Ευχή είς τήν Ύπεραγίαν Θεοτόκον
ΕΥΧΗ ΕΙΣ ΤΗΝ ΥΠΕΡΑΓΙΑΝ ΘΕΟΤΟΚΟΝ
«Ἄσπιλε, ἀμόλυντε, ἄφθορε, ἄχραντε, ἁγνή Παρθένε, Θεόνυμφε Δέσποινα, ἡ Θεόν Λόγον τοῖς ἀνθρώποις, τῇ παραδόξῳ σου κυήσει ἑνώσασα, καί τήν ἀπωσθεῖσαν φύσιν τοῦ γένους ἡμῶν τοῖς οὐρανίοις συνάψασα, ἡ τῶν ἀπηλπισμένων μόνη ἐλπίς, καί τῶν πολεμουμένων βοήθεια, ἡ ἑτοίμη ἀντίληψις τῶν εἰς σέ προστρεχόντων, καί πάντων τῶν Χριστιανῶν τό καταφύγιον, μή βδελύξῃ με τόν ἁμαρτωλόν, τόν ἐναγῆ, τόν αἰσχροῖς λογισμοῖς καί λόγοις καί πράξεσιν ὅλον ἐμαυτόν ἀχρειώσαντα, καί τῇ τῶν ἡδονῶν τοῦ βίου ραθυμίᾳ γνώμης, δοῦλον γενόμενον. Ἀλλ᾿ ὡς τοῦ φιλανθρώπου Θεοῦ Μητήρ, φιλανθρώπως σπλαγχνίσθητι ἐπ᾿ ἐμοί τῷ ἁμαρτωλῷ καί ἀσώτῳ, καί δέξαι μου τήν ἐκ ρυπαρῶν χειλέων προσφερομένην σοι δέησιν, καί τόν σόν Υἱόν, καί ἡμῶν Δεσπότην καί Κύριον, τῇ μητρικῇ σου παρησίᾳ χρωμένη, δυσώπησον, ἵνα ἀνοίξῃ καμοί τά φιλάνθρωπα σπλάγχνα τῆς αὐτοῦ ἀγαθότητος, καί παριδών μου τά ἀναρίθμητα πταίσματα, ἐπιστρέψῃ με πρός μετάνοιαν, καί τῶν αὐτοῦ ἐντολῶν ἐργάτην δόκιμον ἀναδείξῃ με. Καί πάρεσό μοι ἀεί ὡς ἐλεήμων, καί συμπαθής καί φιλάγαθος, ἐν μέν τῷ παρόντι βίῳ, θερμή προστάτις καί βοηθός, τάς τῶν ἐναντίων ἐφόδους ἀποτειχίζουσα, καί πρός σωτηρίαν καθοδηγοῦσά με, καί ἐν τῷ καιρῷ τῆς ἐξόδου μου, τήν ἀθλίαν μου ψυχήν περιέπουσα, καί τάς σκοτεινάς ὄψεις τῶν πονηρῶν δαιμόνων πόρρω αὐτῆς ἀπελαύνουσα· ἐν δέ τῇ φοβερᾷ ἡμέρα τῆς κρίσεως, τῆς αἰωνίου με ρυομένη κολάσεως, καί τῆς ἀπορρήτου δόξης τοῦ σοῦ Υἱοῦ καί Θεοῦ ἡμῶν κληρονόμον με ἀποδεικνύουσα. Ἧς καί τύχοιμι, Δέσποινά μου, ὑπεραγία Θεοτόκε, διά τῆς σῆς μεσιτείας καί ἀντιλήψεως· χάριτι καί φιλανθρωπίᾳ τοῦ μονογενοῦς σου Υἱοῦ, τοῦ Κυρίου καί Θεοῦ, καί Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ. Ὧ πρέπει πᾶσα δόξα, τιμή, καί προσκύνησις σύν τῷ ἀνάρχῳ αὐτοῦ Πατρί, καί τῷ Παναγίῳ καί ἀγαθῷ καί ζωοποιῷ αὐτοῦ Πνεύματι, νῦν καί ἀεί εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων· Ἀμήν».
Ἄσπιλε, ἀμόλυντε, ἄφθορε, ἄχραντε, ἁγνή Παρθένε, Θεόνυμφε Δέσποινα· Σύ, πού μέ τήν παράδοξή σου κύηση ἕνωσες τόν Λόγον τοῦ Θεοῦ μέ τούς ἀνθρώπους καί συνέδεσες τήν πεσμένη φύση τοῦ γένους μας μέ τά ἐπουράνια· σύ, πού εἶσαι ἡ ἐλπίδα αὐτῶν πού ἔχασαν τήν ἐλπίδα καί ἡ βοήθεια αὐτῶν πού πολεμοῦνται ἀπό τόν ἐχθρό (τό διάβολο)· σύ, πού εἶσαι ἡ πρόθυμη συμπαράσταση ὅσων προστρέχουν στή χάρη σου, καί τό καταφύγιο ὅλων ἀνεξαίρετα τῶν Χριστιανῶν, μή βδελυχθεῖς ἐμέ τόν ἁμαρτωλό, τόν ἀκάθαρτο, πού μέ τούς αἰσχρούς λογισμούς καί τά λόγια καί τίς πράξεις μου ἀχρείωσα ὁλόκληρο τόν ἑαυτό μου καί μέ τή ραθυμία μου στίς βιοτικές ἡδονές ἔγινα δοῦλος τῆς φθαρμένης γνώμης μου. Ἀντίθετα· ἐπειδή εἶσαι Μητέρα τοῦ φιλανθρώπου Θεοῦ, λυπήσου με τόν ἁμαρτωλό καί ἄσωτο καί κάνε δεχτή τή δέηση πού ἀπευθύνω σέ σένα καί προέρχεται ἀπό τά ἀκάθαρτα χείλη μου. Δυσώπησε δέ, κάνοντας χρήση τῆς μητρικῆς παρησίας σου, τόν Υἱόν σου καί δικό μας Δεσπότη καί Κύριον, ὥστε νά ἀνοίξη καί σέ μένα τά φιλάνθρωπα σπλάχνα τῆς θείας του ἀγαθότητος καί, ἀφοῦ παραβλέψει τά ἀμέτρητά μου πταίσματα, νά μέ ὁδηγήσει σέ μετάνοια καί νά μέ ἀναδείξει ἐργάτη ἄξιο τῶν ἐντολῶν του. Καί μή παραλείψεις νά εἶσαι πάντοτε κοντά μου σάν Μητέρα ἐλεήμων καί συμπαθής καί φιλάγαθη, στόν μέν παρόντα βίο θερμή προστάτιδα καί βοηθός, ἀπομακρύνοντας τίς ἐφόδους τῶν ἐχθρῶν καί καθοδηγώντας με πρός σωτηρίαν· στόν καιρό δέ τῆς ἀναχωρήσεώς μου ἀπό τή ζωή αὐτή σέ παρακαλῶ νά σκεπάζεις τήν ἀθλία μου ψυχή καί νά διώχνεις μακριά μου τίς σκοτεινές ὄψεις τῶν πονηρῶν πνευμάτων. Τέλος, κατά τήν φοβερή ἡμέρα τῆς κρίσεως, (δέομαί σου) νά μέ σώσεις ἀπό τήν αἰώνια κόλαση καί νά μέ ἀξιώσεις νά γίνω κληρονόμος τῆς ἀπόρρητης δόξας τοῦ Υἱοῦ σου καί Θεοῦ μας. Τήν ὁποίαν εἴθε νά ἐπιτύχω, Δέσποινά μου, ὑπεραγία Θεοτόκε, διά τῆς δικῆς σου μεσιτείας καί βοήθειας· (κυρίως δέ) μέ τή χάρη καί φιλανθρωπία τοῦ μονογενοῦς σου Υἱοῦ, τοῦ Κυρίου καί Θεοῦ, καί Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ. Στόν ὁποῖον ἁρμόζει κάθε δόξα, τιμή καί προσκύνηση, μαζί μέ τόν ἄναρχό του Πατέρα καί τό Πανάγιο καί ἀγαθό καί ζωοποιό Πνεῦμα του, τώρα καί πάντοτε καί στούς ἀτελεύτητους αἰῶνες· Ἀμήν.
«Ἄσπιλε, ἀμόλυντε, ἄφθορε, ἄχραντε, ἁγνή Παρθένε, Θεόνυμφε Δέσποινα, ἡ Θεόν Λόγον τοῖς ἀνθρώποις, τῇ παραδόξῳ σου κυήσει ἑνώσασα, καί τήν ἀπωσθεῖσαν φύσιν τοῦ γένους ἡμῶν τοῖς οὐρανίοις συνάψασα, ἡ τῶν ἀπηλπισμένων μόνη ἐλπίς, καί τῶν πολεμουμένων βοήθεια, ἡ ἑτοίμη ἀντίληψις τῶν εἰς σέ προστρεχόντων, καί πάντων τῶν Χριστιανῶν τό καταφύγιον, μή βδελύξῃ με τόν ἁμαρτωλόν, τόν ἐναγῆ, τόν αἰσχροῖς λογισμοῖς καί λόγοις καί πράξεσιν ὅλον ἐμαυτόν ἀχρειώσαντα, καί τῇ τῶν ἡδονῶν τοῦ βίου ραθυμίᾳ γνώμης, δοῦλον γενόμενον. Ἀλλ᾿ ὡς τοῦ φιλανθρώπου Θεοῦ Μητήρ, φιλανθρώπως σπλαγχνίσθητι ἐπ᾿ ἐμοί τῷ ἁμαρτωλῷ καί ἀσώτῳ, καί δέξαι μου τήν ἐκ ρυπαρῶν χειλέων προσφερομένην σοι δέησιν, καί τόν σόν Υἱόν, καί ἡμῶν Δεσπότην καί Κύριον, τῇ μητρικῇ σου παρησίᾳ χρωμένη, δυσώπησον, ἵνα ἀνοίξῃ καμοί τά φιλάνθρωπα σπλάγχνα τῆς αὐτοῦ ἀγαθότητος, καί παριδών μου τά ἀναρίθμητα πταίσματα, ἐπιστρέψῃ με πρός μετάνοιαν, καί τῶν αὐτοῦ ἐντολῶν ἐργάτην δόκιμον ἀναδείξῃ με. Καί πάρεσό μοι ἀεί ὡς ἐλεήμων, καί συμπαθής καί φιλάγαθος, ἐν μέν τῷ παρόντι βίῳ, θερμή προστάτις καί βοηθός, τάς τῶν ἐναντίων ἐφόδους ἀποτειχίζουσα, καί πρός σωτηρίαν καθοδηγοῦσά με, καί ἐν τῷ καιρῷ τῆς ἐξόδου μου, τήν ἀθλίαν μου ψυχήν περιέπουσα, καί τάς σκοτεινάς ὄψεις τῶν πονηρῶν δαιμόνων πόρρω αὐτῆς ἀπελαύνουσα· ἐν δέ τῇ φοβερᾷ ἡμέρα τῆς κρίσεως, τῆς αἰωνίου με ρυομένη κολάσεως, καί τῆς ἀπορρήτου δόξης τοῦ σοῦ Υἱοῦ καί Θεοῦ ἡμῶν κληρονόμον με ἀποδεικνύουσα. Ἧς καί τύχοιμι, Δέσποινά μου, ὑπεραγία Θεοτόκε, διά τῆς σῆς μεσιτείας καί ἀντιλήψεως· χάριτι καί φιλανθρωπίᾳ τοῦ μονογενοῦς σου Υἱοῦ, τοῦ Κυρίου καί Θεοῦ, καί Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ. Ὧ πρέπει πᾶσα δόξα, τιμή, καί προσκύνησις σύν τῷ ἀνάρχῳ αὐτοῦ Πατρί, καί τῷ Παναγίῳ καί ἀγαθῷ καί ζωοποιῷ αὐτοῦ Πνεύματι, νῦν καί ἀεί εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων· Ἀμήν».
Ἄσπιλε, ἀμόλυντε, ἄφθορε, ἄχραντε, ἁγνή Παρθένε, Θεόνυμφε Δέσποινα· Σύ, πού μέ τήν παράδοξή σου κύηση ἕνωσες τόν Λόγον τοῦ Θεοῦ μέ τούς ἀνθρώπους καί συνέδεσες τήν πεσμένη φύση τοῦ γένους μας μέ τά ἐπουράνια· σύ, πού εἶσαι ἡ ἐλπίδα αὐτῶν πού ἔχασαν τήν ἐλπίδα καί ἡ βοήθεια αὐτῶν πού πολεμοῦνται ἀπό τόν ἐχθρό (τό διάβολο)· σύ, πού εἶσαι ἡ πρόθυμη συμπαράσταση ὅσων προστρέχουν στή χάρη σου, καί τό καταφύγιο ὅλων ἀνεξαίρετα τῶν Χριστιανῶν, μή βδελυχθεῖς ἐμέ τόν ἁμαρτωλό, τόν ἀκάθαρτο, πού μέ τούς αἰσχρούς λογισμούς καί τά λόγια καί τίς πράξεις μου ἀχρείωσα ὁλόκληρο τόν ἑαυτό μου καί μέ τή ραθυμία μου στίς βιοτικές ἡδονές ἔγινα δοῦλος τῆς φθαρμένης γνώμης μου. Ἀντίθετα· ἐπειδή εἶσαι Μητέρα τοῦ φιλανθρώπου Θεοῦ, λυπήσου με τόν ἁμαρτωλό καί ἄσωτο καί κάνε δεχτή τή δέηση πού ἀπευθύνω σέ σένα καί προέρχεται ἀπό τά ἀκάθαρτα χείλη μου. Δυσώπησε δέ, κάνοντας χρήση τῆς μητρικῆς παρησίας σου, τόν Υἱόν σου καί δικό μας Δεσπότη καί Κύριον, ὥστε νά ἀνοίξη καί σέ μένα τά φιλάνθρωπα σπλάχνα τῆς θείας του ἀγαθότητος καί, ἀφοῦ παραβλέψει τά ἀμέτρητά μου πταίσματα, νά μέ ὁδηγήσει σέ μετάνοια καί νά μέ ἀναδείξει ἐργάτη ἄξιο τῶν ἐντολῶν του. Καί μή παραλείψεις νά εἶσαι πάντοτε κοντά μου σάν Μητέρα ἐλεήμων καί συμπαθής καί φιλάγαθη, στόν μέν παρόντα βίο θερμή προστάτιδα καί βοηθός, ἀπομακρύνοντας τίς ἐφόδους τῶν ἐχθρῶν καί καθοδηγώντας με πρός σωτηρίαν· στόν καιρό δέ τῆς ἀναχωρήσεώς μου ἀπό τή ζωή αὐτή σέ παρακαλῶ νά σκεπάζεις τήν ἀθλία μου ψυχή καί νά διώχνεις μακριά μου τίς σκοτεινές ὄψεις τῶν πονηρῶν πνευμάτων. Τέλος, κατά τήν φοβερή ἡμέρα τῆς κρίσεως, (δέομαί σου) νά μέ σώσεις ἀπό τήν αἰώνια κόλαση καί νά μέ ἀξιώσεις νά γίνω κληρονόμος τῆς ἀπόρρητης δόξας τοῦ Υἱοῦ σου καί Θεοῦ μας. Τήν ὁποίαν εἴθε νά ἐπιτύχω, Δέσποινά μου, ὑπεραγία Θεοτόκε, διά τῆς δικῆς σου μεσιτείας καί βοήθειας· (κυρίως δέ) μέ τή χάρη καί φιλανθρωπία τοῦ μονογενοῦς σου Υἱοῦ, τοῦ Κυρίου καί Θεοῦ, καί Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ. Στόν ὁποῖον ἁρμόζει κάθε δόξα, τιμή καί προσκύνηση, μαζί μέ τόν ἄναρχό του Πατέρα καί τό Πανάγιο καί ἀγαθό καί ζωοποιό Πνεῦμα του, τώρα καί πάντοτε καί στούς ἀτελεύτητους αἰῶνες· Ἀμήν.
Ευχή εις τον Κύριον ημών Ιησούν Χριστόν
Ευχή εις τον Κύριον ημών Ιησούν Χριστόν
Καὶ δὸς ἡμῖν, Δέσποτα, πρὸς ὕπνον ἀπιοῦσιν, ἀνάπαυσιν σώματος καὶ ψυχῆς· καὶ διαφύλαξον ἡμᾶς ἀπὸ τοῦ ζοφεροῦ ὕπνου τῆς ἁμαρτίας, καὶ ἀπὸ πάσης σκοτεινῆς καὶ νυκτερινῆς ἡδυπαθείας. Παῦσον τὰς ὁρμὰς τῶν παθῶν,σβέσον τὰ πεπυρωμένα βέλη τοῦ πονηροῦ, τὰ καθ᾿ ἡμῶν δολίως κινούμενα·τὰς τῆς σαρκὸς ἡμῶν ἐπαναστάσεις κατάστειλον, καὶ πᾶν γεῶδες καὶ ὑλικὸν ἡμῶν φρόνημα κοίμησον. Καὶ δώρησαι ἡμῖν, ὁ Θεός, γρήγορον νοῦν, σώφρονα λογισμόν, καρδίαν νήφουσαν,ὕπνον ἐλαφρόν, καὶ πάσης σατανικῆς φαντασίας ἀπηλλαγμένον. Διανάστησον δὲ ἡμᾶς ἐν τῷ καιρῷ τῆς προσευχῆς, ἐστηριγμένους ἐν ταῖς ἐντολαῖς σου,καὶ τὴν μνήμην τῶν σῶν κριμάτων ἐν ἑαυτοῖς ἀπαράθραυστον ἔχοντας. Παννύχιον ἡμῖν τὴν σὴν δοξολογίαν χάρισαι εἰς τὸ ὑμνεῖν, καὶ εὐλογεῖν, καὶ δοξάζειν τὸ πάντιμον καὶ μεγαλοπρεπὲς ὄνομά σου, τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.
(Μετὰφραση)
Καὶ δῶσε μας, Κύριε, τώρα ποὺ πρόκειται νὰ κοιμηθοῦμε, ἀνάπαυση στὸ σῶμα καὶ στὴν ψυχή μας· καὶ διαφύλαξέ μας ἀπὸ τὸν σκοτεινὸ ὕπνο τῆς ἁμαρτίας κι ἀπὸ κάθε σκοτεινὴ καὶ νυκτερινὴ ἡδονὴ ποὺ διεγείρει τὰ πάθη μας. Παῦσε τὶς ὁρμὲς τῶν παθῶν,σβῆσε τὰ πύρινα βέλη (τοὺς πειρασμοὺς) ποὺ τοξεύει μὲ δολιότητα ἐναντίον μας ὁ πονηρός. Κατάστειλε τὶς σαρκικὲς ὁρμές μας καὶ ἀποκοίμησε κάθε γήινη καὶ ὑλικὴ (μάταιη) ἐπιθυμία μας.Δώρισέ μας, Θεέ μας, ἄγρυπνο νοῦ, καθαρὸ λογισμό, καρδιὰ προσεκτική,ὕπνο ἐλαφρό, ἀπαλλαγμένο ἀπὸ κάθε δαιμονικὴ φαντασία. Μὲ προθυμία νὰ σηκωθοῦμε ὅταν ἔλθει ἡ ὥρα τῆς προσευχῆς, στηριγμένοι στὶς ἐντολές Σουκαὶ ἔχοντας σταθερὴ μέσα μας τὴν ἐνθύμηση τῶν προσταγμάτων Σου.Χάρισέ μας τὴν ὁλοπρόθυμη διάθεση τῆς ὁλονύχτιας δοξολογίας Σου, γιὰ νὰ ὑμνοῦμε καὶ εὐλογοῦμε καὶ δοξάζουμε τὸ ἀξιότιμο καὶ μεγαλόπρεπο ὄνομά Σου, τοῦ Πατέρα καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, τώρα καὶ σὲ κάθε στιγμὴ καὶ στοὺς ἀπέραντους αἰῶνες. Ἀμήν.
Καὶ δὸς ἡμῖν, Δέσποτα, πρὸς ὕπνον ἀπιοῦσιν, ἀνάπαυσιν σώματος καὶ ψυχῆς· καὶ διαφύλαξον ἡμᾶς ἀπὸ τοῦ ζοφεροῦ ὕπνου τῆς ἁμαρτίας, καὶ ἀπὸ πάσης σκοτεινῆς καὶ νυκτερινῆς ἡδυπαθείας. Παῦσον τὰς ὁρμὰς τῶν παθῶν,σβέσον τὰ πεπυρωμένα βέλη τοῦ πονηροῦ, τὰ καθ᾿ ἡμῶν δολίως κινούμενα·τὰς τῆς σαρκὸς ἡμῶν ἐπαναστάσεις κατάστειλον, καὶ πᾶν γεῶδες καὶ ὑλικὸν ἡμῶν φρόνημα κοίμησον. Καὶ δώρησαι ἡμῖν, ὁ Θεός, γρήγορον νοῦν, σώφρονα λογισμόν, καρδίαν νήφουσαν,ὕπνον ἐλαφρόν, καὶ πάσης σατανικῆς φαντασίας ἀπηλλαγμένον. Διανάστησον δὲ ἡμᾶς ἐν τῷ καιρῷ τῆς προσευχῆς, ἐστηριγμένους ἐν ταῖς ἐντολαῖς σου,καὶ τὴν μνήμην τῶν σῶν κριμάτων ἐν ἑαυτοῖς ἀπαράθραυστον ἔχοντας. Παννύχιον ἡμῖν τὴν σὴν δοξολογίαν χάρισαι εἰς τὸ ὑμνεῖν, καὶ εὐλογεῖν, καὶ δοξάζειν τὸ πάντιμον καὶ μεγαλοπρεπὲς ὄνομά σου, τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.
(Μετὰφραση)
Καὶ δῶσε μας, Κύριε, τώρα ποὺ πρόκειται νὰ κοιμηθοῦμε, ἀνάπαυση στὸ σῶμα καὶ στὴν ψυχή μας· καὶ διαφύλαξέ μας ἀπὸ τὸν σκοτεινὸ ὕπνο τῆς ἁμαρτίας κι ἀπὸ κάθε σκοτεινὴ καὶ νυκτερινὴ ἡδονὴ ποὺ διεγείρει τὰ πάθη μας. Παῦσε τὶς ὁρμὲς τῶν παθῶν,σβῆσε τὰ πύρινα βέλη (τοὺς πειρασμοὺς) ποὺ τοξεύει μὲ δολιότητα ἐναντίον μας ὁ πονηρός. Κατάστειλε τὶς σαρκικὲς ὁρμές μας καὶ ἀποκοίμησε κάθε γήινη καὶ ὑλικὴ (μάταιη) ἐπιθυμία μας.Δώρισέ μας, Θεέ μας, ἄγρυπνο νοῦ, καθαρὸ λογισμό, καρδιὰ προσεκτική,ὕπνο ἐλαφρό, ἀπαλλαγμένο ἀπὸ κάθε δαιμονικὴ φαντασία. Μὲ προθυμία νὰ σηκωθοῦμε ὅταν ἔλθει ἡ ὥρα τῆς προσευχῆς, στηριγμένοι στὶς ἐντολές Σουκαὶ ἔχοντας σταθερὴ μέσα μας τὴν ἐνθύμηση τῶν προσταγμάτων Σου.Χάρισέ μας τὴν ὁλοπρόθυμη διάθεση τῆς ὁλονύχτιας δοξολογίας Σου, γιὰ νὰ ὑμνοῦμε καὶ εὐλογοῦμε καὶ δοξάζουμε τὸ ἀξιότιμο καὶ μεγαλόπρεπο ὄνομά Σου, τοῦ Πατέρα καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, τώρα καὶ σὲ κάθε στιγμὴ καὶ στοὺς ἀπέραντους αἰῶνες. Ἀμήν.
Ευχή προς τον Φύλακα Άγγελο της του Ανθρώπου ζωής
Εὐχὴ εἰς τὸν Ἄγγελον φὺλακα τῆς τοῦ ἀνθρὼπου ζωῆς.
Ἅγιε Ἄγγελε, ὁ ἐφεστὼς τῆς ἀθλὶας μου ψυχῆς καὶ ταλαιπὼρου μου ζωῆς, μὴ ἐγκαταλὶπης με τὸν ἁμαρτωλὸν μηδὲ ἀποστῆς ἀπ’ ἐμοῦ διὰ τὴν ἀκρασὶαν μου, μὴ δὼης χὼραν τῶ πονηρῶ δαὶμονι κατακυριεῦσαὶ μου τῆ καταδυναστεὶα τοῦ θνητοῦ τοὺτου σὼματος, κρὰτησον τῆς ἀθλὶας καὶ παρειμὲνης χειρὸς μου, καὶ ὁδὴγησὸν με εἰς ὁδὸν σωτηρὶας. Ναὶ, ἅγιε Ἄγγελε τοῦ Θεοῦ, ὁ φὺλαξ καὶ σκεπαστὴς τῆς ἀθλὶας μου ψυχῆς καὶ τοῦ σὼματος, πὰντα μοι συγχὼρησον, ὅσα σοι ἔθλιψα πὰσας τὰς ἡμὲρας τῆς ζωῆς μου, και εἴ τι ἥμαρτον τὴν σὴμερον ἡμὲραν, σκὲπασον με ἐν τῆ παροὺση νυκτὶ καὶ διαφὺλαξὸν με ἀπὸ πὰσης ἐπηρεὶας τοῦ ἀντικειμὲνου, ἵνα μὴ ἔν τινι ἁμαρτὴματι παροργὶσω τὸν Θεὸν, καὶ πρὲσβευε ὑπὲρ ἐμοῦ πρὸς τὸν Κὺριον, τοῦ ἐπιστηρὶξαι με ἐν τῶ φὸβω αὐτοῦ, καὶ ἄξιον ἀναδεῖξαὶ με δοῦλον τῆς αὐτοῦ ἀγαθὸτητος. Ἀμὴν.
ΕΥΧΗ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΦΥΛΑΚΑ ΑΓΓΕΛΟ
(Μετὰφραση)
Ἅγιε Ἄγγελε, ἐσὺ ποὺ εἶσαι φὺλακας (προστὰτης) τῆς ἀθλὶας ψυχῆς μου καὶ τῆς ταλαὶπωρης ζωῆς μου, μὴ μὲ ἐγκαταλεὶψης τὸν ἁμαρτωλὸ, μὴτε νὰ ἀπομακρυνθῆς ἀπὸ μὲνα ἐξ αιτὶας τῆς χαυνὸτητὸς μου. Μὴ ἐπιτρὲψης στὸν πονηρὸ δαὶμονα νὰ κυριαρχὴση ἐπὰνω μου κατατυραννὼντας αὐτὸ τὸ θνητὸ μου σῶμα. Κρὰτησε τὸ ταλαὶπωρο καὶ παρὰλυτο χὲρι μου καὶ ὁδὴγησὲ με στὴν ὁδὸ τῆς σωτηρὶας. Ναὶ, ἅγιε Ἄγγελε τοῦ Θεοῦ, ἐσὺ ποὺ εἶσαι φὺλακας καὶ σκεπαστὴς τῆς ἀθλὶας ψυχῆς μου καὶ τοῦ ἀθλὶου σὼματὸς μου, συγχὼρησὲ με γιὰ ὅλα ἐκεῖνα μὲ τὰ ὁποῖα σὲ ἐλὺπησα ὅλες τὶς ἡμὲρες τῆς ζωῆς μου, καὶ γιὰ ὅσα ἁμὰρτησα τὴν σημερινὴ ἡμὲρα. Σκὲπασὲ με καὶ τοὺτη τὴν νὺκτα καὶ διαφὺλαξὲ με ἀπὸ κὰθε ἐπὴρεια τοῦ ἀντιπὰλου διαβὸλου, γιὰ νὰ μὴ παροργὶσω τὸν Θεὸ μὲ κὰποιο ἁμὰρτημα. Καὶ συνὰμα πρὲσβευε γιὰ χὰρι μου πρὸς τὸν Κὺριο, νὰ μὲ στερεὼση στὸν θεῖο φὸβο (=σεβασμὸ) καὶ νὰ μὲ κὰνη δοῦλο ἄξιο τῆς ἀγαθὸτητὸς του. Ἀμὴν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου