άνοιξε δύο πύλες στα βόρεια και νότια βουνά που περικλύουν την Τακλα Μακάν, άρχισε η αντίστροφη μέτρηση για μια από τις πιο μεγαλειώδεις, αλλά και πιο περιπετειώδεις εκτρατείες που έγιναν ποτέ πάνω στη Γη.
Ο Διόνυσος με τους Ελ της ομάδας του εγκαταστάθηκε στην Ελλάδα, όπως αρχικά έκανε και ο Ηρακλής.
Ο Ηρακλής όμως, μετέφερε τη δράση του στις μεσογειακές ακτές της Γαλλίας, και στην Ισπανία, όπου στο Γιβραλτάρ όρισε την έναρξη της εκστρατείας του με δύο στήλες, τις οποίες τελετουργικά έστησε μια στην Αφρική και μια στην Ευρώπη.
Οι προετοιμασίες του Ηρακλέους, όσο και του Διονύσου διήρκησαν περίπου 20 χρόνια.
Ο Ηρακλής ίδρυσε στην Ευρώπη και στη βόρεια Αφρική, πολλές πόλεις, και πολλές από αυτές διατηρούν στην παράδοσή τους την ανάμνηση του ιδρυτή τους. Για παράδειγμα, συχνά-πυκνά, ακούμε ότι την Μπαρτσελόνα ή Βαρκελώνη, - όπως συνηθίζουμε να τη λέμε, ίδρυσε ο Ηρακλής, και της έδωσε το όνομα Βαρκινών.
Αυτό λέει ο μύθος, ή αν θέλετε ο θρύλος. Κανείς όμως δεν αναρωτιέται, για το τι δουλειά είχε ο Ηρακλής στην Ισπανία. Κανείς δεν αναρωτιέται, για το πώς ένας άνθρωπος από μόνος του να ιδρύσει μια σημαντική πόλη. Τι έκανε; Την έχτισε μόνος του; Και ποιοί πήγαν να μείνουν εκεί και ποιός του επέτρεψε να τη χτίσει. Και γιατί το έκανε;
Εκείνο που είναι περίεργο, δεν είναι τόσο, το ότι οι πανεπιστημιακοί δεν απαντούν αυτές τις ερωτήσεις , αλλά το ότι κανείς δεν θέτει τις ερωτήσεις.
Ο Ηρακλής λοιπόν οργάνωσε με τους δικούς του Ελ, τις ανθρώπινες κοινωνίες σε πόλεις, που λειτουργούσαν με τα ελλάνια πρότυπα. Μετά ετοίμασε το εκστρατευτικό σώμα.
Πάνω από 10.000 στρατιώτες πέρασαν τον Ατλαντικό και έφτασαν στον κόλπο του Μεξικού. Αρχικά, κάποια από τα εκατοντάδες πλοία έπιασαν λιμάνι σε ένα νησί της Καραϊβικής που ονομάστηκε Άνδρος, διότι εκεί για πρώτη φορά μετά από χιλιάδες χρόνια, άνδρες, Έλληνες πάτησαν το πόδι τους μετά από την καταστροφή της Ατλαντίδας.
Μετά, σε ένα μήνα τα Ελληνικά στρατεύματα είχαν αποβιβαστεί και είχαν εγκατασταθεί πλήρως στο Γιουκατάν.
(Uxmal)
Με την είδηση της άφιξης του Ηρακλέους οι μεγάλοι πολέμαρχοι των Νεφελίμ, άρχισαν να ετοιμάζουν την πρώτη γραμμή αμύνης τους, τη σημερινή Καμιναλτζούγιου στην Γουατεμάλα.
(Tulum)
Μετά την συντριπτική νίκη των Ελλήνων, άρχισε το "κυνηγητό" στις ζούγκλες της κεντρικής Αμερικής, και τις οροσειρές των Άνδεων στην νότιο Αμερική.
(Αρχαίο οικοδομημα στην Mitla, της Oaxaca του Μεξικού, "El Palacio de las Grecas")
(Chichen Itza)
Ο Μπαχομέχ βασιλεύς Μπάλαμ, στον κλεφτοπόλεμο μέσα στις ζούγκλες χρησιμοποίησε για πρώτη φορά τους περιβόητους πολεμιστές Μισναβάχ, τους "εκ Μπάλαμ", που σήμαινε "οι πιστοί του Μπάλαμ", στη γλώσσα των Νεφελίμ.
(Ek Balam)
Ο θρύλος ταύτισε τη φράση εκ Μπάλαμ με το όνομα που ο λαός είχε δώσει στους μαυροφορεμένους Μισναβάχ. Το όνομα αυτό ήταν "μαύροι πάνθηρες".
Οι πολεμιστές Μισναβάχ, μετά την ήττα των Νεφελίμ από τον Ηρακλή, μεταφέρθηκαν με τους αρχηγούς τους στην Τάκλα Μακάν για να επιστρέψουν στα Τάρταρα.
Κάποιοι απ'αυτούς διέφυγαν στην Ιαπωνία, όπου δίδαξαν την πολεμική τους τέχνη, δημιουργώντας την κάστα των Νίντζα, και το Νινζούτσου.
Αργότερα πιεζόμενοι από τους Ιάπωνες που εποίκησαν και οργάνωσαν την Ιαπωνία προερχόμενοι από την Κίνα, διέφυγαν βόρεια στη νήσο Χοκάιντο, όπου κατέλαβαν την εξουσία της Ελληνικής φυλής των Αινού, με μια ιδιόρρυθμη συνύπαρξη. Μετά από 3.800 περίπου χρόνια, προσπάθησαν να καταλάβουν την Ιαπωνία, αλλά συνετρίβησαν από τον "Μαύρο Σαμουράι", Σακανόε Νο Ταμουραμάρο, που έφερε το "θεικό σπαθί", σύμφωνα με τον θρύλο των Αϊνού, αλλά και όλων των Ιαπώνων. (βλέπε Γιατί και Πως Ζουν Ανάμεσά μας. "ο Κώδικας του Σπαθιού"). Ας μείνουμε όμως στα γεγoνότα της Αμερικής.
Ο Πλούταρχος μας δίνει πληροφορίες, για το πώς περνάει κανείς από τα Βρετανικά Νησιά, πρώτα από τη νήσο Ωγυγία, στο μέσον του Ατλαντικού και μετά στην περιοχή του "κυκλικού κόλπου" δηλαδή του κόλπου του Μεξικού.
Εκεί μας λέει, ότι όταν πήγε ο Ηρακλής, βρήκε Ελληνικούς πληθυσμούς που κινδύνευσαν να εκβαρβαρισθούν.
Οι μεγάλοι αρχηγοί των Κρόνιων Δυνάμεων, από τη Μαύρη Αδελφότητα, ήταν ο βασιλεύς Λεράζ εκ του γένους Λαχμέχ, και ο μέγας βασιλεύς των Μπαχομέχ Μπάλαμ, μισάνθρωπος και πρωτεργάτης της συνήθειας των ανθρωποθυσιών, για τη συγκέντρωση του αίματος που κατέληγε στο απόθεμα των Μπαχομέχ.
Εκεί ήταν και ο Βαλπουλά των Λοσντβέχ , ο Γκέαπ των Μαλτσέχ, και ο Μαρμπάς των Σαχερνέχ, από τη Λευκή Αδελφότητα.
Όλα αυτά έγιναν περί το 3.000 π.Χ. σε μια περίοδο που στην Αμερικανική ήπειρο, σύμφωνα με την συμβατική ιστορία, δεν γινόταν απολύτως τίποτε, διότι οι άνθρωποι ζούσαν σαν νομάδες προσπαθώντας να αντιμετωπίσουν τα ... στοιχεία της φύσης.
Κι όμως είναι πάμπολες οι παραδοσιακές τοιχογραφίες που αποδίδουν, σύμφωνα πάντα με την προφορική παράδοση, τους Νεφελίμ βασιλείς, αλλά και τους πολεμιστές, που για να δείχνουν τρομακτικοί φορούσαν στο κεφάλι αντί για κράνη ομοιώματα κεφαλιών λύκων, νυχτερίδων, πουλιών και λιονταριών.
Όλοι οι Νεφελίμ νικήθηκαν από τις δυνάμεις του Ηρακλέους που αποτελούνταν από Ελ και κυρίως από Έλληνες μαχητές που πέρασαν τον Ατλαντικό και ενώθηκαν με τους εκεί Έλληνες που επιστρατεύθηκαν και εκπαιδεύτηκαν στο σημερινό Γιουκατάν.
Οι μάχες ξεκίνησαν από την περιοχή στην σημερινή Καμιναλτζούγιου στη Γουατεμάλα, και σύντομα έφθασαν μέχρι το Περού και τις κορυφές των Άνδεων. Το Πάμαχον τότε δοκιμάστηκε εναντίον της τεχνικής Νιντζούτσου των Μισναβάχ..
Η αριστερή πτέρυγα των Ελλήνων και οι Έλ του Εύανδρου, αντιμετώπισε τους Λοσντβέχ του Βαπουλά, τους Σαχερνέχ του Μαρμπάς, ενώ οι Κρόνιοι δούλοι εμπόδιζαν μόνο τις κινήσεις των Νεφελίμ.
Το τμήμα του Ηρακλέους κινήθηκε τόσο αστραπιαία, που πλαγιοκόπησε τους Μπαχομέχ του Μπάλαμ, αν και κινήθηκαν πρώτοι. Οι ανώτερες τεχνικές και το φρόνημα των Έλ υπερίσχυσαν για μια ακόμη φορά, και το στράτευμα των Νεφελίμ σκόρπισε μέσα στα γύρω δάση.
Κατά την πρώτη μάχη που έγινε στην Καμιναλτζούγιου, οι Νεφελίμ, θεωρούσαν έχοντας 500.000 στρατού, εκ των οποίων οι 100.000 ήταν Νεφελίμ, με 10.000 επίλεκτους Μισναβάχ, εκ του γένους Μπαχομέχ, ότι η νίκη τους θα ήταν θέμα λίγης ώρας, αφού οι 10.000 Ελ, που είχε μαζί του ο Ηρακλής, υστερούσαν σε αναλογία 10 πρός 1 σε σχέση με τους Νεφελίμ.
(βλ. το βιβλιο του Δ. Λιακόπουλου: Η άγνωστη εκστρατεία του Ηρακλέους στην Αμερική).
Οι Μισναβάχ επιτέθηκαν στο εκστρατευτικό σώμα των Ελλήνων, με σκοπό να τον διαλύσουν και να επιφέρουν πανικό στην παράταξη των Ελ. Όλοι όμως οι Έλληνες μαχητές ήταν γνώστες της τεχνικής των Ελ, γνωστής σαν "Πάμαχον", αφήνοντας πίσω τους σοβαρές απώλειες.
Οι ιστορίες της περιοχής που πέρασαν στο θρύλο και σταδιακά απλοποιήθηκαν, ώστε να μπορούν να τις διηγούνται οι παλαιότεροι στους νεότερους με την μορφή των μύθων, έντεχνα δεν προωθήθηκαν παγκόσμια, και απλά αποτελούν πλέον τμήμα των τοπικών φολκλορικών εκδηλώσεων και παραδόσεων.
Λίγοι μπορούν να διακρίνουν την σχέση των γεγονότων ανάμεσα σε αυτά που έγιναν στην Αμερικανική ήπειρο το 3.000 π. Χ. και αυτά που έγιναν στην Κίνα.
Όλα μα όλα, από κείνα που δεν μπόρεσαν να αποκρυβούν, λόγω των τοπικών προφορικών παραδόσεων, μόνο αποσπασματικά αναφέρονται και διδάσκονται από την "επίσημη " ιστορία, και μόνο τοπικά και όχι παγκόσμια, αποκομμένα σαν "τοπικοί θρύλοι", ώστε κανείς να μην μπορεί να ασχοληθεί με το πάζλ αυτό, των γεγονότων, σαν κάτι που σε παγκόσμια κλίμακα συνέβαινε, γιατί αυτό θα απαιτούσε ή την παραδοχή οργανωμένης παγκόσμιας κοινωνίας, ή την παραδοχή της ύπαρξης και της δράσης μιας οργανωμένης και τεχνολογικά αναπτυγμένης ελίτ, που μπορούσε να συντονίσει τις ενέργειές της σε παγκόσμιο επίπεδο, δηλαδή την παραδοχή της ύπαρξης των Νεφελίμ.
Έτσι βασικός όρος της προώθησης ενός "επιστήμονα" σε θέση, που τον λόγο και τη άποψή του θα ακούνε και θα σέβονται όλοι οι "σοβαροί " ερευνητές, καθιερώθηκε να είναι η μη ενασχόλησή του, και η μη παραδοχή από μέρους του, όλων των θεωριών περί της πραγματικής ύπαρξης και δράσης της ελίτ των "θεών" του παρελθόντος, τους οποίους ανήγαγαν σε πλάσματα φανταστικά, αποκυήματα της φαντασίας των αμαθών και καθυστερημένων ανθρώπων, του απώτατου παρελθόντος.
Η έντεχνη προώθηση της θεοποίησης των μοναρχών του ιστορικού παρελθόντος των 3.000 περίπου τελευταίων ετών, στήριξε και την άποψη, ότι ανέκαθεν κάποιοι επιτήδιοι έπειθαν τους αφελείς ότι είναι θεοί, ή είναι απόγονοι θεών.
Αργότερα όταν διαπιστώθηκε πλήρως, ότι οι άνθρωποι ηγεμόνες δεν ήταν θεοί, καθιερώθηκε η "ελέω θεού" ηγεμονία και διοίκηση.
Κανείς όμως δεν έκανε μια παγκόσμια οργανωμένη έρευνα, για να βρεί ποιοί ήταν οι αρχικοί θεοί. Ποιά ήταν αυτά τα υπερφυσικά όντα, υπερφυσικά σε σχέση με τους ανθρώπους, που κάποτε κυβερνούσαν τον πλανήτη και "έπιναν το αίμα των λαών".
Οι μόνες έρευνες που δήθεν έγιναν, ήταν από τους ίδιους τους παραχαράκτες της ιστορίας, για να μας πείσουν, ότι τίποτε το περίεργο δεν συνέβη ποτέ και ότι το μόνο "κακό" πάνω στον πλανήτη, είναι ο εγωισμός των ανθρώπων, και η ακόρεστη δίψα του για χρήμα και εξουσία.
ΛΙΑΚΟΠΟΥΛΟΣ - ΓΗ Ο ΠΛΑΝΗΤΗΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ
Απόσπασμα από τη σειρά βιβλίων "Γιατί και Πως Ζουν Ανάμεσά μας" του Δημοσθένη Λιακόπουλου. Τόμος 10. Στα ίχνη των θεών
πηγή:
Όπου γης και να σκάψεις, κάτι ελληνικό θα βρεις.!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου