επειδή είχε αλλεργία στο άδικο, ήταν ο Αριστείδης ο Δίκαιος. Ήταν άνθρωπος που δεν σιωπούσε, όταν αντιλαμβανόταν την αδικία. Ο Αριστείδης υπήρξε Αθηναίος στρατηγός και πολιτικός. Του είχε ανατεθεί, μεταξύ άλλων, να φροντίζει για τα έσοδα του Δημοσίου.
Από την θέση του αυτή ξεσκέπασε πολλούς υπαλλήλους καθώς και άρχοντες που ήταν καταχραστές. Η δράση του ενόχλησε τους εχθρούς του και άρχισαν, ως είθισται, να τον κατατρέχουν και να τον συκοφαντούν. Ωστόσο συνέχιζε απτόητος να αποκαλύπτει όλες τις κλοπές. Με την δικαιοσύνη του είχε κερδίσει την εκτίμηση των απλών Αθηναίων, κάτι που προκάλεσε τον φθόνο και το μίσος των πολιτικών του αντιπάλων. Έπεισαν με γαλιφιές και τεχνάσματα τον Θεμιστοκλή, πολιτικό του αντίπαλο, να βγάλει διάταγμα για εξοστρακισμό.
Η χρησιμότητα του εξοστρακισμού ήταν υποτίθεται να απαλλάσσει τους Αθηναίους πολίτες κάθε φορά από πολιτικούς, οι οποίοι είχαν συσσωρεύσει υπερβολικά μεγάλη πολιτική δύναμη και απειλούσαν το δημοκρατικό πολίτευμα. Ο θεσμός στην πορεία ξέπεσε, καθώς χρησιμοποιήθηκε από τις διάφορες παρατάξεις σαν τρόπος απαλλαγής και εξόντωσης πολιτικών αντιπάλων.
Οι πολίτες πάνω σε ένα θραύσμα πήλινου αγγείου (όστρακο) έγραφαν το όνομα του πολιτικού του οποίου την εξορία επιθυμούσαν. Μερικοί από αυτούς δεν ήξεραν γράμματα, γι αυτό κατέφευγαν σε μορφωμένους για βοήθεια.
Σε μια στιγμή πλησίασε κάποιος τον Αριστείδη:
- Μπορείς να μου γράψεις εδώ πάνω το όνομα «Αριστείδης»;
- Τον γνωρίζεις; τον ρώτησε
- Όχι!
- Τότε γιατί θες να εξοριστεί;
- Έχω βαρεθεί να ακούω να τον αποκαλούν όλη την ώρα «δίκαιο».
- Α! Μάλιστα, είπε ο Αριστείδης και χωρίς δεύτερη σκέψη έγραψε στο όστρακο του αγράμματου Αθηναίου το όνομά του.
Η ζήλια και ο φθόνος της μάζας απέναντι στο δίκαιο καθιστά πολλούς πολίτες ως το καλύτερο εργαλείο της παγκόσμιας εξουσίας, η οποία προωθεί το άδικο και καταβαραθρώνει τους δίκαιους, ειδικά όταν πρόκειται για «απείθαρχους Έλληνες».
πηγή: el.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου