την διάθεση.
Το ώριμο μεγάλο φυτό είναι ελαφρώς τοξικό. Τα τρυφερά φύλλα του όταν είναι ακόμα μικρό, βράζονται και τρώγονται μόνα τους ή με άλλα χόρτα. Ραδίκια άγρια-Cichorium intybus Άλλες ονομασίες: Πικροράδικο, πικραλίδα Οικογένεια: Αστεροειδών-Asteraceae
Πολυετή φυτά που φτάνουν ένα μέτρο. Τα συναντάμε σχεδόν παντού σε ακαλλιέργητους τόπους. Μαζεύονται από το φθινόπωρο με τις πρώτες βροχές έως το τέλος της άνοιξης. Βράζονται και τρώγονται με λαδολέμονο ή μαγειρεμένα με κρέας.
Ρόκα (Αζούματο)-Eruca sativa Άλλες ονομασίες: Αζούματο Οικογένεια: Brassicaceae
Ετήσιο φυτό που φτάνει τα 60-80 εκατοστά। Τη συναντάμε σχεδόν παντού σε ακαλλιέργητους και καλλιεργημένους τόπους. Τα φύλλα της είναι πράσινα και ο μίσχος της μακρύς και λευκός. Μαζεύονται τα φύλλα και οι τρυφερές κορφές της όλες τις εποχές του χρόνου. Ανθίζει από άνοιξη μέχρι και το καλοκαίρι. Τα άνθη της προσελκύουν τις μέλισσες. Κόβουμε συχνά τα φύλλα της για να εμποδίσουμε την ανθοφορία. Τρώγεται σκέτη σαν ξιδάτη σαλάτα ή με μαρούλι, λάχανο, ντομάτα.
Σέσκουλο-Beta vulgaris Άλλες ονομασίες: Σέσκλο, γλυκορίζι Οικογένεια: Chenopodiaceae
Πολυετές φυτό που φτάνει μέχρι τα 50-60 εκατοστά. Το συναντάμε σχεδόν παντού σε ακαλλιέργητους και καλλιεργημένους τόπους. Τα φύλλα τους είναι σκουροπράσινα γυαλιστερά και το νεύρο τους λευκό και χοντρό. Καλλιεργείτε και γι αυτό μαζεύεται, άνοιξη και φθινόπωρο. Η γεύση τους είναι γλυκιά και τα τρυφερά φρέσκα φύλλα τους τρώγονται σαλάτα (σαν μαρούλι) μαζί με κρεμμυδάκι ή πράσο, λάδι και ξύδι.
Μαγειρεύονται κοκκινιστά μαζί με μυρωδικά και λαχανικά, μαζί με ρύζι (γίνονται σαν το σπανακόρυζο), και ντολμαδάκια. Φυσικά χρησιμοποιούνται και σε χορτόπιτες μαζί με άλλα χόρτα και μυρωδικά. Σινάπι-Sinapis alba Άλλες ονομασίες: Αγριοσινάπια, σινιάβρη, βρούβες, γλυκόβρουβες Οικογένεια: Brassicaceae
Ετήσιο φυτό που φτάνει τα 80 εκατοστά. Το συναντάμε σχεδόν παντού σε ακαλλιέργητους και καλλιεργημένους τόπους. Τα φύλλα του είναι πράσινα ανοιχτά.Μαζεύονται τα φύλλα το φθινόπωρο έως την άνοιξη.
Τα φρέσκα τρυφερά φύλλα τους τρώγονται βραστά μόνα τους ή με άλλα χόρτα και χρησιμοποιούνται με άλλα χόρτα σε χορτόπιτες. Καλλιεργείται και για τους σπόρους του. Αλεσμένοι χρησιμεύουν στην παρασκευή μουστάρδας. Σκόλυμος-Scolymus hispanicus L. Άλλες ονομασίες: σκολιάμπρι, σκόλιαντρος, σκόλυμος, ασπράγκαθο Οικογένεια: Αστεροειδών (Asteraceae)
Διετές ή πολυετές φυτό, που μπορεί να φτάσει το 1 μέτρο ύψος. Έχει βαθιά χοντρή ρίζα και χοντρό κεντρικό βλαστό. Τα φύλλα του είναι οδοντωτά και αγκαθωτά. Ανθίζει το καλοκαίρι και το βρίσκουμε παντού σε όλη την Ελλάδα σε ακαλλιέργητα εδάφη σε χαμηλό υψόμετρο.
Τα νέα τρυφερά φύλλα πριν γίνουν ακανθωτά και οι τρυφεροί βλαστοί του μαζεύονται από το χειμώνα έως την άνοιξη. Το φθινόπωρο μαζεύεται η ρίζα και οι σαρκώδες ράχες των φύλλων του. Τα νέα φύλλα και οι βλαστοί του τρώγονται βραστά μόνα τους ή με άλλα χόρτα. Οι ρίζες και οι μίσχοι γίνονται σούπες ή μαγειρεύονται με κρέας. Επίσης μπορούν να βραστούν και να γίνουν τουρσί με ξύδι και λάδι. Σκόρδο άγριο-Allium sativum Άλλες ονομασίες: Σέσκλο, γλυκορίζι Οικογένεια: Chenopodiaceae
Πολυετές φυτό που φτάνει τα 60 εκατοστά. Το συναντάμε σχεδόν παντού σε ακαλλιέργητους τόπους. Μαζεύετε ολόκληρο από το χειμώνα έως το τέλος της άνοιξης. Το χρησιμοποιούμε σε λαχανόπιτες αλλά και σαν μυρωδικό σε φρέσκιες σαλάτες και σάλτσες.
Πολυετές φυτά που φτάνουν το ενάμιση μέτρο. Τα συναντάμε σχεδόν παντού σε ακαλλιέργητους τόπους και κυρίως κάτω από ακαλλιέργητες ελιές. Μαζεύονται οι τρυφεροί βλαστοί τους, δηλαδή τα νέα βλαστάρια που βγαίνουν από το Μάρτιο μέχρι τον Απρίλιο.
Τα τρυφερά πρώιμα βλαστάρια τρώγονται και ωμά σαν σαλάτα. Μαγειρεύονται ελαφρώς βρασμένα με λάδι και ξύδι για ορεκτικό και το ζουμί τους πίνεται και είναι διουρητικό. Με τα σπαράγγια γίνονται καταπληκτικές ομελέτες και σάλτσες για μακαρονάδα! Στρύφνος-Solanum nigrum Άλλες ονομασίες: Στρύχνος, βρομόχορτο, αγριοντοματιά Οικογένεια: Σολανίδη-Solanaceae
Ετήσιο φυτό που φτάνει τα 60 εκατοστά. Το συναντάμε σχεδόν παντού σε ακαλλιέργητους τόπους. Το φυτό κυρίως στους καρπούς του περιέχει σολανίνη που είναι τοξική, αλλά με το βράσιμο γίνετε ακίνδυνη.Μαζεύονται οι τρυφερές κορφές του όλο το καλοκαίρι. Το χρησιμοποιούμε κυρίως μαζί με βραστά τσιγαριστά λαχανικά, όπως τα βλίτα, τα φασόλια και τα κολοκυθάκια.
Ταράξακον το φαρμακευτικόν-Taraxacum officinalis Άλλες ονομασίες: Αγριοράδικο, πικραλίδα, αγριομάρουλο Οικογένεια: Αστεροειδών-Asteraceae
Πολυετές αυτοφυές φυτό που φυτρώνει σε όλο τον κόσμο και φτάνει τα 25 εκατοστά ύψος. Το συναντάμε σε ακαλλιέργητους τόπους και σε χωράφια σαν ζιζάνιο. Πολλαπλασιάζετε εύκολα από τους σπόρους του την άνοιξη. Τα φύλλα του είναι οδοντωτά, ανόμοια μεταξύ τους και μικρότερα από το κοινό ραδίκι cichorium. Τα άνθη του ξεπετάγονται από μικρούς βλαστούς από τη βάση του φυτού είναι μικρά, οδοντωτά και έχουν χρυσαφένιο χρώμα. Τα αγριοράδικα μαζεύονται από τον χειμώνα μέχρι την άνοιξη και τρώγονται ωμά σε σαλάτες ή βραστά, σκέτα ή με κρέας . Ακόμη τα φύλλα του μπορούν να χρησιμοποιηθούν σε λαχανόπιτες μαζί με άλλα χόρτα.
Τέλος το taraxacum είναι ισχυρό διουρητικό και μειώνει την ποσότητα των υγρών μέσα στο σώμα, αλλά αντίθετα με τα άλλα διουρητικά που προκαλούν απώλεια καλίου, τα φύλλα του περιέχουν μεγάλες ποσότητες καλίου που τις παρέχουν στον οργανισμό. Η ρίζα και τα φύλλα του χρησιμοποιούνται για την πρόληψη αλλά και την καταπολέμηση της πέτρας στη χολή. Τσουκνίδα-Urtica dioica Άλλες ονομασίες: Αγκινίδα, κνίθα, τσούχνα Οικογένεια: Urticaceae
Ετήσιο φυτό που μπορεί να φτάσει πάνω από ένα μέτρο. Τη συναντάμε σχεδόν παντού σε ακαλλιέργητους και καλλιεργημένους τόπους. Μαζεύονται τα νέα φρέσκα φύλλα από το φθινόπωρο μέχρι την άνοιξη πριν ανθίσει.
Τα φρέσκα φύλλα της τρώγονται βραστά σαλάτα ή τσιγαριστά με άλλα μυρωδικά. Με τα φύλλα της και άλλα μυρωδικά φτιάχνονται καταπληκτικές τσουκνιδόπιτες! Χηροβότανο-Helminthotheca echioides (L.) Holub(=Picris echioides) Άλλες ονομασίες: Μυρμηγκοβότανο, χοιρομουρίδα Οικογένεια: Αστεροειδών-Asteraceae
Ετήσιο ή διετές φυτό που φτάνει τα 30-60 εκατοστά. Το συναντάμε σχεδόν παντού σε ακαλλιέργητους και καλλιεργημένους τόπους. Πολλαπλασιάζεται πολύ εύκολα. Τα φύλλα του είναι σκούρα πράσινα και χνουδωτά, καλυμμένα με τρίχες. Τα κατώτερα φύλλα του είναι οδοντωτά και τα ανώτερα επιφυή. Το επάνω μέρος των φύλλων είναι γεμάτα με λευκές φλύκταινες (φουσκίτσες). Οι χήρες λέγεται, του έχουν μεγαλύτερη αδυναμία, από αυτό και το όνομά του.Τα νεαρά φυτά του μαζεύονται από το φθινόπωρο μέχρι την άνοιξη. Τρώγονται βραστά σκέτα με λαδολέμονο ή σε συνδυασμό με άλλα χόρτα.
