Δύο μελισσοκόμοι από την Αυστραλία, ο Stuart και ο γιος του Cedar Anderson, ανακάλυψαν μια συσκευή που επιτρέπει την αυτόματη εξαγωγή του μελιού από τις κυψέλες χωρίς να ενοχληθούν οι μέλισσες.
Η εφεύρεση επιτρέπει στους μελισσοκόμους να συλλέγουν το μέλι από τις κυψέλες τους εύκολα και γρήγορα αφήνοντας τις μέλισσες στην ησυχία τους! Η πανέξυπνη αυτή εφεύρεση λειτουργεί παρέχοντας στις μέλισσες ένα μερικώς ολοκληρωμένο τοίχο με κυψέλες κηρήθρας, που στη συνέχεια θα ολοκληρώσουν δημιουργώντας το δικό τους κερί. Αφού συμπληρώσουν τις κυψέλες αυτές με μέλι και τις καλύψουν με κερί, ο μελισσοκόμος μπορεί να ανοίξει το άλλο άκρο, επιτρέποντας στο μέλι να ρέει προς τα έξω από ένα σωλήνα χωρίς να ενοχλήσει τις μέλισσες. Οι μέλισσες απλά θα ανοίξουν εκ νέου τις κυψέλες και θα τις γεμίσουν ξανά!
New Invention - Flow: Honey on Tap Directly From your Beehive [2015]
Αυτές είναι οι μόνες βόμβες που πρέπει να υπάρχουν στον κόσμο. Η ιδέα να ρίξουμε τους σπόρους σε κάψουλες από τον αέρα δεν είναι καινούργια, ωστόσο, δεν θα μπορούσε να πραγματοποιηθεί λόγω της τεχνολογίας. Σήμερα, είναι δυνατό και αρκετές εταιρείες επιδιώκουν να το επιτύχουν με τον αποδοτικότερο τρόπο. Ένας από αυτούς είναι η Αμερικανική Lockheed Martin Aerospace, που ισχυρίζεται ότι με βομβαρδισμό μπορεί να φυτευτούν σχεδόν ένα εκατομμύριο νεαρά δέντρα την ημέρα. Η σπορά μέσω αυτής της μεθόδου βομβαρδισμού με σπόρους μπορεί να μειώσει το κόστος κατά το ήμισυ σε σύγκριση με τις μεθόδους χειρωνακτικής φύτευσης. Επιπλέον, χρησιμοποιούνται αεροπλάνα που χρησιμοποιούνται μόνο σε περίπτωση πολέμου και έχουν θετικό σκοπό. Υπάρχουν 2.500 βομβιστές C-130 σε εβδομήντα χώρες, που περιμένουν την ευκαιρία να πετάξουν. Καλύτερα να ρίξουμε τους σπόρους από το να ρίχνουμε βόμβες. Η εταιρεία έχει υπολογίσει ότι μπορούν να εκτοξεύσουν πάνω από 3.000 βόμβες σπόρων ανά λεπτό. Αυτό σημαίνει φύτευση 900.000 δένδρων σε μία ημέρα.
Οι αντλίες σποράς έχουν σχεδιαστεί για να θάβονται στο έδαφος στο σωστό βάθος, σαν να έχουν φυτευτεί με το χέρι. Στεγασμένο σε βιοδιασπώμενο πλαστικό, το τεχνητό χώμα παρέχει τροφή και υγρασία στον σπόρο. μέχρι να φτάσει να είναι ένα φυτό αρκετά ισχυρό για να διατηρηθεί. Καθώς ο βλαστός ωριμάζει, η πλαστική κάψουλα λιώνει αφήνοντας μια νέα γενιά.
Πρόκειται για μια μοναδική πρωτοβουλία για την καταπολέμηση της υπερθέρμανσης του πλανήτη: μαζική αναδάσωση για τη δημιουργία δασών που απορροφούν άνθρακα. Ορισμένες περιφέρειες που στοιχηματίζουν για τη δοκιμή της νέας μεθόδου είναι η έρημος του Sinai στην Αίγυπτο, οι περιοχές του Μέλανα Δρυμού που καταρρίφθηκαν κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου στη Γερμανία, καθώς και της Βόρειας Αφρικής, του Καναδά, της Αυστραλίας και των Ηνωμένων Πολιτειών. Ας ελπίσουμε ότι περισσότερες χώρες θα συμμετάσχουν σε αυτό το έργο για την αναδάσωση του κόσμου. Μοιραστείτε αυτή την ιδέα για να σώσετε τον πλανήτη!
Ο Rob Greenfield για έναν ολόκληρο χρόνο εξασφάλισε την τροφή του καλλιεργώντας και ψαρεύοντας με στόχο να τρώει πιο βιώσιμα και να ενθαρρύνει τους άλλους να κάνουν το ίδιο. Αλλά για να πετύχει το πείραμά του, χρειαζόταν στο πλευρό του την κοινότητα. Τον τελευταίο χρόνο καλλιέργησα μόνος την τροφή μου. Χωρίς μπακάλικα, εστιατόρια, δεν ήπια ούτε ένα ποτό σε μπαρ. Η φύση ήταν ο κήπος μου, το κελάρι μου και το φαρμακείο μου. Οι περισσότεροι άνθρωποι θα φαντάζονται ότι ζω στην ύπαιθρο σε ένα αγρόκτημα, αλλά στην πραγματικά μένω σε πόλη: στο Ορλάντο της Φλόριντα, λίγα χιλιόμετρα από το κέντρο. Όταν έφτασα εδώ, δεν είχα ιδιόκτητη γη, έτσι για να καλλιεργήσω την τροφή μου, ζήτησα από τους γείτονες να μου παραχωρήσουν τις αυλές τους, που μέχρι τότε είχαν γκαζόν. Μοιράστηκα την σοδειά μου μαζί τους. Ασπάζομαι τη φιλοσοφία "να καλλιεργούμε τρόφιμα, όχι γρασίδι"... Χρειαζόμουν επίσης ένα μέρος για να ζήσω τα δύο χρόνια της παραμονής μου στο Ορλάντο και το βρήκα, επίσης, μέσω της τοπικής κοινότητας. Έβαλα αγγελία αναζητώντας κάποιον που είχε σπίτι με ανεκμετάλλευτη αυλή, ο οποίος θα μπορούσε να ωφεληθεί από την παρουσία μου στην ιδιοκτησία του. Μετά από σύντομη αναζήτηση βρήκα τη Λίζα, μια γυναίκα γύρω στα 60, με όνειρο να ζήσει πιο βιώσιμα. Δημιούργησα ένα μικροσκοπικό σπίτι λίγων τ.μ. στην αυλή της και σε αντάλλαγμα την μετέτρεψα σε έναν μεγάλο κήπο. Άρχισα να συλλέγω το νερό των βροχοπτώσεων, να κάνω κομποστοποίηση και να παράγω φρέσκα προϊόντα. Μαζί, προσπαθήσαμε να ανταποκριθούμε στις βασικές μας ανάγκες μέσω ανταλλαγής, αντί να χρησιμοποιούμε χρήματα. Οι περισσότεροι άνθρωποι πιθανώς θα υποθέσουν ότι είχα μεγάλη εμπειρία στην κηπουρική για να ξεκινήσω αυτό το φιλόδοξο πρότζεκτ. Στην πραγματικότητα, στο παρελθόν είχα φυτέψει μόνο χόρτα, βότανα και ντομάτες. Τα τελευταία έξι χρόνια είχα περάσει μεγάλο μέρος της ζωής μου στο δρόμο και όσο κι αν ήθελα να καλλιεργώ το δικό μου φαγητό, ποτέ δεν το είχα κάνει. Έδωσα στον εαυτό μου μόλις έξι μήνες προετοιμασίας από τη στιγμή που έφτασα στο Ορλάντο μέχρι την αρχή του επόμενου έτους, όταν σταμάτησα να αγοράζω τρόφιμα. Αυτός ήταν ευσεβής πόθος, αλλά μόνο τέσσερις μήνες μετά το χρονοδιάγραμμα, ήμουν έτοιμος να βουτήξω στα βαθιά και να απαρνηθώ το φαγητό που προσφέρει η παγκόσμια βιομηχανία για έναν ολόκληρο χρόνο.
Growing and Foraging 100% of My Food - No Grocery Stores for a Year!
Το 2011 ζούσα μια αρκετά τυπική καταναλωτική ζωή. Ποτέ δεν σκεφτόμουν από πού προέρχεται το φαγητό μου. Όλα άλλαξαν μέσα από την παρακολούθηση ντοκιμαντέρ και την ανάγνωση σχετικών βιβλίων. Τότε συνειδητοποίησα ότι καταναλώνω τον πλανήτη που αγαπούσα, με κάθε μπουκιά που έτρωγα. Ορκίστηκα να αλλάξω τις διατροφικές μου συνήθειες και να εμπνεύσω και άλλους να κάνουν το ίδιο. Κατά τη διάρκεια του επόμενου έτους καλλιέργησα πάνω από 100 διαφορετικά τρόφιμα στους κήπους μου. Αυτό περιλάμβανε δεκάδες διαφορετικά χόρτα γεμάτα θρεπτικά συστατικά, γλυκοπατάτες για τις θερμιδικές μου ανάγκες, νόστιμα φρούτα όπως παπάγια και μπανάνες, λαχανικά όπως κολοκύθες, καρότα, φασόλια και τεύτλα, βότανα και πιπεριές για να δώσω γεύση σε όλα τα γεύματά μου. Έβαλα και μελίσσια για να μπορώ να έχω το δικό μου... ζαχαροπλαστείο στο σπίτι. Περίπου η μισή τροφή μου προήλθε από τον κήπο μου και την άλλη μισή την αναζήτησα στη φύση. Περισσότερα από 200 τρόφιμα. Μάζεψα το δικό μου θαλασσινό αλάτι από τον ωκεανό, καρύδες για μια καλή πηγή λίπους, φρούτα από εκατοντάδες δέντρα, ψάρεψα ψάρια από τις λίμνες, τα ποτάμια και τον ωκεανό, βρήκα μανιτάρια στο δάσος και θρεπτικά χόρτα από τις αυλές των ανθρώπων. Η αλιεία δεν ήταν μόνο μέσον εύρεσης φαγητού για μένα, ήταν ένας τρόπος να αισθάνομαι συνδεδεμένος με τη γη. Η αναζήτηση πρωτεΐνης ήταν πολύ δύσκολη. Με δυσκολία έβρισκα αρκετά ψάρια, έτσι γύρω στον 8ο μήνα άρχισα να έχω έλλειψη λίπους και πρωτεϊνών. Αντιμετώπισα αυτή την κατάσταση, βρίσκοντας ελάφια που είχαν χτυπηθεί από αυτοκίνητα. Κάποιοι θεωρούν αυτή την κίνηση αμφιλεγόμενη, αλλά για μένα είναι απλώς κοινή λογική η χρήση πόρων που διαφορετικά θα χάνονταν. Ξέρω ακριβώς να προσδιορίσω πόσο καιρό ένα ελάφι είναι νεκρό και αν είναι ακόμα καλό για κατανάλωση. Μπορεί να είναι δύσκολο να το καταλάβετε αν ζείτε στην πόλη, αλλά οι λεπτομέρειες είναι σαφείς σε όσους κατανοούν τα βασικά σημάδια της φύσης. Επίσης, καλλιέργησα τα δικά μου φάρμακα και βιταμίνες, όπως το κουρκούμη, το τζίντζερ και τα φραγκοστάφυλα. Μπορείτε να φτιάξετε σιρόπι από φραγκοστάφυλο για να αποφύγετε τα κρυολογήματα. Το αποξηραμένο και τριμμένο moringa, γνωστό και ως δέντρο - βιταμίνη, ήταν η πολυβιταμίνη μου όταν ταξίδευα. Μαγείρεψα δεκάδες διαφορετικά υγιεινά γεύματα και έφτιαξα νόστιμα ποτά όπως κρασί με μέλι και μπύρα πιπερόριζας. Νομίζω ότι είναι ασφαλές να πω ότι έκανα την πιο υγιεινή διατροφή της ζωής μου. Στο τέλος του έτους ζύγιζα όσο όταν ξεκίνησα το πείραμα, και δεν αρρώστησα ούτε μια φορά. Είχα απόλυτη εμπιστοσύνη στη φύση και απέδωσε. Αυτό το πρότζεκτ δεν ήταν μόνο για την καλλιέργεια και τη συλλογή από τη φύση όλων των τροφίμων μου. Είχε βασικό στόχο τον παρότρυνση των άλλων για να καλλιεργήσουν τη δική τους τροφή και να ανακτήσουν την υγεία τους. Κατά τη διάρκεια του έτους έφτιαξα τους κήπους δεκαπέντε συνολικά ανθρώπων μέσω του προγράμματος Gardens for the People. Φύτευσα περισσότερα από 200 οπωροφόρα δέντρα στην ευρύτερη περιοχή, έστειλα περισσότερα από 5.000 πακέτα σπόρων για να βοηθήσω τους ανθρώπους να καλλιεργήσουν τη δική τους βιολογική, υγιεινή τροφή και διδάσκοντας με δωρεάν μαθήματα κηπουρικής την κοινότητά μου. Καθ 'όλη τη διάρκεια του χρόνου δούλεψα με πέντε μονογονεϊκές οικογένειες για να τους βοηθήσω να καλλιεργήσουν υγιεινή τροφή. Εξερευνώ το θέμα της διατροφής για σχεδόν μια δεκαετία και πιστεύω ότι το παγκοσμιοποιημένο, βιομηχανοποιημένο σύστημα τροφίμων είναι προβληματικό. Είδα ότι είναι πράγματι δυνατό να απομακρυνθούμε από την μεγάλης κλίμακας παραγωγή τροφίμων. Δεν λέω ότι είναι δυνατό για όλους. Στην πραγματικότητα, δεν νομίζω ότι είναι δυνατό για τους περισσότερους από εμάς. Στην πραγματικότητα δεν νομίζω ότι είναι απαραίτητο. Οι απαντήσεις βρίσκονται στην κοινότητα. Απλώς θέλω από τους άλλους να αμφισβητήσουν το φαγητό τους: από πού προέρχεται; Πώς φτάνει σε εσάς; Πώς επηρέασε τη Γη, τα άλλα είδη και τους ανθρώπους που καλλιέργησαν αυτή την τροφή; Και αν δεν τους αρέσουν οι απαντήσεις, θέλω να τους ενθαρρύνω να τις αλλάξουν. Τα καλά νέα είναι ότι δεν χρειάζεται να πάτε για το 100% - μπορείτε να ξεκινήσετε με μικρές αλλαγές. Μπορείτε να καλλιεργήσετε ένα μέρος των τροφίμων που έχετε ανάγκη. Μπορείτε να μάθετε να μαζεύετε τα εδώδιμα φυτά από την περιοχή σας. Μπορείτε να προμηθευτείτε τα τρόφιμά σας τοπικά και να αγοράζετε από μικρούς παραγωγούς. Μπορείτε να μειώσετε την αγορά επεξεργασμένων τροφίμων. Αυτό δεν χρειάζεται να είναι ένα μοναχικό ταξίδι. Μπορούμε να το κάνουμε μαζί στις κοινότητές μας. Οι λύσεις είναι εδώ, είναι νόστιμες και θρεπτικές και αποτελούν μέρος μιας ευτυχέστερης, πιο υγιεινής και πιο βιώσιμης ζωής.
Στον Υμηττό, μόλις 50 λεπτά από την Ομόνοια, φιλοξενείται ένα από τα πιο ενδιαφέροντα σπήλαια του ελλαδικού χώρου.
Πρόκειται για το σπήλαιο του Νυμφολήπτου γνωστό και ως Σπήλαιο Πανός αλλά και Σπήλαιο Αρχέδημου.
Βρίσκεται κοντά στην περιοχή της Βάρης, στις νότιες πλαγιές του Υμηττού, σε υψόμετρο 270 μ.
Το σπήλαιο αποτελεί σημαντικό αρχαιολογικό χώρο καθώς το εσωτερικό του είναι διακοσμημένο από τον Θηραίο γλύπτη Αρχέδημο.
Τον 5ο π.Χ αιώνα ο γλύπτης από τη Θήρα εγκαταστάθηκε στο σπήλαιο και το μετέτρεψε σε τόπο λατρείας των Νυμφών, του Πάνα και του Απόλλωνα.
Αδιάψευστη μαρτυρία των πολυάριθμων επεμβάσεων του Αρχέδημου αποτελούν οι σωζόμενες σήμερα επιγραφές, τα λαξεύματα (βαθμίδες, θέσεις τοποθέτησης αφιερωμάτων, αύλακες, υδατοδεξαμενές, βωμοί). Καθώς και τα ανάγλυφα που σκάλισε στα τοιχώματα και το εσωτερικό του σπηλαίου.
Ανάμεσά τους βρίσκεται κατά χώρα το άγαλμα ακέφαλης ένθρονης θεότητας, καθώς επίσης και το ανάγλυφο ανθρώπινης μορφής που απεικονίζει, όπως δηλώνει διπλή επιγραφή, τον ίδιο τον Αρχέδημο.
Εγκαταλείφθηκε ξαφνικά στα μέσα του 3ου αιώνα π.Χ. Άρχισε να χρησιμοποιείται πάλι από τους νεοπλατωνικούς κατά την εποχή του Ιουλιανού του Παραβάτη, τον 4ο αιώνα μ.Χ.
Μέχρι τα τέλη του ίδιου ή τις αρχές του 5ου αιώνα, οπότε σταματά οριστικά η λειτουργία του ως λατρευτικού χώρου.
Το άνοιγμά του, με διαστάσεις 5 επί 2 μέτρα, είναι σχεδόν κάθετο και στο χείλος έχουν σκαλιστεί σκαλοπάτια τα οποία σήμερα έχουν καταστραφεί. Το εσωτερικό του σπηλαίου είναι πραγματικό εντυπωσιακό.
Μέχρι και ο Λόρδος Βύρων αλλά και το βασιλικό ζεύγος του Όθωνα και της Αμαλίας το επισκέφθηκαν για να θαυμάσουν το απόκρυφο αρχαίο ιερό.
Τρία από τα σπηλαιόμορφα μαρμάρινα αφιερωματικά ανάγλυφα, που βρέθηκαν στο σπήλαιο, εκτίθενται στη Συλλογή Γλυπτών του Εθνικού Αρχαιολογικού Μουσείου.
Ποιοι, και τί ήταν ακριβώς οι Χάζαροι. Για να απαντηθεί αυτό το ερώτημα, χρειάζεται εκτενής έρευνα που σε αυτή όμως την περίπτωση γίνεται πιο δύσκολη εξ’ αιτίας της λιγοστής διαθέσιμης βιβλιογραφίας. Είναι φανερό ότι έχουν γίνει εσκεμμένες προσπάθειες στο πέρασμα των αιώνων για να εξαλειφθεί κάθε ίχνος αυτής της κάποτε μεγάλης~εμπορικής αυτοκρατορίας, “που ήταν τοποθετημένη στο ανατολικό άκρο της Ευρώπης ανάμεσα στον Καύκασο και τον Βόλγα και πάνω στον τεράστιας εμπορικής σημασίας δρόμο που ένωνε την Κίνα με την Ευρώπη, γνωστό με το όνομα “Δρόμος του Μεταξιού”. Με τον όρο μεγάλο εμπορικό έθνος αναφέρομαι στο παρελθόν γιατί σαν έθνος οι Χάζαροι δεν υπάρχουν πια. Ο λαός όμως εξακολουθεί να ζεί και να ευημερεί, διαθέτοντας έναν πανίσχυρο σκληρό πυρήνα με δυνατότητα άσκησης επιρροής πάνω & ολόκληρη την Υφήλιο. Αυτή είναι επιγραμματικά η ιστορία τους. Η στρατηγική θέση της αυτοκρατορίας των Χαζάρων πάνω στον Δρόμο του Μεταξιού ήταν ένας από τους σημαντικότερους παράγοντες στην εδραίωση της επιρροής τους όχι μόνο στην περιοχή της Μικρός Ασίας, αλλά και σε ολόκληρο τον τότε πολιτισμένο κόσμο, περίπου από τον 7ο ως τον 13ο αιώνα μ.Χ. Όλοι οι ηγέτες των μεγάλων δυνάμεων της εποχής εκείνης είχαν κατά καιρούς συναλλαγές με τους Χάζαρους, τους οποίους θεωρούσαν πολύτιμους εμπορικούς εταίρους. Ο βασικός όμως λόγος της συνεργασίας ήταν γιατί αποτελούσαν οχυρό ενάντια στην αραβική επέκταση στην ανατολική Ευρώπη. Οι Χάζαροι είχαν διακριθεί εκτός από το εμπόριο και στην τέχνη του πολέμου. Ήταν δεινοί πολεμιστές και διέθεταν τέλεια οργανωμένο στρατό, ικανό να προασπίσει τα εδάφη τους. Έτσι έγιναν οι φυσικοί σύμμαχοι των ευρωπαϊκών δυνάμεων εναντίον των αραβικών εθνών φορέων του Μωαμεθανισμού (ή των φυλετικών ομάδων πού διέδιδαν τον Ισλαμισμό). Οι φιλικές επαφές με την Δύση αποτέλεσαν για τους Χάζαρους την κύρια πηγή εσόδων (από το εμπόριο) την οποία και εκμεταλλεύθηκαν και για πολιτικούς σκοπούς. Μέχρι τώρα δεν υπάρχει τίποτα το ασυνήθιστο. Ο ιστορικός νόμος υπαγορεύει ότι κάθε έθνος πρέπει να αυτοπροστατεύεται και να αναπτύσσεται. Οι Χάζαροι όμως ήταν κάτι περισσότερο από μία συνηθισμένη φυλή. Οι στόχοι και τα σχέδια τους ήταν πέρα από αυτό που μπορούσαν να συλλάβουν με την συμβατική λογική τους τα υπόλοιπα έθνη της εποχής εκείνης καθώς και τα έθνη – κράτη των μεταγενεστέρων εποχών. Ο ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ ΤΟΥΣ Για να κατανοήσουμε καλύτερα τους στόχους των Χαζάρων πρέπει πρώτα να πάρουμε μία ιδέα για τον πολιτισμό τους, ο οποίος σε μερικά σημεία ομοίαζε με τον Σαμανισμό και σε κάποια άλλα υπήρξε μοναδικός. Ο πνευματικός κόσμος ήταν γι αυτούς καθημερινό βίωμα και όχι μέρος μίας θρησκευτικής δοξασίας όπως συμβαίνει στον μονοθεϊσμό. Η μοναδικότητα τους έγκειται στο γεγονός ότι οι Δυτικοί τους θεωρούσαν υπολογίσιμη δύναμη παρ’ ότι οι Χάζαροι ήταν παγανιστές και για αυτό στα μάτια τους φάνταζαν κατώτεροι. Η αδυναμία να αξιολογήσουν και να εκτιμήσουν τις ικανότητες και την πραγματική ιδιοσυστασία των Χαζάρων θα καθιστούσε αυτούς τους λαούς εύκολη λεία στις ορέξεις των δαιμόνιων αυτών ανθρώπων. Αντίθετα με άλλους παγανιστικούς λαούς οι Χάζαροι ήταν αρκετά προηγμένοι, διέθεταν άρτια οργανωμένο εμπορικό δίκτυο και έκαναν χρήση εξελιγμένων εμπορικών πρακτικών. Οι Χάζαροι δεν ανήκαν σε καμία από τις μεγάλες θρησκείες γι’ αυτό και οι Δυτικοί δεν τους θεώρησαν ως απειλή για τα συμφέροντα τους. Αντιθέτως το εμπόριο ανάμεσα στους δύο πολιτισμούς γνώρισε μεγάλη άνθιση. Όμως οι εκπρόσωποι των τριών κυρίαρχων δογμάτων, του χριστιανικού, του εβραϊκού και του μουσουλμανικού θέλησαν να προσηλυτίσουν τους Χάζαρους. Ο καθένας στην δική του πίστη. Και οι Χριστιανοί και οι Άραβες είχαν βλέψεις.στην αυτοκρατορία των Χαζάρων. Ήταν γι’ αυτούς ένας πολύτιμος λίθος τον οποίο ποθούσαν να αποκτήσουν. Ήξεραν όμως ότι δεν ήταν σε θέση να την κυριεύσουν. Και οι δυο πλευρές είχαν κάνει απόπειρες στο παρελθόν. Αυτές οι απόπειρες δεν στέφθηκαν με επιτυχία. Οι Χάζαροι είχαν επίσης να αντιμετωπίσουν επιδρομές νομαδικών φύλων που εμπόδιζαν την ομαλή διεξαγωγή του εμπορίου. Είχαν βέβαια αντιληφθεί τον ανταγωνισμό ανάμεσα στις τρεις μεγάλες θρησκείες και τις προσπάθειες να τους προσηλυτίσουν. Αφιέρωσαν λοιπόν, πολλή σκέψη για να χαράξουν τον δικό τους άξονα δράσης σ’ αυτό το πολιτικό παιχνίδι. Ο επίσημος, αλλά όχι και πραγματικός ηγέτης των Χαζάρων ήταν ο μονάρχης τους στον οποίον είχαν δώσει την προσφώνηση: “Χάγκαν” . Η επιλογή του γινόταν (λίγο – πολύ) κατά τύχη, από τους πραγματικούς εξουσιαστές της χώρας, η ταυτότητα των οποίων παραμένει μέχρι σήμερα άγνωστη. Ξέρουμε μόνο γι’ αυτούς ότι προέρχονταν από την εύπορη τάξη των εμπόρων και ότι εξασκούσαν μαγεία, θα μπορούσαμε να πούμε ότι δρούσαν σαν μία αποκρυφιστική, μυστική ομάδα. “Μέρος της κουλτούρας του λαού των Χαζάρων ήταν και η “ανταλλαγή ταυτότητας” με αγνώστους. Αυτό συνέβαινε συνήθως κατά τη διάρκεια μεγάλων ταξιδιών. Οι νυχτερινοί καταυλισμοί ήταν τόποι συνάντησης για τους Χάζαρους. Δίπλα στην φωτιά, οι κουρασμένοι ταξιδιώτες αντάλλασσαν τις εμπειρίες τους σχετικά με την οικογένεια, τις δουλειές κτλ. Αρκετές φορές κατέληγαν να τις ανταλλάξουν κυριολεκτικά. Δηλαδή, ο ένας έπαιρνε το παρελθόν του άλλου και ζούσε την υπόλοιπη ζωή του με διαφορετικό όνομα, διαφορετική οικογένεια και τρόπο ζωής. Αυτό είναι ένα πολύ σημαντικό στοιχείο του πολιτισμού τους. Μας βοηθάει να κατανοήσουμε γιατί ενώ οι Χάζαροι εξέλειπαν ως έθνος, μπόρεσαν να επηρεάσουν το μέλλον του κόσμου. ΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΤΟΥΣ Έπρεπε λοιπόν να θέσουν σε εφαρμογή κάποίο σχέδιο. Οι συνεχείς πόλεμοι και αψιμαχίες στα σύνορα της επικράτειας τους, σταδιακά τους εξαντλούσαν και διατάρασσαν το εμπόριο που τους είχε προσδώσει κύρος στις σχέσεις τους με τα άλλα έθνη. Η ηγετική ομάδα κατέστρωσε ένα πρωτοποριακό και τολμηρό σχέδιο που απαιτούσε απόλυτη μυστικότητα για να επιτύχει. Ήταν άγνωστο πόσο οι μυημένοι θα κρατούσαν το στόμα τους “σφραγισμένο”. Ίσως έως ότου αποκτούσαν αδιαμφισβήτητη δύναμη, και ίσως για πάντα. Το πρώτο στάδιο του σχεδίου τους περιλάμβανε μία “πολεμική” συνάντηση. Δηλαδή, μια αντιπαράθεση των μεγαλύτερων θεωρητικών του Μωαμεθανισμού, του Ιουδαϊσμού και του Χριστιανισμού. Στάλθηκαν προσκλήσεις στους εκπροσώπους και των τριών δογμάτων να παραστούν ενώπιον του Χάγκαν μέσα σε διάστημα τριών ετών, διορία που κρίθηκε απαραίτητη για να προετοιμαστούν και να μάθουν την γλώσσα, τα ήθη και τα έθιμα των Χαζάρων. Σκοπός της συνάντησης ήταν να εκθέσει ο καθένας τα πλεονεκτήματα του θεωρητικού και τελετουργικού μέρους της δικής του θρησκείας ώστε ο Χάγκαν να αποφασίσει ποιο δόγμα θα ασπαζόταν ο λαός του για να γίνει δεκτός στον πολιτισμένο κόσμο. Τα πράγματα ήρθαν όπως ακριβώς τα περίμεναν. Οι αντιπρόσωποι ανέπτυξαν την επιχειρηματολογία τους και πίστεψαν (ο καθένας ξεχωριστά) ότι είχαν νικήσει και ότι ο Χάγκαν θα επέλεγε το δικό τους δόγμα, ως το βασικό δόγμα του λαού των Χαζάρων. Οι έξοχοι διπλωματικοί χειρισμοί του Χάγκαν και των συμβούλων του είχαν φυτέψει βαθιά τον σπόρο της εμπιστοσύνης στο μυαλό των λογίων επισκεπτών τους. Τα λάφυρα της διανοητικής αυτής νίκης των Χαζάρων ήταν σπουδαία. Οι ιεραρχίες και από τις τρεις θρησκείες δέχτηκαν Χάζαρους στον εσωτερικό τους πυρήνα και τους αποκάλυψαν τις μυστικές επιδιώξεις των χωρών τους. ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΟΥΣ Η μυστική δράση των Χαζάρων διατηρούσε πάρα πολύ καλά το απόρρητο της και από τα τρία δόγματα, καθώς το καθένα αγνοούσε τι συνέβαινε στα άλλα δυο. Δρώντας λοιπόν εκ των ενδω οι Χάζαροι χειρίζονταν τις καταστάσεις προς το συμφέρον τους, αυξάνοντας την επιρροή τους στις διεθνείς εξελίξεις από εκείνη την εποχή ως τις μέρες μας. Η αυτοκρατορία τους είχε πια εκπληρώσει τον σκοπό της ύπαρξης της. Οι Χάζαροι με την πάροδο του χρόνου παρείσφρυσαν στους γειτονικούς λαούς υιοθετώντας τα έθιμα και την κουλτούρα τους. Προχώρησαν μάλιστα και στην ίδρυση ξεχωριστών μυστικών ταγμάτων σε κάθε θρησκεία. Ο εσώτερος κύκλος της ηγετικής κάστας των Χαζάρων δημιούργησε ένα δίκτυο ελέγχου στα υψηλότερα κλιμάκια κάθε θρησκευτικού οργανισμού. Αιώνες πέρασαν χωρίς να το πάρει είδηση και ο πιο φημισμένος λόγιος της κάθε μίας θρησκείας. Οι τρεις μυστικές αδελφότητες που ίδρυσαν οι Χάζαροι ήταν η Μουσουλμανική Αδελφότητα, το Τάγμα των Ναϊτών και οι Σιωνιστές. Αυτές έπηρεαζονταν από εξωτερικούς παράγοντες τους οποίους καθόριζαν αφανείς δυνάμεις. Οι δυνάμεις αυτές λειτουργούσαν κάτω από αυστηρότατο ιεραρχικό έλεγχο. Ο σκοπός ήταν να μην ξεπεράσει καμία αδελφότητα σε ισχύ τις άλλες δύο. Γι’ αυτό συνάπτονταν συνεχώς συνθήκες που κρατούσαν τις ισορροπίες ανάμεσα στις αδελφότητες. Παραδείγματος χάριν, οι Ναΐτες πολεμούσαν τους Μουσουλμάνους. Η Εκκλησία αντάμειψε την γενναιότητα τους στο πεδίο της μάχης δίνοντας τους εκτάσεις γης. Οι Εβραίοι (Χάζαροι) έμποροι τους δάνεισαν χρήματα για να εγκαθιδρύσουν φεουδαρχικό σύστημα. Σαν αντάλλαγμα οι Ναΐτες τους παραχώρησαν προνόμια στην διεξαγωγή του εμπορίου. ‘Όσο περνούσε ο χρόνος, οι έμποροι πλούτιζαν και δάνειζαν βασίλεια και άλλους οργανισμούς με επιρροή. Συν τοις άλλοις, έγιναν και οι πιστωτές της Ευρώπης. Συνήθιζαν να δίνουν πολεμικά δάνεια και στους δύο αντιπάλους. Έτσι βρίσκονταν πάντα στο πλευρό του νικητή. Η αλήθεια είναι ότι ο πλούτος τους έπαιζε καθοριστικό ρόλο στην έκβαση των πολέμων. Ο Βασιλιάς της Γαλλίας και η Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία που εκείνη την εποχή είχε την έδρα της στην Αβινιόν, έβλεπαν με πολλή ανησυχία τους Ναΐτες να αποκτούν ολοένα και περισσότερη δύναμη. Τους θεώρησαν απειλή στην δική τους κυριαρχία. Αποφάσισαν να δώσουν ένα τέλος. Κατέσχεσαν τις περιουσίες τους και εκτέλεσαν πολλά μέλη του τάγματος. Όσοι από αυτούς απέμειναν ρίζωσαν στα μεσαία στρώματα. Από εκεί ξεφύτρωσαν μικρότερα τάγματα, παρακλάδια του παλαιότερου Ιπποτικού Τάγματος. Ένα από αυτά ήταν και οι Ελευθεροτέκτονες. Αυτά οργάνωσαν συνωμοσίες και υποκίνησαν λαϊκές εξεγέρσεις με αποκορύφωμα την Γαλλική Επανάσταση που έφερε μια νέα αυγή στην ιστορία της ανθρωπότητας. Έως τις μέρες μας υπάρχουν, και διαδραματίζουν βασικό ρόλο οικογένειες που συμμετείχαν σ’ αυτή την αναπόφευκτη χειραγώγηση της μάζας, δήθεν στο όνομα της δημοκρατίας, για να αποκτήσουν επιρροή και εξουσία. Ποια είναι η σχέση τους με την αρχαία δύναμη των Χαζάρων λίγοι είναι σε θέση να γνωρίζουν. Ορισμένοι εντοπίζουν αυτήν την σχέση στους “Ιλλουμινάτους”. Τουλάχιστον όσον αφορά στα δυτικοχριοτιανικά εσωτεριστικά τάγματα ίσως αυτό να αληθεύει. Υπάρχουν όμως στοιχεία που θολώνουν την εικόνα. Συγκεκριμένα λέγεται ότι ο Β’ Παγκόσμιος ήταν το αποτέλεσμα αποσχιστικών τάσεων μέσα στους κόλπους του Τάγματος. Οι Βαυαροί Ιλλουμινάτι που ίδρυσε ο Weishaupt (Χάζαρος) προσπάθησαν να ανατρέψουν το αρχικό επίσημο τάγμα. Όποια όμως πλευρά κι αν επικρατούσε, το αποτέλεσμα θα ήταν το ίδιο σύμφωνα με τις μεθόδους των Χαζάρων. Μπορεί οι σημερινές δυτικού τύπου δημοκρατίες να έχουν υλιστικά κίνητρα και να επιδιώκουν βασικά τον έλεγχο των πλουτοπαραγωγικών πηγών του πλανήτη, οι δυνάμεις όμως που τα ξεκίνησαν όλα αυτά έχουν σαν τελικό στόχο την κυριότητα και τον έλεγχο των ψυχών της ανθρωπότητας. Για να αποδώσουν καρπούς οι προσπάθειες τους πρέπει με κάθε μέσο, όσο ύπουλο και αν είναι αυτό να εμποδίσουν τις ψυχές των ανθρώπων να αφυπνιστούν. Με την επιβολή πολιτιστικών προτύπων που βασίζονται μόνο στην ύλη, οι ψυχές που πέφτουν σε λήθαργο προσφέρονται βορά σε ανώτερες οντότητες οι οποίες για να διατηρηθούν στην ζωή απορροφούν ψυχική ενέργεια “Όμως, όπως η ύλη, έτσι και το πνεύμα δεν καταστρέφεται. Ωστόσο, η κατάσταση του μπορεί να μεταλλαχθεί και να απορροφηθεί η ενέργεια του. Είναι στο χέρι όλων μας να επαγρυπνούμε ενάντια στους κινδύνους που μας περιστοιχίζουν. Είτε αυτοί είναι υλικοί είτε είναι άυλοι. Η ΛΑΝΘΑΝΟΥΣΑ ΕΚΔΙΚΗΣΗ ΤΩΝ ΧΑΖΑΡΩΝ Όταν η αυτοκρατορία των Χαζάρων παράκμασε και καταλύθηκε από τους Ρώσους, οι εξιουδαΙσμένοι Χαζάροι εξαπλώθηκαν στη Ρωσία, στην Πολωνία και στις Βαλτικές Χώρες. Το 15ο αιώνα, στην επικράτεια του Ιβάν του Τρομερού, κι ενώ το θρησκευτικό συναίσθημα του λαού είχε εξασθενήσει, ζούσαν πολλοί Ιουδαίοι χαζαρικής καταγωγής. Πολλοί απ’ αυτούς ασπάστηκαν φαινομενικά το Χριστιανισμό, έγιναν κληρικοί κι ανέβηκαν στις βαθμίδες της ρωσικής εκκλησιαστικής ιεραρχίας. Με συνωμοτικό τρόπο προσπάθησαν ν’ αποβάλουν απ’ την ορθόδοξη πίστη του ρωσικού λαού ό,τι σχετιζόταν με την Αγία Τριάδα, την Ανάσταση και τη Θεία φύση του Ιησού. ‘Έτσι οι Ρώσοι, χωρίς να το αντιληφθούν, κινδύνευαν να γίνουν Εβραίοι προσήλυτοι. (Κάτι ανάλογο, δηλαδή απόπειρα απάλειψης βασικών Χριστιανικών δογμάτων, συνέβη και στην Ισπανία από ανώτερους ιερείς εβραϊκής καταγωγής.). Για να αποσοβηθεί αυτός ο κίνδυνος απαιτήθηκε σκληρός αγώνας εναντίον των Ιουδαϊζόντων Ρώσων. Αποτέλεσμα αυτής της πρώτης αντι-εβραΙκής κάθαρσης ήταν να μην υπάρχουν σχεδόν καθόλου Εβραίοι στη Ρωσία μέχρι το 1 8ο αιώνα — μετακινήθηκαν δυτικότερα. Η τσαρική Ρωσία απέκτησε εκατομμύρια Εβραίους υπηκόους, όταν κατέλαβε το μεγαλύτερο τμήμα του βασιλείου της Πολωνίας. Στα δυτικά τμήματα της ρωσικής αυτοκρατορίας και ιδιαίτερα σε περιοχές όπου κατοικούσαν Καθολικοί, ζούσαν συμπαγείς εβραϊκοί πληθυσμοί περιορισμένοι όμως σε γκέτο. Οι Ρώσοι δυσπιστούσαν απέναντί τους και τους κατηγορούσαν για εξάσκηση «παρασιτικών» επαγγελμάτων και οικονομική καταπίεση (τοκογλυφία) των Χριστιανών. Προσπαθούσαν να τους διώξουν τρομοκρατώντας τους ή εξαπολύοντας περιστασιακά αντι-σημιτικά πογκρόμ. Στην εποχή των Τσάρων, Ορθόδοξος σήμαινε Ρώσος, Καθολικός σήμαινε Πολωνός και Λουθηριανός σήμαινε Γερμανός. Στο ίδιο κλίμα εντασσόταν και η κατασκευή από τη μυστική υπηρεσία του Τσάρου, την Οχράνα, των περιβόητων Πρωτοκόλλων των Σοφών τη Σιών. Βέβαια, Οι Ρώσοι δεν ήθελαν να εξολοθρεύσουν τους Εβραίους, αλλά να τους αναγκάσουν σε μετανάστευση. Και αυτό συνέβη με τη μετανάστευση εκατοντάδων χιλιάδων Ρωσικής καταγωγής εβραίων στις ΗΠΑ, τη νέα «Γη τη Επαγγελίας», όπου βρήκαν ένα φιλικό περιβάλλον κι εξαιτίας των βιβλικών τάσεων του Προτεσταντισμού. Για να αποφύγουν λοιπόν τις τσαρικές διώξεις και κατόπιν τις ναζιστικές, πολλοί Εβραίοι της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης, δηλαδή Ασκενάζι —πρώην Χαζάροι—μετανάστευσαν κυρίως στις ΗΠΑ, όπου σήμερα ζουν 6.500.000 Εβραίοι οργανωμένοι σ’ ένα πανίσχυρο λόμπι. Την ίδια περίοδο άρχισε και η μετανάστευση προς την Παλαιστίνη, «αναιμική» στην αρχή και κατόπιν σε μορφή πλημμυρίδας. Υπολογίζεται πως η συντριπτική πλειοψηφία των σημερινών Εβραίων κατοίκων του Ισραήλ προέρχεται από την Ανατολική Ευρώπη και είναι απόγονοι τω εξιουδαΙσμένων Χαζάρων. Η «ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑ» ΤΩΝ ΑΣΚΕΝΑΖΙ (ΠΡΩΗΝ ΧΑΖΑΡΩΝ) ΣΤΟ ΣΗΜΕΡΙΝΟ ΙΣΡΑΗΛ Ο μύθος πως οι Εβραίοι είναι ο «εκλεκτός λαός» του Θεού, ξεκίνησε από μια μικρή ομάδα σιωνιστών που απομόνωσαν κάποια αποσπάσματα από τη Βίβλο και τα ερμήνευσαν με τέτοιο τρόπο ώστε να φαίνεται πως ο Θεός τους προόριζε για «εκλεκτό λαό». Αλλά δεν είναι μόνον οι θρησκευόμενοι Εβραίοι (σχεδόν το 5% του πληθυσμού στο Ισραήλ) που πιστεύουν αυτό τον παραλογισμό. Ακόμη και οι αθεϊστές και οι μη θρησκευόμενοι εβραίοι διεκδικούν αυτήν την τιμή. Αυτοί που λένε πρώτοι πως «είμαστε ο εκλεκτός λαός του Θεού» είναι οι σιωνιστές και συχνά φιλομαρξιστές (Ασκενάζι) Εβραίοι, οι οποίοι το κάνουν για πολιτικούς λόγους, καθώς δεν υπάρχει ούτε μία σταγόνα βιβλικού εβραϊκού αίματος μέσα τους. Ιστορικά οι Πολωνοί και οι Ρώσοι Ασκενάζι Εβραίοι υποστήριξαν και προώθησαν τον Κομμουνισμό στις χώρες που τους φιλοξενούσαν. (Είναι σημαντικό να καταλάβουμε πως το σύστημα των Κιμπούτς που εφαρμόστηκε επιτυχημένα στο Ισραήλ είναι μια φιλομαρξιστική ιδέα, προερχόμενη από τους Ασκενάζι Εβραίους που μετανάστευσαν από την Πολωνία και τη Ρωσία.) Στα τέλη του 19ου αιώνα μεγάλος αριθμός από αυτούς τους φιλοκομμουνιστές Εβραίους βρέθηκαν στη Γερμανία στα Βαλκάνια και σχεδόν σε όλη την Ευρώπη. Εξαιτίας της ανάμειξής τους στα πολιτικά ζητήματα στη Ρωσία, σι Ασκενάζι Εβραίοι έγιναν στόκος διώξεων από τους Τσάρους. Αυτές σι διώξεις και τα πογκρόμ ώθησαν αυτούς τους φιλοκομμουνιστές Εβραίους σε μετανάστευση. Κάποιοι πήγαν στην Παλαιστίνη. Κάποιοι στη Λατινική Αμερική. Ο κυριότερος ωστόσο όγκος των Ασκενάζι φιλοκομμουνιστών Εβραίων κατευθύνθηκε στις ΗΠΑ, όπου και υποστήριξε μαζικά το Δημοκρατικό Κόμμα. Ακόμη και σήμερα το 60% της χρηματοδότησης του Δημοκρατικού Κόμματος στις ΗΠΑ προέρχεται από εβραϊκές πηγές. Ποτέ στην ιστορία δεν υπήρξε Αμερικανός πρόεδρος σε τέτοιο βαθμό αιχμάλωτος των Εβραίων, όσο ο Μπιλ Κλίντον. Λέγεται μάλιστα πως το εβραϊκό λόμπι των ΗΠΑ συνετέλεσε στην ήττα του Τζορτζ Μπους του πρεσβύτερου.. Είναι γνωστό άλλωστε πως το Ισραήλ χειραγωγεί την αμερικανική εξωτερική πολιτική σύμφωνα με τα συμφέροντά του. Πριν το Ισραήλ γίνει κράτος το 1948, οι Εβραίοι ανά τον κόσμο, παρασύρθηκαν από τη σιωνιστική προπαγάνδα ότι το Ισραήλ θα μπορούσε να γίνει «πατρίδα» κι ένα καταφύγιο για όλους τους κατατρεγμένους Εβραίους, μια πραγματικά δημοκρατική χώρα και η εκπλήρωση των προφητειών της Βίβλου. Από το 1967 μέχρι το 1970, σε μια περίοδο έξαρσης του εβραϊκού πατριωτικού αισθήματος, περίπου 50.000 Αμερικανοεβραίοι παρασύρθηκαν από τη σιωνιστική προπαγάνδα και μετανάστευσαν στη «Γη της Επαγγελίας», στο Ισραήλ. Από αυτούς το 80% επέστρεψαν μετανιωμένοι έπειτα από λίγα Χρόνια στις ΗΠΑ. Ο Jack Bernstein, ένας Αμερικανοεβραίος, που έκανε το λάθος να μεταναστεύσει στη «Γη της Επαγγελίας» καταγγέλλει το «ρατσιστικό φασιστο-μαρξιστικό» Ισραήλ, που κυβερνάται από τους πρώην Χαζάρους Ασκενάζι. Οι Σεφαραδίτες Εβραίοι είναι πολίτες δεύτερης κατηγορίας στο ρατσιστικό Ισραήλ. Για παράδειγμα, τις πρώτες δεκαετίες από την ίδρυση του Ισραήλ υπήρξε σοβαρό πρόβλημα έλλειψης κατοικίας. Οι κατοικίες κατανέμονταν ως εξής: πρωταρχικά δινόταν η δυνατότητα επιλογής στους Ασκενάζι Εβραίους που ζούσαν στο Ισραήλ για πολλά χρόνια. Τη δεύτερη επιλογή την είχαν οι Ασκενάζι Εβραίοι από την Ευρώπη, ειδικά εκείνοι που είχαν παντρευτεί Ασκενάζι από το Ισραήλ. Τρίτοι έρχονταν οι Ασκενάζι από τις ΗΠΑ. Μετά οι Σεφαραδίτες Εβραίοι και τέλος οι Μουσουλμάνοι Άραβες, οι Χριστιανοί και οι Δρούζοι… Το σημερινό Ισραήλ φαίνεται πως έχει τρία πρόσωπα: το κομμουνιστικό, το φασιστικό και το δημοκρατικό. Οι Ασκενάζι Εβραίοι που μετανάστευσαν στο Ισραήλ από τη Ρωσία κουβάλησαν μαζί τους την κομμουνιστική ιδεολογία. Οι Εβραίοι που μετανάστευσαν στο Ισραήλ από τη Γερμανία συμπαθούν το Σοσιαλισμό, αλλά υιοθετούν και πρακτικές ναζιστικο-φασιστικού τύπου. Στη διάρκεια του Β’ Παγκόσμιου Πολέμου η ελίτ των Σιωνιστών Ασκε(Νάζι) Εβραίων συνεργάστηκε με τους Ναζί για να στείλουν σε στρατόπεδα συγκέντρωσης τους φτωχούς Εβραίους. Το Ισραήλ υποτίθεται πως είναι δημοκρατία. Ωστόσο δεν υπάρχουν ουσιαστικές διαφορές ανάμεσα στο δεξιό κόμμα Λικούντ και στο αριστερό εργατικό Κόμμα. Και οι Παλαιστίνοι πληρώνουν τα σπασμένα… Τίποτε στη συμπεριφορά των σημερινών Ισραηλιτών απέναντι στους Παλαιστινίους δε θυμίζει την ηθική ενός βιβλικού λαού, που οδηγήθηκε από τον Μωυσή μέσα από χίλιες δυσκολίες και, χάρη στην πίστη του στον Θεό, τελικά έφτασε στη Γη της Επαγγελίας. Ή μήπως δεν έγινε έτσι; Σύμφωνα με τον Σίγκμουντ Φρόιντ —που προκάλεσε έκπληξη σε πολλούς οπαδούς του— στο τελευταίο μεγάλο του έργο «Μωυσής και ΜονοθεΙσμός», υποστηρίζει ότι ο Μωυσής δεν ήταν Εβραίος, αλλά Αιγύπτιος ευγενής. Συγκεκριμένα άνηκε στο στενό περιβάλλον του αιρετικού Φαραώ Ακενατόν (ο μόνος Φαραώ που προσπάθησε να επιβάλει το μονοθεϊσμό στην πολυθεϊστική αρχαία Αίγυπτο) ο οποίος βασίλεψε στην Αίγυπτο από το 1377 ως το 1358 π.Χ.. Αμέσως μετά το θάνατο του Ακενατόν και την επιστροφή του αιγυπτιακού λαού στην πολυθεϊστική του παράδοση, ο Μωυσής έφυγε από την Αίγυπτο με τους οπαδούς του, οι οποίοι ήταν κυρίως Σημίτες κάτοικοι του Δέλτα του Νείλου. Μέσα στην έρημο του Σινά αυτοί σι άνθρωποι, συγκρουόμενοι με την πνευματική πειθαρχία του Μωυσή, τον δολοφόνησαν, και στη θέση του τοποθέτησαν έναν ιερέα του αραβικού Θεού των ηφαιστείων, του Γιάχβε. Με δυο λόγια ο Γιάχβε είναι εισαγόμενος θεός στους Εβραίους. Σύμφωνα με τον Φρόιντ η βιβλική θρησκεία έχει όλα τα χαρακτηριστικά της νεύρωσης, όπου το σκηνικό των μυθικών μορφών κρύβει μια καταπιεσμένη απόδειξη της ενοχής, που πρέπει να εξιλεωθεί επειδή δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί συνειδητά. Άραγε έχει άδικο ένας θρησκευόμενος Εβραίος όταν λέει πως «κάποια εποχή οι Εβραίοι επιλέχθηκαν από τον Θεό για να γίνουν οι Αγγελιοφόροι του, αλλά, με τον καιρό, έχασαν αυτό το προνόμιο»;… Επιμέλεια: logiosermis.net Πληροφορίες απο άρθρο του Άλλαν Κουκ (Allan Cooke), τον Ioύνιο του 1991 στο περιοδικό Nexus new times magazine της Αμερικής και απο κείμενο του Γιώργου Στάμκου στο περιοδικό “Τρίτο Μάτι” τεύχος 34, 27 Ιουλ 2014
